1حال، از شما میپرسم كه آيا خدا قوم خود اسرائيل را رها كرده و ايشان را ترک گفته است؟ هرگز؛ به هيچ وجه چنين نيست! فراموش نكنيد كه من خود، يهودی و از نسل ابراهيم و از طايفهٔ بنيامين هستم.2-3نه، خدا قوم خود را كه از ابتدا برگزيده بود، رد نكرده است. آيا به ياد داريد در كتاب آسمانی، در ماجرای مربوط به الياس نبی، چه نوشته شده است؟ نوشته شده كه او از قوم اسرائيل نزد خدا لب به شكايت گشود و گفت كه ايشان انبيای خدا را كشته و قربانگاههای خدا را ويران كردهاند. او میگفت كه در تمام آن سرزمين فقط خودش باقی مانده كه خدا را میپرستد و میخواهند او را نيز از بين ببرند.4آيا به خاطر داريد خدا به او چه جواب داد؟ خدا فرمود: «نه، تنها تو نيستی كه باقی ماندهای! به غیر از تو هفت هزار نفر ديگر هم دارم كه هنوز مرا میپرستند و در مقابل بتها زانو نزدهاند!»5امروز نيز همينطور است، به اين ترتيب كه تمام يهوديان خدا را فراموش نكردهاند. خدا در اثر رحمت خود، عدهای را از ميان آنان برگزيده است تا نجات دهد.6بنابراين، اگر اين نجات، همانطور كه گفتيم، در اثر رحمت خدا باشد، طبيعتاً ديگر به سبب اعمال نيک آنان نخواهد بود. زيرا اگر در اثر اعمال نيک آنان باشد، در اين صورت نجات، ديگر هديهٔ رايگان خدا نخواهد بود؛ چون اگر در قبال آن، كاری انجام شده باشد، ديگر رايگان به حساب نخواهد آمد.7پس وضعيت را به اين صورت میتوان تشريح كرد كه يهوديانی كه در پی دريافت لطف الهی هستند، به مقصود خود نرسيدهاند. البته عدهای از ايشان موفق شدهاند، كه آنها نيز جزو كسانی میباشند كه خدا انتخاب كرده است؛ اما بقيه، قوهٔ تشخيص خود را از دست دادهاند.8كتاب آسمانی ما نيز به همين موضوع اشاره میكند و میفرمايد كه خدا ايشان را به خواب فرو برده است، و چشمان و گوشهايشان را طوری بسته است كه وقتی راجع به مسيح با ايشان سخن میگوييم، چيزی درک نمیكنند! اين وضع تا به امروز نيز ادامه دارد.9داوود نبی نيز در اين باره چنين گفته است: «همان بهتر كه سفرهٔ رنگين و نعمتهای ديگرشان آنها را به اشتباه بيندازد تا تصور كنند كه خدا از ايشان راضی است. همان بهتر كه اين بركات، برای آنان همچون دام و تله باشد و هلاكشان كند، چون سزايشان همين است.10همان بهتر كه چشمانشان تار شود تا نتوانند ببينند و پشتشان همواره زير بار سنگين خم بماند.»11آيا اين به آن معناست كه برای قوم خدا كه منحرف شده و سقوط كردهاند ديگر اميدی نيست؟ هرگز! هدف خدا اين بود كه هديهٔ نجات خود را به غيريهوديان عطا كند تا از اين راه در يهوديان غيرتی بوجود آيد و ايشان نيز طالب نجات گردند.12از آنجا كه يهوديان هديهٔ نجات خدا را نپذيرفتند و لغزيدند، هديهٔ نجات و بركات غنی الهی در اختيار ساير مردم دنيا قرار گرفت. حال، اگر يهوديان هم به مسيح ايمان بياورند، چه نعمتهای بزرگتری نصيب مردم دنيا خواهد شد!13اكنون روی سخنم با شما غيريهوديان است. چنانكه میدانيد خدا مرا به عنوان رسول خود برای خدمت به غيريهوديان انتخاب كرده است. من به اين موضوع افتخار میكنم و تا آنجا كه بتوانم آن را به يهوديان يادآوری مینمايم،14تا بلكه وادارشان كنم طالب همان بركتی باشند كه شما غيريهوديان داريد و از اين راه باعث نجات برخی از ايشان گردم.15ای كاش آنان نيز به مسيح ايمان آورند! وقتی خدا از ايشان روی گرداند، معنايش اين بود كه به بقيهٔ مردم جهان رو كرد تا نجات را به ايشان عطا كند. پس حال اگر يهوديان نيز به سوی مسيح بازگردند، چه پرشكوه و عالی خواهد شد! مانند اين خواهد بود كه مردگان به زندگی بازگردند!16از آنجا كه ابراهيم و ساير انبیا مردان خدا هستند، فرزندانشان نيز بايد همانطور باشند. زيرا اگر ريشههای درخت مقدسند، شاخهها