2.Mose 3

Menge Bibel

1 Mose aber weidete das Kleinvieh seines Schwiegervaters Jethro, des Priesters der Midianiter. Als er nun einst die Herde über die Steppe hinaus getrieben hatte, kam er an den Berg Gottes, an den Horeb.2 Da erschien ihm der Engel des HERRN als eine Feuerflamme, die mitten aus einem Dornbusch hervorschlug; und als er hinblickte, sah er, daß der Dornbusch im Feuer brannte, ohne jedoch vom Feuer verzehrt zu werden.3 Da dachte Mose: »Ich will doch hingehen und mir diese wunderbare Erscheinung ansehen, warum der Dornbusch nicht verbrennt.«4 Als nun der HERR sah, daß er herankam, um nachzusehen, rief Gott ihm aus dem Dornbusch heraus die Worte zu: »Mose, Mose!« Er antwortete: »Hier bin ich!«5 Da sagte er: »Tritt nicht näher heran! Ziehe dir die Schuhe aus von den Füßen; denn die Stätte, auf der du stehst, ist heiliger Boden.«6 Dann fuhr er fort: »Ich bin der Gott deines Vaters, der Gott Abrahams, der Gott Isaaks und der Gott Jakobs.« Da verhüllte Mose sein Gesicht; denn er fürchtete sich, Gott anzuschauen.7 Hierauf sagte der HERR: »Ich habe das Elend meines Volkes in Ägypten gesehen und ihr Geschrei über ihre Fronvögte gehört; ja, ich kenne ihre Leiden!8 Daher bin ich herabgekommen, um sie aus der Gewalt der Ägypter zu erretten und sie aus jenem Lande in ein schönes, geräumiges Land zu führen, in ein Land, das von Milch und Honig überfließt, in die Wohnsitze der Kanaanäer, Hethiter, Amoriter, Pherissiter, Hewiter und Jebusiter.9 Weil also jetzt das Wehgeschrei der Israeliten zu mir gedrungen ist und ich auch gesehen habe, wie schwer die Ägypter sie bedrücken,10 so gehe jetzt hin! Denn ich will dich zum Pharao senden, damit du mein Volk, die Israeliten, aus Ägypten hinausführst.«11 Da sagte Mose zu Gott: »Wer bin ich, daß ich zum Pharao gehen und die Israeliten aus Ägypten hinausführen sollte?«12 Er antwortete: »Ich selbst werde mit dir sein! Und dies soll dir das Wahrzeichen dafür sein, daß ich dich gesandt habe: Wenn du das Volk aus Ägypten wegführst[1], werdet ihr an diesem Berge Gott dienen[2]13 Da sagte Mose zu Gott: »Wenn ich nun aber zu den Israeliten komme und ihnen sage: ›Der Gott eurer Väter hat mich zu euch gesandt‹, und wenn sie mich dann fragen: ›Wie heißt er denn?‹, was soll ich ihnen dann antworten?«14 Da sagte Gott zu Mose: »Ich bin, der ich bin.« Dann fuhr er fort: »So sollst du zu den Israeliten sagen: Der ›Ich bin‹ hat mich zu euch gesandt!«15 Und weiter sagte Gott zu Mose: »So sollst du zu den Israeliten sagen: ›Der HERR, der Gott eurer Väter, der Gott Abrahams, der Gott Isaaks und der Gott Jakobs, hat mich zu euch gesandt.‹ Das ist mein Name in Ewigkeit und meine Benennung von Geschlecht zu Geschlecht.«16 »Gehe hin und versammle die Ältesten der Israeliten und sage zu ihnen: ›Der HERR, der Gott eurer Väter, ist mir erschienen, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs, und hat gesagt: Ich habe auf euch und auf das, was euch in Ägypten widerfahren ist, genau achtgegeben17 und habe beschlossen, euch aus dem Elend Ägyptens in das Land der Kanaanäer, Hethiter, Amoriter, Pherissiter, Hewiter und Jebusiter wegzuführen, in ein Land, das von Milch und Honig überfließt.‹18 Wenn sie dann auf dich hören, sollst du mit den Ältesten der Israeliten zum König von Ägypten hingehen, und ihr sollt zu ihm sagen: ›Der HERR, der Gott der Hebräer, ist uns erschienen; und nun möchten wir drei Tagereisen weit in die Wüste ziehen, um dort dem HERRN, unserm Gott, zu opfern.‹19 Ich weiß aber, daß der König von Ägypten euch nicht wird ziehen lassen, wenn er nicht durch eine starke Hand[3] dazu gezwungen wird.20 Darum werde ich dann meine Hand ausstrecken und das Ägyptervolk mit all meinen Wundertaten schlagen, die ich in seiner Mitte verrichten werde; daraufhin wird er euch ziehen lassen.21 Auch will ich dieses Volk bei den Ägyptern Gunst finden lassen, so daß ihr bei eurem Auszug nicht mit leeren Händen ausziehen sollt,22 nein, jede Frau soll sich von ihrer Nachbarin und ihrer Hausgenossin silberne und goldene Schmucksachen und Kleider geben lassen; die sollt ihr dann euren Söhnen und Töchtern anlegen und so die Ägypter ausplündern.«

