1ای بنیاسرائيل، به پيامی كه خداوند به شما میدهد، گوش فرا دهيد:2«از راه و رسم ساير قومها پيروی نكنيد و مانند آنها از حركات ستارگان و افلاک نترسيد و فكر نكنيد سرنوشت شما را آنها تعيين میكنند.3رسمها و راههای آنها چقدر پوچ و احمقانه است؛ درختی از جنگل میبرند و نجار با ابزارش از آن بتی میسازد،4سپس با طلا و نقره زينتش میدهند و با ميخ و چكش آن را در محل استقرارش محكم میكنند تا نيفتد.5درست مانند مترسكی در جاليز است كه نه حرف میزند و نه راه میرود، بلكه كسی بايد آن را بردارد و جابهجا نمايد، پس شما از چنين بتی نترسيد! چون نه میتواند صدمهای بزند و نه كمكی بكند.»6ای خداوند، خدائی مثل تو وجود ندارد، چون تو بزرگی و نامت پرقدرت است!7ای پادشاهِ تمام قومها، كيست كه از تو نترسد؟ فقط تو شايستهٔ احترامی! در تمام سرزمينها و در بين تمام حكيمان، همتای تو يافت نمیشود!8آنانی كه بت میپرستند، همگی احمق و نادانند! از بتهای چوبی چه میتوانند بياموزند؟9از سرزمين ترشيش ورقهای كوبيده شدهٔ نقره، و از«اوفاز» طلا میآورند و هنرمندان و زرگران ماهر، آنها را به روی بتها میكشند؛ سپس دوزندگان هنرمند از پارچههای آبی و ارغوانی، لباسهای زيبا میدوزند و بر آنها میپوشانند.10ولی خداوندا، تو تنها خدای حقيقی میباشی، تو خدای زنده و پادشاه ابدی هستی! از خشم تو تمام زمين میلرزد، و قومها به هنگام غضب تو میگريزند و خود را پنهان میسازند!11به كسانی كه بت میپرستند بگوييد: «خدايانی كه در خلقت آسمان و زمين نقشی نداشتهاند از روی زمين محو و نابود خواهند شد.»12اما خدای ما با قدرت خود زمين را ساخت، و با حكمتش جهان را بنياد نهاد و با دانايی خود آسمانها را بوجود آورد.13به فرمان اوست كه ابرها در آسمان میغرند؛ اوست كه ابرها را از نقاط دور دست زمين برمیآورد، برق ايجاد میكند، باران میفرستد، و باد را از خزانههای خود بيرون میآورد!14آنانی كه در مقابل بتهايشان سجده میكنند چقدر نادانند! سازندگان آنها شرمسار و رسوا خواهند شد، زيرا آنچه میسازند، دروغين است و جان در آنها نيست.15همهٔ اين بتها بیارزش و مسخرهاند! وقتی سازندگانشان از بين بروند، بتهايشان هم از ميان خواهند رفت.16اما خدای يعقوب مثل اين بتها نيست، او خالق همه موجودات است و بنیاسرائيل قوم خاص او میباشد؛ نام او خداوند قادر متعال است.
ويرانی قريبالوقوع
17ای شما كه در محاصره به سر میبريد، اموال خود را جمع كنيد و آمادهٔ حركت شويد!18زيرا خداوند میفرمايد: «اين بار شما را از اين سرزمين بيرون خواهم انداخت و چنان بلايی بر سر شما نازل خواهم نمود كه حتی يک نفرتان نيز جان به در نبريد!»19در آن روزها مردم يهودا فرياد كرده، خواهند گفت: «زخمهايمان چقدر عميق است! اميدی به شفا نيست! ولی بايد تحمل كنيم چون اين مجازات ماست!20خانه و كاشانهمان خراب شده؛ بچههايمان را از آغوشمان بردهاند و ديگر هرگز آنها را نخواهيم ديد؛ كسی هم باقی نمانده كه به كمک او دوباره خانهمان را بسازيم».21شبانان و رهبران قوم اسرائيل احمق و نادان شدهاند و ديگر از خداوند هدايت نمیطلبند؛ از اين رو شكست خواهند خورد و قومشان مانند گله بیسرپرست پراكنده خواهند شد.22اينک هياهويی به گوش میرسد! هياهوی لشكر بزرگی كه از سوی شمال میآيد تا شهرهای يهودا را ويران كند و آنها را لانهٔ شغالها سازد!
دعای ارميا
23ای خداوند، میدانم كه انسان حاكم بر سرنوشت خود نيست و اين توانايی را ندارد كه مسير زندگی خود را تعيين كند.24خداوندا، ما را تأديب و اصلاح كن، ولی با ملايمت، نه با خشم و غضب، و گرنه نابود میشويم.25آتش خشم و غضب خود را بر قومهايی بريز كه تو را نمیشناسند و از تو پيروی نمیكنند، چون بنیاسرائيل را آنها از بين بردهاند و اين سرزمين را به کلی ويران كردهاند.
