Salmo 44 | Nueva Versión Internacional

Nueva Versión Internacional

1 Oh Dios, nuestros oídos han oído y nuestros padres nos han contado las proezas que realizaste en sus días, en aquellos tiempos pasados: 2 Con tu mano echaste fuera a las naciones y en su lugar estableciste a nuestros padres; aplastaste a aquellos pueblos, y a nuestros padres los hiciste prosperar.^[1] 3 Porque no fue su espada la que conquistó la tierra, ni fue su brazo el que les dio la victoria: fue tu brazo, tu mano derecha; fue la luz de tu rostro, porque tú los amabas. 4 Sólo tú eres mi rey y mi Dios. ¡Decreta las victorias de Jacob! 5 Por ti derrotamos a nuestros enemigos; en tu nombre aplastamos a nuestros agresores. 6 Yo no confío en mi arco, ni puede mi espada darme la victoria; 7 tú nos das la victoria sobre nuestros enemigos, y dejas en vergüenza a nuestros adversarios. 8 ¡Por siempre nos gloriaremos en Dios! ¡Por siempre alabaremos tu nombre! Selah 9 Pero ahora nos has rechazado y humillado; ya no sales con nuestros ejércitos. 10 Nos hiciste retroceder ante el enemigo; nos han saqueado nuestros adversarios. 11 Cual si fuéramos ovejas nos has entregado para que nos devoren, nos has dispersado entre las naciones. 12 Has vendido a tu pueblo muy barato, y nada has ganado con su venta. 13 Nos has puesto en ridículo ante nuestros vecinos; somos la burla y el escarnio de los que nos rodean. 14 Nos has hecho el hazmerreír de las naciones; todos los pueblos se burlan de nosotros. 15 La ignominia no me deja un solo instante; se me cae la cara de vergüenza 16 por las burlas de los que me injurian y me ultrajan, por culpa del enemigo que está presto a la venganza. 17 Todo esto nos ha sucedido, a pesar de que nunca te olvidamos ni faltamos jamás a tu pacto. 18 No te hemos sido infieles, ni nos hemos apartado de tu senda. 19 Pero tú nos arrojaste a una cueva de chacales; ¡nos envolviste en la más densa oscuridad! 20 Si hubiéramos olvidado el nombre de nuestro Dios, o tendido nuestras manos a un dios extraño, 21 ¿acaso Dios no lo habría descubierto, ya que él conoce los más íntimos secretos? 22 Por tu causa, siempre nos llevan a la muerte; ¡nos tratan como a ovejas para el matadero! 23 ¡Despierta, Señor! ¿Por qué duermes? ¡Levántate! No nos rechaces para siempre. 24 ¿Por qué escondes tu rostro y te olvidas de nuestro sufrimiento y opresión? 25 Estamos abatidos hasta el polvo; nuestro cuerpo se arrastra por el suelo. 26 Levántate, ven a ayudarnos, y por tu gran amor, ¡rescátanos!

Het Boek

de Biblica

1 Een leerzaam gezang van de Korachieten voor de koordirigent. 2 God, onze ouders hebben ons steeds weer verteld hoe U in de geschiedenis met ons volk hebt gehandeld. Wij hebben het zelf gehoord. 3 Eigenhandig hebt U de volken weggejaagd en onze voorouders in het land gezet. U hebt andere volken verdrukt en onze voorouders sterker laten worden. 4 Zij hebben echt niet zelf het land veroverd, noch hun zwaard, noch hun lichamelijke kracht heeft hen bevrijd. Uw kracht en uw zorg hebben dat gedaan, omdat U hen liefhad. 5 God, U bent mijn Koning, zorgt U toch voor de verlossing van uw volk! 6 In uw kracht vellen wij onze tegenstanders en in uw naam lopen wij hen die tegen ons in opstand komen onder de voet. 7 Ik vertrouw niet op mijn boog en verwacht geen verlossing van mijn zwaard. 8 U hebt ons bevrijd van onze vijanden, hen die ons haten hebt U voor schut gezet. 9 Wij beroemen ons voortdurend op onze God, uw naam zullen wij altijd prijzen. 10 Toch hebt U ons weggestuurd en vernederd, U bent niet meegegaan met onze legers toen die optrokken. 11 U zorgde ervoor dat wij voor onze vijanden moesten wijken, zij konden alles bij ons plunderen. 12 U hebt ons overgeleverd als vee dat wordt geslacht. Wij zijn onder andere volken verdeeld geraakt. 13 U hebt uw volk voor een spotprijs van de hand gedaan, van dat geld bent U niet rijk geworden. 14 Onze buren roddelen over ons, U hebt ons bespottelijk gemaakt voor hen die rondom ons wonen. 15 Onze schande is spreekwoordelijk geworden bij andere volken, ze schudden het hoofd om ons. 16 Dag in, dag uit denk ik aan mijn schande, ik durf mij niet meer te vertonen 17 vanwege de woorden van de roddelaars en de blikken van mijn vijanden en hen die op wraak uit zijn. 18 Ondanks dit alles hebben wij U niet vergeten. Ook hebben wij het verbond met U nooit ontkend. 19 Ons hart bleef op U gericht, wij bleven op het rechte pad. 20 Desondanks hebt U ons op gevaarlijke plaatsen gebracht en tastten wij soms geheel in het duister. 21 Als wij uw naam hadden vergeten en vreemde goden vereerd zouden hebben, 22 zou God dat immers altijd merken? Hij kent immers elke uithoek van het menselijk hart? 23 Werkelijk, ter wille van U zijn wij voortdurend in levensgevaar, wij worden beschouwd als schapen op weg naar het slachthuis. 24 Word wakker! Waarom slaapt U, Here? Word toch wakker! Laat ons toch niet meer in de steek. 25 Waarom keert U ons de rug toe? Waarom trekt U Zich onze ellende en moeiten niet aan? 26 Wij stellen zelf niets meer voor en liggen hulpeloos op de grond. 27 Sta op, Here, en help ons, bevrijd ons ter wille van uw goedheid en liefde.