Dzieje Apostolskie 15 | Słowo Życia

Słowo Życia

Zebranie w Jerozolimie

1 Tymczasem przyszło z Judei kilku ludzi, którzy zaczęli nauczać wierzących: „Jeśli nie poddacie się obrzędowi obrzezania, nakazanemu przez Mojżesza, nie będziecie zbawieni”. 2 Początkowo Paweł i Barnaba prowadzili z nimi długie dyskusje. W końcu jednak postanowiono, że razem z kilkoma innymi wierzącymi wyruszą do Jerozolimy, aby całą sprawę przedstawić do rozstrzygnięcia apostołom i starszym kościoła. 3 Wysłani przez kościół, szli przez Fenicję i Samarię, odwiedzając po drodze wierzących. Słysząc od Pawła i Barnaby o tym, że również poganie zwracają się do Boga, wszyscy wierzący odczuwali wielką radość. 4 W Jerozolimie spotkali się z apostołami i starszymi kościoła i przekazali im relację o tym, co Bóg uczynił przez nich wśród pogan. 5 Wtedy kilku wierzących, którzy należeli do ugrupowania faryzeuszy, oświadczyło, że nawróceni poganie muszą zostać obrzezani i zacząć przestrzegać Prawa Mojżesza. 6 Apostołowie i starsi zebrali się więc ponownie, aby rozpatrzyć ten problem. 7 Po długiej dyskusji głos zabrał Piotr: —Przyjaciele! Wiecie dobrze, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was, abym mógł przekazać dobrą nowinę także poganom. 8 Bóg, który zna ludzkie serca, okazał im przychylność, dając im, podobnie jak nam, Ducha Świętego. 9 Nie uczynił między nami żadnej różnicy i przez wiarę oczyścił ich serca. 10 Dlaczego więc teraz macie zamiar poprawiać Boga i nakładać na nawróconych pogan ciężar, którego ani nasi ojcowie, ani my sami nie potrafiliśmy udźwignąć? 11 Przecież wierzymy, że zarówno oni, jak i my, jesteśmy zbawieni tylko dzięki łasce Jezusa, naszego Pana. 12 Wtedy wszyscy zamilkli i słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o cudach, których Bóg dokonał przez nich wśród pogan. 13 Gdy skończyli, głos zabrał Jakub: —Posłuchajcie mnie, przyjaciele! 14 Szymon Piotr opowiedział nam, jak Bóg wybrał pogan do swojego kościoła. 15 Zgadzają się z tym następujące słowa proroków: 16 „Potem wrócę i odbuduję zniszczony dom Dawida, 17 aby także poganie mogli znaleźć Pana —wszyscy ci, których uznałem za swoich. Tak mówi Pan, który dokonuje tego, 18 co zaplanował na samym początku”. 19 Dlatego sądzę, że nie powinniśmy przeszkadzać poganom przychodzącym do Boga—mówił dalej Jakub. 20 —Napiszmy im tylko, aby powstrzymali się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz aby unikali rozwiązłości seksualnej. 21 Bo od wieków we wszystkich miastach są synagogi, w których co szabat zbierają się Żydzi przestrzegający tych nakazów.

List do wierzących pogan

22 Wtedy apostołowie wraz ze starszymi i całym kościołem postanowili wybrać kilku wierzących i wysłać ich z Pawłem i Barnabą do Antiochii. Wybrano więc Judę, zwanego Barsabą, i Sylasa—cieszących się dużym uznaniem wśród wierzących 23 —i przekazano przez nich list tej treści: „Apostołowie i starsi z Jerozolimy pozdrawiają wierzących w Antiochii, Syrii i Cylicji! 24 Dowiedzieliśmy się, że niektórzy wierzący z Judei—bez naszej wiedzy—siali wśród was niepokój i wzbudzali wątpliwości. 25 Dlatego właśnie jednomyślnie postanowiliśmy wybrać dwóch mężczyzn i posłać ich do was, razem z naszymi bliskim przyjaciółmi—Barnabą i Pawłem, 26 którzy dla naszego Pana ryzykowali życie. 27 Wysyłamy więc do was Judę i Sylasa, którzy osobiście potwierdzą wam nasze stanowisko w tej sprawie. 28 Postanowiliśmy bowiem—Duch Święty i my—nie obarczać was dodatkowymi obowiązkami oprócz tego, co niezbędne. 29 Powstrzymajcie się od spożywania pokarmów ofiarowanych bożkom, mięsa uduszonych zwierząt i krwi oraz unikajcie rozwiązłości seksualnej. Dobrze zrobicie, jeśli całkowicie zerwiecie z tym wszystkim. Pozdrawiamy was”. 30 Posłańcy udali się zatem do Antiochii, gdzie zwołali wszystkich wierzących i wręczyli im list. 31 A gdy go przeczytano, zapanowała wielka radość. 32 Wtedy Juda i Sylas, którzy byli prorokami, umacniali ich wiarę słowami pełnymi zachęty. 33 Spędzili z nimi jeszcze jakiś czas, po czym pożegnali ich i wrócili do Jerozolimy. 34-35 Paweł i Barnaba pozostali zaś w Antiochii, aby wraz z innymi głosić słowo Pana i nauczać.

