1خداوند بر قوم اسرائيل ترحم خواهد كرد و بار ديگر آنها را برخواهد گزيد و در سرزمينشان ساكن خواهد ساخت. بيگانگان مهاجر در آنجا با ايشان زندگی خواهند كرد.2قومهای جهان به ايشان كمک خواهند كرد تا به وطن خود بازگردند. قوم اسرائيل در سرزمينی كه خداوند به ايشان داده قومهای ديگر را به بردگی خواهند گرفت. آنانی كه قوم اسرائيل را اسير كرده بودند، خود به اسارت ايشان در خواهند آمد و بنیاسرائيل بر دشمنان خود فرمانروايی خواهند كرد.
انهدام پادشاه بابل
3هنگامی كه خداوند قوم خود را از درد و اضطراب، بندگی و بردگی رهايی بخشد،4آنگاه ايشان با ريشخند به پادشاه بابل چنين خواهند گفت: «ای پادشاه ظالم سرانجام نابود شدی و ستمكاریهايت پايان گرفت5خداوند حكومت ظالمانه و شرارتآميز تو را در هم شكست.6تو با خشم و غضب، مردم را پيوسته شكنجه و آزار میدادی،7اما اكنون تمام مردم از دست تو آسوده شده، در آرامش زندگی میكنند و از شادی سرود میخوانند.8صنوبرها و سروهای لبنان نيز شادمانند زيرا از زمانی كه تو سقوط كردی ديگر كسی نيست كه آنها را قطع كند!»9دنيای مردگان آماده میشود تا به استقبال تو بيايد. رهبران و پادشاهان دنيا كه سالها پيش مردهاند، آنجا در انتظار تو هستند.10آنها وقتی تو را ببينند به تو خواهند گفت: «تو نيز مانند ما ضعيف شدی و با ما فرقی نداری!11حشمت تو از دست رفته است و نوای دلنشين بربطهای قصرت ديگر به گوش نمیرسد. اكنون تشک تو كرمها هستند و لحافت موريانهها.»12ای ستارهٔ درخشان صبح، چگونه از آسمان افتادی! ای كه بر قومهای جهان مسلط بودی، چگونه بر زمين افكنده شدی!13در دل خود میگفتی: «تا به آسمان بالا خواهم رفت، تخت سلطنتم را بالای ستارگان خدا خواهم نهاد و بر قلهٔ كوهی در شمال كه خدايان بر آن اجتماع میكنند جلوس خواهم كرد.14به بالای ابرها خواهم رفت و مانند خدای متعال خواهم شد.»15اما تو به دنيای مردگان كه در قعر زمين است، سرنگون شدی.16اينک وقتی مردگان تو را میبينند به تو خيره شده، میپرسند: «آيا اين همان كسی است كه زمين و قدرتهای جهان را میلرزاند؟17آيا اين همان كسی است كه دنيا را ويران میكرد و شهرها را از بين میبرد و بر اسيران خود رحم نمیكرد؟»18پادشاهان جهان، شكوهمندانه در قبرهايشان آراميدهاند،19ولی جنازهٔ تو مثل شاخهای شكسته، دور انداخته شده است. نعش تو در قبر روباز است و روی آن را جنازههای كشتهشدگان جنگ پوشانده است. مثل لاشهٔ حيوانی هستی كه در زير سم اسبان له شده باشد.20تو مانند پادشاهان ديگر دفن نخواهی شد، زيرا مملكت خود را از بين بردی و قوم خود را به نابودی كشاندی. از خاندان شرور تو كسی زنده نخواهد ماند.21پسران تو به خاطر شرارت اجدادشان كشته خواهند شد، و كسی از آنها باقی نخواهد ماند تا دنيا را فتح كند و شهرها در آن بسازد.22خداوند قادر متعال میفرمايد: «من خود بر ضد بابل برخواهم خاست و آن را نابود خواهم كرد. نسل بابلیها را ريشهكن خواهم كرد تا ديگر كسی از آنها زنده نماند.23بابل را به باتلاق تبديل خواهم كرد تا جغدها در آن منزل كنند. با جاروی هلاكت، بابل را جارو خواهم كرد تا هر چه دارد از بين برود.»24خداوند قادر متعال قسم خورده، میگويد: «آنچه اراده نموده و تقدير كردهام به يقين واقع خواهد شد.25من سپاه آشور را هنگامی كه به سرزمين من اسرائيل برسد، شكست خواهم داد و سربازانش را روی كوههايم تار و مار خواهم كرد. قوم من ديگر بردهٔ آنها نخواهد بود و آنها را بندگی نخواهد كرد.26دست توانای خود را دراز خواهم كرد و قومها را مجازات خواهم نمود. اين است آنچه برای قومها تقدير كردهام.»27بلی خداوند قادر متعال اين را تقدير كرده است. پس چه كسی میتواند آن را باطل كند؟ اين دست اوست كه دراز شده است، بنابراين چه كسی میتواند آن را بازگرداند؟
نبوت دربارهٔ سقوط فلسطين
28در سالی كه آحاز پادشاه درگذشت، اين پيغام از سوی خدا نازل شد:29ای فلسطينیها، از مرگ پادشاهی كه بر شما ظلم میكرد شادی نكنيد، زيرا پسرش از او بدتر خواهد كرد! از مار، افعی بوجود میآيد و از افعی، اژدهای آتشين!30خداوند بيچارگان قوم خود را شبانی خواهد كرد و آنها در چراگاه او راحت خواهند خوابيد، اما بر شما فلسطينیها قحطی خواهد فرستاد و شما را هلاک خواهد كرد.31ای شهرهای فلسطين گريه و شيون كنيد و بلرزيد، زيرا سپاه خشمناكی در صفوف فشرده، از شمال به سوی شما در حركت است!32پس به فرستادگانی كه از فلسطين میآيند چه بايد گفت؟ بايد گفت كه خداوند اورشليم را بنياد نهاده تا قوم رنجديدهٔ او در آن پناه گيرند.