2.Mose 3

Библия, ревизирано издание

von Bulgarian Bible Society
1 А Моисей пасеше овцете на тъста си Йотор, мадиамския жрец; и като докара овцете навътре в пустинята, се изкачи на Божията планина Хорив. (2Mo 2,16; 2Mo 18,5; 1Kön 19,8)2 Там ангел ГОСПОДЕН му се яви в огнени пламъци изсред един бодлив храст; и Моисей видя, че бодливият храст не изгаряше, макар да бе обхванат от пламъци. (5Mo 33,16; Jes 63,9; Apg 7,30)3 И Моисей си каза: Да свърна и да видя това велико явление, защо бодливият храст не изгаря. (Ps 111,2; Apg 7,31)4 А когато ГОСПОД видя, че той свърна да види, Бог го извика изсред бодливия храст: Моисей, Моисей! Той отговори: Ето ме. (5Mo 33,16)5 И ГОСПОД каза: Не се приближавай насам; събуй обувките от краката си, защото мястото, на което стоиш, е свята земя. (2Mo 19,12; Jos 5,15; Apg 7,33)6 Каза още: Аз съм Бог на баща ти, Бог Авраамов, Бог Исааков и Бог Яковов. А Моисей закри лицето си, защото се боеше да погледне към Бога. (1Mo 28,13; 2Mo 3,15; 2Mo 4,5; 1Kön 19,13; Jes 6,1; Jes 6,5; Mt 22,32; Mk 12,26; Lk 20,37; Apg 7,32)7 ГОСПОД каза: Наистина видях страданието на народа Ми, който е в Египет, и чух вика му поради гнета на разпоредниците му; защото знам неволите му. (1Mo 18,21; 2Mo 1,11; 2Mo 2,23; Neh 9,9; Ps 106,44; Apg 7,34)8 И слязох, за да ги избавя от гнета[1] на египтяните и да ги заведа от онази земя в земя добра и пространна, в земя, където текат мляко и мед, в земята на ханаанците, хетите, аморейците, ферезейците, евейците и йевусейците. (1Mo 11,5; 1Mo 11,7; 1Mo 15,18; 1Mo 18,21; 1Mo 50,24; 2Mo 3,17; 2Mo 6,6; 2Mo 6,8; 2Mo 12,51; 2Mo 13,5; 2Mo 33,3; 4Mo 13,27; 5Mo 1,25; 5Mo 8,7; 5Mo 26,9; 5Mo 26,15; Jer 11,5; Jer 32,22; Hes 20,6)9 И сега, ето, викът на израилтяните стигна до Мене; също така видях по какъв начин ги притесняват египтяните. (2Mo 1,11; 2Mo 1,13; 2Mo 1,14; 2Mo 1,22; 2Mo 2,23)10 И така, ела сега и ще те изпратя при фараона, за да изведеш народа Ми, израилтяните, от Египет. (Ps 105,26; Mi 6,4)11 А Моисей каза на Бога: Кой съм аз, че да ида при фараона и да изведа израилтяните от Египет? (2Mo 6,12; 1Sam 18,18; Jes 6,5; Jes 6,8; Jer 1,6)12 Бог му отговори: Аз ще бъда с теб и ето ти знака, че Аз съм те изпратил: когато изведеш народа