2.Korinther 2

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft
1 Ich habe mir aber vorgenommen, nicht wieder in Betrübnis zu euch zu kommen. (1Kor 4,21; 2Kor 12,20)2 Denn wenn ich euch betrübe, wer ist es dann, der mich erfreut, wenn nicht der, welcher von mir betrübt wird? (2Kor 7,12)3 Darum habe ich euch dies auch geschrieben, damit ich nicht, wenn ich komme, von denen Betrübnis habe, über die ich mich freuen sollte; da ich doch zu euch allen das Vertrauen habe, dass meine Freude euer aller Freude ist. (2Kor 7,7)4 Ich habe euch nämlich aus viel Bedrängnis und Herzensnot heraus geschrieben, unter vielen Tränen, nicht damit ihr betrübt werdet, sondern damit ihr die Liebe erkennt, die ich in besonderer Weise zu euch habe. (Spr 27,6; Apg 20,19; Apg 20,31; 2Kor 11,2; Phil 3,18)5 Hat aber jemand Betrübnis verursacht, so hat er nicht mich betrübt, sondern zum Teil — damit ich nicht zu viel sage — euch alle. (1Kor 5,1; Gal 5,10)6 Für den Betreffenden sei die Bestrafung vonseiten der Mehrheit genug, (2Kor 7,11)7 sodass ihr ihm nun im Gegenteil besser Vergebung und Trost gewährt, damit der Betreffende nicht in übermäßiger Traurigkeit versinkt. (Gal 6,1; 1Thess 5,14)8 Darum ermahne ich euch, Liebe gegen ihn walten zu lassen. (1Kor 13,7)9 Denn ich habe euch auch deshalb geschrieben, um eure Zuverlässigkeit zu erkennen, ob ihr in allem gehorsam seid. (2Kor 7,12; 2Kor 7,16)10 Wem ihr aber etwas vergebt, dem vergebe ich auch; denn wenn ich auch jemand etwas vergebe, so vergebe ich es um euretwillen, vor dem Angesicht des Christus, (Mt 6,12; Kol 3,13)11 damit wir nicht von dem Satan übervorteilt werden; seine Absichten sind uns nämlich nicht unbekannt. (Eph 4,27; 1Petr 5,8)12 Als ich aber nach Troas kam, um das Evangelium von Christus zu verkündigen, und mir eine Tür geöffnet war im Herrn, (Apg 20,6; 1Kor 16,9)13 hatte ich gleichwohl keine Ruhe in meinem Geist, weil ich meinen Bruder Titus nicht fand; sondern ich nahm Abschied von ihnen und reiste nach Mazedonien. (Apg 20,1; 2Kor 7,5)14 Gott aber sei Dank, der uns allezeit in Christus triumphieren lässt[1] und den Geruch seiner Erkenntnis durch uns an jedem Ort offenbar macht! (Hl 1,3; Joh 12,3; Röm 8,37; 1Joh 5,4; Offb 12,11)15 Denn wir sind für Gott ein Wohlgeruch des Christus unter denen, die gerettet werden, und unter denen, die verlorengehen; (1Kor 1,18)16 den einen ein Geruch des Todes zum Tode, den anderen aber ein Geruch des Lebens zum Leben. Und wer ist hierzu tüchtig? (Lk 2,34; Joh 9,39; Apg 13,46; 2Kor 3,5; 1Petr 2,7)17 Denn wir sind nicht wie so viele, die das Wort Gottes verfälschen, sondern aus Lauterkeit, von Gott aus reden wir vor dem Angesicht Gottes in Christus. (2Kor 4,2; 2Tim 2,15; 1Petr 4,11; 1Joh 4,5)

2.Korinther 2

Верен

von Veren
1 Но в себе си реших това: да не идвам при вас пак със скръб.2 Защото, ако аз ви наскърбявам, то кой ще развесели мен, ако не този, който е бил наскърбен от мен?3 И това писах нарочно, да не би когато дойда, да бъда наскърбен от онези, които би трябвало да ме зарадват, като съм сигурен във всички вас, че моята радост е радостта на всички вас.4 Защото с голяма скръб и свито сърце ви писах с много сълзи – не за да се наскърбите, а за да познаете любовта, която аз имам особено към вас.5 Но ако някой е причинил скръб, не е наскърбил мен, а донякъде – да не кажа прекалено много – всички вас.6 За такъв един е достатъчно това наказание, което му е било наложено от мнозинството;7 така че сега вече вие трябва по-добре да му простите и да го утешите, да не би такъв един да бъде погълнат от прекомерната скръб.8 Затова ви умолявам да го уверите в любовта си към него.9 Понеже затова и писах – за да позная от опит дали сте послушни във всичко.10 А на когото вие прощавате нещо, прощавам и аз; защото, ако и аз съм простил нещо, простил съм го заради вас пред лицето на Христос,11 да не би Сатана да добие преимущество над нас; защото неговите замисли не са ни неизвестни.12 И когато дойдох в Троада да проповядвам благовестието на Христос и когато ми се отвори врата в Господното дело,13 духът ми не се успокои, понеже не намерих брат си Тит, а като се простих с тях, отпътувах за Македония.14 Но благодаря на Бога, който винаги ни води в победно шествие в Христос и на всяко място изявява чрез нас благоуханието на познанието за Него.15 Защото за Бога ние сме благоуханието на Христос сред тези, които се спасяват, и сред онези, които погиват.16 За едните – смъртоносно ухание, което докарва смърт, а за другите – животворно ухание, което докарва живот. И кой е способен на това?17 Защото ние не сме като мнозината, които изопачават Божието слово, а говорим искрено в Христос, като от Бога, пред Бога.