Łukasza 9 | Słowo Życia :: ERF Bibleserver

Słowo Życia

Jezus posyła Dwunastu

1 Pewnego dnia Jezus zebrał Dwunastu i udzielił im mocy wypędzania demonów i leczenia wszelkich chorób. 2 Potem posłał ich, aby głosili nadejście królestwa Bożego i uzdrawiali chorych. 3 —Niczego ze sobą nie bierzcie—mówił im—ani laski podróżnej, ani torby, ani żywności, ani pieniędzy, ani nawet ubrania na zmianę. 4 Gdy zatrzymacie się w jakimś miejscu, nie przenoście się z domu do domu, lecz cały czas mieszkajcie w tym samym. 5 A jeśli was nie przyjmą, odchodząc strząśnijcie kurz ze swoich stóp. Będzie to oznaczało, że pozostawiacie tych ludzi ich własnemu losowi. 6 Poszli więc i odwiedzali wsie, głosząc dobrą nowinę i uzdrawiając chorych. 7 Tymczasem wieści o cudach dokonywanych przez Jezusa dotarły do Heroda Antypasa. Niepokoił się nimi, ponieważ niektórzy mówili, że to Jan Chrzciciel zmartwychwstał. 8 Inni uważali Jezusa za Eliasza, dawnego proroka. A byli też tacy, którzy twierdzili, że to jakiś inny zmartwychwstały prorok. 9 —Przecież Jan został ścięty na mój rozkaz!—mówił Herod. —Kim więc jest człowiek, o którym słyszę te dziwne wieści? Dlatego bardzo chciał Go zobaczyć.

Jezus karmi pięć tysięcy mężczyzn

10 Gdy apostołowie powrócili, opowiedzieli Jezusowi o wszystkim, czego dokonali. Wtedy On postanowił zabrać ich do Betsaidy w poszukiwaniu jakiegoś ustronnego miejsca. 11 Tłumy zorientowały się jednak, dokąd poszli, i podążyły za nimi. Jezus życzliwie przyjął tych, którzy przyszli i nauczał ich o królestwie Bożym oraz uzdrawiał cierpiących. 12 Pod wieczór uczniowie zwrócili się do Niego: —Każ ludziom rozejść się do pobliskich wiosek i osad. Niech sobie kupią coś do jedzenia i poszukają miejsc na nocleg, bo na tym pustkowiu, nic nie znajdą. 13 —Wy dajcie im jeść—rzekł Jezus. —Ale co?!—wykrzyknęli. —Nic nie mamy! Tylko pięć chlebów i dwie ryby! Chyba nie chcesz, żebyśmy im wszystkim kupili coś do jedzenia?! 14 Samych mężczyzn było tam bowiem około pięciu tysięcy. Wtedy Jezus polecił uczniom: —Powiedzcie ludziom, aby usiedli w grupach po pięćdziesiąt osób. 15 A gdy uczniowie podzielili tłum na grupy, 16 Jezus wziął pięć chlebów i dwie ryby, popatrzył w niebo, podziękował za nie Bogu i połamał chleb na kawałki. Następnie podał go uczniom, a oni ludziom. 17 W ten sposób wszyscy najedli się do syta i zebrano jeszcze dwanaście koszy resztek.

Piotr wyznaje Chrystusa

18 Pewnego dnia, gdy Jezus samotnie się modlił, w pobliżu byli tylko Jego uczniowie. Wtedy zapytał ich: —Za kogo ludzie Mnie uważają? 19 —Jedni sądzą, że jesteś Janem Chrzcicielem—odrzekli—drudzy, że Eliaszem lub jakimś innym dawnym prorokiem, który powstał z martwych. 20 —A wy? Za kogo Mnie uważacie?—zapytał ich wprost. —Jesteś Bożym Mesjaszem—powiedział Piotr. 21 —Nikomu o tym nie mówcie!—przykazał im Jezus. 22 —Czekają Mnie straszne cierpienia. Zostanę odrzucony przez starszych, najwyższych kapłanów i innych przywódców religijnych. Zabiją Mnie, ale po trzech dniach zmartwychwstanę! 23 Potem, już w obecności tłumów, powiedział: —Jeśli ktoś z was chce Mnie naśladować, niech przestanie myśleć wyłącznie o sobie. Niech weźmie swój krzyż i idzie ze Mną. 24 Jeśli ktoś chce wygrać życie, przegra je. Ale kto przegra życie ze względu na Mnie, naprawdę je wygra. 25 Co z tego, że ktoś zdobędzie cały świat, jeśli po drodze zatraci życie? 26 Kto wstydzi się Mnie i mojej nauki, tego i Ja, Syn Człowieczy, będę się wstydzić, gdy powrócę tu ze świętymi aniołami w blasku swojej chwały oraz otoczony chwałą mojego Ojca. 27 Wierzcie Mi! Niektórzy z obecnych tu, jeszcze za swojego życia ujrzą potęgę królestwa Bożego!