Nieporozumienie między Pawłem i Barnabą

36 Jakiś czas później Paweł zaproponował Barnabie: —Odwiedźmy wszystkie miasta, w których głosiliśmy słowo Boże i sprawdźmy, jak miewają się wierzący. 37 Barnaba zasugerował, aby zabrać również Jana, zwanego Markiem. 38 Jednak Paweł nie chciał się na to zgodzić, ponieważ Marek, podczas poprzedniej wyprawy, odszedł od nich w Pamfilii i nie brał udziału w ich pracy. 39 Powstał więc konflikt. Ostatecznie apostołowie rozdzielili się. Barnaba z Markiem odpłynęli na Cypr. 40 Paweł natomiast wziął ze sobą Sylasa i—powierzony przez wierzących opiece Pana 41 —przemierzał Syrię i Cylicję, dodając otuchy tamtejszym kościołom.

English Standard Version

od Crossway

The Jerusalem Council

1 But some men came down from Judea and were teaching the brothers, “Unless you are circumcised according to the custom of Moses, you cannot be saved.” (Kpł 12,3; Jan 21,23; Dz 6,14; Dz 15,3; Dz 15,5; Dz 15,22; Dz 15,24; Dz 15,36; Dz 15,40; 1 Kor 7,18; Ga 2,11; Ga 2,14; Ga 5,2)

Kpł 12,3Jan 21,23Dz 6,14Dz 15,3Dz 15,5Dz 15,22Dz 15,24Dz 15,36Dz 15,401 Kor 7,18Ga 2,11Ga 2,14Ga 5,2

2 And after Paul and Barnabas had no small dissension and debate with them, Paul and Barnabas and some of the others were appointed to go up to Jerusalem to the apostles and the elders about this question. (Dz 5,12; Dz 11,30; Dz 15,4; Dz 15,6; Dz 15,7; Dz 15,22; Dz 16,4; Ga 2,1)

Dz 5,12Dz 11,30Dz 15,4Dz 15,6Dz 15,7Dz 15,22Dz 16,4Ga 2,1

3 So, being sent on their way by the church, they passed through both Phoenicia and Samaria, describing in detail the conversion of the Gentiles, and brought great joy to all the brothers.^[1] (Dz 11,18; Dz 14,27; Dz 15,1; Dz 17,15; Dz 21,5; Rz 15,24; 1 Kor 16,6; 1 Kor 16,11; 2 Kor 1,16; Tt 3,13; 3 J 1,6)

Dz 11,18Dz 14,27Dz 15,1Dz 17,15Dz 21,5Rz 15,241 Kor 16,61 Kor 16,112 Kor 1,16Tt 3,133 J 1,6

4 When they came to Jerusalem, they were welcomed by the church and the apostles and the elders, and they declared all that God had done with them. (Dz 15,2; Dz 15,3; Dz 21,17) 5 But some believers who belonged to the party of the Pharisees rose up and said, “It is necessary to circumcise them and to order them to keep the law of Moses.” (Dz 15,1; Dz 24,5; Ga 5,3) 6 The apostles and the elders were gathered together to consider this matter. (Dz 15,4; Dz 15,12; Dz 15,25) 7 And after there had been much debate, Peter stood up and said to them, “Brothers, you know that in the early days God made a choice among you, that by my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel and believe. (Dz 10,20; Dz 15,2; Dz 20,24; Ef 1,13; Kol 1,5; 1 Tes 1,5)

