od Biblica1Zatem my, utwierdzeni w wierze, mamy obowiązek wspierać słabych w ich zmaganiach, nie zaś myśleć tylko o sobie.2Każdy powinien dbać o dobro innych i wzmacniać ich duchowo.3Przecież i Chrystus nie dbał tylko o siebie. Czytamy bowiem: „Zniewagi tych, którzy Ciebie znieważają, spadły również na Mnie”.4To, co od dawna zawarte jest w Piśmie, zostało zapisane również ze względu na nas, abyśmy ucząc się cierpliwości i czerpiąc zachętę z Pisma, wzmacniali nadzieję na przyszłość.5Niech więc Bóg—źródło cierpliwości i zachęty—pomoże wam traktować siebie nawzajem tak, jak to robił Chrystus.6Wtedy wszyscy jednomyślnie będziemy wielbić Boga—Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa.
Powód do radości pogan
7Okazujcie sobie akceptację, tak jak Chrystus okazał ją wam, oddając przez to chwałę Bogu.8On przyszedł do Izraela jako sługa, aby potwierdzić, że Bóg jest wierny i dotrzymuje obietnic danych przodkom.9Przyszedł również po to, aby poganie wielbili Boga za okazaną im miłość. Pismo mówi bowiem: „Z tego powodu poganie będą Cię wielbić i śpiewać pieśni na cześć Twojego imienia”.10W innym zaś miejscu napisano: „Radujcie się poganie razem z Jego narodem”,11a także: „Chwalcie Pana, wszystkie narody, uwielbiajcie Go wszystkie ludy”.12Prorok Izajasz powiedział: „Przyjdzie potomek Jessego, który będzie królem nad poganami. W Nim poganie pokładać będą nadzieję”.13Niech więc Bóg, który obdarza ludzi nadzieją, napełnia radością i pokojem wszystkich was, którzy Mu wierzycie. Niech daruje wam również nadzieję płynącą z mocy Ducha Świętego.
Paweł—posłany do pogan
14Przyjaciele, jestem przekonany, że macie w sobie życzliwość dla innych. Macie też niezbędną wiedzę i możecie pomagać sobie nawzajem.15Nie wahałem się jednak zwrócić waszej uwagi na tych kilka spraw, bo wiem, że wystarczy tylko wam o tym przypomnieć. Dzięki Bożej łasce16jestem bowiem sługą Jezusa Chrystusa posłanym do pogan, aby głosić im dobrą nowinę i aby Duch Święty przemienił ich w wonną ofiarę dla Boga.17Jestem dumny z tego, czego dokonał przeze mnie Jezus Chrystus w tej Bożej służbie18i nie ośmielę się mówić o czymkolwiek innym. Pragnę tylko opowiadać o tym, czego Bóg dokonał przeze mnie, prowadząc pogan do posłuszeństwa Mu. A działał On przez moje słowa i czyny19oraz przez cudowne znaki dokonywane mocą Ducha Świętego. W ten sposób rozniosłem dobrą nowinę o Chrystusie od Jerozolimy aż po Ilirię.20A zawsze zależało mi na tym, aby głosić Chrystusa tam, gdzie wieść o Nim jeszcze nie dotarła. Nie chciałem bowiem wchodzić na teren czyjejś służby,21ale pragnąłem działać według słów Pisma: „Zobaczą Go i poznają ci, którzy Go nigdy nie widzieli ani nigdy o Nim nie słyszeli”.
Plany odwiedzenia Rzymu
22Teraz wiecie już, dlaczego jeszcze nigdy was nie odwiedziłem.23Ale skończyłem już tutaj moją pracę i nareszcie, po tak wielu latach, gotów jestem do was przyjechać.24Wybieram się bowiem do Hiszpanii i chciałbym po drodze was zobaczyć. Mam też nadzieję, że gdy się wami nacieszę, wyprawicie mnie w dalszą podróż.
Chrześcijańska pomoc
25Teraz udaję się do Jerozolimy z pomocą materialną dla wierzących.26Kościoły Macedonii i Grecji postanowiły bowiem wesprzeć tamtejszych wierzących, którzy są w potrzebie.27Zapragnęły tego, bo mają wobec nich dług wdzięczności: skoro jako poganie mają udział w ich dobrach duchowych, powinni zadbać o ich potrzeby materialne.28Gdy tylko przekażę ich dar i doprowadzę sprawę do końca, odwiedzę was w drodze do Hiszpanii.29A jestem przekonany, że przyjadę do was z błogosławieństwem Chrystusa.30Bardzo was jednak proszę—ze względu na naszego Pana, Jezusa Chrystusa, i na miłość Ducha Świętego—abyście udzielili mi pomocy modląc się za mnie do Boga.31Proście Go, aby uchronił mnie przed wrogami w Judei i aby wierzący w Jerozolimie życzliwie przyjęli ofiarowaną im pomoc.32Módlcie się również o to, abym—zgodnie z wolą Pana—przybył do was z radością w sercu i abyśmy mogli nawzajem się pokrzepić.33Niech Bóg, który obdarza ludzi pokojem, będzie z wami wszystkimi. Amen!
