1Wohl dem, der nicht wandelt im Rat der Gottlosen[1] / noch tritt auf den Weg der Sünder noch sitzt, wo die Spötter sitzen, (Ps 26,4; Ps 119,1; Spr 4,14; Jer 15,17)2sondern hat Lust am Gesetz des HERRN und sinnt über seinem Gesetz Tag und Nacht! (Jos 1,8; Ps 119,148)3Der ist wie ein Baum, gepflanzt an den Wasserbächen, / der seine Frucht bringt zu seiner Zeit, und seine Blätter verwelken nicht. Und was er macht, das gerät wohl. (Ps 92,13; Jer 17,8)4Aber so sind die Gottlosen nicht, sondern wie Spreu, die der Wind verstreut.5Darum bestehen die Gottlosen nicht im Gericht noch die Sünder in der Gemeinde der Gerechten.6Denn der HERR kennt den Weg der Gerechten, aber der Gottlosen Weg vergeht.
1خوشا به حال كسی كه با بدكاران مشورت نمیكند و راه گناهكاران را در پيش نمیگيرد و با كسانی كه خدا را مسخره میكنند همنشين نمیشود،2بلكه مشتاقانه از دستورات خداوند پيروی میكند و شب و روز در آنها تفكر مینمايد.3او همچون درختی است كه در كنار نهرهای آب كاشته شده و به موقع ميوه میدهد و برگهايش هرگز پژمرده نمیشود؛ كارهای او هميشه ثمربخش است.4اما بدكاران چنين نيستند. آنها مانند كاهی هستند كه در برابر باد پراكنده میشود.5آنها در برابر مسند داوری خدا محكوم خواهند شد و به جماعت خداشناسان راه نخواهند يافت.6درستكاران توسط خداوند محافظت و هدايت میشوند، اما بدكاران به سوی نابودی پيش میروند.