نيز بايد مقدس باشند.17اما بعضی از شاخههای اين درخت كه يهوديان باشند بريده شدند و به جای آنها، شاخههای زيتون وحشی، يعنی شما غيريهوديان پيوند زده شديد. پس اكنون شما در آن بركاتی كه خدا به ابراهيم و فرزندانشان وعده داد شريک هستيد، همانگونه كه شاخههای پيوند شده، در شيره و مواد غذايی درخت اصلی شريک میشوند.18اما بايد مواظب باشيد كه دچار غرور نشويد و به اين نباليد كه به جای شاخههای بريده، قرار گرفتهايد. فراموش نكنيد كه ارزش شما فقط به اين است كه جزئی از درخت هستيد. بلی، شما فقط يک شاخهايد، نه ريشه.19ممكن است بگوييد: «آن شاخهها بريده شدند تا جايی برای من باز شود. پس خدا چقدر از من راضی است!»20درست است. آن شاخهها يعنی يهوديان به اين دليل قطع شدند كه به خدا ايمان نداشتند؛ شما نيز فقط به اين دليل به جای آنها پيوند شديد كه به خدا ايمان داشتيد. پس مغرور نشويد، بلكه از خدا بترسيد.21زيرا اگر خدا بر شاخههای طبيعی درخت رحم نكرد، بر شما نيز رحم نخواهد فرمود.22پس ببينيد خدا چقدر مهربان و در عين حال سختگير است. او نسبت به نافرمانان بسيار سختگير است. اما اگر شما در ايمان و محبتی كه به او داريد، ثابت بمانيد، نسبت به شما مهربان خواهد بود. در غير اين صورت شما نيز بريده خواهيد شد.23از طرف ديگر، اگر يهوديان از بیايمانی دست بكشند و به سوی خدا بازگردند، خدا ايشان را مجدداً به درخت خود پيوند خواهد زد. بلی، او قادر است اين كار را انجام دهد.24خدا شما غيريهوديان را كه او را نمیشناختيد و مانند شاخههای درخت زيتون وحشی بوديد، چنين محبت كرده و برخلاف طبيعت، به درخت خوب خودش پيوند زده است. پس چقدر بيشتر، مايل است يهوديان را كه شاخههای طبيعی اين درخت هستند، به جای اولشان بازگرداند و در آنجا پيوند بزند!
رحمت خدا بر همه
25برادران عزيز، میخواهم شما از يک سرّ الهی آگاه باشيد، تا دچار غرور نشويد. درست است كه بعضی از يهوديان در حال حاضر بر ضد انجيل عمل میكنند؛ اما اين حالت فقط تا زمانی ادامه خواهد يافت كه آن عده از شما غيريهوديان كه خدا از ابتدا در نظر داشته است، به مسيح ايمان بياوريد.26پس از آن، تمام قوم اسرائيل نجات خواهند يافت. در همين مورد، در كتاب آسمانی چنين آمده است: «از شهر صهيون نجات دهندهای ظاهر خواهد شد و يهوديان را از بیدينی رهايی خواهد داد.27در آن زمان من طبق وعدهٔ خود گناهان ايشان را پاک خواهم نمود.»28اكنون بسياری از يهوديان دشمن انجيل مسيحند؛ اين امر به نفع شما بوده است، زيرا سبب شد كه خدا هديهٔ نجات خود را به شما عطا كند. اما به هر حال، يهوديان به خاطر وعدههايی كه خدا به ابراهيم و اسحاق و يعقوب داد، مورد توجه او هستند.29زيرا وقتی خدا كسی را برگزيد و نعمتی به او بخشيد، ديگر تصميمش را تغيير نمیدهد. او هرگز وعدههای خود را پس نمیگيرد.30زمانی شما نسبت به خدا ياغی بوديد؛ اما وقتی يهوديان هديهٔ خدا را رد كردند، او همان هديه را به شما عطا كرد.31در حال حاضر يهوديان ياغیاند؛ اما ايشان نيز روزی از همان مهربانی و رحمتی كه خدا نسبت به شما دارد، برخوردار خواهند شد.32زيرا خدا همه را در گناه به حال خود رها كرده تا بتواند بر همه يكسان رحم كند.33وه كه چه خدای پرجلالی داريم! حكمت و دانش و ثروت او چه عظيم است! مشيت و راههای او فوق ادراک ماست!34كيست كه بتواند فكر خداوند را درک كند؟ چه كسی آنقدر داناست كه بتواند مشورتی به خدا بدهد و يا او را راهنمايی كند؟35چه كسی میتواند هديهای به او تقديم نمايد كه قابل او باشد و از او انتظار عوض داشته باشد؟36هر چه هست از خداست؛ وجود همه چيز به قدرت او وابسته است و همه چيز برای شكوه و جلال اوست. ستايش بیپايان بر او باد! آمين.
