Die falschen Hirten Israels und der künftige Messias-König
1Wehe den Hirten, welche die Schafe meiner Weide verderben und zerstreuen!, spricht der HERR. (Jer 10,21; Jer 22,22; Jer 25,34; Hes 34,2; Mi 3,11)2Darum, so spricht der HERR, der Gott Israels, über die Hirten, die mein Volk weiden: Ihr habt meine Schafe zerstreut und versprengt und nicht nach ihnen gesehen! Siehe, ich werde an euch die Bosheit eurer Taten heimsuchen, spricht der HERR. (2Mo 32,34; Jer 17,10; Hes 34,7; Sach 11,17; Apg 20,29)3Und ich selbst werde den Überrest meiner Schafe sammeln aus allen Ländern, wohin ich sie versprengt habe; und ich werde sie wieder zu ihren Weideplätzen bringen, dass sie fruchtbar sein und sich mehren sollen. (5Mo 30,3; Jer 29,14; Jer 32,37; Jer 50,19; Hes 11,17; Hes 34,13)4Und ich werde Hirten über sie setzen, die sie weiden sollen; sie werden sich nicht mehr fürchten noch erschrecken müssen, auch soll keines vermisst werden!, spricht der HERR. (Jer 3,14; Hes 34,23; Hes 34,25; Lk 1,74; Joh 10,27; Joh 17,12)5Siehe, es kommen Tage, spricht der HERR, da werde ich dem David einen gerechten Spross erwecken; der wird als König regieren und weise handeln und wird Recht und Gerechtigkeit schaffen auf Erden. (Ps 45,7; Ps 72,2; Jes 9,5; Jes 11,1; Jes 32,1; Jes 53,2; Jer 33,15; Dan 7,13; Sach 3,8; Sach 6,12; Lk 1,32)6In seinen Tagen wird Juda gerettet werden und Israel sicher wohnen; und das ist der Name, den man ihm geben wird: »Der HERR ist unsere Gerechtigkeit«. (5Mo 33,28; Jes 45,25; Jer 30,10; Jer 33,16; Hes 34,28; 1Kor 1,30)7Darum siehe, es kommen Tage, spricht der HERR, da wird man nicht mehr sagen: »So wahr der HERR lebt, der die Kinder Israels aus dem Land Ägypten heraufgeführt hat!«, (Jes 43,18; Jer 16,14; Jer 31,31)8sondern: »So wahr der HERR lebt, der den Samen des Hauses Israel aus dem Land des Nordens heraufgeführt und wiedergebracht hat, und aus allen Ländern, wohin ich sie versprengt habe!« Und sie sollen wohnen in ihrem Land. (Jes 43,5; Jer 16,15; Jer 23,3; Hes 36,35; Am 9,14; Zef 3,20)
Gottes Gericht über die Lügenpropheten
9Über die Propheten: Gebrochen ist mein Herz in meiner Brust, es schlottern alle meine Gebeine; ich bin wie ein Betrunkener, wie ein Mann, den der Wein überwältigt hat, wegen des HERRN und wegen seiner heiligen Worte. (Jer 15,16; Jer 23,29; Jer 36,16)10Denn das Land ist voll von Ehebrechern; denn das Land trauert wegen des Fluches, die Auen der Steppe sind verdorrt; ihr Treiben ist böse, und sie missbrauchen ihre Macht. (Jer 4,22; Jer 5,7; Jer 9,1; Jer 9,2; Jer 12,4)11Denn sowohl der Prophet als auch der Priester sind ruchlos; sogar in meinem Haus habe ich ihre Bosheit gefunden!, spricht der HERR. (Jer 6,13; Jer 7,30; Jer 11,15; Zef 3,4)12Darum soll ihr Weg wie schlüpfriger Boden in der Finsternis werden; sie sollen gestoßen werden und auf ihm fallen; denn ich will Unheil über sie bringen, das Jahr ihrer Heimsuchung!, spricht der HERR. (2Mo 32,34; Ps 35,6; Spr 4,19; Jer 11,23; Jer 13,16; Jer 48,44)13Auch bei den Propheten von Samaria habe ich Torheit gesehen, dass sie durch Baal weissagten und mein Volk Israel verführten; (1Kön 18,19; Jer 2,8; Jer 23,32; Hos 4,12)14aber bei den Propheten von Jerusalem habe ich Schauderhaftes wahrgenommen, nämlich Ehebruch und in der Lüge leben; sie stärken die Hände der Bösen, sodass niemand mehr von seiner Bosheit umkehrt; sie sind mir alle wie Sodomiter geworden und ihre Einwohner wie die von Gomorra. (Jes 1,10; Jer 23,2; Jer 23,10; Jer 23,11; Jer 23,26; Jer 23,32; Jer 29,23; Kla 2,14; Hes 13,22; Hes 16,48; Jud 1,7)15Darum, so spricht der HERR der Heerscharen über die