Dz 10,20Dz 15,2Dz 20,24Ef 1,13Kol 1,51 Tes 1,5

8 And God, who knows the heart, bore witness to them, by giving them the Holy Spirit just as he did to us, (Dz 1,24; Dz 10,44; Dz 10,47; Dz 11,15; Dz 11,17; Dz 14,3; Dz 15,28; Ga 3,2)

Dz 1,24Dz 10,44Dz 10,47Dz 11,15Dz 11,17Dz 14,3Dz 15,28Ga 3,2

9 and he made no distinction between us and them, having cleansed their hearts by faith. (Ps 51,10; Dz 10,28; Dz 10,34; Dz 10,43; Dz 11,12; Dz 26,18; Rz 3,22; 2 Kor 7,1; Ef 3,6; 1 P 1,22)

Ps 51,10Dz 10,28Dz 10,34Dz 10,43Dz 11,12Dz 26,18Rz 3,222 Kor 7,1Ef 3,61 P 1,22

10 Now, therefore, why are you putting God to the test by placing a yoke on the neck of the disciples that neither our fathers nor we have been able to bear? (Ps 106,14; Iz 7,12; Mt 11,28; Mt 23,4; Łk 11,46; Dz 15,28; Ga 5,1)

Ps 106,14Iz 7,12Mt 11,28Mt 23,4Łk 11,46Dz 15,28Ga 5,1

11 But we believe that we will be saved through the grace of the Lord Jesus, just as they will.” (Dz 15,9; Dz 16,31; Rz 3,24; Rz 5,15; Ef 2,5; Ef 2,8; 1 Tes 5,9; 2 Tm 1,9; Tt 2,11; Tt 3,7)

Dz 15,9Dz 16,31Rz 3,24Rz 5,15Ef 2,5Ef 2,81 Tes 5,92 Tm 1,9Tt 2,11Tt 3,7

12 And all the assembly fell silent, and they listened to Barnabas and Paul as they related what signs and wonders God had done through them among the Gentiles. (Dz 14,27; Dz 15,4) 13 After they finished speaking, James replied, “Brothers, listen to me. (Dz 12,17) 14 Simeon has related how God first visited the Gentiles, to take from them a people for his name. (Pwt 7,6; Iz 43,21; Dz 15,7; Dz 18,10; Rz 9,24)

Pwt 7,6Iz 43,21Dz 15,7Dz 18,10Rz 9,24

15 And with this the words of the prophets agree, just as it is written, 16 “‘After this I will return, and I will rebuild the tent of David that has fallen; I will rebuild its ruins, and I will restore it, (Jer 12,15; Am 9,11) 17 that the remnant^[2] of mankind may seek the Lord, and all the Gentiles who are called by my name, says the Lord, who makes these things (Iz 43,7; Jer 14,9; Dn 9,19; Dz 17,27)

Iz 43,7Jer 14,9Dn 9,19Dz 17,27

18 known from of old.’ (Iz 45,21) 19 Therefore my judgment is that we should not trouble those of the Gentiles who turn to God, (Dz 14,15; Dz 15,28) 20 but should write to them to abstain from the things polluted by idols, and from sexual immorality, and from what has been strangled, and from blood. (Kpł 3,17; Ez 4,13; Dn 1,8; Ml 1,7; Ml 1,12; Dz 15,29; Dz 21,25; 1 Kor 6,18; 1 Kor 10,7; Ap 2,14; Ap 2,20)

Kpł 3,17Ez 4,13Dn 1,8Ml 1,7Ml 1,12Dz 15,29Dz 21,251 Kor 6,181 Kor 10,7Ap 2,14Ap 2,20

21 For from ancient generations Moses has had in every city those who proclaim him, for he is read every Sabbath in the synagogues.” (Dz 13,15; Dz 13,27; 2 Kor 3,14)

The Council’s Letter to Gentile Believers

22 Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole church, to choose men from among them and send them to Antioch with Paul and Barnabas. They sent Judas called Barsabbas, and Silas, leading men among the brothers, (Dz 1,23; Dz 15,1; Dz 15,2; 1 P 5,12)

