1ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!2بدكاران به من تهمت ناروا میزنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من میگويند.3با نفرت دور مرا گرفتهاند و بیسبب با من میجنگند.4من آنها را دوست دارم و برای ايشان دعای خير میكنم، ولی آنها با من مخالفت میورزند.5به عوض خوبی، به من بدی میكنند و به عوض محبت، با من دشمنی مینمايند.6ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار يكی از بدخواهانش كنار او بايستد و بر ضد او شهادت دهد.7بگذار او در محاكمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برايش جرم محسوب گردد.8عمرش كوتاه شود و ديگری جا و مقام او را بگيرد.9فرزندانش يتيم و زنش بيوه شود.10فرزندانش آواره شده، در ميان ويرانههای خانهٔ خود به گدايی بنشينند.11طلبكاران تمام دارايی او را ضبط نمايند و بيگانگان هر آنچه را كه او به زحمت اندوخته است، تاراج كنند.12كسی بر او رحم نكند و برای يتيمان او دل نسوزاند.13نسلش به کلی از بين برود و ديگر نامی از آنها باقی نماند.14خداوند گناهان اجدادش را به ياد آورد و گناهان مادرش را نيامرزد.15گناهان آنها در نظر خداوند هميشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمين محو گردد.16اين دشمن من رحم نداشت. او بر فقيران و بیكسان ظلم میكرد و آنها را میكشت.17دوست داشت مردم را نفرين كند، پس خودش نفرين شود. نمیخواست به مردم بركت رساند، پس خود از بركت محروم شود.18-19تمام وجودش به نفرين آلوده بود، پس باشد كه نفرينهای او مانند آبی كه مینوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهايش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گيرد و چون كمربند، به دور او حلقه زند.20ای خداوند، دشمنانم را كه درباره من دروغ میگويند و مرا تهديد به مرگ میكنند، اينچنين مجازات كن.21اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر رحمت عظيم خويش، مرا نجات ده،22زيرا كه من فقير و درمانده و دل شكستهام؛23همچون سايه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شدهام.24از بس روزه گرفتهام زانوهايم میلرزند و گوشت بدنم آب میشود.25نزد دشمنان رسوا شدهام. هرگاه مرا میبينند، سر خود را تكان میدهند و مسخرهام میكنند.26ای خداوند، ای خدای من، مرا ياری فرما؛ مطابق رحمت خود، مرا نجات بده،27تا بدخواهانم بدانند كه تو نجات دهندهٔ من هستی.28آنها مرا نفرين كنند، اما تو مرا بركت بده. آنها سرافكنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود.29دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گيرد.30خداوند را بسيار سپاس خواهم گفت و در بين مردم او را ستايش خواهم كرد،31زيرا او از بيچارگان پشتيبانی میكند و ايشان را از دست ظالمان میرهاند.
1To the choirmaster. A Psalm of David. Be not silent, O God of my praise! (تثنيه 10:21; مزامير 28:1; مزامير 71:6; اِرميا 17:14)2For wicked and deceitful mouths are opened against me, speaking against me with lying tongues. (مزامير 52:4)3They encircle me with words of hate, and attack me without cause. (مزامير 69:4)4In return for my love they accuse me, but I give myself to prayer.[1] (مزامير 38:20; مزامير 69:13)5So they reward me evil for good, and hatred for my love. (مزامير 35:12)6Appoint a wicked man against him; let an accuser stand at his right hand. (1تواريخ 21:1; ايوب 30:12; مزامير 35:4; مزامير 69:22; زكريا 3:1)7When he is tried, let him come forth guilty; let his prayer be counted as sin! (امثال 15:8; امثال 21:27; امثال 28:9)8May his days be few; may another take his office! (اعداد 4:16; 1تواريخ 24:3; مزامير 55:23; اعمال رسولان مسيح 1:20)9May his children be fatherless and his wife a widow! (خروج 22:24)10May his children wander about and beg, seeking food far from the ruins they inhabit! (پيدايش 4:12; مزامير 37:25; مزامير 59:15)11May the creditor seize all that he has; may strangers plunder the fruits of his toil! (تثنيه 28:43)12Let there be none to extend kindness to him, nor any to pity his fatherless children! (ايوب 5:4; مزامير 36:10)13May his posterity be cut off; may his name be blotted out in the second generation! (مزامير 21:10; امثال 10:7)14May the iniquity of his fathers be remembered before the Lord, and let not the sin of his mother be blotted out! (خروج 20:5; نحميا 4:5; اِرميا 18:23)15Let them be before the Lord continually, that he may cut off the memory of them from the earth! (مزامير 34:16; مزامير 90:8)16For he did not remember to show kindness, but pursued the poor and needy and the brokenhearted, to put them to death. (مزامير 34:18; مزامير 40:17; مزامير 109:22)17He loved to curse; let curses come[2] upon him! He did not delight in blessing; may it be far[3] from him! (امثال 14:14; حزقيال نبی 35:6)18He clothed himself with cursing as his coat; may it soak[4] into his body like water, like oil into his bones! (اعداد 5:22; مزامير 73:6; مزامير 109:29)19May it be like a garment that he wraps around him, like a belt that he puts on every day!20May this be the reward of my accusers from the Lord, of those who speak evil against my life! (مزامير 109:6; مزامير 109:29)21But you, O God my Lord, deal on my behalf for your name’s sake; because your steadfast love is good, deliver me! (مزامير 23:3; مزامير 63:3; مزامير 69:16; اِرميا 14:7)22For I am poor and needy, and my heart is stricken within me. (مزامير 109:16)23I am gone like a shadow at evening; I am shaken off like a locust. (خروج 10:19; نحميا 5:13; ايوب 38:13; مزامير 102:11)24My knees are weak through fasting; my body has become gaunt, with no fat. (ايوب 16:8; مزامير 35:13)25I am an object of scorn to my accusers; when they see me, they wag their heads. (مزامير 22:6; مزامير 22:7; مزامير 69:19)26Help me, O Lord my God! Save me according to your steadfast love! (مزامير 119:86)27Let them know that this is your hand; you, O Lord, have done it! (ايوب 37:7)28Let them curse, but you will bless! They arise and are put to shame, but your servant will be glad! (2سموئيل 16:12; اشعيا 65:14)29May my accusers be clothed with dishonor; may they be wrapped in their own shame as in a cloak! (ايوب 8:22; مزامير 35:26; مزامير 71:13; مزامير 109:18)30With my mouth I will give great thanks to the Lord; I will praise him in the midst of the throng. (مزامير 22:25)31For he stands at the right hand of the needy one, to save him from those who condemn his soul to death. (مزامير 16:8; مزامير 109:6)