Propheten: Siehe, ich will ihnen Wermut zu essen geben und Giftwasser zu trinken; denn von den Propheten Jerusalems ist die Gottlosigkeit ausgegangen in das ganze Land. (Jer 9,14; Kla 3,15; Am 5,7; Am 6,12; Offb 6,11)16So spricht der HERR der Heerscharen: Hört nicht auf die Worte der Propheten, die euch weissagen! Sie täuschen euch; die Offenbarung ihres eigenen Herzens verkünden sie und nicht [was] aus dem Mund des HERRN [kommt]. (Jer 14,14; Jer 23,21; Jer 23,28; Mt 7,15; 2Petr 2,13)17Ständig sagen sie zu denen, die mich verachten: »Der HERR hat gesagt: Ihr werdet Frieden haben!« Und zu allen denen, die in der Verstocktheit ihres Herzens wandeln, sprechen sie: »Es wird kein Unheil über euch kommen!« (Jes 57,21; Jer 6,14; Jer 7,24; Mi 3,11)18Denn wer hat im Rat des HERRN gestanden und hat sein Wort gesehen und gehört? Wer hat auf mein Wort geachtet und gehört? (4Mo 12,6; Hi 15,8; Jes 40,13; Jer 23,22; Am 3,7; 1Kor 2,16)19Siehe, als ein Sturmwind des HERRN ist der Grimm losgebrochen, und ein wirbelnder Sturmwind wird sich auf das Haupt der Gottlosen entladen! (Jer 4,11; Jer 25,32; Jer 30,23)20Der Zorn des HERRN wird sich nicht abwenden, bis er die Gedanken seines Herzens vollbracht und ausgeführt hat. Am Ende der Tage werdet ihr es erkennen und verstehen! (Jes 14,24; Jes 38,12; Jer 30,24; Jer 51,13; Sach 1,6)21Ich habe diese Propheten nicht gesandt, und doch sind sie gelaufen; ich habe nicht zu ihnen geredet, und doch haben sie geweissagt. (Jer 14,14; Jer 23,32)22Hätten sie in meinem Rat gestanden, so würden sie meinem Volk meine Worte verkündigen und sie abbringen von ihrem bösen Weg und von ihren schlimmen Taten! (Jer 25,4; Hes 18,30; 1Joh 4,5)23Bin ich denn nur Gott in der Nähe, spricht der HERR, und nicht auch Gott in der Ferne? (Ps 113,5; Ps 139,8)24Oder kann sich jemand so heimlich verbergen, dass ich ihn nicht sehe?, spricht der HERR. Erfülle ich nicht den Himmel und die Erde?, spricht der HERR. (2Chr 6,18; Ps 139,7; Ps 139,8; Jes 66,1; Jer 16,17; Am 9,2; Hebr 4,13)25Ich habe gehört, was die Propheten reden, die in meinem Namen Lügen weissagen und sprechen: »Ich habe einen Traum gehabt, ich habe einen Traum gehabt!« (Jer 8,6; Jer 23,28; Jer 23,32; Jer 29,8; Jer 29,23; Sach 10,2)26Wie lange soll das noch gehen? Soll etwa die falsche Weissagung im Herzen der Propheten bleiben? Und die Propheten, die selbst erfundenen Betrug weissagen, (Jes 30,10; Jer 14,14; Jer 23,17; 1Tim 4,1; 2Tim 4,3; 2Petr 2,15)27haben sie nicht im Sinn, bei meinem Volk meinen Namen in Vergessenheit zu bringen durch die Träume, die sie einander erzählen, gleichwie ihre Väter meinen Namen vergessen haben über dem Baal? (5Mo 8,11; Ri 3,7; Ri 8,34; Jer 2,32)28Der Prophet, der einen Traum hat, der erzähle den Traum; wer aber mein Wort hat, der verkündige mein Wort in Wahrheit! Was hat das Stroh mit dem Weizen gemeinsam?, spricht der HERR. (Mt 3,12; Mt 24,45; 2Kor 2,17)29Ist mein Wort nicht wie ein Feuer, spricht der HERR, und wie ein Hammer, der Felsen zerschmettert? (Jer 5,14; Hebr 4,12)30Darum siehe, ich komme über die Propheten, spricht der HERR, die meine Worte stehlen, einer dem anderen; (Ps 34,17; Jer 14,14; Jer 23,36; 1Petr 3,12)31siehe, ich komme über die Propheten, spricht der HERR, die ihre eigenen Zungen nehmen und behaupten: »Er hat geredet!« (5Mo 18,20; 1Kön 22,11; Jak 3,6; Jak 3,9)32Siehe, ich komme über diejenigen, spricht der HERR, die Lügenträume weissagen und sie erzählen und mit ihren Lügen und ihrem leichtfertigen Geschwätz mein Volk irreführen, während ich sie doch nicht gesandt und ihnen nichts befohlen habe, und sie diesem Volk auch gar nichts nützen!, spricht der HERR. (Jer 23,16; Jer 28,15; Hes 13,3)33Und wenn dich dieses Volk oder ein Prophet oder ein Priester fragen sollten: »Was ist die Last[1] des HERRN?