تثنيه 20 | کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

قوانين جنگ

1 زمانی كه به جنگ میرويد و در برابر خود لشكری نيرومندتر از خود با اسبها و عرابههای جنگی زياد میبينيد، وحشت نكنيد. خداوند، خدايتان با شماست، همان خدايی كه شما را از مصر بيرون آورد. 2 قبل از شروع جنگ، كاهنی در برابر لشكر اسرائيل بايستد و بگويد: 3 «ای مردان اسرائيلی به من گوش كنيد! امروز كه به جنگ میرويد از دشمن نترسيد و جرأت خود را از دست ندهيد؛ 4 چون خداوند، خدايتان همراه شماست. او برای شما با دشمنانتان میجنگد و به شما پيروزی میبخشد.» 5 آنگاه سرداران سپاه بايد سربازان را خطاب كرده، چنين بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه به تازگی خانهای ساخته، ولی هنوز از آن استفاده نكرده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه برگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری از آن استفاده كند. 6 آيا كسی هست كه به تازگی تاكستانی غرس كرده، ولی هنوز ميوهای از آن نخورده باشد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد، چون ممكن است در اين جنگ كشته شود و شخص ديگری ميوهٔ آن را بخورد. 7 آيا كسی به تازگی دختری را نامزد كرده است؟ اگر چنين كسی هست به خانهٔ خود بازگردد و با نامزدش ازدواج كند، چون ممكن است در اين جنگ بميرد و شخص ديگری نامزد او را به زنی بگيرد.» 8 سپس سرداران بگويند: «آيا در اينجا كسی هست كه میترسد؟ اگر چنين كسی هست به خانه بازگردد تا روحيهٔ ديگران را تضعيف نكند.» 9 پس از نطق سرداران، فرماندهانی برای سپاه تعيين شوند. 10 هنگامی كه به شهری نزديک میشويد تا با آن بجنگيد، نخست به مردم آنجا فرصت دهيد خود را تسليم كنند. 11 اگر آنها دروازههای شهر را به روی شما باز كردند، وارد شهر بشويد و مردم آنجا را اسير كرده، به خدمت خود بگيريد؛ 12 ولی اگر تسليم نشدند، شهر را محاصره كنيد. 13 هنگامی كه خداوند، خدايتان آن شهر را به شما داد، همهٔ مردانِ آن را از بين ببريد؛ 14 ولی زنها و بچهها، گاوها و گوسفندها، و هر چه را كه در شهر باشد میتوانيد برای خود نگه داريد. تمام غنايمی را كه از دشمن به دست میآوريد مال شماست. خداوند آنها را به شما داده است. 15 اين دستورات فقط شامل شهرهای دور دست میباشد و نه شهرهايی كه در خود سرزمين موعود هستند. 16 در شهرهای داخل مرزهای سرزمين موعود، هيچكس را نبايد زنده بگذاريد. هر موجود زندهای را از بين ببريد. 17 حيتیها، اموریها، كنعانیها، فرزیها، حویها و يبوسیها را به کلی نابود كنيد. اين حكمی است كه خداوند، خدايتان داده است. 18 منظور از اين فرمان آن است كه نگذارد مردم اين سرزمين، شما را فريب داده، در دام بتپرستی و آداب و رسوم قبيح خود گرفتار سازند و شما را وادارند گناه بزرگی نسبت به خداوند، خدايتان مرتكب شويد. 19 زمانی كه شهری را برای مدت طولانی محاصره میكنيد، درختان ميوه را از بين نبريد. از ميوهٔ آنها بخوريد، ولی درختان را قطع نكنيد. درختان، دشمنان شما نيستند! 20 اما درختان ديگر را میتوانيد قطع كنيد و از آنها برای محاصرهٔ شهر استفاده كنيد.

New International Version

from Biblica

Going to war

1 When you go to war against your enemies and see horses and chariots and an army greater than yours, do not be afraid of them, because the Lord your God, who brought you up out of Egypt, will be with you. 2 When you are about to go into battle, the priest shall come forward and address the army. 3 He shall say: ‘Hear, Israel: today you are going into battle against your enemies. Do not be faint-hearted or afraid; do not panic or be terrified by them. 4 For the Lord your God is the one who goes with you to fight for you against your enemies to give you victory.’ 5 The officers shall say to the army: ‘Has anyone built a new house and not yet begun to live in it? Let him go home, or he may die in battle and someone else may begin to live in it. 6 Has anyone planted a vineyard and not begun to enjoy it? Let him go home, or he may die in battle and someone else enjoy it. 7 Has anyone become pledged to a woman and not married her? Let him go home, or he may die in battle and someone else marry her.’ 8 Then the officers shall add, ‘Is anyone afraid or faint-hearted? Let him go home so that his fellow soldiers will not become disheartened too.’ 9 When the officers have finished speaking to the army, they shall appoint commanders over it. 10 When you march up to attack a city, make its people an offer of peace. 11 If they accept and open their gates, all the people in it shall be subject to forced labour and shall work for you. 12 If they refuse to make peace and they engage you in battle, lay siege to that city. 13 When the Lord your God delivers it into your hand, put to the sword all the men in it. 14 As for the women, the children, the livestock and everything else in the city, you may take these as plunder for yourselves. And you may use the plunder the Lord your God gives you from your enemies. 15 This is how you are to treat all the cities that are at a distance from you and do not belong to the nations nearby. 16 However, in the cities of the nations the Lord your God is giving you as an inheritance, do not leave alive anything that breathes. 17 Completely destroy^[1] them – the Hittites, Amorites, Canaanites, Perizzites, Hivites and Jebusites – as the Lord your God has commanded you. 18 Otherwise, they will teach you to follow all the detestable things they do in worshipping their gods, and you will sin against the Lord your God. 19 When you lay siege to a city for a long time, fighting against it to capture it, do not destroy its trees by putting an axe to them, because you can eat their fruit. Do not cut them down. Are the trees people, that you should besiege them?^[2] 20 However, you may cut down trees that you know are not fruit trees and use them to build siege works until the city at war with you falls.