1Gdybym mówił różnymi ludzkimi językami, a nawet językami aniołów, ale nie miałbym w sobie miłości, to nie różniłbym się od dźwięczącego gongu lub brzmiącego cymbału.2Gdybym miał dar prorokowania, gdybym poznał wszelkie tajemnice i zdobył wszelką wiedzę, a do tego miał dar szczególnej wiary, która przenosi góry, to bez miłości i tak byłbym nikim.3I nawet gdybym rozdał biednym cały majątek, a sam dał się żywcem spalić, to bez miłości nic bym przez to nie zyskał.4Miłość jest cierpliwa i łagodna. Nie jest zazdrosna, pełna pychy ani zarozumiała.5Nie jest nieprzyzwoita, egoistyczna i drażliwa. Nie pamięta doznanych krzywd.6Nie cieszy się ze zła, ale raduje się z prawdy.7Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nie traci wiary i nadziei. Prawdziwa miłość może wiele znieść8i nigdy się nie kończy! A dar prorokowania, dar mówienia językami, dar wyjątkowej wiedzy? Wszystkie one kiedyś przeminą.9Bo dzięki wiedzy i proroctwom dotykamy tylko cząstki rzeczywistości.10Ale gdy zobaczymy ją w pełni, wtedy to, co cząstkowe, nie będzie już potrzebne.11Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, myślałem i rozumowałem jak dziecko. Gdy jednak stałem się mężczyzną, odrzuciłem wszystko, co dziecinne.12Teraz duchową rzeczywistość widzimy niewyraźnie, jak w kiepskim lustrze. Gdy jednak nadejdzie doskonałość, ujrzymy ją twarzą w twarz. Teraz poznaję ją tylko cząstkowo, wtedy poznam ją tak, jak sam zostałem poznany przez Boga.13Obecnie więc trwają wiara, nadzieja i miłość—wielka trójka—ale największa z nich jest miłość.
1If I speak in the tongues of men and of angels, but have not love, I am a noisy gong or a clanging cymbal.2And if I have prophetic powers, and understand all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing. (Mt 7,22; Mt 17,20; Mk 11,23; Łk 17,6; Dz 2,18; 1 Kor 14,1; 1 Kor 14,39)3If I give away all I have, and if I deliver up my body to be burned,[1] but have not love, I gain nothing. (Dn 3,28; Mt 6,2)4Love is patient and kind; love does not envy or boast; it is not arrogant (Przyp 10,12; Przyp 17,9; Dz 7,9; 1 Kor 4,6; 2 Kor 6,6; Ga 5,22; Ef 4,32; Kol 3,12; 1 Tes 5,14; 2 Tm 2,10; 1 P 4,8)5or rude. It does not insist on its own way; it is not irritable or resentful;[2] (Rz 4,6; 1 Kor 10,24; 2 Kor 5,19)6it does not rejoice at wrongdoing, but rejoices with the truth. (Rz 1,32; 2 Tes 2,12; 2 J 1,4; 3 J 1,3)7Love bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things. (1 Kor 9,12; 1 Kor 13,4)8Love never ends. As for prophecies, they will pass away; as for tongues, they will cease; as for knowledge, it will pass away.9For we know in part and we prophesy in part, (1 Kor 8,2)10but when the perfect comes, the partial will pass away. (Jan 15,15)11When I was a child, I spoke like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I gave up childish ways.12For now we see in a mirror dimly, but then face to face. Now I know in part; then I shall know fully, even as I have been fully known. (Lb 12,8; Job 36,26; Mt 5,8; 1 Kor 8,3; 2 Kor 3,18; 2 Kor 5,7; Jk 1,23; 1 J 3,2)13So now faith, hope, and love abide, these three; but the greatest of these is love.