1Hear the word that the Lord speaks to you, O house of Israel.2Thus says the Lord: “Learn not the way of the nations, nor be dismayed at the signs of the heavens because the nations are dismayed at them,3for the customs of the peoples are vanity.[1] A tree from the forest is cut down and worked with an axe by the hands of a craftsman. (اشعيا 40:20; اشعيا 44:9; اشعيا 45:20)4They decorate it with silver and gold; they fasten it with hammer and nails so that it cannot move. (اشعيا 40:19; اشعيا 41:7)5Their idols[2] are like scarecrows in a cucumber field, and they cannot speak; they have to be carried, for they cannot walk. Do not be afraid of them, for they cannot do evil, neither is it in them to do good.” (مزامير 115:5; مزامير 115:7; مزامير 135:16; اشعيا 41:23; اشعيا 46:7; حبقوق 2:18; 1قرنتس 12:2)6There is none like you, O Lord; you are great, and your name is great in might. (خروج 15:11; مزامير 86:8; مزامير 86:10; اِرميا 49:19)7Who would not fear you, O King of the nations? For this is your due; for among all the wise ones of the nations and in all their kingdoms there is none like you. (اِرميا 5:22; مکاشفه 15:4)8They are both stupid and foolish; the instruction of idols is but wood! (اشعيا 41:29; اِرميا 10:21; حبقوق 2:18; زكريا 10:2)9Beaten silver is brought from Tarshish, and gold from Uphaz. They are the work of the craftsman and of the hands of the goldsmith; their clothing is violet and purple; they are all the work of skilled men. (پيدايش 10:4; 1پادشاهان 10:22; مزامير 115:4; اشعيا 40:19; دانيال 10:5)10But the Lord is the true God; he is the living God and the everlasting King. At his wrath the earth quakes, and the nations cannot endure his indignation. (تثنيه 32:4; مزامير 31:5; مزامير 42:2)11Thus shall you say to them: “The gods who did not make the heavens and the earth shall perish from the earth and from under the heavens.”[3] (مزامير 96:5; اشعيا 2:18; اِرميا 10:15; زكريا 13:2)12It is he who made the earth by his power, who established the world by his wisdom, and by his understanding stretched out the heavens. (پيدايش 1:1; پيدايش 1:6; پيدايش 1:9; ايوب 9:8; مزامير 104:5; امثال 3:19; اِرميا 51:15)13When he utters his voice, there is a tumult of waters in the heavens, and he makes the mist rise from the ends of the earth. He makes lightning for the rain, and he brings forth the wind from his storehouses. (ايوب 5:10; ايوب 38:22; ايوب 38:34; مزامير 104:6; مزامير 135:7; اِرميا 14:22)14Every man is stupid and without knowledge; every goldsmith is put to shame by his idols, for his images are false, and there is no breath in them. (مزامير 135:17; امثال 30:2; اشعيا 42:17; اِرميا 10:8; حبقوق 2:19; روم 1:22)15They are worthless, a work of delusion; at the time of their punishment they shall perish.16Not like these is he who is the portion of Jacob, for he is the one who formed all things, and Israel is the tribe of his inheritance; the Lord of hosts is his name. (تثنيه 32:9; مزامير 16:5; اِرميا 31:35; اِرميا 32:18; اِرميا 50:34)17Gather up your bundle from the ground, O you who dwell under siege! (اِرميا 6:1; حزقيال نبی 12:3)18For thus says the Lord: “Behold, I am slinging out the inhabitants of the land at this time, and I will bring distress on them, that they may feel it.” (تثنيه 28:20; 1سموئيل 25:29)19Woe is me because of my hurt! My wound is grievous. But I said, “Truly this is an affliction, and I must bear it.” (اِرميا 14:17; اِرميا 30:12)20My tent is destroyed, and all my cords are broken; my children have gone from me, and they are not; there is no one to spread my tent again and to set up my curtains. (اشعيا 54:2; اِرميا 4:20; اِرميا 31:15)21For the shepherds are stupid and do not inquire of the Lord; therefore they have not prospered, and all their flock is scattered. (اِرميا 10:8; اِرميا 23:1; حزقيال نبی 34:2; حزقيال نبی 34:5)22A voice, a rumor! Behold, it comes!— a great commotion out of the north country to make the cities of Judah a desolation, a lair of jackals. (اِرميا 1:13; اِرميا 9:11)23I know, O Lord, that the way of man is not in himself, that it is not in man who walks to direct his steps. (امثال 16:1; امثال 20:24; دانيال 5:23)24Correct me, O Lord, but in justice; not in your anger, lest you bring me to nothing. (مزامير 6:1; مزامير 38:1; اِرميا 30:11; اِرميا 46:28)25Pour out your wrath on the nations that know you not, and on the peoples that call not on your name, for they have devoured Jacob; they have devoured him and consumed him, and have laid waste his habitation. (مزامير 14:4; مزامير 79:6; اِرميا 8:16; اِرميا 30:16)