1Przyjaciele, z całego serca pragnę i błagam Boga o zbawienie dla Izraelitów.2Mogę zaświadczyć, że z zapałem chcą służyć Bogu, ale brakuje im właściwego rozeznania.3Nie rozpoznali bowiem uniewinnienia zaoferowanego im przez Boga, a chcąc osiągnąć je własnymi siłami, nie przyjęli tego, co dał im Bóg.4A przecież Chrystus jest uwieńczeniem Prawa Mojżesza i to On uniewinnia każdego, kto Mu wierzy.5Mojżesz tak napisał o uniewinnieniu płynącym z Prawa: „Kto je wypełni, będzie dzięki niemu żyć”.6Uniewinnienie pochodzące z wiary wyraża się natomiast w słowach: „Nie pytaj, kto może wstąpić do nieba”—aby sprowadzić Chrystusa na ziemię,7oraz: „Nie pytaj, kto może zejść do otchłani”—aby wyprowadzić Chrystusa spośród umarłych.8Uniewinnieni przez Boga mówią: „Słowo to jest blisko ciebie, na twoich ustach i w twoim sercu”. My głosimy właśnie to słowo, mówiące o wierze.9Jeśli bowiem własnymi ustami wyznasz, że Jezus jest twoim Panem, i jeśli w sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił Go z martwych, zostaniesz zbawiony.10Wiara w sercu prowadzi do uniewinnienia, a wyznanie jej ustami—do zbawienia.11Pismo mówi przecież: „Każdy, kto Mu uwierzy, nie zawiedzie się”.12Nie ważne jest więc, kto jest Żydem, a kto poganinem. Wszyscy bowiem mają tego samego Pana, który hojnie obdarza swoimi bogactwami tych, którzy Go wzywają.13Każdy, kto wezwie Pana, będzie zbawiony.14Ale jak ludzie mogą wzywać Tego, któremu jeszcze nie uwierzyli? A jak mają uwierzyć, skoro o Nim nie słyszeli? Jak mogą usłyszeć, jeśli nie ma tego, kto im o tym powie?15A jak ktoś ma mówić, skoro nie został do tego powołany? Pismo mówi: „Wspaniale jest widzieć ludzi głoszących dobrą nowinę o pokoju”.16Nie wszyscy jednak przyjęli dobrą nowinę. Już prorok Izajasz powiedział: „Panie, czy ktoś uwierzył temu, co mówiliśmy?”.17Wiara rodzi się podczas słuchania dobrej nowiny o Chrystusie.18Spytam więc: Czy Żydzi nie słyszeli jej? Oczywiście, że słyszeli! „Głos nauczających rozszedł się po całej ziemi, a ich słowa dotarły aż do krańców świata”.19Znowu zapytam: Czy Izrael tego nie zrozumiał? Już Mojżesz odpowiedział na to pytanie, przekazując następujące słowa od Boga: „Sprawię, że będziecie zazdrośni o pogan, i że będziecie się gniewać na tych, którzy niczego nie rozumieją”.20Izajasz zaś odważył się przekazać takie słowa od Boga: „Pozwoliłem się znaleźć tym, którzy Mnie nie szukali, i pokazałem się tym, którzy o Mnie nie pytali”.21Izraelowi natomiast przekazał następujące poselstwo: „Cały dzień wyciągałem ręce do mojego ludu, ale on nie słuchał i był Mi przeciwny”.
Rzymian 10
English Standard Version
1Brothers,[1] my heart’s desire and prayer to God for them is that they may be saved.2For I bear them witness that they have a zeal for God, but not according to knowledge. (Dz 21,20; Rz 9,31)3For, being ignorant of the righteousness of God, and seeking to establish their own, they did not submit to God’s righteousness. (Rz 1,17)4For Christ is the end of the law for righteousness to everyone who believes.[2] (Mt 5,17; Ga 3,24)
The Message of Salvation to All
5For Moses writes about the righteousness that is based on the law, that the person who does the commandments shall live by them. (Kpł 18,5; Neh 9,29; Ez 20,11; Ez 20,13; Ez 20,21; Mt 19,17; Łk 10,28; Rz 7,10; Ga 3,12)6But the righteousness based on faith says, “Do not say in your heart, ‘Who will ascend into heaven?’” (that is, to bring Christ down) (Pwt 30,12; Rz 9,30)7“or ‘Who will descend into the abyss?’” (that is, to bring Christ up from the dead). (Hbr 13,20; Ap 9,1)8But what does it say? “The word is near you, in your mouth and in your heart” (that is, the word of faith that we proclaim); (Pwt 30,14)9because, if you confess with your mouth that Jesus is Lord and believe in your heart that God raised him from the dead, you will be saved. (Mt 10,32; Łk 12,8; Dz 2,24; Dz 16,31; 1 Kor 12,3; Flp 2,11; 1 P 1,21)10For with the heart one believes and is justified, and with the mouth one confesses and is saved.11For the Scripture says, “Everyone who believes in him will not be put to shame.” (Rz 9,33)12For there is no distinction between Jew and Greek; for the same Lord is Lord of all, bestowing his riches on all who call on him. (Dz 10,36; Rz 2,4; Rz 3,22; Rz 3,29)13For “everyone who calls on the name of the Lord will be saved.” (Jl 2,32; Dz 2,21)14How then will they call on him in whom they have not believed? And how are they to believe in him of whom they have never heard?[3] And how are they to hear without someone preaching? (Jan 9,36; Jan 17,20; Dz 8,31; Ef 4,21; Tt 1,3)15And how are they to preach unless they are sent? As it is written, “How beautiful are the feet of those who preach the good news!” (Iz 52,7; Na 1,15; Ef 6,15)16But they have not all obeyed the gospel. For Isaiah says, “Lord, who has believed what he has heard from us?” (Iz 53,1; Jan 12,38; Rz 3,3; Hbr 4,2)17So faith comes from hearing, and hearing through the word of Christ. (Ga 3,2; Ga 3,5)18But I ask, have they not heard? Indeed they have, for “Their voice has gone out to all the earth, and their words to the ends of the world.” (Ps 19,4; Mt 24,14; Mk 16,15; 1 Tes 1,8)19But I ask, did Israel not understand? First Moses says, “I will make you jealous of those who are not a nation; with a foolish nation I will make you angry.” (Pwt 32,21; Rz 11,11; Rz 11,14; Tt 3,3)20Then Isaiah is so bold as to say, “I have been found by those who did not seek me; I have shown myself to those who did not ask for me.” (Iz 65,1; Rz 9,30)21But of Israel he says, “All day long I have held out my hands to a disobedient and contrary people.” (Iz 65,2)