1گوش كنيد، ای زنان سامره كه مانند گاوهای سرزمين باشان، چاق شدهايد و بر فقيران ظلم میكنيد، نيازمندان را پايمال مینماييد و به شوهران خود میگوييد: «شراب بياوريد تا بنوشيم.»2خداوند به ذات پاک خود قسم خورده و فرموده است: «زمانی میرسد كه قلاب به دهانتان انداخته همهٔ شما را مثل ماهی خواهند كشيد و با خود خواهند برد!3شما را از خانههای زيبايتان بيرون میكشند و از نزديكترين شكاف حصار بيرون میاندازند.4«حال، اگر میخواهيد، باز هم در بيتئيل و جلجال برای بتها قربانی كنيد! تا میتوانيد سرپيچی نماييد و گناهانتان را زياد كنيد! هر روز صبح قربانی كنيد و هفتهای دو بار دهيکهايتان را بياوريد!5به مراسم ظاهری خود ادامه داده، هدايای خود را تقديم كنيد و همه جا از اين هدايايی كه دادهايد سخن بگوييد!6«من به شهرهای شما قحطی فرستادم، ولی فايدهای نداشت و باز به سوی من بازگشت نكرديد.7سه ماه به فصل درو مانده بود كه جلو باران را گرفتم و محصول شما را از بين بردم. در يک شهر باران فرستادم و در شهر ديگر نفرستادم! بر يک مزرعه باران میباريد، ولی مزرعهٔ ديگر خشک و بیآب بود.8مردم چند شهر برای نوشيدن جرعهای آب، تن به سفر خسته كننده میدادند و به شهری كه باران باريده بود میرفتند، ولی در آنجا هم آب كافی پيدا نمیكردند. با اين حال، به سوی من بازگشت نكرديد.9«آفت بر مزرعهها و تاكستانهای انگور شما فرستادم. ملخ، درختان انجير و زيتون شما را خورد. با اين حال، به سوی من بازگشت نكرديد.10همان بلاهايی را كه بر مصر فرستادم بر سر شما نيز آوردم. جوانان شما را در جنگ كشتم و اسبهای شما را تار و مار كردم. بينی شما از بوی تعفن اجساد اردوگاهتان پر شد. با اين حال به سوی من بازگشت نكرديد.11بعضی از شهرهای شما را مثل سدوم و عموره به کلی از بين بردم، و آنهايی نيز كه باقی ماندند مانند هيزم نيم سوختهای بودند كه آنها را از ميان آتش بيرون كشيده باشند.» خداوند میفرمايد: «با اين حال، به سوی من بازگشت نكرديد.12«بنابراين، تمام بلاهايی را كه دربارهٔ آنها سخن گفتهام بر سر شما خواهم آورد. پس ای اسرائيل، آماده شو تا هنگام داوری با خدای خود روبرو شوی؛13زيرا تو با كسی سروكار داری كه کوهها را ساخت و بادها را آفريد و تمام افكار انسان را میداند. او صبح روشن را تاريک میگرداند و کوهها را در زير پاهايش خرد میكند. نام او خداوند، خدای قادر متعال است.»