1داوود پادشاه در كاخ خود در امنيت ساكن شد، زيرا خداوند او را از شر تمام دشمنانش رهانيده بود. (1تواريخ 17:1)2يک روز داوود به ناتان نبی گفت: «من در اين كاخ زيبا كه با چوب سرو ساخته شده است زندگی میكنم، در حالی که صندوق عهد خدا در يک خيمه نگهداری میشود!»3ناتان در جواب وی گفت: «آنچه را كه در نظر داری انجام بده، زيرا خداوند با توست.»4اما همان شب خداوند به ناتان فرمود5كه برود و به خدمتگزار او داوود چنين بگويد: «تو نمیتوانی برای من خانهای بسازی.6من هرگز در يک ساختمان ساكن نبودهام. از آن زمانی كه بنیاسرائيل را از مصر بيرون آوردم تا امروز، خانهٔ من يک خيمه بوده است، و از جايی به جای ديگر در حركت بودهام.7در طول اين مدت، هرگز به هيچكدام از رهبران اسرائيل كه آنها را برای شبانی قوم خود تعيين نموده بودم، نگفتم كه چرا برايم خانهای از چوب سرو نساختهايد؟8«حال خداوند قادر متعال میفرمايد كه وقتی چوپان سادهای بيش نبودی و در چراگاهها از گوسفندان نگهداری میكردی، تو را به رهبری قوم اسرائيل برگزيدم.9در همه جا با تو بودهام و دشمنانت را نابود كردهام. تو را از اين نيز بزرگتر میكنم تا يكی از معروفترين مردان دنيا شوی!10-11برای قوم خود سرزمينی انتخاب كردم تا در آن سروسامان بگيرند. اين وطن آنها خواهد بود و قومهای بتپرست، ديگر مثل سابق كه قوم من تازه وارد اين سرزمين شده بودند، بر آنها ظلم نخواهند كرد. تو را از شر تمام دشمنانت حفظ خواهم كرد. اين منم كه خانهٔ تو را میسازم.12وقتی تو بميری و به اجدادت ملحق شوی، من يكی از پسرانت را وارث تاج و تخت تو میسازم و حكومت او را تثبيت میكنم.13او همان كسی است كه خانهای برای من خواهد ساخت و من سلطنت او را تا به ابد پايدار خواهم كرد.14من پدر او و او پسر من خواهد بود، اما اگر مرتكب گناه شود، او را سخت مجازات خواهم كرد.15ولی محبت من از او دور نخواهد شد، آن طور كه از شائول دور شد و باعث گرديد سلطنت او به تو منتقل شود.16بدان كه خاندان تو تا به ابد باقی خواهد ماند و در حضور من سلطنت خواهد كرد.»17پس ناتان نزد داوود برگشته، آنچه را كه خداوند فرموده بود به او بازگفت.
دعای داوود
18آنگاه داوود به خيمهٔ عبادت رفت. او در آنجا نشست و در حضور خداوند چنين دعا كرد: «ای خداوند، من كيستم و خاندان من چيست كه مرا به اين مقام رساندهای؟ (1تواريخ 17:16)19به اين هم اكتفا نكردی بلكه به نسل آيندهٔ من نيز وعده دادی. ای خداوند بزرگ آيا با همه اينچنين رفتار میكنی؟20ديگر داوود چه گويد كه تو او را خوب میشناسی!21اين خواست تو بود كه اين كارهای بزرگ را بكنی و به اين وسيله مرا تعليم بدهی.22ای خداوند من، چقدر با عظمت هستی! هرگز نشنيدهايم كه خدايی مثل تو وجود داشته باشد! تو خدای بینظيری هستی!23در سراسر دنيا، كدام قوم است كه مثل قوم تو، بنیاسرائيل، چنين بركتی يافته باشد؟ تو بنیاسرائيل را رهانيدی تا از آنها برای خود قومی بسازی و نامت را پرآوازه كنی. با معجزات عظيم، مصر و خدايانش را نابود كردی.24بنیاسرائيل را تا به ابد قوم خود ساختی و تو ای خداوند، خدای ايشان شدی.25«ای خداوند، آنچه كه دربارهٔ من و خاندانم وعده فرمودهای، انجام بده!26اسم تو تا ابد ستوده شود و مردم بگويند: خداوند قادر متعال، خدای اسرائيل است. تو خاندان مرا تا ابد حفظ خواهی كرد.27ای خداوند قادر متعال، ای خدای اسرائيل! تو به من وعده دادی كه خاندان من تا به ابد بر قوم تو سلطنت كند. به همين سبب است كه جرأت كردهام چنين دعايی در حضورت بنمايم.28ای خداوند، تو واقعا خدا هستی و قولهايت راست است و اين وعدههای خوب از توست.29پس خواهش میكنم چنانكه قول دادهای عمل كنی و خاندانم را بركت دهی، باشد كه خاندان من هميشه در حضور تو پايدار بماند و بركت تو تا به ابد بر خاندان من باشد.»
18Then King David went in and sat before the Lord and said, “Who am I, O Lord God, and what is my house, that you have brought me thus far? (پيدايش 32:10)19And yet this was a small thing in your eyes, O Lord God. You have spoken also of your servant’s house for a great while to come, and this is instruction for mankind, O Lord God! (2سموئيل 7:12; 1تواريخ 17:17)20And what more can David say to you? For you know your servant, O Lord God! (مزامير 139:1)21Because of your promise, and according to your own heart, you have brought about all this greatness, to make your servant know it.22Therefore you are great, O Lord God. For there is none like you, and there is no God besides you, according to all that we have heard with our ears. (خروج 15:11; تثنيه 3:24; 1تواريخ 16:25; 2تواريخ 2:5; مزامير 86:8; مزامير 89:6; مزامير 89:8; اشعيا 45:5; اِرميا 10:6)23And who is like your people Israel, the one nation on earth whom God went to redeem to be his people, making himself a name and doing for them[4] great and awesome things by driving out before your people,[5] whom you redeemed for yourself from Egypt, a nation and its gods? (تثنيه 4:7; تثنيه 4:34; تثنيه 9:26; تثنيه 10:21; تثنيه 33:29; نحميا 1:10; مزامير 147:20)24And you established for yourself your people Israel to be your people forever. And you, O Lord, became their God. (تثنيه 26:18; 2سموئيل 7:13; 2سموئيل 7:16; 2سموئيل 7:26)25And now, O Lord God, confirm forever the word that you have spoken concerning your servant and concerning his house, and do as you have spoken.26And your name will be magnified forever, saying, ‘The Lord of hosts is God over Israel,’ and the house of your servant David will be established before you.27For you, O Lord of hosts, the God of Israel, have made this revelation to your servant, saying, ‘I will build you a house.’ Therefore your servant has found courage to pray this prayer to you.28And now, O Lord God, you are God, and your words are true, and you have promised this good thing to your servant. (نوشته ء يوحنا 17:17)29Now therefore may it please you to bless the house of your servant, so that it may continue forever before you. For you, O Lord God, have spoken, and with your blessing shall the house of your servant be blessed forever.” (2سموئيل 22:51; مزامير 89:28)