1Traktujcie nas więc jako tych, którzy służą Chrystusowi i wyjaśniają innym Boże tajemnice.2Naszym najważniejszym obowiązkiem jest lojalność wobec Tego, któremu służymy.3Dlatego nie martwię się tym, jak mnie ocenicie lub co myślą o mnie inni ludzie. Zresztą nawet ja sam nie oceniam mojej służby.4Wprawdzie niczego nie mogę sobie zarzucić, ale to nie wystarcza. Ocenić musi mnie sam Pan.5Nie osądzajcie więc nikogo przedwcześnie—zanim On nie powróci i nie rozświetli tego, co ukryte w ciemnościach, i nie ujawni prawdziwych ludzkich zamiarów. Wtedy każdy z nas otrzyma od Boga należną pochwałę.6Na przykładzie własnym i Apollosa pokazałem wam, że nie wolno wykraczać ponad to, co mówi Pismo, i wywyższać jednych nauczycieli, poniżając drugich.7Jaki masz powód do dumy? Czy masz coś, czego nie otrzymałeś w darze? A skoro wszystko, co masz, jest darem, dlaczego szczycisz się tym tak, jakbyś sam to zdobył?8Wszystko już macie? Jesteście bogaci? Nie czekając na nas, zaczynacie już królować? Chciałbym, abyście rzeczywiście królowali—a my z wami.9Jestem przekonany, że nas, apostołów, Bóg umieścił na samym końcu. Jesteśmy jak skazańcy czekający na egzekucje, wystawieni na widok publiczny przed całym światem—przed ludźmi i aniołami.10My z powodu Chrystusa jesteśmy uważani za głupców—wy staliście się dzięki Niemu mądrzy; my słabniemy—wy nabieracie sił; my jesteśmy pogardzani—wy otaczani szacunkiem.11Stale jesteśmy głodni i spragnieni, pozbawieni ubrań, poniżani i bezdomni.12Ciężko pracujemy, aby zarobić na życie. Gdy ludzie nas znieważają—my życzymy im szczęścia, gdy nas prześladują—znosimy to,13gdy nas zniesławiają—modlimy się za nich. Wciąż jesteśmy jak śmieci i odpadki tego świata.
Prośba i ostrzeżenie
14Nie piszę o tym wszystkim, aby was zawstydzić, ale żeby was pouczyć jako ukochane dzieci.15Bo chociaż możecie mieć tysiące nauczycieli, to duchowych ojców macie niewielu. Przecież to ja „zrodziłem” was dla Chrystusa, głosząc wam dobrą nowinę.16Gorąco więc proszę was: Naśladujcie nas!17Dlatego właśnie posyłam Tymoteusza, żeby wam w tym pomógł. On jest wiernym sługą Pana i kocham go jak własnego syna. On przypomni wam to, czego nauczam we wszystkich kościołach, które odwiedzam.18Ponieważ nie odwiedzałem was, niektórzy zaczęli popadać w pychę.19Jeśli jednak Pan pozwoli, już niebawem do was przyjadę, a wtedy będę mógł stwierdzić czy ci, którzy tak się przechwalają, potrafią tylko dużo mówić, czy też naprawdę mają moc od Boga.20Królestwo Boże nie opiera się bowiem na słowach, ale na mocy.21Sami wybierzcie: Czy mam do was przyjść ze słowami nagany, czy też z miłością i łagodnością?
1This is how one should regard us, as servants of Christ and stewards of the mysteries of God. (1 Kor 9,17; 1 P 4,10)2Moreover, it is required of stewards that they be found faithful.3But with me it is a very small thing that I should be judged by you or by any human court. In fact, I do not even judge myself.4For I am not aware of anything against myself, but I am not thereby acquitted. It is the Lord who judges me. (Job 9,2; Job 9,15; Ps 130,3; Ps 143,2; Dz 23,1; 1 J 3,21)5Therefore do not pronounce judgment before the time, before the Lord comes, who will bring to light the things now hidden in darkness and will disclose the purposes of the heart. Then each one will receive his commendation from God. (Mt 7,1; Mt 13,29; Jan 21,22; Rz 2,1; Rz 2,16; 1 Kor 3,8; 1 Kor 3,13; 2 Kor 10,18)6I have applied all these things to myself and Apollos for your benefit, brothers,[1] that you may learn by us not to go beyond what is written, that none of you may be puffed up in favor of one against another. (1 Kor 4,18; 1 Kor 5,2; 1 Kor 13,4)7For who sees anything different in you? What do you have that you did not receive? If then you received it, why do you boast as if you did not receive it? (1 Krn 29,14; Jan 3,27; Jk 1,17; 1 P 4,10)8Already you have all you want! Already you have become rich! Without us you have become kings! And would that you did reign, so that we might share the rule with you!9For I think that God has exhibited us apostles as last of all, like men sentenced to death, because we have become a spectacle to the world, to angels, and to men. (Iz 20,3; Rz 8,36; Hbr 10,33)10We are fools for Christ’s sake, but you are wise in Christ. We are weak, but you are strong. You are held in honor, but we in disrepute. (Dz 17,18; Dz 26,24; 1 Kor 1,18; 1 Kor 2,3; 2 Kor 11,19; 2 Kor 13,9)11To the present hour we hunger and thirst, we are poorly dressed and buffeted and homeless, (Mt 8,20; Rz 8,35; 2 Kor 11,20; 2 Kor 11,23; 2 Kor 11,27; Flp 4,12)12and we labor, working with our own hands. When reviled, we bless; when persecuted, we endure; (Jan 15,20; Dz 18,3; 1 P 3,9)13when slandered, we entreat. We have become, and are still, like the scum of the world, the refuse of all things. (Iz 30,22; Iz 64,6; Lm 3,45)14I do not write these things to make you ashamed, but to admonish you as my beloved children. (1 Kor 6,5; 1 Kor 15,34; 2 Kor 6,13; 1 Tes 2,11; 3 J 1,4)15For though you have countless[2] guides in Christ, you do not have many fathers. For I became your father in Christ Jesus through the gospel. (1 Kor 3,10; Ga 4,19; Flm 1,10)16I urge you, then, be imitators of me. (1 Kor 11,1; Flp 3,17; Flp 4,9; 1 Tes 1,6; 2 Tes 3,9)17That is why I sent[3] you Timothy, my beloved and faithful child in the Lord, to remind you of my ways in Christ,[4] as I teach them everywhere in every church. (1 Kor 7,17; 1 Kor 16,10; 1 Tm 1,2; 2 Tm 1,2)18Some are arrogant, as though I were not coming to you. (1 Kor 4,6; 1 Kor 4,21; 2 Kor 10,2)19But I will come to you soon, if the Lord wills, and I will find out not the talk of these arrogant people but their power. (Dz 19,21; Dz 20,2; 1 Kor 11,34; 1 Kor 16,5; 2 Kor 1,15)20For the kingdom of God does not consist in talk but in power. (1 Kor 2,4)21What do you wish? Shall I come to you with a rod, or with love in a spirit of gentleness? (2 Kor 1,23; 2 Kor 2,1; 2 Kor 2,3; 2 Kor 12,20; 2 Kor 13,2; 2 Kor 13,10)