«, so sollst du ihnen antworten: »Was die Last ist? Ich will euch abwerfen!, spricht der HERR.« (2Kön 23,27; Jes 5,19; Jes 58,2; Jer 6,30; Jer 7,15; Jer 7,29; Jer 17,15; Jer 23,39)34Der Prophet aber und der Priester und das Volk — wer [von ihnen] sagt: »die Last des HERRN«, einen solchen Mann will ich heimsuchen samt seinem Haus! (Jes 28,22; 2Petr 2,12)35So sollt ihr aber einer zum anderen und jeder zu seinem Bruder sagen: »Was hat der HERR geantwortet?« oder »Was hat der HERR gesprochen?« (Ps 85,9; Jer 31,34; Hebr 8,11)36Aber die »Last des HERRN« sollt ihr nicht mehr erwähnen; denn jedem Einzelnen wird sein eigenes Wort zur Last werden, denn ihr verdreht die Worte des lebendigen Gottes, des HERRN der Heerscharen, unseres Gottes! (Jes 3,6; Jer 10,10; Jer 23,17; Mt 12,36; Hebr 10,31; 2Petr 3,16; Jud 1,15)37So sollst du zu dem Propheten sagen: »Was hat dir der HERR geantwortet?« oder »Was hat der HERR geredet?« (Jer 23,35)38Wenn ihr aber sagt: »Last des HERRN«, so spricht der HERR: Weil ihr diesen Ausdruck »Last des HERRN« gebraucht, obwohl ich euch sagen ließ, ihr sollt nicht von der »Last des HERRN« reden, (Jer 23,36)39darum siehe, so will ich euch ganz vergessen und euch samt dieser Stadt, die ich euch und euren Vätern gegeben habe, von meinem Angesicht verwerfen; (1Kön 9,7; Jer 15,1; Jer 23,27; Jer 23,33; Jer 23,40; Hos 4,6)40und ich will euch mit ewiger Schmach und ewiger Schande belegen, die unvergessen bleiben soll! (5Mo 28,37; Jer 20,11; Jer 24,9; Dan 9,16; Dan 12,2; Hos 4,7)
Jeremia 23
Верен
von Veren1Горко на пастирите, които погубват и разпръсват овцете на паството Ми, заявява ГОСПОД.2Затова, така казва ГОСПОД, Израилевият Бог, за пастирите, които пасат народа Ми: Вие разпръснахте овцете Ми и ги разпъдихте, и не ги посетихте! Ето, Аз ще ви посетя за злите ви дела, заявява ГОСПОД.3И Аз ще събера остатъка от овцете Си от всичките страни, където ги прогоних, и ще ги върна в кошарите им, и ще се плодят и множат.4И ще издигна над тях пастири, които ще ги пасат; и те няма вече да се плашат и няма да се страхуват, и няма да се губят, заявява ГОСПОД.5Ето, идват дни, заявява ГОСПОД, когато ще издигна на Давид праведна издънка; и Той ще царува като цар и ще постъпва разумно, и ще върши правосъдие и правда в земята.6В неговите дни Юда ще се спаси и Израил ще живее в безопасност. И това е името му, с което ще се нарича: ГОСПОД, наша правда.7Затова, ето, идват дни, заявява ГОСПОД, когато няма вече да се казва: Жив е ГОСПОД, който изведе израилевите синове от египетската земя!ст. 8; –8а: Жив е ГОСПОД, който изведе и доведе потомството на израилевия дом от северната земя и от всичките земи, където ги бях изгонил! И ще се заселят в своята земя.9За пророците: Сърцето ми е съкрушено вътре в мен, треперят всичките ми кости; като пиян съм и като човек, обладан от вино, поради ГОСПОДА и поради светите Му думи.10Защото земята е пълна с прелюбодейци, защото земята жалее поради проклятието; пасбищата на степта изсъхнаха. И стремежът им стана лош[1] и силата им е неправда.11Защото и пророк, и свещеник се оскверниха; дори в дома Си намерих нечестието им, заявява ГОСПОД.12Затова пътят им ще бъде за тях като хлъзгави места в тъмнина; ще бъдат блъснати и ще паднат на него, защото ще докарам зло върху тях, годината на наказанието им, заявява ГОСПОД.13И в пророците на Самария видях безумие – пророкуваха чрез Ваал и заблудиха Моя народ Израил[2].14И в пророците на Ерусалим видях