Psalm 50,2 | Lutherbibel 2017

Lutherbibel 2017

Der rechte Gottesdienst

1 Ein Psalm Asafs. Gott, der HERR, der Mächtige, redet und ruft der Welt zu vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang. (1Chr 25,1) 2 Aus Zion bricht an der schöne Glanz Gottes. (Jes 62,1) 3 Unser Gott kommt und schweiget nicht. Fressendes Feuer geht vor ihm her und um ihn her ein gewaltiges Wetter. 4 Er ruft Himmel und Erde zu, dass er sein Volk richten wolle: (5Mo 32,1; Jes 1,2) 5 »Versammelt mir meine Heiligen, die den Bund mit mir schlossen beim Opfer.« (2Mo 24,4) 6 Und die Himmel werden seine Gerechtigkeit verkünden; denn Gott selbst ist Richter. Sela. 7 »Höre, mein Volk, lass mich reden; / Israel, ich will wider dich zeugen: Ich, Gott, bin dein Gott. (2Mo 20,2) 8 Nicht deiner Opfer wegen klage ich dich an – sind doch deine Brandopfer immer vor mir. (1Sam 15,22; Ps 40,7; Jes 1,11) 9 Ich will von deinem Hause Stiere nicht nehmen noch Böcke aus deinen Ställen. 10 Denn alles Wild im Walde ist mein und die Tiere auf den Bergen zu Tausenden. 11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen; und was sich regt auf dem Felde, ist mein. 12 Wenn mich hungerte, wollte ich dir nicht davon sagen; denn der Erdkreis ist mein und alles, was darauf ist. 13 Meinst du, dass ich Fleisch von Stieren essen wolle oder Blut von Böcken trinken? 14 Opfere Gott Dank und erfülle dem Höchsten deine Gelübde, (Jon 2,10) 15 und rufe mich an in der Not, so will ich dich erretten, und du sollst mich preisen.« (Ps 91,15) 16 Aber zum Frevler spricht Gott: / »Was redest du von meinen Geboten und nimmst meinen Bund in deinen Mund, (Röm 2,21) 17 da du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich? 18 Wenn du einen Dieb siehst, so läufst du mit ihm und hast Gemeinschaft mit den Ehebrechern. 19 Deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge treibt Falschheit. 20 Du sitzest und redest wider deinen Bruder; deiner Mutter Sohn verleumdest du. (1Mo 42,21) 21 Das tust du und ich schweige; da meinst du, ich sei so wie du. Aber ich will dich zurechtweisen und es dir vor Augen stellen. 22 Begreift es doch, die ihr Gott vergesset, dass ich nicht hinraffe, und kein Retter ist da! 23 Wer Dank opfert, der preiset mich, und da ist der Weg, dass ich ihm zeige das Heil Gottes.«

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Ein Psalm Asaphs. Der Mächtige, Gott der HERR, er redet und ruft die Erde vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang. (1Chr 15,14; 1Chr 15,19; 1Chr 25,1; Hi 11,5; Ps 73,1; Jes 1,2; Jes 41,4)

1Chr 15,141Chr 15,191Chr 25,1Hi 11,5Ps 73,1Jes 1,2Jes 41,4

2 Aus Zion, der Schönheit Vollendung, erscheint Gott im Lichtglanz. (5Mo 33,2; Ps 48,3; Ps 80,2; Kla 2,15)

5Mo 33,2Ps 48,3Ps 80,2Kla 2,15

3 Unser Gott kommt und schweigt nicht; verzehrendes Feuer geht vor ihm her, und rings um ihn stürmt es gewaltig. (2Mo 19,16; 5Mo 4,24; Ps 96,13; Jes 1,2; Jes 62,1; Dan 7,9)

2Mo 19,165Mo 4,24Ps 96,13Jes 1,2Jes 62,1Dan 7,9

4 Er ruft dem Himmel droben zu und der Erde, damit er sein Volk richte: (5Mo 31,28) 5 »Versammelt mir meine Getreuen, die den Bund mit mir schlossen über dem Opfer!« (2Mo 24,3) 6 Und der Himmel verkündet seine Gerechtigkeit, dass Gott selbst Richter ist. (Sela.) (1Mo 18,25; Ps 7,9; Ps 7,12; Ps 97,6; Apg 10,42; Apg 17,31)

1Mo 18,25Ps 7,9Ps 7,12Ps 97,6Apg 10,42Apg 17,31

7 »Höre, mein Volk, so will ich reden; Israel, ich lege gegen dich Zeugnis ab! Ich bin Gott, dein Gott. (2Mo 20,2; 5Mo 6,4; Ps 46,11; Ps 81,9)

