Prediger 3 | Lutherbibel 2017

Lutherbibel 2017

Alles hat seine Zeit

1 Ein jegliches hat seine Zeit, und alles Vorhaben unter dem Himmel hat seine Stunde: (Pred 8,6) 2 Geboren werden hat seine Zeit, sterben hat seine Zeit; pflanzen hat seine Zeit, ausreißen, was gepflanzt ist, hat seine Zeit; 3 töten hat seine Zeit, heilen hat seine Zeit; abbrechen hat seine Zeit, bauen hat seine Zeit; 4 weinen hat seine Zeit, lachen hat seine Zeit; klagen hat seine Zeit, tanzen hat seine Zeit; 5 Steine wegwerfen hat seine Zeit, Steine sammeln hat seine Zeit; herzen hat seine Zeit, aufhören zu herzen hat seine Zeit; 6 suchen hat seine Zeit, verlieren hat seine Zeit; behalten hat seine Zeit, wegwerfen hat seine Zeit; 7 zerreißen hat seine Zeit, zunähen hat seine Zeit; schweigen hat seine Zeit, reden hat seine Zeit; 8 lieben hat seine Zeit, hassen hat seine Zeit; Streit hat seine Zeit, Friede hat seine Zeit. 9 Man mühe sich ab, wie man will, so hat man keinen Gewinn davon. 10 Ich sah die Arbeit, die Gott den Menschen gegeben hat, dass sie sich damit plagen. 11 Er hat alles schön gemacht zu seiner Zeit, auch hat er die Ewigkeit in ihr Herz gelegt; nur dass der Mensch nicht ergründen kann das Werk, das Gott tut, weder Anfang noch Ende. (Pred 8,17) 12 Da merkte ich, dass es nichts Besseres dabei gibt als fröhlich sein und sich gütlich tun in seinem Leben. (Pred 2,24) 13 Denn ein jeder Mensch, der da isst und trinkt und hat guten Mut bei all seinem Mühen, das ist eine Gabe Gottes. 14 Ich merkte, dass alles, was Gott tut, das besteht für ewig; man kann nichts dazutun noch wegtun. Das alles tut Gott, dass man sich vor ihm fürchten soll. 15 Was geschieht, das ist schon längst gewesen, und was sein wird, ist auch schon längst gewesen; und Gott holt wieder hervor, was vergangen ist.

Vergänglichkeit des Menschen

16 Weiter sah ich unter der Sonne: An der Stätte des Rechts war gottloses Treiben, und an der Stätte der Gerechtigkeit war Gottlosigkeit. 17 Da sprach ich in meinem Herzen: Gott wird richten den Gerechten und den Gottlosen; denn alles Vorhaben und alles Tun hat seine Zeit. (Pred 12,14) 18 Ich sprach in meinem Herzen: Es geschieht wegen der Menschenkinder, damit Gott sie prüfe und sie sehen, dass sie selber sind wie das Vieh. 19 Denn es geht dem Menschen wie dem Vieh: Wie dies stirbt, so stirbt auch er, und sie haben alle einen Odem, und der Mensch hat nichts voraus vor dem Vieh; denn es ist alles eitel. (Ps 49,13; Ps 49,21) 20 Es fährt alles an einen Ort. Es ist alles aus Staub geworden und wird wieder zu Staub. (1Mo 3,19; Ps 146,4) 21 Wer weiß, ob der Odem der Menschen aufwärtsfahre und der Odem des Viehes hinab unter die Erde fahre? 22 So sah ich denn, dass nichts Besseres ist, als dass ein Mensch fröhlich sei in seiner Arbeit; denn das ist sein Teil. Denn wer will ihn dahin bringen, dass er sehe, was nach ihm geschehen wird?