Przemienienie

28 Około ośmiu dni później Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba oraz Jana i wszedł na górę, aby się modlić. 29 Podczas modlitwy Jego twarz zajaśniała blaskiem, a Jego płaszcz stał się olśniewająco biały. 30 Potem zjawili się dwaj mężczyźni i zaczęli z Nim rozmawiać. Byli to Mojżesz i Eliasz. 31 Stali tak w aureoli chwały i rozmawiali o Jego śmierci, która miała wkrótce nastąpić w Jerozolimie. 32 Tymczasem Piotr i jego towarzysze zdrzemnęli się. Po przebudzeniu zobaczyli Jezusa promieniejącego jasnością i chwałą oraz dwóch stojących przy Nim mężczyzn. 33 Gdy Mojżesz i Eliasz oddalili się od Jezusa, Piotr, nie wiedząc z wrażenia, co mówi, zaproponował: —Mistrzu, jak dobrze, że tu jesteśmy! Jeśli chcesz, zbuduję trzy szałasy: dla Ciebie, dla Mojżesza i dla Eliasza. 34 Ale zanim skończył, otoczył ich jasny obłok, a uczniowie przerazili się. 35 Z obłoku zaś rozległ się głos: —Oto mój Syn, Wybrany! Słuchajcie Go! 36 Gdy głos umilkł, stwierdzili, że poza Jezusem nie ma już nikogo. Przejęci uczniowie milczeli i przez długi czas nikomu nie opowiadali o tym, co widzieli.

Uzdrowienie chłopca zniewolonego przez demona

37 Następnego dnia, gdy zeszli z góry, wyszedł im na spotkanie ogromny tłum ludzi. 38 —Nauczycielu!—odezwał się ktoś z zebranych. —Zechciej spojrzeć na mojego jedynego syna! 39 Często napada go zły duch, a wtedy chłopiec przeraźliwie krzyczy i rzuca się na ziemię z pianą na ustach. Rzadko kiedy duch ten daje mu spokój, ciągle go dręczy. 40 Prosiłem Twoich uczniów, żeby wypędzili demona, lecz oni nie potrafili. 41 —Czemu jesteście tak przewrotni i wciąż nie wierzycie?—zwrócił się do nich Jezus. —Jak długo jeszcze muszę być z wami, żebyście wreszcie uwierzyli? Jak długo mam was znosić? Przyprowadź tu syna!—dodał do ojca. 42 Gdy chłopiec się zbliżał, zły duch znowu rzucił go na ziemię i zaczął nim gwałtownie targać. Wtedy Jezus rozkazał duchowi, żeby opuścił chłopca, i natychmiast chory został uzdrowiony. 43 Wszystkich zaś ogarnęło ogromne zdumienie na widok takiego działania mocy Bożej. Gdy tłumy wciąż jeszcze były zachwycone tym cudem, Jezus zwrócił się do uczniów: 44 —Słuchajcie uważnie: Ja, Syn Człowieczy, zostanę wkrótce wydany w ręce ludzi. 45 Uczniowie jednak nie rozumieli tego, bo było to na razie przed nimi ukryte, a bali się prosić Go o wyjaśnienie.

Kto jest największy?

