1خداوند میفرمايد: «اين است خدمتگزار من كه او را تقويت میكنم. اين است برگزيدهٔ من كه از او خشنودم. او را از روحم پر میسازم تا عدالت و انصاف را برای قومهای جهان به ارمغان آورد.2او آرام است و در كوچهها فرياد نخواهد كرد و كسی صدايش را نخواهد شنيد.3نی خرد شده را نخواهد شكست و شعلهٔ ضعيف را خاموش نخواهد كرد. او عدل و انصاف واقعی را به اجرا در خواهد آورد.4دلسرد و نوميد نخواهد شد و عدالت را بر زمين استوار خواهد ساخت. مردم سرزمينهای دور دست منتظرند تعاليم او را بشنوند.»5خداوند، خدايی كه آسمانها را آفريد و گسترانيد و زمين و هر چه را كه در آن است بوجود آورد و نفس و حيات به تمام مردم جهان میبخشد، به خدمتگزار خود چنين میگويد:6«من كه خداوند هستم تو را خواندهام و به تو قدرت دادهام تا عدالت را برقرار سازی. توسط تو با تمام قومهای جهان عهد میبندم و بوسيلهٔ تو به مردم دنيا نور میبخشم.7تو چشمان كوران را باز خواهی كرد و آنانی را كه در زندانهای تاريک اسيرند آزاد خواهی ساخت.8«من خداوند هستم و نام من همين است. جلال خود را به كسی نمیدهم و بتها را شريک ستايش خود نمیسازم.9آنچه تا به حال پيشگويی كردهام، انجام گرفته است. اينک پيشگويیهای جديدی میكنم و شما را از آينده خبر میدهم.»
سرود ستايش
10ای جزيرههای دور دست و ای كسانی كه در آنها زندگی میكنيد، در وصف خداوند سرودی تازه بخوانيد. ای درياها و ای همهٔ كسانی كه در آنها سفر میكنيد، او را پرستش نماييد.11صحرا و شهرهايش خدا را ستايش كنند. اهالی«قيدار» او را بپرستند. ساكنان«سالع» از قلهٔ كوهها فرياد شادی سر دهند!12كسانی كه در سرزمينهای دور دست زندگی میكنند جلال خداوند را بيان كنند و او را ستايش نمايند.13خداوند همچون جنگاوری توانا به ميدان جنگ خواهد آمد و فرياد برآورده، دشمنان خود را شكست خواهد داد.14مدت مديدی است كه او سكوت كرده و جلو خشم خود را گرفته است. اما ديگر ساكت نخواهد ماند، بلكه مانند زنی كه درد زايمان او را گرفته باشد، فرياد خواهد زد.15او كوهها و تپهها را با خاک يكسان خواهد كرد و تمام گياهان را از بين خواهد برد و همهٔ رودخانهها و نهرها را خشک خواهد كرد.16او قوم كورباطن خود را به راهی كه پيشتر آن را نديده بودند هدايت خواهد كرد. تاريكی را پيش روی ايشان روشن خواهد ساخت و راه آنها را صاف و هموار خواهد كرد.17آنگاه كسانی كه به بتها اعتماد میكنند و آنها را خدا مینامند مأيوس و رسوا خواهند شد.
اسرائيل، قومی كور و كر
18-20خداوند به قوم خود اسرائيل میگويد: «ای كران بشنويد، و ای كوران ببينيد. من شما را برگزيدهام تا رسولان مطيع من باشيد، اما شما به آنچه ديده و شنيدهايد توجه نمیكنيد. شما قومی كور و كر هستيد.»21خداوند قوانين عالی خود را به قوم خويش عطا فرمود تا ايشان آن را محترم بدارند و توسط آن عدالت او را به مردم جهان نشان دهند.22اما قوم او از عهدهٔ انجام اين كار برنمیآيند. زيرا آنها تاراج شدهاند و در سياهچال زندانی هستند. ايشان غارت شدهاند و كسی نيست به دادشان برسد.23آيا در ميان شما كسی هست كه به اين سخنان توجه كند و درس عبرت گيرد؟24چه كسی اجازه داد اسرائيل غارت و تاراج شود؟ آيا همان خداوندی نبود كه نسبت به او گناه كردند؟ بلی، آنها راههای او را دنبال نكردند و از قوانين او اطاعت ننمودند،25برای همين بود كه خداوند اينچنين بر قوم خود خشمگين شد و بلای جنگ را دامنگير ايشان ساخت. آتش خشم او سراسر قوم را فرا گرفت، اما ايشان باز درس عبرت نگرفتند.
10Sing to the Lord a new song, his praise from the end of the earth, you who go down to the sea, and all that fills it, the coastlands and their inhabitants. (مزامير 33:3; مزامير 107:23; اشعيا 42:4)11Let the desert and its cities lift up their voice, the villages that Kedar inhabits; let the habitants of Sela sing for joy, let them shout from the top of the mountains. (اشعيا 16:1; اشعيا 21:16)12Let them give glory to the Lord, and declare his praise in the coastlands. (اشعيا 42:4)13The Lord goes out like a mighty man, like a man of war he stirs up his zeal; he cries out, he shouts aloud, he shows himself mighty against his foes. (مزامير 78:65; اشعيا 9:7; اشعيا 40:10; اشعيا 59:17)14For a long time I have held my peace; I have kept still and restrained myself; now I will cry out like a woman in labor; I will gasp and pant. (اشعيا 13:8)15I will lay waste mountains and hills, and dry up all their vegetation; I will turn the rivers into islands,[3] and dry up the pools. (اشعيا 50:2)16And I will lead the blind in a way that they do not know, in paths that they have not known I will guide them. I will turn the darkness before them into light, the rough places into level ground. These are the things I do, and I do not forsake them. (اشعيا 35:5; اشعيا 35:8; اشعيا 40:4)17They are turned back and utterly put to shame, who trust in carved idols, who say to metal images, “You are our gods.” (مزامير 97:7; اشعيا 1:29; اشعيا 44:11; اشعيا 45:16)
Israel’s Failure to Hear and See
18Hear, you deaf, and look, you blind, that you may see!19Who is blind but my servant, or deaf as my messenger whom I send? Who is blind as my dedicated one,[4] or blind as the servant of the Lord?20He sees many things, but does not observe them; his ears are open, but he does not hear. (اِرميا 6:10; روم 2:21)21The Lord was pleased, for his righteousness’ sake, to magnify his law and make it glorious.22But this is a people plundered and looted; they are all of them trapped in holes and hidden in prisons; they have become plunder with none to rescue, spoil with none to say, “Restore!” (اشعيا 14:17)23Who among you will give ear to this, will attend and listen for the time to come?24Who gave up Jacob to the looter, and Israel to the plunderers? Was it not the Lord, against whom we have sinned, in whose ways they would not walk, and whose law they would not obey?25So he poured on him the heat of his anger and the might of battle; it set him on fire all around, but he did not understand; it burned him up, but he did not take it to heart. (اشعيا 47:11; اشعيا 57:1; اشعيا 57:11; هوشع 7:9)