1ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گريه و زاری كردهام.2دعای مرا بشنو و به نالهام توجه فرما.3زندگی من پر از رنج و مصيبت است؛ جانم به لب رسيده است!4رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شدهام،5مانند كشتهای كه به قبر سپرده شده، مانند مردهای كه ديگر به ياد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود.6تو مرا به اعماق تاريكی انداختهای7غضب تو بر من سنگينی میكند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است.8آشنايانم را از من دور كردهای و آنها را از من بيزار ساختهای. چنان گرفتار شدهام كه نمیتوانم برای خلاصی خود چارهای بينديشم.9چشمانم از شدت گريه ضعيف شدهاند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست كمک نموده و دست نياز به سويت دراز میكنم تا بر من رحم كنی.10وقتی بميرم، ديگر معجزات و كمک تو برايم چه فايده خواهد داشت؟ آنگاه ديگر چگونه میتوانم تو را ستايش كنم؟11مگر آنانی كه در قبر هستند میتوانند از رحمت و وفاداری تو سخن بگويند؟12آيا معجزهٔ تو در آن مكان تاريک ديده میشود؟ آيا میتوان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟13خداوندا، نزد تو فرياد برمیآورم و كمک میطلبم. هر روز صبح به پيشگاه تو دعا میكنم.14چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانيدهای؟15از اوان كودكی تاكنون، در رنج و خطر مرگ بودهام و هميشه از دست تو تنبيه شدهام.16خشم شديد تو مرا پريشان كرده و از ترس تو بيجان شدهام.17خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سيل از هر سو مرا احاطه میكند.18دوستان و عزيزانم را از من دور كردهای؛ تاريكی تنها مونس من است.
1A Song. A Psalm of the Sons of Korah. To the choirmaster: according to Mahalath Leannoth. A Maskil[1] of Heman the Ezrahite. O Lord, God of my salvation, I cry out day and night before you. (1پادشاهان 4:31; 1تواريخ 2:6; مزامير 22:2; مزامير 24:5; مزامير 42:1; مزامير 53:1; نوشته‌ء لوقا 18:7)2Let my prayer come before you; incline your ear to my cry! (مزامير 31:2)3For my soul is full of troubles, and my life draws near to Sheol. (مزامير 16:10; مزامير 107:18)4I am counted among those who go down to the pit; I am a man who has no strength, (مزامير 28:1)5like one set loose among the dead, like the slain that lie in the grave, like those whom you remember no more, for they are cut off from your hand. (مزامير 31:12; اشعيا 53:8)6You have put me in the depths of the pit, in the regions dark and deep. (مزامير 63:9; مزامير 69:15; مزامير 88:12; مزامير 88:18; مزامير 143:3; مراثی 3:6)7Your wrath lies heavy upon me, and you overwhelm me with all your waves. (مزامير 32:4; مزامير 42:7)8You have caused my companions to shun me; you have made me a horror[2] to them. I am shut in so that I cannot escape; (ايوب 19:13; ايوب 30:10; مزامير 88:18; مزامير 142:4; اِرميا 32:2)9my eye grows dim through sorrow. Every day I call upon you, O Lord; I spread out my hands to you. (ايوب 11:13; مزامير 6:7)10Do you work wonders for the dead? Do the departed rise up to praise you? (مزامير 6:5)11Is your steadfast love declared in the grave, or your faithfulness in Abaddon?12Are your wonders known in the darkness, or your righteousness in the land of forgetfulness? (ايوب 10:21; مزامير 88:6; مزامير 89:5; جامعه 9:5)13But I, O Lord, cry to you; in the morning my prayer comes before you. (مزامير 5:3; مزامير 30:2)14O Lord, why do you cast my soul away? Why do you hide your face from me? (ايوب 13:24; مزامير 44:9)15Afflicted and close to death from my youth up, I suffer your terrors; I am helpless.[3]16Your wrath has swept over me; your dreadful assaults destroy me. (ايوب 6:4; ايوب 9:34)17They surround me like a flood all day long; they close in on me together. (مزامير 18:4; مزامير 22:16; مزامير 86:3; مزامير 118:10)18You have caused my beloved and my friend to shun me; my companions have become darkness.[4] (ايوب 19:13)