1I ask, then, has God rejected his people? By no means! For I myself am an Israelite, a descendant of Abraham,[1] a member of the tribe of Benjamin. (1سموئيل 12:22; اِرميا 31:37; اِرميا 33:24; 2قرنتس 11:22; فيليپی 3:5)2God has not rejected his people whom he foreknew. Do you not know what the Scripture says of Elijah, how he appeals to God against Israel? (مزامير 94:14; روم 8:29)3“Lord, they have killed your prophets, they have demolished your altars, and I alone am left, and they seek my life.” (1پادشاهان 19:10; 1پادشاهان 19:14)4But what is God’s reply to him? “I have kept for myself seven thousand men who have not bowed the knee to Baal.” (1پادشاهان 19:18)5So too at the present time there is a remnant, chosen by grace. (اِرميا 3:14; زكريا 13:8; روم 9:27)6But if it is by grace, it is no longer on the basis of works; otherwise grace would no longer be grace. (تثنيه 9:4; روم 4:4)7What then? Israel failed to obtain what it was seeking. The elect obtained it, but the rest were hardened, (روم 9:31; روم 11:25)8as it is written, “God gave them a spirit of stupor, eyes that would not see and ears that would not hear, down to this very day.” (تثنيه 29:4; اشعيا 29:10; اشعيا 43:8; اِرميا 5:21; حزقيال نبی 12:2; متیٰ 13:14; افسس 4:18)9And David says, “Let their table become a snare and a trap, a stumbling block and a retribution for them; (مزامير 69:22)10let their eyes be darkened so that they cannot see, and bend their backs forever.”
Gentiles Grafted In
11So I ask, did they stumble in order that they might fall? By no means! Rather, through their trespass salvation has come to the Gentiles, so as to make Israel jealous. (اعمال رسولان مسيح 28:28)12Now if their trespass means riches for the world, and if their failure means riches for the Gentiles, how much more will their full inclusion[2] mean!13Now I am speaking to you Gentiles. Inasmuch then as I am an apostle to the Gentiles, I magnify my ministry (اعمال رسولان مسيح 9:15; اعمال رسولان مسيح 26:17; روم 15:16)14in order somehow to make my fellow Jews jealous, and thus save some of them. (1قرنتس 7:16; 1قرنتس 9:22; 1تيموتائوس 4:16; نامهء يعقوب 5:20)15For if their rejection means the reconciliation of the world, what will their acceptance mean but life from the dead? (روم 5:11)16If the dough offered as firstfruits is holy, so is the whole lump, and if the root is holy, so are the branches. (اعداد 15:18; نحميا 10:37; حزقيال نبی 44:30)17But if some of the branches were broken off, and you, although a wild olive shoot, were grafted in among the others and now share in the nourishing root[3] of the olive tree, (مزامير 52:8; اِرميا 11:16; نوشته ء يوحنا 15:2; افسس 2:12)18do not be arrogant toward the branches. If you are, remember it is not you who support the root, but the root that supports you.19Then you will say, “Branches were broken off so that I might be grafted in.”20That is true. They were broken off because of their unbelief, but you stand fast through faith. So do not become proud, but fear. (امثال 28:14; اشعيا 66:2; اشعيا 66:5; اِرميا 44:10; روم 12:3; روم 12:16; 1قرنتس 10:12; 2قرنتس 1:24; فيليپی 2:12; 1تيموتائوس 6:17)21For if God did not spare the natural branches, neither will he spare you.22Note then the kindness and the severity of God: severity toward those who have fallen, but God’s kindness to you, provided you continue in his kindness. Otherwise you too will be cut off. (نوشته ء يوحنا 15:2; 1قرنتس 15:2; يهودى نژاد 3:6; يهودى نژاد 3:14)23And even they, if they do not continue in their unbelief, will be grafted in, for God has the power to graft them in again. (2قرنتس 3:16)24For if you were cut from what is by nature a wild olive tree, and grafted, contrary to nature, into a cultivated olive tree, how much more will these, the natural branches, be grafted back into their own olive tree.