46 Pewnego razu uczniowie posprzeczali się między sobą o to, który z nich będzie najważniejszy. 47 Wtedy Jezus, znając ich myśli, zawołał jakieś dziecko, postawił przy sobie 48 i powiedział: —Każdy, kto ze względu na Mnie przyjmie takie małe dziecko, ten przyjmie Mnie. A kto Mnie przyjmie, przyjmie samego Ojca, który Mnie posłał. W oczach Boga wielkim jest ten, kto potrafi stać się najmniej ważny. 49 Wtedy Jan powiedział: —Mistrzu, spotkaliśmy człowieka, który w Twoim imieniu wypędza demony, i zabroniliśmy mu działać. Nie należy bowiem do naszego grona. 50 —Nie zabraniajcie mu!—odparł Jezus. —Każdy, kto nie jest wam przeciwny, jest waszym sprzymierzeńcem.

Sprzeciw Samarytan

51 Im bardziej zbliżał się czas odejścia Jezusa do nieba, tym bardziej kierował się On w stronę Jerozolimy. 52 Któregoś dnia wysłał przed sobą uczniów, aby przygotowali Mu nocleg w pewnej samarytańskiej wiosce. 53 Mieszkańcy odmówili Mu jednak gościny, ponieważ szedł w kierunku Jerozolimy, a oni nie darzyli tego miasta sympatią. 54 Gdy Jakub i Jan to usłyszeli, z oburzeniem zwrócili się do Jezusa: —Mistrzu! Czy chcesz, abyśmy sprowadzili ogień z nieba i spalili tę wioskę? 55 Lecz Jezus surowo ich za to upomniał. 56 Potem udali się do innej miejscowości.

Cena naśladowania Jezusa

57 Podczas drogi ktoś powiedział do Jezusa: —Pójdę z Tobą, dokądkolwiek się udasz! 58 —Lisy mają nory, a ptaki gniazda—odrzekł mu Jezus—lecz ja, Syn Człowieczy, nie mam własnego kąta, gdzie mógłbym odpocząć. 59 Innym razem Jezus sam zwrócił się do pewnego człowieka: —Chodź ze Mną! —Panie—odpowiedział—pozwól mi tylko pójść i pochować zmarłego ojca! 60 —Niech umarli grzebią umarłych—odpowiedział Jezus. —Ty zaś zajmij się głoszeniem królestwa Bożego. 61 Ktoś inny z wędrujących powiedział: —Panie, pójdę z Tobą, lecz pozwól mi najpierw pożegnać się z rodziną. 62 —Nie można prosto orać, oglądając się ciągle do tyłu—odpowiedział Jezus. —Kto tak czyni, nie nadaje się do pracy w królestwie Bożym.

English Standard Version

od Crossway

Jesus Sends Out the Twelve Apostles

1 And he called the twelve together and gave them power and authority over all demons and to cure diseases, (Mt 10,1; Mk 3,13; Mk 6,7) 2 and he sent them out to proclaim the kingdom of God and to heal. (Mt 10,5; Mt 10,7; Łk 4,43; Łk 9,11; Łk 9,60; Łk 10,1; Łk 10,9)

Mt 10,5Mt 10,7Łk 4,43Łk 9,11Łk 9,60Łk 10,1Łk 10,9

3 And he said to them, “Take nothing for your journey, no staff, nor bag, nor bread, nor money; and do not have two tunics.^[1] (Mt 10,9; Mk 6,8; Łk 10,4; Łk 22,35)

Mt 10,9Mk 6,8Łk 10,4Łk 22,35

4 And whatever house you enter, stay there, and from there depart. 5 And wherever they do not receive you, when you leave that town shake off the dust from your feet as a testimony against them.” (Neh 5,13; Mk 1,44; Dz 13,51; Dz 18,6; Jk 5,3)

Neh 5,13Mk 1,44Dz 13,51Dz 18,6Jk 5,3

6 And they departed and went through the villages, preaching the gospel and healing everywhere. (Mk 6,12)

Herod Is Perplexed by Jesus

7 Now Herod the tetrarch heard about all that was happening, and he was perplexed, because it was said by some that John had been raised from the dead, (Mt 14,1; Mk 6,14; Łk 3,1; Łk 3,19; Łk 9,19; Dz 13,1)