нещо отвратително – прелюбодействат и ходят в лъжа, и подкрепят ръцете на злодеите, така че никой не се връща от злото си. Те всички станаха за Мен като Содом и жителите му – като Гомора.15Затова, така казва ГОСПОД на Войнствата за пророците: Ето, Аз ще ги нахраня с пелин и ще ги напоя с горчива вода, защото от пророците на Ерусалим излезе осквернение по цялата земя.16Така казва ГОСПОД на Войнствата: Не слушайте думите на пророците, които ви пророкуват! Те ви правят нищожни, говорят видения от собственото си сърце, а не от устата на ГОСПОДА.17Постоянно казват на онези, които Ме презират: ГОСПОД говори: Ще имате мир! Казват на всеки, който ходи според упорството на сърцето си: Няма да ви сполети зло!18Защото, кой е стоял в съвета на ГОСПОДА, да е видял и чул Неговото слово? Кой е обърнал внимание на словото Му и е чул?19Ето, ураган от ГОСПОДА, ярост излезе, ураганна вихрушка; ще се стовари върху главата на безбожните.20Гневът на ГОСПОДА няма да се върне, докато не извърши и не изпълни намеренията на сърцето Му. В последните дни ще разберете това напълно.21Аз не съм изпратил пророците, а те се затичаха, не съм им говорил, а те пророкуваха.22Но ако бяха стояли в съвета Ми, щяха да прогласяват думите Ми на народа Ми и да го връщат от злия му път и от злите му дела.23Аз само отблизо ли съм Бог, заявява ГОСПОД, а не Бог отдалеч?24Може ли да се скрие някой на тайно място и Аз да не го видя? – заявява ГОСПОД. Не изпълвам ли Аз небесата и земята? – заявява ГОСПОД.25Чух какво говорят пророците, които в Моето Име пророкуват лъжа и казват: Видях сън, видях сън!26Докога ще бъде това в сърцето на пророците, които пророкуват лъжа, които са пророци на измамата на сърцето си,27които мислят да направят народа Ми да забрави Моето Име чрез сънищата си, които си разказват един на друг, както бащите им забравиха Името Ми заради Ваал.28Пророк, който е видял сън, нека разкаже съня, и който има словото Ми, нека говори словото Ми в истина. Какво има плявата с житото? – заявява ГОСПОД.29Не е ли словото Ми като огън, заявява ГОСПОД, и като чук, който троши скала?30Затова ето, Аз съм против пророците, заявява ГОСПОД, които крадат думите Ми един от друг.31Ето, Аз съм против пророците, заявява ГОСПОД, които клатят езика си и казват: Той говори.32Ето, Аз съм против онези, които пророкуват лъжливи сънища, заявява ГОСПОД, и ги разказват, и заблуждават народа Ми[3] с лъжите си и с надменността си. А Аз не съм ги изпратил и не съм им заповядал, и те никак няма да са от полза на този народ, заявява ГОСПОД.33И когато този народ или някой пророк, или свещеник те попитат и кажат: Какво е наложеното върху теб от ГОСПОДА слово?[4] – тогава им кажи: Какво е наложеното? Че Аз ще ви отхвърля, заявява ГОСПОД.34А пророкът и свещеникът, и народът, който каже: Наложеното от ГОСПОДА слово. – Аз ще накажа онзи човек и дома му.35Така да кажете всеки на ближния си и всеки на брат си: Какво отговори ГОСПОД? – и: Какво говори ГОСПОД?36И вече да не споменавате наложено от ГОСПОДА слово, понеже товар ще бъде на всекиго собственото му слово; защото изопачихте думите на живия Бог, ГОСПОДА на Войнствата, нашия Бог.37Така да кажеш на пророка: Какво ти отговори ГОСПОД? – и: Какво говори ГОСПОД?38Но понеже казвате наложеното от ГОСПОДА слово, затова, така казва ГОСПОД: Затова, че казвате тази дума, наложеното от ГОСПОДА слово, а пък Аз изпратих до вас да кажат: Не казвайте наложеното от ГОСПОДА слово,39затова, ето, Аз ще ви забравя напълно и ще отхвърля отпред Себе Си вас и града, който дадох на вас и на бащите ви;40и ще наложа върху вас вечен позор и вечен срам, който няма да се забрави.