1ای قوم من، به تعاليم من گوش دهيد و به آنچه میگويم توجه نماييد.2میخواهم با آوردن مثل به شرح مطالبی بپردازم كه از قديم همچنان پوشيده مانده است.3میخواهم آنچه را از نياكان خود شنيدهام تعريف كنم.4اينها را بايد تعريف كنيم و مخفی نسازيم تا فرزندان ما نيز بدانند كه خداوند با قدرت خود چه كارهای شگفتانگيز و تحسين برانگيز انجام داده است.5خدا احكام و دستورات خود را به قوم اسرائيل داد و به ايشان امر فرمود كه آنها را به فرزندانشان بياموزند6و فرزندان ايشان نيز به نوبهٔ خود آن احكام را به فرزندان خود تعليم دهند و به اين ترتيب هر نسلی با احكام و دستورات خدا آشنا گردند.7بنابراين آنها ياد میگيرند كه بر خدا توكل نمايند و كارهايی را كه او برای نياكانشان انجام داده است، فراموش نكنند و پيوسته مطيع دستوراتش باشند.8در نتيجه آنها مانند نياكان خود مردمی سركش و ياغی نخواهند شد كه ايمانی سست و ناپايدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.9افراد قبيلهٔ افرايم كه به تير و كمان مجهز بودند و در تيراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.10آنان پيمان خود را كه با خدا بسته بودند، شكستند و نخواستند مطابق دستورات او زندگی كنند.11-12كارها و معجزات او را كه برای ايشان و نياكانشان در مصر انجام داده بود، فراموش كردند.13خدا دريای سرخ را شكافت و آبها را مانند ديوار بر پا نگه داشت تا ايشان از آن عبور كنند.14بنیاسرائيل را در روز بوسيلهٔ ستون ابر راهنمايی میكرد و در شب توسط روشنايی آتش!15در بيابان صخرهها را شكافت و برای آنها آب فراهم آورد.16بلی، از صخره چشمههای آب جاری ساخت!17ولی با وجود اين، ايشان بار ديگر نسبت به خدای متعال گناه ورزيدند و در صحرا از فرمان او سر پيچيدند.18آنها خدا را امتحان كردند و از او خوراک خواستند.19حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آيا خدا میتواند در اين بيابان برای ما خوراک تهيه كند؟20درست است كه او از صخره آب بيرون آورد و بر زمين جاری ساخت، ولی آيا میتواند نان و گوشت را نيز برای قوم خود فراهم كند؟»21خداوند چون اين را شنيد غضبناک شد و آتش خشم او عليه اسرائيل شعلهور گردد.22آنها ايمان نداشتند كه خدا قادر است احتياج آنها را برآورد.23با وجود اين، خدا درهای آسمان را گشود24و نان آسمانی را برای ايشان بارانيد تا بخورند و سير شوند.25بلی، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا كه میتوانستند بخورند خدا به ايشان عطا فرمود.26سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد27تا پرندگان بیشماری همچون شنهای ساحل دريا برای قوم او بياورند.28پرندگان در اردوی اسرائيل، اطراف خيمهها فرود آمدند.29پس خوردند و سير شدند؛ آنچه را كه خواستند خدا به ايشان داد.30-31اما هنوز غذا در دهانشان بود كه غضب خدا بر ايشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائيل را كشت، زيرا از حرص خود دست نكشيدند.32با وجود اين همه معجزات، بنیاسرائيل باز نسبت به خدا گناه كردند و به كارهای شگفتانگيز او ايمان نياوردند.33بنابراين خدا نيز كاری كرد كه آنها روزهايشان را در بيابان تلف كنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.34هنگامی كه خدا عدهای از آنان را كشت بقيه توبه كرده، به سوی او بازگشت نمودند35و به یاد آوردند كه خدای متعال پناهگاه و پشتيبان ايشان است.36اما توبهٔ آنها از صميم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.37دل بنیاسرائيل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.38اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ايشان را بخشيد و آنها را از بين نبرد. بارها غضب خود را از بنیاسرائيل برگردانيد،39زيرا میدانست كه ايشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بيش نيست.40بنیاسرائيل در بيابان چندين مرتبه سر از فرمان خداوند پيچيدند و او را رنجاندند.41بارها خدای مقدس اسرائيل را امتحان كردند و به او بیحرمتی نمودند.42قدرت عظيم او را فراموش كردند و روزی را كه او ايشان را از دست دشمن رهانيده بود به یاد نياوردند.43بلاهايی را كه او در منطقهٔ صوعن بر مصریان نازل كرده بود، فراموش كردند.44در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبديل نمود تا مصریان نتوانند از آن بنوشند.45انواع پشهها را به ميان مصریان فرستاد تا آنها را بگزند. خانههای آنها را پر از قورباغه كرد.46محصولات و مزارع ايشان را بوسيلهٔ كرم و ملخ از بين برد.47تاكستانها و درختان انجيرشان را با تگرگ درشت خراب كرد.48رمهها و گلههايشان را با رعد و برق و تگرگ تلف كرد.49او آتش خشم خود را همچون اجل معلق به جان ايشان فرستاد.50او غضب خود را از ايشان باز نداشت بلكه بلايی فرستاد و جان آنها را گرفت.51همهٔ پسران نخستزادهٔ مصری را كشت.52آنگاه بنیاسرائيل را از مصر بيرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بيابان هدايت كرد.53ايشان را به راههای امن و بیخطر راهنمايی كرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دريای سرخ غرق شدند.54سرانجام خدا اجداد ما را به اين سرزمين مقدس آورد، يعنی همين كوهستانی كه با دست توانای خود آن را تسخير نمود.55ساكنان اين سرزمين را از برابر ايشان بيرون راند؛ سرزمين موعود را بين قبايل اسرائيل تقسيم نمود و به آنها اجازه داد كه در خانههای آنجا سكونت گزينند.56اما با اين همه، خدای متعال را امتحان كردند و از فرمان او سر پيچيدند و دستوراتش را اجرا نكردند.57مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خيانت كردند و همچون كمانی كج غيرقابل اعتماد شدند.58بتكدهها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به اين وسيله خشم خداوند را برانگيختند.59وقتی او چنين بیوفايی از اسرائيل ديد، بسيار غضبناک گرديد و آنها را به کلی طرد كرد.60خيمهٔ عبادت را كه در شيلوه بر پا ساخته بود ترک كرد61و صندوق مقدس را كه مظهر قدرت و حضورش در بين اسرائيل بود، به دست دشمن سپرد.62بر قوم برگزيدهٔ خويش غضبناک گرديد و آنها را به دم شمشير دشمنان سپرد.63جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نكردند.64پيشوايان دينی آنها به دم شمشير جان سپردند و اجل به زنهايشان مجال نداد تا برای آنها سوگواری كنند.65سرانجام خداوند همچون كسی كه از خواب بيدار شود، و مانند شخص نيرومندی كه از باده سرخوش گردد، به ياری اسرائيل برخاست.66دشمنان قوم خود را شكست داده، آنها را برای هميشه رسوا ساخت.67او فرزندان يوسف و قبيلهٔ افرايم را طرد نمود68اما قبيلهٔ يهودا و كوه صهيون را كه از قبل دوست داشت، برگزيد.69در آنجا خانهٔ مقدس خود را مانند کوههای محكم و پابرجای دنيا، جاودانه بر پا نمود.70سپس خدمتگزار خود داوود را كه گوسفندان پدرش را میچرانيد، برگزيد.71او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائيل نصب نمود.72داوود با صميم قلب از اسرائيل مراقبت نمود و با مهارت كامل ايشان را رهبری كرد.