2Mo 20,25Mo 6,4Ps 46,11Ps 81,9

8 Deiner Opfer wegen will ich dich nicht tadeln, sind doch deine Brandopfer stets vor mir. (Jer 7,21) 9 Ich will keinen Stier aus deinem Haus nehmen, keine Böcke aus deinen Hürden; (Ps 40,7; Mi 6,6) 10 denn mir gehören alle Tiere des Waldes, das Vieh auf tausend Bergen. (Ps 24,1) 11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und was sich auf dem Feld regt, ist mir bekannt. (Lk 12,6) 12 Wenn ich hungrig wäre, so würde ich es dir nicht sagen; denn mir gehört der Erdkreis und was ihn erfüllt. (5Mo 10,14; Ps 89,12) 13 Sollte ich etwa Stierfleisch essen oder Blut von Böcken trinken? 14 Opfere Gott Dank und erfülle dem Höchsten deine Gelübde; (5Mo 23,21; Ps 50,23; Nah 2,1; Hebr 13,15)

5Mo 23,21Ps 50,23Nah 2,1Hebr 13,15

15 und rufe mich an am Tag der Not, so will ich dich erretten, und du sollst mich ehren!« (Ps 34,5; Ps 86,7; Ps 107,13; Ps 107,19; Ps 107,28)

Ps 34,5Ps 86,7Ps 107,13Ps 107,19Ps 107,28

16 Zu dem Gottlosen aber spricht Gott: »Was zählst du meine Satzungen auf und nimmst meinen Bund in deinen Mund, (3Mo 26,14; Röm 2,17; Tit 1,16) 17 da du doch Zucht hasst und meine Worte verwirfst? (Neh 9,26; Spr 1,29) 18 Siehst du einen Dieb, so freundest du dich mit ihm an, und mit Ehebrechern hast du Gemeinschaft; (Jes 1,23; Jer 5,7) 19 deinen Mund lässt du Böses reden, und deine Zunge knüpft Betrug. (Ps 10,7; Spr 10,6; Spr 15,28) 20 Du sitzt da und redest gegen deinen Bruder; den Sohn deiner Mutter verleumdest du. (3Mo 19,16; Spr 10,18) 21 Das hast du getan, und ich habe geschwiegen; da meintest du, ich sei gleich wie du. Aber ich will dich zurechtweisen und es dir vor Augen stellen! (Hi 32,12; Jes 55,8; Jes 57,11; 2Tim 3,16)

Hi 32,12Jes 55,8Jes 57,112Tim 3,16

22 Seht doch das ein, die ihr Gott vergesst, damit ich nicht hinwegraffe, und keiner rettet! (5Mo 32,39; Hi 8,13; Spr 29,1; Hos 5,14; Jak 1,23)

5Mo 32,39Hi 8,13Spr 29,1Hos 5,14Jak 1,23

23 Wer Dank opfert, der ehrt mich, und wer [seinen] Weg [recht] ausrichtet, dem zeige ich das Heil Gottes!« (Ps 50,14; Ps 91,16)

الكتاب المقدس

von Biblica

مَزْمُورٌ لآسَافَ

1 الرَّبُّ الإِلَهُ الْقَدِيرُ تَكَلَّمَ، وَدَعَا الأَرْضَ لِلْمُحَاكَمَةِ مِنْ مَشْرِقِ الشَّمْسِ إِلَى مَغْرِبِهَا. 2 مِنْ صِهْيَوْنَ الْكَامِلَةِ الْجَمَالِ أَشْرَقَ مَجْدُ اللهِ. 3 يَأْتِي إِلَهُنَا وَلَا يَصْمُتُ، تُحِيطُ بِهِ النَّارُ الآكِلَةُ وَالْعَوَاصِفُ الثَّائِرَةُ. 4 يُنَادِي السَّمَاوَاتِ مِنَ الْعُلَى، وَالأَرْضَ أَيْضاً مِنْ تَحْتُ لِكَيْ يَدِينَ شَعْبَهُ، قَائِلاً: 5 «اجْمَعُوا إِلَيَّ أَتْقِيَائِي الَّذِينَ قَطَعُوا مَعِي عَهْداً عَلَى ذَبِيحَةٍ». 6 فَتُذِيعُ السَّمَاوَاتُ عَدْلَهُ لأَنَّ اللهَ هُوَ الدَّيَّانُ. 7 اسْمَعْ يَا شَعْبِي فَأَتَكَلَّمَ. يَا إِسْرَائِيلُ إِنِّي أَشْهَدُ عَلَيْكَ: «أَنَا اللهُ إِلَهُكَ. 8 لَسْتُ أُوَبِّخُكَ عَلَى ذَبَائِحِكَ فَإِنَّ مُحْرَقَاتِكَ هِيَ دَائِماً قُدَّامِي. 9 فَمَا كُنْتُ لِآخُذَ مِنْ بَيْتِكَ ثَوْراً وَلَا مِنْ حَظَائِرِكَ تَيْساً. 10 لأَنَّ جَمِيعَ حَيَوَانَاتِ الْغَابَةِ مِلْكِي، وَكَذَلِكَ الْبَهَائِمَ الْمُنْتَشِرَةَ عَلَى أُلُوفِ الْجِبَالِ. 11 أَنَا عَالِمٌ بِجَمِيعِ طُيُورِ الْجِبَالِ، وَكُلُّ مَخْلُوقَاتِ الْبَرَارِي هِيَ لِي. 12 إِنْ جُعْتُ لَا أَلْتَمِسُ مِنْكَ حَاجَتِي لأَنَّ لِيَ الْمَسْكُونَةَ وَكُلَّ مَا فِيهَا. 13 هَلْ آكُلُ لَحْمَ الثِّيرَانِ، أَوْ أَشْرَبُ دَمَ التُّيُوسِ؟ 14 قَدِّمْ لِلهِ ذَبَائِحَ الْحَمْدِ وَأَوْفِ الْعَلِيَّ عُهُودَكَ. 15 ادْعُنِي فِي يَوْمِ ضِيقِكَ أُنْقِذْكَ فَتُمَجِّدَنِي». 16 وَقَالَ اللهُ لِلشِّرِّيرِ: «بِأَيِّ حَقٍّ تُحَدِّثُ بِأَحْكَامِي، وَلِمَاذَا تَتَكَلَّمُ عَنْ عَهْدِي، 17 وَأَنْتَ تَمْقُتُ التَّأْدِيبَ وَلَا تَكْتَرِثُ لِكَلامِي؟ 18 تَرَى سَارِقاً فَتُوَافِقُهُ، وَمَعَ الزُّنَاةِ نَصِيبُكَ. 19 أَطْلَقْتَ فَمَكَ بِالشَّرِّ وَلِسَانُكَ يَخْتَرِعُ غِشّاً. 20 تَجْلِسُ تُشَهِّرُ بِأَخِيكَ، وَعَلَى ابْنِ أُمِّكَ تَفْتَرِي. 21 هَذِهِ كُلَّهَا فَعَلْتَ وَأَنَا سَكَتُّ، فَظَنَنْتَ أَنِّي مِثْلُكَ. غَيْرَ أَنِّي أُوَبِّخُكَ وَأَصُفُّ إِثْمَكَ أَمَامَ عَيْنَيْكَ. 22 وَالآنَ تَنَبَّهُوا أَيُّهَا النَّاسُونَ اللهَ، لِئَلّا أُمَزِّقَكُمْ وَلَيْسَ مَنْ يُنْقِذُكُمْ. 23 أَمَّا مَنْ يُقَدِّمُ لِي ذَبِيحَةَ حَمْدٍ فَهُوَ يُمَجِّدُنِي، وَمَنْ يُقَوِّمُ طَرِيقَهُ أُرِيهِ خَلاصَ اللهِ».