от Египет, ще послужите на Бога на тази планина. (1Mo 31,3; 5Mo 31,23; Jos 1,5; Röm 8,31)13 А Моисей каза на Бога: Ето, когато отида при израилтяните и им кажа: Бог на бащите ви ме изпрати при вас, и те ме попитат: Как Му е името? – какво да им кажа?14 И Бог отвърна на Моисей: Аз съм Онзи, Който съм. Каза още: Така ще кажеш на израилтяните – Онзи, Който съм, ме изпрати при вас. (2Mo 6,3; Joh 8,58; 2Kor 1,20; Hebr 13,8; Offb 1,4)15 При това Бог каза още на Моисей: Така ще кажеш на израилтяните: ГОСПОД, Бог на бащите ви, Бог Авраамов, Бог Исааков и Бог Яковов ме изпрати при вас. Това е Името Ми довека и това ще бъде Името Ми от род в род. (Ps 135,13; Hos 12,5)16 Иди, събери Израилевите старейшини и им кажи: ГОСПОД, Бог на бащите ви, Бог Авраамов, Исааков и Яковов ми се яви и каза: Аз ви посетих днес и видях как постъпват с вас в Египет; (1Mo 50,24; 2Mo 2,25; 2Mo 4,29; 2Mo 4,31; Lk 1,68)17 и каза: От страданието ви в Египет ще ви заведа в земята на ханаанците, на хетите, на аморейците, на ферезейците, на евейците и на йевусейците, в земя, където текат мляко и мед. (1Mo 15,14; 1Mo 15,16; 2Mo 3,8)18 И те ще послушат думите ти; и ще отидеш с Израилевите старейшини при египетския цар, и ще му кажете: Йехова, Бог на евреите, ни срещна; и така, остави ни, молим ти се, да отидем на тридневен път в пустинята, за да принесем жертва на Йехова, нашия Бог. (2Mo 4,31; 2Mo 5,1; 2Mo 5,3; 4Mo 23,3; 4Mo 23,4; 4Mo 23,15; 4Mo 23,16)19 Но Аз зная, че египетският цар няма да ви остави да отидете, докато не бъде накаран със сила. (2Mo 5,2; 2Mo 7,4)20 А като издигна ръката Си, ще поразя Египет с всички Мои чудни, непостижими дела, които ще извърша сред него; след това той ще ви пусне. (2Mo 6,6; 2Mo 7,3; 2Mo 7,5; 2Mo 9,15; 2Mo 11,9; 2Mo 12,31; 5Mo 6,22; Neh 9,10; Ps 105,27; Ps 135,9; Jer 32,20; Apg 7,36)21 И ще променя отношението на египтяните към този народ и когато тръгнете, няма да отидете с празни ръце; (2Mo 11,3; 2Mo 12,36; Ps 106,46; Spr 16,7)22 а всяка жена ще поиска от съседката си и от жената, с която живее, сребърни и златни вещи и облекла; и ще облечете с тях синовете и дъщерите си и ще оберете египтяните. (1Mo 15,14; 2Mo 11,2; 2Mo 12,35; 2Mo 12,36; Hi 27,17; Spr 13,22; Hes 39,10)