Mt 14,1Mk 6,14Łk 3,1Łk 3,19Łk 9,19Dz 13,1

8 by some that Elijah had appeared, and by others that one of the prophets of old had risen. (Łk 9,7) 9 Herod said, “John I beheaded, but who is this about whom I hear such things?” And he sought to see him. (Łk 23,8)

Jesus Feeds the Five Thousand

10 On their return the apostles told him all that they had done. And he took them and withdrew apart to a town called Bethsaida. (Mt 14,13; Mt 15,32; Mk 6,30; Mk 6,32; Mk 8,2; Jan 6,1)

Mt 14,13Mt 15,32Mk 6,30Mk 6,32Mk 8,2Jan 6,1

11 When the crowds learned it, they followed him, and he welcomed them and spoke to them of the kingdom of God and cured those who had need of healing. (Łk 8,40; Łk 9,2) 12 Now the day began to wear away, and the twelve came and said to him, “Send the crowd away to go into the surrounding villages and countryside to find lodging and get provisions, for we are here in a desolate place.” (Jer 6,4; Mt 15,23; Łk 24,29) 13 But he said to them, “You give them something to eat.” They said, “We have no more than five loaves and two fish—unless we are to go and buy food for all these people.” (2 Krl 4,42; Mt 16,9; Mk 8,19) 14 For there were about five thousand men. And he said to his disciples, “Have them sit down in groups of about fifty each.” 15 And they did so, and had them all sit down. 16 And taking the five loaves and the two fish, he looked up to heaven and said a blessing over them. Then he broke the loaves and gave them to the disciples to set before the crowd. (1 Sm 9,13; Mt 26,26; Mk 7,34; Mk 8,7; Mk 14,22; Łk 24,30; Jan 11,41; Jan 17,1; 1 Kor 14,16)

1 Sm 9,13Mt 26,26Mk 7,34Mk 8,7Mk 14,22Łk 24,30Jan 11,41Jan 17,11 Kor 14,16

17 And they all ate and were satisfied. And what was left over was picked up, twelve baskets of broken pieces.

Peter Confesses Jesus as the Christ

18 Now it happened that as he was praying alone, the disciples were with him. And he asked them, “Who do the crowds say that I am?” (Mt 16,13; Mk 8,27) 19 And they answered, “John the Baptist. But others say, Elijah, and others, that one of the prophets of old has risen.” (Mt 14,2; Mt 17,10; Mk 6,14; Mk 6,15; Mk 9,11; Łk 9,7; Łk 9,8; Jan 1,21)

Mt 14,2Mt 17,10Mk 6,14Mk 6,15Mk 9,11Łk 9,7Łk 9,8Jan 1,21

20 Then he said to them, “But who do you say that I am?” And Peter answered, “The Christ of God.” (Mt 1,17; Łk 23,35; Dz 3,18; Ap 12,10)

Mt 1,17Łk 23,35Dz 3,18Ap 12,10

Jesus Foretells His Death

21 And he strictly charged and commanded them to tell this to no one, (Mt 12,16; Mt 16,20; Mk 8,30) 22 saying, “The Son of Man must suffer many things and be rejected by the elders and chief priests and scribes, and be killed, and on the third day be raised.” (Mt 16,21; Mt 17,12; Mt 17,22; Mt 27,63; Mk 8,31; Mk 9,30; Łk 13,33; Łk 17,25; Łk 18,31; Łk 18,33; Łk 20,17; Łk 24,7; Łk 24,46; Jan 2,19; 1 P 2,4)

Mt 16,21Mt 17,12Mt 17,22Mt 27,63Mk 8,31Mk 9,30Łk 13,33Łk 17,25Łk 18,31Łk 18,33Łk 20,17Łk 24,7Łk 24,46Jan 2,191 P 2,4