Dz 1,23Dz 15,1Dz 15,21 P 5,12

23 with the following letter: “The brothers, both the apostles and the elders, to the brothers^[3] who are of the Gentiles in Antioch and Syria and Cilicia, greetings. (Dz 15,22; Dz 23,26; Jk 1,1; 2 J 1,10)

Dz 15,22Dz 23,26Jk 1,12 J 1,10

24 Since we have heard that some persons have gone out from us and troubled you^[4] with words, unsettling your minds, although we gave them no instructions, (Dz 15,1; Ga 1,7; Ga 2,4; Ga 5,10; Ga 5,12; Tt 1,10)

Dz 15,1Ga 1,7Ga 2,4Ga 5,10Ga 5,12Tt 1,10

25 it has seemed good to us, having come to one accord, to choose men and send them to you with our beloved Barnabas and Paul, (Dz 1,14; 2 P 3,15) 26 men who have risked their lives for the name of our Lord Jesus Christ. (Dz 9,23; Dz 14,19; Dz 20,24; Dz 21,13; 2 Kor 4,11; 1 J 3,16)

Dz 9,23Dz 14,19Dz 20,24Dz 21,132 Kor 4,111 J 3,16

27 We have therefore sent Judas and Silas, who themselves will tell you the same things by word of mouth. (Dz 15,22; Dz 15,32) 28 For it has seemed good to the Holy Spirit and to us to lay on you no greater burden than these requirements: (Jan 16,13; Dz 5,32; Dz 15,8; Dz 15,10; Dz 15,19; 1 Kor 7,40; Ap 2,24)

Jan 16,13Dz 5,32Dz 15,8Dz 15,10Dz 15,191 Kor 7,40Ap 2,24

29 that you abstain from what has been sacrificed to idols, and from blood, and from what has been strangled, and from sexual immorality. If you keep yourselves from these, you will do well. Farewell.” (Dz 15,20; Dz 21,25; 1 Kor 8,1; 1 Kor 8,4; 1 Kor 8,7; 1 Kor 8,10; 1 Kor 10,19; Ap 2,14; Ap 2,20)

Dz 15,20Dz 21,251 Kor 8,11 Kor 8,41 Kor 8,71 Kor 8,101 Kor 10,19Ap 2,14Ap 2,20

30 So when they were sent off, they went down to Antioch, and having gathered the congregation together, they delivered the letter. 31 And when they had read it, they rejoiced because of its encouragement. 32 And Judas and Silas, who were themselves prophets, encouraged and strengthened the brothers with many words. (Dz 13,1; Dz 14,22; Dz 15,1) 33 And after they had spent some time, they were sent off in peace by the brothers to those who had sent them.^[5] (Rdz 26,29; Dz 15,32; 1 Kor 16,11; Hbr 11,31)

Rdz 26,29Dz 15,321 Kor 16,11Hbr 11,31

35 But Paul and Barnabas remained in Antioch, teaching and preaching the word of the Lord, with many others also. (Dz 13,1)

Paul and Barnabas Separate

36 And after some days Paul said to Barnabas, “Let us return and visit the brothers in every city where we proclaimed the word of the Lord, and see how they are.” (Dz 13,4; Dz 13,13; Dz 13,51; Dz 14,6; Dz 14,24; Dz 15,32)

Dz 13,4Dz 13,13Dz 13,51Dz 14,6Dz 14,24Dz 15,32

37 Now Barnabas wanted to take with them John called Mark. (Dz 12,12) 38 But Paul thought best not to take with them one who had withdrawn from them in Pamphylia and had not gone with them to the work. (Dz 13,13) 39 And there arose a sharp disagreement, so that they separated from each other. Barnabas took Mark with him and sailed away to Cyprus, (Dz 17,16; Kol 4,10) 40 but Paul chose Silas and departed, having been commended by the brothers to the grace of the Lord. (Dz 11,23; Dz 14,26; Dz 15,1; Dz 15,11; Rz 16,20)

Dz 11,23Dz 14,26Dz 15,1Dz 15,11Rz 16,20

41 And he went through Syria and Cilicia, strengthening the churches. (Dz 15,32; Dz 16,5)