Sprüche 14

Menge Bibel

1 Frau Weisheit baut ihr Haus auf, aber Frau Torheit reißt es mit eigenen Händen nieder. –2 Wer in seiner Redlichkeit wandelt, fürchtet den HERRN; wer aber krumme[1] Wege geht, verachtet ihn. –3 Im Munde des Narren ist eine Rute für seinen Hochmut[2], aber dem Weisen dienen seine Lippen zum Schutz. –4 Wo keine Ochsen sind, bleibt die Krippe rein, aber reicher Ertrag kommt durch die Kraft[3] von Pflugstieren. –5 Ein wahrhaftiger Zeuge lügt nicht, aber ein falscher Zeuge trägt Lügen vor. –6 Der Spötter sucht Weisheit, ohne sie zu finden; aber für den Verständigen ist die Erkenntnis etwas Leichtes. –7 Gehe von einem törichten Menschen weg, denn du lernst da nichts von einsichtsvollen Lippen kennen. –8 Die Weisheit des Klugen besteht darin, daß er auf seinen Weg acht gibt; aber die Narrheit der Toren ist Enttäuschung für sie selbst. –9 Der Toren spottet das Schuldopfer; aber unter Rechtschaffenen herrscht gutes Einvernehmen. – (3Mo 5,20)10 Das Herz allein kennt seinen Kummer, und auch in seine Freude kann sich kein Fremder mischen. –11 Das Haus der Gottlosen wird zerstört werden, das Zelt der Rechtschaffenen aber wird in Blüte stehen. –12 Mancher Weg erscheint einem Menschen gerade[4], aber das Ende davon sind Wege des Todes. –13 Sogar beim Lachen kann das Herz Kummer empfinden, und das Ende der Freude ist (oft) Traurigkeit. –14 Den Lohn für seine Wege[5] bekommt der zu schmecken, dessen Herz abtrünnig ist, und ebenso ein guter Mensch für seine Handlungen. –15 Der Einfältige glaubt jedem Wort, der Kluge aber gibt auf seine Schritte acht. –16 Der Weise ist vorsichtig und meidet das Böse[6], der Tor aber ereifert sich und ist sorglos. –17 Der Jähzornige richtet Torheit an, ein besonnener Mensch aber bleibt ruhig. –18 Die Einfältigen eignen sich Dummheit an[7], die Klugen aber werden mit Erfahrung gekrönt. –19 Die Bösen müssen sich vor den Guten verneigen und die Gottlosen an den Türen des Gerechten stehen. –20 Sogar seinem Freunde ist der Arme widerwärtig; aber derer, die den Reichen lieben, sind viele. –21 Wer seinen Nächsten[8] verächtlich behandelt, versündigt sich; wer sich aber der Unglücklichen erbarmt: Heil ihm! –22 Wahrlich, wer auf Böses sinnt, wird irre gehen; aber Liebe und Vertrauen erntet, wer gute Absichten hegt. –23 Bei jeder sauren Arbeit kommt ein Gewinn heraus, aber leeres Geschwätz bringt nur Verlust. –24 Für weise Menschen ist ihr Reichtum eine Krone, der Kranz der Toren aber ist die Torheit. –25 Ein wahrhaftiger Zeuge ist ein Lebensretter; wer aber Lügen ausspricht, ist ein falscher Zeuge. –26 In der Gottesfurcht liegt eine starke Sicherheit, und auch die Kinder eines solchen haben darin eine Zuflucht. –27 Die Gottesfurcht ist ein Born des Lebens, um den Schlingen des Todes zu entgehen. –28 Auf der Menge des Kriegsvolks beruht das Ansehen eines Königs; aber der Mangel an Kriegsmannschaft führt den Sturz eines Fürsten herbei. –29 Ein Geduldiger beweist viel Einsicht, aber ein Jähzorniger treibt die Torheit auf die Spitze. –30 Ein gelassenes Herz ist des Leibes Leben[9], aber Leidenschaftlichkeit ist wie Wurmfraß in den Gebeinen. –31 Wer den Geringen bedrückt, beschimpft den, der ihn geschaffen hat; wer sich aber des Armen erbarmt, erweist jenem[10] Ehre. –32 Durch seine Bosheit wird der Gottlose gestürzt; aber der Gerechte bleibt auch im Tode noch getrost. –33 Im Herzen des Verständigen ruht die Weisheit verschlossen; was aber im Inneren der Toren ist, gibt sich kund. –34 Gerechtigkeit erhöht[11] ein Volk, aber die Sünde ist die Schmach[12] der Völker. –35 Des Königs Gunst wird dem klugen Diener zuteil, aber einen unbrauchbaren wird sein Ingrimm treffen[13].