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Alles hat seine Zeit

1 Alles hat seine bestimmte Stunde, und jedes Vorhaben unter dem Himmel hat seine Zeit: 2 Geborenwerden hat seine Zeit, und Sterben hat seine Zeit; Pflanzen hat seine Zeit, und das Gepflanzte ausreißen hat seine Zeit; (Hi 14,5; Spr 24,27; Jes 28,24; Jer 1,10; Hebr 9,27)

Hi 14,5Spr 24,27Jes 28,24Jer 1,10Hebr 9,27

3 Töten hat seine Zeit, und Heilen hat seine Zeit; Zerstören hat seine Zeit, und Bauen hat seine Zeit; (2Chr 2,1; Jes 6,10; Jer 1,10; Jer 17,14; Jer 31,28; Lk 4,18)

2Chr 2,1Jes 6,10Jer 1,10Jer 17,14Jer 31,28Lk 4,18

4 Weinen hat seine Zeit, und Lachen hat seine Zeit; Klagen hat seine Zeit, und Tanzen hat seine Zeit; (1Mo 21,3; 1Mo 21,6; 2Sam 6,14; Ps 30,6; Ps 42,4; Ps 126,2; Ps 137,1; Mt 11,17; Joh 16,22)

1Mo 21,31Mo 21,62Sam 6,14Ps 30,6Ps 42,4Ps 126,2Ps 137,1Mt 11,17Joh 16,22

5 Steineschleudern hat seine Zeit, und Steinesammeln hat seine Zeit; Umarmen hat seine Zeit, und sich der Umarmung enthalten hat auch seine Zeit; (4Mo 6,23; 1Sam 17,49; 1Sam 21,5; Hl 2,6; Hl 4,10; 1Kor 9,25)

4Mo 6,231Sam 17,491Sam 21,5Hl 2,6Hl 4,101Kor 9,25

6 Suchen hat seine Zeit, und Verlieren hat seine Zeit; Aufbewahren hat seine Zeit, und Wegwerfen hat seine Zeit; (Jes 30,22; Hes 20,7; Mt 7,7; Lk 15,3)

Jes 30,22Hes 20,7Mt 7,7Lk 15,3

7 Zerreißen hat seine Zeit, und Flicken hat seine Zeit; Schweigen hat seine Zeit, und Reden hat seine Zeit; (Hi 32,5; Spr 25,11; Jes 36,21; Am 5,13; Apg 4,18)

Hi 32,5Spr 25,11Jes 36,21Am 5,13Apg 4,18

8 Lieben hat seine Zeit, und Hassen hat seine Zeit; Krieg hat seine Zeit, und Frieden hat seine Zeit. (1Mo 24,67; 1Mo 29,18; 1Mo 29,20; 2Kön 9,22; 1Chr 22,9; Ps 139,21; Hl 1,7; Hl 3,1; Jes 57,21; Lk 14,26)

1Mo 24,671Mo 29,181Mo 29,202Kön 9,221Chr 22,9Ps 139,21Hl 1,7Hl 3,1Jes 57,21Lk 14,26

9 Was bleibt nun dem Schaffenden von dem, womit er sich abmüht?^[1] (Spr 14,23; 1Kor 15,58) 10 Ich habe das mühselige Geschäft gesehen, das Gott den Menschenkindern gegeben hat, damit sie sich damit abplagen. (1Mo 3,19; Pred 1,13) 11 Er hat alles vortrefflich gemacht zu seiner Zeit, auch die Ewigkeit hat er ihnen ins Herz gelegt — nur dass der Mensch das Werk, das Gott getan hat, nicht von Anfang bis zu Ende ergründen kann. (1Mo 1,31; Pred 8,17; Jes 40,28; Mk 7,37; Röm 1,20; Röm 11,33)

1Mo 1,31Pred 8,17Jes 40,28Mk 7,37Röm 1,20Röm 11,33

12 Ich habe erkannt, dass es nichts Besseres unter ihnen gibt, als sich zu freuen und Gutes zu genießen in seinem Leben; (Ps 16,9; Pred 3,22; Pred 9,7; Phil 4,4)

Ps 16,9Pred 3,22Pred 9,7Phil 4,4

13 doch wenn irgendein Mensch isst und trinkt und Gutes genießt bei all seiner Mühe, so ist das auch eine Gabe Gottes. (1Chr 29,12; Pred 5,18; 1Tim 4,4) 14 Ich habe erkannt, dass alles, was Gott tut, für ewig ist; man kann nichts hinzufügen und nichts davon wegnehmen; und Gott hat es so gemacht, damit man ihn fürchte. (5Mo 4,2; Ps 33,11; Ps 64,10; Pred 12,13; Offb 15,3; Offb 22,18)