1For the Lord will have compassion on Jacob and will again choose Israel, and will set them in their own land, and sojourners will join them and will attach themselves to the house of Jacob. (2تواريخ 36:22; مزامير 102:13; زكريا 1:17; زكريا 8:22; افسس 2:12)2And the peoples will take them and bring them to their place, and the house of Israel will possess them in the Lord’s land as male and female slaves.[1] They will take captive those who were their captors, and rule over those who oppressed them. (اشعيا 49:22; اشعيا 60:9; اشعيا 60:14; اشعيا 61:5; اشعيا 66:20; يوئيل 3:8)
Israel’s Remnant Taunts Babylon
3When the Lord has given you rest from your pain and turmoil and the hard service with which you were made to serve,4you will take up this taunt against the king of Babylon: “How the oppressor has ceased, the insolent fury[2] ceased! (اِرميا 51:13; ميكاه 2:4; حبقوق 2:6; مکاشفه 18:16)5The Lord has broken the staff of the wicked, the scepter of rulers, (اشعيا 9:4)6that struck the peoples in wrath with unceasing blows, that ruled the nations in anger with unrelenting persecution. (اِرميا 50:23)7The whole earth is at rest and quiet; they break forth into singing. (اشعيا 44:23; اشعيا 49:13; اشعيا 54:1; اشعيا 55:12)8The cypresses rejoice at you, the cedars of Lebanon, saying, ‘Since you were laid low, no woodcutter comes up against us.’ (اشعيا 2:13; اشعيا 37:24; حزقيال نبی 31:16)9Sheol beneath is stirred up to meet you when you come; it rouses the shades to greet you, all who were leaders of the earth; it raises from their thrones all who were kings of the nations.10All of them will answer and say to you: ‘You too have become as weak as we! You have become like us!’ (اِرميا 51:48)11Your pomp is brought down to Sheol, the sound of your harps; maggots are laid as a bed beneath you, and worms are your covers.12“How you are fallen from heaven, O Day Star, son of Dawn! How you are cut down to the ground, you who laid the nations low! (ايوب 38:7; اشعيا 24:21; اشعيا 34:3)13You said in your heart, ‘I will ascend to heaven; above the stars of God I will set my throne on high; I will sit on the mount of assembly in the far reaches of the north;[3] (اِرميا 51:53; دانيال 5:22; عاموس 9:2; متیٰ 11:23; نوشته‌ء لوقا 10:15; 2سالونيکی 2:4)14I will ascend above the heights of the clouds; I will make myself like the Most High.’15But you are brought down to Sheol, to the far reaches of the pit. (حزقيال نبی 32:23; متیٰ 11:23; نوشته‌ء لوقا 10:15)16Those who see you will stare at you and ponder over you: ‘Is this the man who made the earth tremble, who shook kingdoms, (اِرميا 50:23)17who made the world like a desert and overthrew its cities, who did not let his prisoners go home?’ (اِرميا 50:33)18All the kings of the nations lie in glory, each in his own tomb;[4]19but you are cast out, away from your grave, like a loathed branch, clothed with the slain, those pierced by the sword, who go down to the stones of the pit, like a dead body trampled underfoot. (حزقيال نبی 32:20)20You will not be joined with them in burial, because you have destroyed your land, you have slain your people. “May the offspring of evildoers nevermore be named! (ايوب 18:19; مزامير 21:10; مزامير 109:13)21Prepare slaughter for his sons because of the guilt of their fathers, lest they rise and possess the earth, and fill the face of the world with cities.” (خروج 20:5; متیٰ 23:35)22“I will rise up against them,” declares the Lord of hosts, “and will cut off from Babylon name and remnant, descendants and posterity,” declares the Lord. (پيدايش 21:23; ايوب 18:19; اِرميا 51:50; اِرميا 51:62)23“And I will make it a possession of the hedgehog,[5] and pools of water, and I will sweep it with the broom of destruction,” declares the Lord of hosts. (اشعيا 34:11; صفنيا 2:14)
An Oracle Concerning Assyria
24The Lord of hosts has sworn: “As I have planned, so shall it be, and as I have purposed, so shall it stand, (امثال 19:21)25that I will break the Assyrian in my land, and on my mountains trample him underfoot; and his yoke shall depart from them, and his burden from their shoulder.” (اشعيا 9:4; اشعيا 10:27; اشعيا 37:36)26This is the purpose that is purposed concerning the whole earth, and this is the hand that is stretched out over all the nations. (تثنيه 4:34)27For the Lord of hosts has purposed, and who will annul it? His hand is stretched out, and who will turn it back? (2تواريخ 20:6; ايوب 9:12; مزامير 33:11; امثال 21:30; اشعيا 14:26; دانيال 4:31; دانيال 4:33; دانيال 4:35)