Sprüche 14

Библия, ревизирано издание

von Bulgarian Bible Society
1 Всяка мъдра жена съгражда дома си, а безумната го събаря със собствените си ръце. (Rut 4,11; Spr 24,3)2 Който ходи в правотата си, се бои от ГОСПОДА; а опакият в пътищата си Го презира. (Hi 12,4)3 В устата на безумния има пръчка за гордостта му, а устните на мъдрите ще ги пазят. (Spr 12,6)4 Където няма волове, яслите са чисти, но в силата на воловете е голямото изобилие.5 Верният свидетел няма да лъже, а лъжливият свидетел диша лъжи. (2Mo 20,16; 2Mo 23,1; Spr 6,19; Spr 12,17; Spr 14,25)6 Присмивателят търси мъдрост и не я намира, а за разумния учението е лесно. (Spr 8,9; Spr 17,24)7 Отмини безумния човек, щом си узнал, че той няма разумни устни.8 Мъдростта на благоразумния е да обмисля пътя си, а глупостта на безумните е да заблуждават.9 У глупците живее вина, а между праведните има Божие благоволение. (Spr 10,23)10 Сърцето познава своята си горест и чужд не участва в неговата радост.11 Къщата на нечестивите ще бъде съборена, а шатърът на праведните ще благоденства. (Hi 8,15)12 Има път, който се вижда прав на човека, но краят му е пътища към смърт. (Spr 16,25; Röm 6,21)13 Даже и сред смеха сърцето си има болката и краят на веселието е тегота. (Spr 5,4; Pred 2,2)14 Развратният по сърце ще се насити от своите пътища, а добрият човек ще се насити от себе си. (Spr 1,31; Spr 12,14)15 Простият вярва на всяка дума, а благоразумният внимава добре в стъпките си.16 Мъдрият се бои и се отклонява от злото, а безумният самонадеяно се хвърля напред. (Spr 22,3)17 Избухливият човек постъпва несмислено и зломислещият е мразен.18 Безумните наследяват глупост, а благоразумните се увенчават със знание.19 Злите се кланят пред добрите и нечестивите – при портите на праведния.20 Сиромахът е мразен даже от ближния си, а на богатия приятелите са много. (Spr 19,7)21 Който презира ближния си, съгрешава, а който показва милост към сиромасите, е блажен. (Ps 41,1; Ps 112,9)22 Не се ли заблуждават онези, които измислят зло? А милост и вярност ще се показват към тези, които измислят добро.23 От всеки труд има полза, а от бъбренето с устните – само оскъдност.24 Богатството на мъдрите е венец за тях, а глупостта на безумните е винаги глупост.25 Верният свидетел избавя души, а който издиша лъжи, е цяла измама. (Spr 14,5)26 В страха от ГОСПОДА има силна увереност и Неговите деца ще имат прибежище.27 Страхът от ГОСПОДА е извор на живот, за да се отдалечава човек от примките на смъртта. (Spr 13,14)28 Когато народът е многоброен, слава е за царя, а когато народът е малоброен, съсипване е за княза.29 Който не се гневи бързо, показва голямо благоразумие, а който лесно се гневи, проявява безумие. (Spr 16,32; Jak 1,19)30 Тихо сърце е живот на тялото, а разяреността е гнилост на костите. (Ps 112,10; Spr 12,4)31 Който угнетява бедния, нанася укор на Създателя, а който е милостив към бедните, показва почит към Него. (Hi 31,15; Hi 31,16; Spr 17,5; Spr 22,2; Mt 25,40; Mt 25,45)32 Нечестивият е смазан във време на бедствието си, а праведният и в смъртта си има упование. (Hi 13,15; Hi 19,26; Ps 23,4; Ps 37,37; 2Kor 1,9; 2Kor 5,8; 2Tim 4,18)33 В сърцето на разумния мъдростта почива, а между безумните тя се явява. (Spr 12,16; Spr 29,11)34 Правдата възвисява народ, а грехът е позор за племената.35 Благоволението на царя е към разумния слуга, а яростта му – против онзи, който докарва срам. (Mt 24,45; Mt 24,47)