5Mo 4,2Ps 33,11Ps 64,10Pred 12,13Offb 15,3Offb 22,18

15 Was da ist, das ist schon vor Zeiten gewesen, und auch was sein wird, ist schon vor Zeiten gewesen; und Gott sucht das Vergangene wieder hervor. (Pred 1,9)

Gott erinnert den Menschen an seine Vergänglichkeit

16 Und weiter sah ich unter der Sonne: An der Stätte des Gerichts, da herrschte Ungerechtigkeit; ja, Ungerechtigkeit herrschte an der Stätte des Rechts. (Ps 58,2; Jes 1,23; Jes 59,14; Am 5,12)

Ps 58,2Jes 1,23Jes 59,14Am 5,12

17 Da sprach ich in meinem Herzen: Gott wird den Gerechten wie den Gottlosen richten; denn er hat dort eine Zeit bestimmt für jedes Vorhaben und für jedes Werk! (Mt 16,27; Apg 17,31; Röm 2,6; 2Kor 5,10; Offb 20,12)

Mt 16,27Apg 17,31Röm 2,62Kor 5,10Offb 20,12

18 Ich sprach in meinem Herzen: Es geschieht wegen der Menschenkinder, damit Gott sie prüfe und damit sie einsehen, dass sie an und für sich [wie das] Vieh sind. (Ps 11,4; Jer 17,10; Apg 17,26; 2Petr 2,12)

Ps 11,4Jer 17,10Apg 17,262Petr 2,12

19 Denn das Geschick der Menschenkinder und das Geschick des Viehs ist ein und dasselbe: Die einen sterben so gut wie die anderen, und sie haben alle denselben Odem^[2], und der Mensch hat dem Vieh nichts voraus; denn es ist alles nichtig. (Ps 49,11; Pred 2,14) 20 Alle gehen an denselben Ort: Alles ist aus dem Staub geworden, und alles kehrt auch wieder zum Staub zurück. (1Mo 2,7; 1Mo 3,19; Hi 30,23; Hi 34,15; Ps 90,3; Pred 6,6)

1Mo 2,71Mo 3,19Hi 30,23Hi 34,15Ps 90,3Pred 6,6

21 Wer weiß, ob der Geist des Menschen aufwärtssteigt, der Geist des Viehs aber abwärts zur Erde fährt? (Pred 12,7; Lk 16,22; 2Kor 5,1; 2Kor 5,8; Phil 1,23)

Pred 12,7Lk 16,222Kor 5,12Kor 5,8Phil 1,23

22 So sah ich denn, dass es nichts Besseres gibt, als dass der Mensch sich freue an seinen Werken; denn das ist sein Teil! Denn wer will ihn dahin bringen, dass er Einsicht in das gewinnt, was nach ihm sein wird? (Ps 90,17; Spr 16,3; Spr 31,31; Pred 5,5; Pred 6,12; Pred 9,1; Pred 10,14; Pred 12,14)

