Psalm 95

Neues Leben. Die Bibel

von SCM Verlag
1 Kommt, lasst uns dem HERRN zujubeln! Lasst uns den Fels unseres Heils preisen!2 Lasst uns mit Dank vor ihn hintreten! Lasst uns Loblieder auf ihn anstimmen. (Mi 6,6)3 Denn der HERR ist ein großer Gott, der große König über alle Götter.4 Ihm gehören die Tiefen der Erde, und die höchsten Berge sind sein. (Ps 135,5)5 Das Meer gehört ihm, denn er hat es erschaffen. Seine Hände haben das trockene Land geformt. (1Mo 1,9)6 Kommt, lasst uns anbeten und uns vor ihm verbeugen. Lasst uns niederknien vor dem HERRN, unserem Schöpfer.7 Denn er ist unser Gott und wir sind das Volk, das er beschützt, die Schafe, die er behütet. Wenn ihr doch heute auf seine Stimme hören würdet![1] (Hebr 3,7)8 Der HERR spricht: »Verschließt eure Herzen nicht, wie Israel es bei Meriba tat, wie sie es bei Massa in der Wüste machten. (4Mo 20,13; 5Mo 6,16)9 Dort haben eure Vorfahren meine Geduld auf die Probe gestellt, sie haben meinen Zorn herausgefordert, obwohl sie meine Taten gesehen haben.10 Vierzig Jahre lang war ich zornig auf sie und sprach: ›Sie sind ein Volk, dessen Herz sich von mir abkehrt, und sie weigern sich zu tun, was ich ihnen sage.‹ (Apg 7,36; Apg 13,18; Hebr 3,10)11 Deshalb schwor ich in meinem Zorn: ›Niemals werden sie meine Ruhe finden!‹« (5Mo 1,35; Hebr 4,3)

Psalm 95

Noua Traducere Românească

von Biblica
1 Veniți să strigăm de bucurie către DOMNUL, să strigăm către Stânca mântuirii noastre!2 Să ne înfățișăm înaintea Lui cu laude și să strigăm către El prin cântări!3 Căci DOMNUL este un Dumnezeu mare, este un împărat mare, mai presus de toți dumnezeii!4 El ține în mână adâncimile pământului, iar înălțimile munților sunt ale Lui.5 A Lui este marea, – El a făcut‑o –, iar uscatul, mâinile Lui l‑au întocmit.6 Veniți să ne închinăm și să ne plecăm, să îngenunchem înaintea DOMNULUI, Creatorul nostru!7 Căci El este Dumnezeul nostru, iar noi suntem poporul pășunii Lui, turma mâinii Sale! Astăzi, dacă auziți glasul Lui,[1]8 „nu vă împietriți inimile ca la Meriba[2], ca în ziua de la Masa[3], în pustie,9 unde strămoșii voștri M‑au pus la încercare[4], M‑au ispitit, deși Îmi văzuseră lucrarea. (1Mo 22,1; 2Mo 15,25; 2Mo 16,4; 2Mo 17,2; 2Mo 17,7; Mt 4,1; Mk 1,13; Lk 4,2)10 Timp de patruzeci de ani am fost scârbit de acea generație și am zis: «Ei sunt un popor care se rătăcește în inima lui. N‑au cunoscut căile Mele.»11 Așa că am jurat în mânia Mea: «Nu vor intra în odihna Mea!»“