Take Up Your Cross and Follow Jesus

23 And he said to all, “If anyone would come after me, let him deny himself and take up his cross daily and follow me. (Mt 10,38; 1 Kor 15,31; 2 Tm 2,12) 24 For whoever would save his life will lose it, but whoever loses his life for my sake will save it. (Łk 9,23) 25 For what does it profit a man if he gains the whole world and loses or forfeits himself? (Łk 12,20) 26 For whoever is ashamed of me and of my words, of him will the Son of Man be ashamed when he comes in his glory and the glory of the Father and of the holy angels. (Pwt 33,2; Dn 7,10; Dn 7,13; Za 14,5; Mt 10,33; Mt 13,41; Mt 16,27; Mt 19,28; Mt 24,30; Mt 25,31; Mt 26,64; Mk 10,37; Jan 1,51; Jan 17,24; Dz 1,11; Dz 10,22; Rz 1,16; 1 Tes 1,10; 1 Tes 4,16; 2 Tm 1,8; 2 Tm 1,12; 2 Tm 1,16; Hbr 11,16; 1 J 2,28; Jud 1,14; Ap 1,7; Ap 14,10)

Pwt 33,2Dn 7,10Dn 7,13Za 14,5Mt 10,33Mt 13,41Mt 16,27Mt 19,28Mt 24,30Mt 25,31Mt 26,64Mk 10,37Jan 1,51Jan 17,24Dz 1,11Dz 10,22Rz 1,161 Tes 1,101 Tes 4,162 Tm 1,82 Tm 1,122 Tm 1,16Hbr 11,161 J 2,28Jud 1,14Ap 1,7Ap 14,10

27 But I tell you truly, there are some standing here who will not taste death until they see the kingdom of God.” (Mt 10,23; Mt 23,36; Mt 24,34; Mk 13,30; Łk 21,31; Jan 8,52; Hbr 2,9)

Mt 10,23Mt 23,36Mt 24,34Mk 13,30Łk 21,31Jan 8,52Hbr 2,9

The Transfiguration

28 Now about eight days after these sayings he took with him Peter and John and James and went up on the mountain to pray. (Mt 14,23; Mt 17,1; Mk 9,2; Mk 14,33; Łk 8,51)

Mt 14,23Mt 17,1Mk 9,2Mk 14,33Łk 8,51

29 And as he was praying, the appearance of his face was altered, and his clothing became dazzling white. (Ps 104,2; Dn 7,9; Mt 28,3; Mk 16,12)

Ps 104,2Dn 7,9Mt 28,3Mk 16,12

30 And behold, two men were talking with him, Moses and Elijah, 31 who appeared in glory and spoke of his departure,^[2] which he was about to accomplish at Jerusalem. 32 Now Peter and those who were with him were heavy with sleep, but when they became fully awake they saw his glory and the two men who stood with him. (Dn 8,18; Mt 26,43; Jan 1,14) 33 And as the men were parting from him, Peter said to Jesus, “Master, it is good that we are here. Let us make three tents, one for you and one for Moses and one for Elijah”—not knowing what he said. (Neh 8,15; Mk 9,6; Mk 14,40) 34 As he was saying these things, a cloud came and overshadowed them, and they were afraid as they entered the cloud. (Wj 24,15; 2 P 1,17) 35 And a voice came out of the cloud, saying, “This is my Son, my Chosen One;^[3] listen to him!” (Ps 89,3; Iz 42,1; Iz 49,7; Łk 9,34; Łk 23,35; Dz 3,22)

Ps 89,3Iz 42,1Iz 49,7Łk 9,34Łk 23,35Dz 3,22

36 And when the voice had spoken, Jesus was found alone. And they kept silent and told no one in those days anything of what they had seen. (Mt 17,9; Mk 9,9)

Jesus Heals a Boy with an Unclean Spirit

37 On the next day, when they had come down from the mountain, a great crowd met him. (Mt 17,14; Mk 9,14) 38 And behold, a man from the crowd cried out, “Teacher, I beg you to look at my son, for he is my only child. (Łk 7,12) 39 And behold, a spirit seizes him, and he suddenly cries out. It convulses him so that he foams at the mouth, and shatters him, and will hardly leave him. 40 And I begged your disciples to cast it out, but they could not.” (Mt 10,1; Mk 6,7; Łk 9,1; Łk 10,17)