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

قربانی واقعی

1 خداوند قادر مطلق سخن میگويد؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا میخواند. 2 نور جلال خدا از كوه صهيون، كه مظهر زيبايی و بزرگی اوست، میتابد. 3 خدای ما خواهد آمد و سكوت نخواهد كرد. شعلههای آتش در پيشاپيش او و گردباد در اطراف اوست. 4 او آسمان و زمين را به گواهی میطلبد تا بر قوم خود داوری كند. 5 خداوند میفرمايد: «قوم خاص مرا كه با قربانیهای خود با من عهد بستهاند كه نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع كنيد.» 6 آسمانها گواهند كه خود خداوند داور است و با عدالت داوری میكند. 7 «ای قوم من، ای اسرائيل، به سخنان من گوش دهيد، زيرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت میدهم. 8 دربارهٔ قربانیهايتان شما را سرزنش نمیكنم، زيرا آنها را پيوسته به من تقديم میكنيد. 9 من طالب گوسالهها و بزهای شما نيستم، 10 زيرا همهٔ حيواناتی كه در جنگل و كوه هستند از آن منند. 11 همهٔ پرندگانی كه بر کوهها پرواز میكنند و تمام حيواناتی كه در صحراها میچرند، به من تعلق دارند. 12 اگر گرسنه میبودم از تو خوراک نمیخواستم، زيرا كه جهان و هر چه كه در آن است از آن من است. 13 مگر من گوشت گاوها را میخورم و يا خون بزها را مینوشم؟ 14 قربانی واقعی كه بايد تقديم كنيد اين است كه خدای خويش را شكر نماييد و نذرهايی را كه كردهايد ادا كنيد. 15 هنگامی كه در مشكلات هستيد مرا بخوانيد؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستايش خواهيد كرد.» 16 اما خدا به بدكاران چنين میگويد: «شما چه حق داريد كه احكام مرا بر زبان بياوريد و دربارهٔ عهد من سخن بگوييد؟ 17 زيرا شما از اصلاح شدن نفرت داريد و دستورات مرا پشت گوش میاندازيد. 18 وقتی دزد را میبينيد كه دزدی میكند با وی همدست میشويد و با زناكاران معاشرت میكنيد. 19 سخنان شما با خباثت و نيرنگ آميخته است. 20 هر جا مینشينيد از برادرتان بد میگوييد و غيبت میكنيد. 21 اين كارها را كرديد و من چيزی نگفتم. فكر كرديد من هم مانند شما هستم! اما اينک من شما را برای تمام اين كارها تنبيه میكنم. 22 «ای كسانی كه مرا فراموش كردهايد، به من گوش دهيد و گرنه شما را هلاک خواهم كرد و فريادرسی نخواهيد داشت. 23 قربانی شايستهٔ من آنست كه از من سپاسگزار باشيد و مرا ستايش كنيد. هر كه چنين كند راه نجات را به او نشان خواهم داد.»