1We who are strong have an obligation to bear with the failings of the weak, and not to please ourselves. (Rz 14,1; Ga 6,1; 1 Tes 5,14)2Let each of us please his neighbor for his good, to build him up. (1 Kor 9,19; 1 Kor 9,22; 1 Kor 10,24; 1 Kor 10,33; Flp 2,4)3For Christ did not please himself, but as it is written, “The reproaches of those who reproached you fell on me.” (Ps 69,9; Jan 5,30; Jan 6,38; Flp 2,5; Flp 2,8)4For whatever was written in former days was written for our instruction, that through endurance and through the encouragement of the Scriptures we might have hope. (Ps 119,50; Rz 4,23; 2 Tm 3,16)5May the God of endurance and encouragement grant you to live in such harmony with one another, in accord with Christ Jesus, (Rz 12,16)6that together you may with one voice glorify the God and Father of our Lord Jesus Christ. (Jan 20,17; 2 Kor 1,3; Ef 1,3; Ef 1,17; 1 P 1,3; Ap 1,6)7Therefore welcome one another as Christ has welcomed you, for the glory of God.
Christ the Hope of Jews and Gentiles
8For I tell you that Christ became a servant to the circumcised to show God’s truthfulness, in order to confirm the promises given to the patriarchs, (Mt 15,24; Jan 1,11; Dz 3,26; Rz 4,16; 2 Kor 1,20; Hbr 3,1)9and in order that the Gentiles might glorify God for his mercy. As it is written, “Therefore I will praise you among the Gentiles, and sing to your name.” (2 Sm 22,50; Ps 18,49; Rz 3,29)10And again it is said, “Rejoice, O Gentiles, with his people.” (Pwt 32,43)11And again, “Praise the Lord, all you Gentiles, and let all the peoples extol him.” (Ps 117,1)12And again Isaiah says, “The root of Jesse will come, even he who arises to rule the Gentiles; in him will the Gentiles hope.” (Iz 11,1; Iz 11,10; Mt 12,21; Ap 5,5; Ap 22,16)13May the God of hope fill you with all joy and peace in believing, so that by the power of the Holy Spirit you may abound in hope. (Rz 5,1; Rz 14,17)
Paul the Minister to the Gentiles
14I myself am satisfied about you, my brothers,[1] that you yourselves are full of goodness, filled with all knowledge and able to instruct one another. (1 Kor 1,5; 1 Kor 8,1; 1 Kor 8,7; 1 Kor 8,10; 1 Kor 12,8; 1 Kor 13,2; 2 P 1,12; 2 P 3,1; 1 J 2,21)15But on some points I have written to you very boldly by way of reminder, because of the grace given me by God (Rz 1,5)16to be a minister of Christ Jesus to the Gentiles in the priestly service of the gospel of God, so that the offering of the Gentiles may be acceptable, sanctified by the Holy Spirit. (Iz 66,20; Ml 1,11; Rz 11,13; Flp 2,17)17In Christ Jesus, then, I have reason to be proud of my work for God. (Flp 3,3; Hbr 2,17; Hbr 5,1)18For I will not venture to speak of anything except what Christ has accomplished through me to bring the Gentiles to obedience—by word and deed, (Dz 15,12; Dz 21,19; Rz 1,5; Ga 2,8)19by the power of signs and wonders, by the power of the Spirit of God—so that from Jerusalem and all the way around to Illyricum I have fulfilled the ministry of the gospel of Christ; (Dz 19,11; Dz 20,1; Dz 22,17; 2 Kor 12,12)20and thus I make it my ambition to preach the gospel, not where Christ has already been named, lest I build on someone else’s foundation, (2 Kor 10,13; 2 Kor 10,15)21but as it is written, “Those who have never been told of him will see, and those who have never heard will understand.” (Iz 52,15)
Paul’s Plan to Visit Rome
22This is the reason why I have so often been hindered from coming to you. (Rz 1,13; 1 Tes 2,18)23But now, since I no longer have any room for work in these regions, and since I have longed for many years to come to you, (Dz 19,21; Rz 1,10; Rz 15,29; Rz 15,32)24I hope to see you in passing as I go to Spain, and to be helped on my journey there by you, once I have enjoyed your company for a while. (Dz 15,3; Rz 15,28)25At present, however, I am going to Jerusalem bringing aid to the saints. (Dz 19,21; Dz 20,22; Dz 21,15; Dz 24,17; Rz 15,31)26For Macedonia and Achaia have been pleased to make some contribution for the poor among the saints at Jerusalem. (1 Kor 16,1; 2 Kor 8,1; 2 Kor 9,2; 2 Kor 9,13)27For they were pleased to do it, and indeed they owe it to them. For if the Gentiles have come to share in their spiritual blessings, they ought also to be of service to them in material blessings. (1 Kor 9,11; Ga 6,6)28When therefore I have completed this and have delivered to them what has been collected,[2] I will leave for Spain by way of you. (Rz 15,24)29I know that when I come to you I will come in the fullness of the blessing[3] of Christ.30I appeal to you, brothers, by our Lord Jesus Christ and by the love of the Spirit, to strive together with me in your prayers to God on my behalf, (2 Kor 1,11; Flp 2,1; Kol 1,8; Kol 2,1; Kol 4,12; Hbr 13,18)31that I may be delivered from the unbelievers in Judea, and that my service for Jerusalem may be acceptable to the saints, (2 Kor 8,4; 2 Tes 3,2; 2 Tm 3,11; 2 Tm 4,17)32so that by God’s will I may come to you with joy and be refreshed in your company. (1 Kor 16,18; 2 Kor 7,13; Flm 1,7; Flm 1,20)33May the God of peace be with you all. Amen. (Rz 16,20; 1 Kor 14,33; 2 Kor 13,11; Flp 4,9; 1 Tes 5,23; 2 Tes 3,16; Hbr 13,20)