Mt 10,1Mk 6,7Łk 9,1Łk 10,17

41 Jesus answered, “O faithless and twisted generation, how long am I to be with you and bear with you? Bring your son here.” (Jan 14,9; Jan 20,27; Flp 2,15) 42 While he was coming, the demon threw him to the ground and convulsed him. But Jesus rebuked the unclean spirit and healed the boy, and gave him back to his father. (Za 3,2; Mt 8,26; Mk 1,25; Łk 4,35; Łk 4,39; Łk 7,15; Jud 1,9)

Za 3,2Mt 8,26Mk 1,25Łk 4,35Łk 4,39Łk 7,15Jud 1,9

Jesus Again Foretells His Death

43 And all were astonished at the majesty of God. But while they were all marveling at everything he was doing, Jesus^[4] said to his disciples, (Mt 17,22; Mk 9,30; Łk 9,22; 2 P 1,16)

Mt 17,22Mk 9,30Łk 9,222 P 1,16

44 “Let these words sink into your ears: The Son of Man is about to be delivered into the hands of men.” (Łk 9,43) 45 But they did not understand this saying, and it was concealed from them, so that they might not perceive it. And they were afraid to ask him about this saying. (Mt 17,13; Mk 6,52; Mk 9,10; Łk 2,50; Łk 18,34; Łk 24,16; Jan 10,6; Jan 12,16; Jan 16,17)

Mt 17,13Mk 6,52Mk 9,10Łk 2,50Łk 18,34Łk 24,16Jan 10,6Jan 12,16Jan 16,17

Who Is the Greatest?

46 An argument arose among them as to which of them was the greatest. (Mt 18,1; Mt 20,20; Mk 9,33; Mk 10,35)

Mt 18,1Mt 20,20Mk 9,33Mk 10,35

47 But Jesus, knowing the reasoning of their hearts, took a child and put him by his side 48 and said to them, “Whoever receives this child in my name receives me, and whoever receives me receives him who sent me. For he who is least among you all is the one who is great.” (Mt 10,40; Mt 10,42; Łk 22,26)

Anyone Not Against Us Is For Us

49 John answered, “Master, we saw someone casting out demons in your name, and we tried to stop him, because he does not follow with us.” (Lb 11,28; Mt 7,22; Mt 12,27; Mk 9,38; Mk 16,17; Łk 10,17; Dz 19,13)

Lb 11,28Mt 7,22Mt 12,27Mk 9,38Mk 16,17Łk 10,17Dz 19,13

50 But Jesus said to him, “Do not stop him, for the one who is not against you is for you.” (Mt 12,30; Łk 11,23)

A Samaritan Village Rejects Jesus

51 When the days drew near for him to be taken up, he set his face to go to Jerusalem. (2 Krl 12,17; Iz 50,7; Jer 42,15; Mk 16,19; Łk 13,22; Łk 17,11; Łk 18,31; Łk 19,11; Łk 19,28)

2 Krl 12,17Iz 50,7Jer 42,15Mk 16,19Łk 13,22Łk 17,11Łk 18,31Łk 19,11Łk 19,28

52 And he sent messengers ahead of him, who went and entered a village of the Samaritans, to make preparations for him. (Mt 10,5; Łk 10,1) 53 But the people did not receive him, because his face was set toward Jerusalem. (Łk 10,33; Jan 4,9; Jan 4,20) 54 And when his disciples James and John saw it, they said, “Lord, do you want us to tell fire to come down from heaven and consume them?”^[5] (Ap 13,13) 55 But he turned and rebuked them.^[6] 56 And they went on to another village.

The Cost of Following Jesus

57 As they were going along the road, someone said to him, “I will follow you wherever you go.” (Mt 8,19; Łk 9,51) 58 And Jesus said to him, “Foxes have holes, and birds of the air have nests, but the Son of Man has nowhere to lay his head.” 59 To another he said, “Follow me.” But he said, “Lord, let me first go and bury my father.” 60 And Jesus^[7] said to him, “Leave the dead to bury their own dead. But as for you, go and proclaim the kingdom of God.” (Łk 9,2; Jan 5,25) 61 Yet another said, “I will follow you, Lord, but let me first say farewell to those at my home.” (1 Krl 19,20) 62 Jesus said to him, “No one who puts his hand to the plow and looks back is fit for the kingdom of God.” (Flp 3,13)