Ps 90,17Spr 16,3Spr 31,31Pred 5,5Pred 6,12Pred 9,1Pred 10,14Pred 12,14

الكتاب المقدس

von Biblica

لكل شيء وقت

1 لِكُلِّ شَيْءٍ أَوَانٌ، وَلِكُلِّ أَمْرٍ تَحْتَ السَّمَاءِ زَمَانٌ. 2 لِلْوِلادَةِ وَقْتٌ وَلِلْمَوْتِ وَقْتٌ. لِلْغَرْسِ وَقْتٌ ولاِسْتِئْصَالِ الْمَغْرُوسِ وَقْتٌ. 3 لِلْقَتْلِ وَقْتٌ وَلِلْعِلاجِ وَقْتٌ. لِلْهَدْمِ وَقْتٌ وَلِلْبِنَاءِ وَقْتٌ. 4 لِلْبُكَاءِ وَقْتٌ وَلِلضَّحِكِ وَقْتٌ. لِلنَّوْحِ وَقْتٌ وَلِلرَّقْصِ وَقْتٌ. 5 لِبَعْثَرَةِ الْحِجَارَةِ وَقْتٌ وَلِتَكْوِيمِهَا وَقْتٌ. لِلْمُعَانَقَةِ وَقْتٌ وَلِلْكَفِّ عَنْهَا وَقْتٌ. 6 لِلسَّعْيِ وَقْتٌ، وَلِلْخَسَارَةِ وَقْتٌ. لِلصِّيَانَةِ وَقْتٌ وَلِلْبَعْثَرَةِ وَقْتٌ. 7 لِلتَّمْزِيقِ وَقْتٌ وَلِلْخِيَاطَةِ وَقْتٌ. لِلصَّمْتِ وَقْتٌ وَلِلإِفْصَاحِ وَقْتٌ. 8 لِلْحُبِّ وَقْتٌ وَلِلْبَغْضَاءِ وَقْتٌ. لِلْحَرْبِ وَقْتٌ وَلِلسَّلامِ وَقْتٌ. 9 فَأَيُّ نَفْعٍ يَجْنِيهِ الْعَامِلُ مِنْ كَدِّهِ؟ 10 لَقَدْ رَأَيْتُ الْمَشَقَّةَ الَّتِي حَمَّلَهَا اللهُ لأَبْنَاءِ النَّاسِ لِيَقُومُوا بِها. 11 إِذْ صَنَعَ كُلَّ شَيْءٍ حَسَناً فِي حِينِهِ وَغَرَسَ الأَبَدِيَّةَ فِي قُلُوبِ الْبَشَرِ، وَمَعَ ذَلِكَ لَمْ يُدْرِكُوا أَعْمَالَ اللهِ مِنَ الْبَدَايَةِ إِلَى النِّهَايَةِ. 12 فَأَيْقَنْتُ أَنَّهُ لَيْسَ أَفْضَلَ لَهُمْ مِنْ أَنْ يَفْرَحُوا وَيُمَتِّعُوا أَنْفُسَهُمْ وَهُمْ مَازَالُوا عَلَى قَيْدِ الْحَيَاةِ. 13 إِنَّ مِنْ نِعَمِ اللهِ عَلَى الإِنْسَانِ أَنْ يَأْكُلَ وَيَشْرَبَ وَيَسْتَمْتِعَ بِمَا يَجْنِيهِ مِنْ كَدِّهِ. 14 وَعَلِمْتُ أَنَّ كُلَّ مَا يَفْعَلُهُ اللهُ يَخْلُدُ إِلَى الأَبَدِ، لَا يُضَافُ عَلَيْهِ شَيْءٌ أَوْ يُنْقَصُ مِنْهُ. وَقَدْ أَجْرَاهُ اللهُ لِيَتَّقِيَهُ النَّاسُ. 15 فَمَا كَانَ قَبْلاً هُوَ كَائِنٌ الآنَ، وَمَا سَيَكُونُ هُوَ كَائِنٌ مِنْ قَبْلُ. وَاللهُ يُطَالِبُ بِمَا قَدْ مَضَى. 16 وَرَأَيْتُ أَيْضاً تَحْتَ الشَّمْسِ: الْجَوْرَ فِي مَوْضِعِ الْعَدْلِ، وَالظُّلْمَ فِي مَوْضِعِ الْحَقِّ. 17 فَقُلْتُ فِي نَفْسِي: إِنَّ اللهَ سَيَحْكُمُ عَلَى الصِّدِّيقِ وَعَلَى الشِّرِّيرِ، لأَنَّ لِكُلِّ عَمَلٍ وَلِكُلِّ أَمْرٍ وَقْتاً هُنَاكَ. 18 وَنَاجَيْتُ قَلْبِي أَيْضاً بِشَأْنِ أَبْنَاءِ الْبَشَرِ قَائِلاً: إِنَّمَا اللهُ يَمْتَحِنُهُمْ، لِيُبَيِّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ لَيْسُوا أَفْضَلَ مِنَ الْبَهَائِمِ، 19 لأَنَّ مَا يَحُلُّ بِأَبْنَاءِ الْبَشَرِ يَحُلُّ بِالْبَهَائِمِ. فَكَمَا يَمُوتُ الْوَاحِدُ مِنَ النَّاسِ يَمُوتُ الآخَرُ مِنَ الْبَهَائِمِ، فَلِكِلَيْهِمَا نَسَمَةٌ وَاحِدَةٌ، وَلَيْسَ لِلإِنْسَانِ فَضْلٌ عَلَى الْبَهِيمَةِ، فَكُلُّ شَيْءٍ بَاطِلٌ. 20 كِلاهُمَا يَذْهَبُ إِلَى مَوْضِعٍ وَاحِدٍ. كِلاهُمَا مِنَ التُّرَابِ، وَإِلَيْهِ يَعُودَانِ. 21 فَمَنْ يَعْرِفُ أَنَّ رُوحَ الإِنْسَانِ تَصْعَدُ إِلَى الْعَلاءِ، وَرُوحَ الْحَيَوَانِ تَهْبِطُ إِلَى أَسْفَلِ الأَرْضِ؟ 22 فَرَأَيْتُ أَنَّهُ لَيْسَ أَفْضَلَ مِنْ أَنْ يَسْتَمْتِعَ الإِنْسَانُ بِكَدِّهِ، لأَنَّ هَذَا نَصِيبُهُ، لأَنَّهُ مَنْ يُرْجِعُهُ لِيَرَى مَا سَيَجْرِي مِنْ بَعْدِهِ؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

