1خوب، اكنون چه بايد كرد؟ آيا بايد به زندگی گذشته و گناهآلود خود ادامه دهيم تا خدا نيز لطف و بخشش بيشتری به ما نشان دهد؟2-3هرگز! مگر نمیدانيد كه وقتی به مسيح ايمان آورديم و غسل تعميد گرفتيم، جزئی از وجود پاک او شديم و با مرگ او، طبيعت گناهآلود ما نيز مرد؟ پس، حال، كه قدرت گناه در ما نابود شده است، چگونه میتوانيم باز به زندگی گناهآلود سابق خود ادامه دهيم؟4هنگامی كه مسيح مرد، طبيعت كهنهٔ ما هم كه گناه را دوست میداشت، با او در آبِ تعميد دفن شد؛ و زمانی كه خدای پدر با قدرت پرجلال خود، مسيح را به زندگی بازگرداند، ما نيز در آن زندگی تازه و عالی شريک شديم.5بنابراين، ما جزئی از وجود مسيح شدهايم. به عبارت ديگر، هنگامی كه مسيح بر روی صليب مرد، در واقع ما نيز با او مرديم؛ و اكنون كه او پس از مرگ زنده شده است، ما نيز در زندگی تازهٔ او شريک هستيم و مانند او پس از مرگ زنده خواهيم شد.6آن خواستههای پيشين و ناپاک ما با مسيح بر روی صليب ميخكوب شد. آن قسمت از وجود ما كه خواهان گناه بود، در هم شكسته شد، به طوری كه بدن ما كه قبلاً اسير گناه بود، اكنون ديگر در چنگال گناه نيست و از اسارت و بردگی گناه آزاد است.7زيرا وقتی نسبت به گناه میميريم، از كشش و قدرت آن آزاد میشويم؛8و از آنجا كه طبيعت كهنه و گناهكار ما با مسيح مرد، میدانيم كه بايد در زندگی جديد مسيح نيز شريک باشيم.9مسيح پس از مرگ زنده شد و ديگر هرگز نخواهد مرد و مرگ بر او تسلطی ندارد.10مسيح مرد تا قدرت گناه را در هم بكوبد و اكنون تا ابد زنده است تا با خدا رابطهٔ ابدی داشته باشد.11به همين ترتيب، شما هم طبيعت كهنه و گناهكار خود را برای گناه مرده بدانيد، اما بوسيلهٔ عيسی مسيح خود را برای خدا زنده تصور كنيد.12خلاصه ديگر اجازه ندهيد كه گناه بر اين بدن فانی شما حكمرانی كند و به هيچ وجه تسليم خواهشهای گناهآلود نشويد.13اجازه ندهيد هيچ عضوی از بدن شما وسيلهای باشد برای گناه كردن، بلكه خود را كاملاً به خدا بسپاريد و سراسر وجود خود را به او تقديم كنيد؛ زيرا شما از مرگ به زندگی بازگشتهايد و بايد وسيلهای مفيد در دست خداوند باشيد تا هدفهای نيكوی او را تحقق بخشيد.14پس گناه ديگر ارباب شما نباشد، زيرا اكنون ديگر در قيد شريعت نيستيد تا گناه شما را اسير خود سازد بلكه به فيض و لطف خدا از قيد آن آزاد شدهايد.
بردگان پاكی و صداقت
15اما اگر نجات ما از راه اجرای شريعت و احكام خدا به دست نمیآيد، بلكه خدا آن را به خاطر فيض و لطف خود به ما عطا میكند، آيا اين بدان معناست كه میتوانيم باز هم گناه كنيم؟ هرگز!16مگر نمیدانيد كه اگر اختيار زندگی خود را به دست كسی بسپاريد و مطيع او باشيد، شما بردهٔ او خواهيد بود، و او ارباب شما؟ شما میتوانيد گناه و مرگ را به عنوان ارباب انتخاب كنيد، و يا اطاعت از خدا و زندگی جاويد را.17اما خدا را شكر كه اگرچه در گذشته با ميل خود اسير و بردهٔ گناه بوديد، اما اكنون با تمام وجود مطيع تعليمی شدهايد كه خدا به شما سپرده است؛18و از بردگی گناه آزاد شدهايد تا از اين پس، بردهٔ پاكی و صداقت باشيد.19اين مسايل را به طور ساده در قالب روابط ارباب و برده بيان میكنم تا آن را بهتر درک كنيد: منظورم اينست كه همانطور كه در گذشته بردهٔ همه نوع گناه بوديد، اكنون نيز به خدمت آن اموری كمر ببنديد كه راست و مقدس هستند.20در آن روزها كه بردهٔ گناه بوديد، در قيد و بند نيكی و راستی نبوديد.21اما فايدهٔ چنين زندگی چه بود؟ خودتان اكنون از آن كارها شرمگين هستيد، زيرا نتيجهای جز هلاكت ابدی نداشتند.22اما الان شما از قدرت گناه آزاد شدهايد و در خدمت خدا هستيد؛ بنابراين، او نيز شما را هر روز پاكتر و شايستهتر میسازد تا سرانجام زندگی جاويد نصيبتان گردد.23زيرا هر كه گناه كند، تنها دستمزدی كه خواهد يافت، مرگ است؛ اما هر كه به خداوند ما عيسی مسيح ايمان آورد، پاداش او از خدا زندگی جاويد است.
15What then? Are we to sin because we are not under law but under grace? By no means! (روم 6:1; 1قرنتس 9:21)16Do you not know that if you present yourselves to anyone as obedient slaves,[3] you are slaves of the one whom you obey, either of sin, which leads to death, or of obedience, which leads to righteousness? (متیٰ 6:24; نوشته ء يوحنا 8:34; روم 6:20)17But thanks be to God, that you who were once slaves of sin have become obedient from the heart to the standard of teaching to which you were committed, (روم 1:8; 2تيموتائوس 1:13)18and, having been set free from sin, have become slaves of righteousness. (نوشته ء يوحنا 8:32; روم 6:7; روم 6:22; روم 8:2)19I am speaking in human terms, because of your natural limitations. For just as you once presented your members as slaves to impurity and to lawlessness leading to more lawlessness, so now present your members as slaves to righteousness leading to sanctification. (روم 3:5; روم 6:13; 1قرنتس 9:27)20For when you were slaves of sin, you were free in regard to righteousness. (روم 6:16)21But what fruit were you getting at that time from the things of which you are now ashamed? For the end of those things is death. (امثال 14:12; اِرميا 12:13; روم 1:32; روم 7:5; روم 8:6; روم 8:13; 2قرنتس 4:2; غلاطيه 6:8)22But now that you have been set free from sin and have become slaves of God, the fruit you get leads to sanctification and its end, eternal life. (روم 6:18; روم 7:4; 1قرنتس 7:22; 1پطرس 1:9; 1پطرس 2:16)23For the wages of sin is death, but the free gift of God is eternal life in Christ Jesus our Lord. (روم 2:7; روم 5:12)