1 Koryntian 13

Słowo Życia

od Biblica
1 Gdybym mówił różnymi ludzkimi językami, a nawet językami aniołów, ale nie miałbym w sobie miłości, to nie różniłbym się od dźwięczącego gongu lub brzmiącego cymbału.2 Gdybym miał dar prorokowania, gdybym poznał wszelkie tajemnice i zdobył wszelką wiedzę, a do tego miał dar szczególnej wiary, która przenosi góry, to bez miłości i tak byłbym nikim.3 I nawet gdybym rozdał biednym cały majątek, a sam dał się żywcem spalić, to bez miłości nic bym przez to nie zyskał.4 Miłość jest cierpliwa i łagodna. Nie jest zazdrosna, pełna pychy ani zarozumiała.5 Nie jest nieprzyzwoita, egoistyczna i drażliwa. Nie pamięta doznanych krzywd.6 Nie cieszy się ze zła, ale raduje się z prawdy.7 Miłość wszystko przetrzymuje, nigdy nie traci wiary i nadziei. Prawdziwa miłość może wiele znieść8 i nigdy się nie kończy! A dar prorokowania, dar mówienia językami, dar wyjątkowej wiedzy? Wszystkie one kiedyś przeminą.9 Bo dzięki wiedzy i proroctwom dotykamy tylko cząstki rzeczywistości.10 Ale gdy zobaczymy ją w pełni, wtedy to, co cząstkowe, nie będzie już potrzebne.11 Gdy byłem dzieckiem, mówiłem, myślałem i rozumowałem jak dziecko. Gdy jednak stałem się mężczyzną, odrzuciłem wszystko, co dziecinne.12 Teraz duchową rzeczywistość widzimy niewyraźnie, jak w kiepskim lustrze. Gdy jednak nadejdzie doskonałość, ujrzymy ją twarzą w twarz. Teraz poznaję ją tylko cząstkowo, wtedy poznam ją tak, jak sam zostałem poznany przez Boga.13 Obecnie więc trwają wiara, nadzieja i miłość—wielka trójka—ale największa z nich jest miłość.

1 Koryntian 13

English Standard Version

od Crossway
1 If I speak in the tongues of men and of angels, but have not love, I am a noisy gong or a clanging cymbal.2 And if I have prophetic powers, and understand all mysteries and all knowledge, and if I have all faith, so as to remove mountains, but have not love, I am nothing. (Mt 7,22; Mt 17,20; Mk 11,23; Łk 17,6; Dz 2,18; 1 Kor 14,1; 1 Kor 14,39)3 If I give away all I have, and if I deliver up my body to be burned,[1] but have not love, I gain nothing. (Dn 3,28; Mt 6,2)4 Love is patient and kind; love does not envy or boast; it is not arrogant (Przyp 10,12; Przyp 17,9; Dz 7,9; 1 Kor 4,6; 2 Kor 6,6; Ga 5,22; Ef 4,32; Kol 3,12; 1 Tes 5,14; 2 Tm 2,10; 1 P 4,8)5 or rude. It does not insist on its own way; it is not irritable or resentful;[2] (Rz 4,6; 1 Kor 10,24; 2 Kor 5,19)6 it does not rejoice at wrongdoing, but rejoices with the truth. (Rz 1,32; 2 Tes 2,12; 2 J 1,4; 3 J 1,3)7 Love bears all things, believes all things, hopes all things, endures all things. (1 Kor 9,12; 1 Kor 13,4)8 Love never ends. As for prophecies, they will pass away; as for tongues, they will cease; as for knowledge, it will pass away.9 For we know in part and we prophesy in part, (1 Kor 8,2)10 but when the perfect comes, the partial will pass away. (Jan 15,15)11 When I was a child, I spoke like a child, I thought like a child, I reasoned like a child. When I became a man, I gave up childish ways.12 For now we see in a mirror dimly, but then face to face. Now I know in part; then I shall know fully, even as I have been fully known. (Lb 12,8; Job 36,26; Mt 5,8; 1 Kor 8,3; 2 Kor 3,18; 2 Kor 5,7; Jk 1,23; 1 J 3,2)13 So now faith, hope, and love abide, these three; but the greatest of these is love.