برای هر چيز زمانی هست

1 برای هر چيزی كه در زير آسمان انجام میگيرد، زمان معينی وجود دارد: 2 زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ. زمانی برای كاشتن، زمانی برای كندن. 3 زمانی برای كشتن، زمانی برای شفا دادن. زمانی برای خراب كردن، زمانی برای ساختن. 4 زمانی برای گريه، زمانی برای خنده. زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص. 5 زمانی برای دور ريختن سنگها، زمانی برای جمع كردن سنگها. زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن. 6 زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن. زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن. 7 زمانی برای پاره كردن، زمانی برای دوختن. زمانی برای سكوت، زمانی برای گفتن. 8 زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت. زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح. 9 آدمی از زحمتی كه میكشد چه نفعی میبرد؟ 10 من درباره كارهايی كه خداوند بر دوش انسان نهاده است تا انجام دهد، انديشيدم 11 و ديدم كه خداوند برای هر كاری زمان مناسبی مقرر كرده است. همچنين، او در دل انسان اشتياق به درک ابديت را نهاده است، اما انسان قادر نيست كار خدا را از ابتدا تا انتها درک كند. 12 پس به اين نتيجه رسيدم كه برای انسان چيزی بهتر از اين نيست كه شاد باشد و تا آنجا كه میتواند خوش بگذراند، 13 بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اينها بخششهای خداوند هستند. 14 من اين را دريافتهام كه هر آنچه خداوند انجام میدهد تغييرناپذير است؛ نمیتوان چيزی بر آن افزود يا از آن كم كرد. مقصود خداوند اين است كه ترس او در دل انسان باشد. 15 آنچه كه هست از قبل بوده و آنچه كه بايد بشود قبلاً شده است. خدا گذشته را تكرار میكند. 16 علاوه بر اين، ديدم كه در زير آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بیانصافی داده است. 17 به خود گفتم: «خداوند هر كاری را كه انسان میكند، چه نيک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.» 18 سپس فكر كردم: «خداوند انسانها را میآزمايد تا به آنها نشان دهد كه بهتر از حيوان نيستند. 19 از اين گذشته، عاقبت انسان و حيوان يكی است، هر دو جان میدهند و میميرند؛ پس انسان هيچ برتری بر حيوان ندارد. همه چيز بيهودگی است! 20 همه به يک جا میروند، از خاک به وجود آمدهاند و به خاک باز میگردند. 21 چطور میتوان فهميد كه روح انسان به بالا پرواز میكند و روح حيوان به قعر زمين فرو میرود؟» 22 پس دريافتم كه برای انسان چيزی بهتر از اين نيست كه از دسترنج خود لذت ببرد، زيرا سهم او از زندگی همين است، چون وقتی بميرد ديگر چه كسی میتواند او را بازگرداند تا آنچه را كه پس از او اتفاق میافتد ببيند.