Hosea 7 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

1 wenn ich Israel heile, wird aufgedeckt Ephraims Schuld und die Bosheit Samarias, wie sie Lug und Trug treiben und die Diebe einsteigen und die Räuber auf der Straße plündern. 2 Aber sie sehen nicht ein, dass ich all ihrer Bosheit gedenke. Jetzt haben ihre Taten sie eingekreist, vor meinem Angesicht sind sie geschehen! 3 Sie erfreuen den König mit ihrer Bosheit und Obere mit ihren Lügen; 4 sie sind allesamt Ehebrecher, glühend wie ein Backofen, dessen Feuer der Bäcker nicht mehr schürt, wenn er den Teig knetet und ihn durchsäuern und aufgehen lässt. 5 Am Tag unseres Königs machten sie die Oberen trunken, dass sie glühten vom Wein, seine Gewalt packte die Übermütigen. 6 Ja, sie traten heran, heiß wie ein Backofen, ihr Herz voll Arglist. Ihr Grimm schläft die ganze Nacht, aber am Morgen brennt er lichterloh. 7 Allesamt sind sie erhitzt wie ein Backofen. Sie fressen ihre Richter. Alle ihre Könige sind gefallen. Unter ihnen ist keiner, der zu mir ruft. 8 Ephraim wird unter die Völker vermengt. Ephraim ist wie ein Brotfladen, den niemand umwendet. 9 Fremde fressen seine Kraft, doch er selber merkt es nicht; seine Haare sind schon grau geworden, doch er selber merkt es nicht. 10 Wider Israel zeugt seine Hoffart, dennoch bekehrten sie sich nicht zum HERRN, ihrem Gott, fragten auch trotz alledem nicht nach ihm. 11 Ephraim ist wie eine Taube, leicht zu verführen, ohne Verstand. Ägypten rufen sie, nach Assur laufen sie. (Hos 5,13) 12 Wenn sie laufen, will ich mein Netz über sie werfen und sie herunterholen wie Vögel unter dem Himmel. Ich fange sie, sobald man ihren Schwarm hört. 13 Weh ihnen, dass sie von mir gewichen sind! Verderben über sie, weil sie von mir abgefallen sind! Ich wollte sie wohl loskaufen; aber sie reden Lügen wider mich. (Ps 81,14) 14 Auch schreien sie nicht von Herzen zu mir, sondern heulen auf ihren Lagern. Sie ritzen sich wund um Korn und Wein, aber gegen mich sind sie störrisch. 15 Ich lehrte sie und stärkte ihre Arme; aber sie sinnen Böses gegen mich. 16 Sie kehren zurück zum Nicht-Hoch^[1]. Sie sind wie ein schlaffer Bogen. Ihre Oberen werden durchs Schwert fallen wegen ihrer frechen Zunge. Deshalb wird man in Ägypten über sie spotten. (Ps 78,57)

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Der Herr deckt Israels Schuld und Bosheit auf

1 Wenn ich Israel heilen will, so offenbaren sich Ephraims Schuld und die Übel Samarias; denn sie verüben Betrug, und der Dieb dringt ein, und Räuberbanden plündern draußen. (Hos 12,1; Mt 10,26; 1Kor 3,13; 1Tim 2,4; 1Tim 5,24)

Hos 12,1Mt 10,261Kor 3,131Tim 2,41Tim 5,24

2 Und sie bedenken nicht in ihrem Herzen, dass ich an all ihre Bosheit gedenke; nun aber haben ihre [bösen] Taten sie umstellt; sie sind vor meinem Angesicht [offenbar]! (Ps 10,11; Spr 5,21; Hos 5,3; Hos 13,12)

Ps 10,11Spr 5,21Hos 5,3Hos 13,12

3 Durch ihre Bosheit erfreuen sie den König und durch ihre Lügen die Fürsten. (Ps 12,9; Spr 16,12; Spr 20,26; Spr 25,2)

Ps 12,9Spr 16,12Spr 20,26Spr 25,2

4 Sie alle sind Ehebrecher; sie gleichen einem Ofen, welcher vom Bäcker angeheizt wurde, der das Schüren nach dem Kneten des Teiges nur so lange unterlässt, bis er ganz durchsäuert ist. (Jer 9,2) 5 Am Festtag unseres Königs sind die Fürsten fieberkrank geworden vom Wein; er hat seine Hand den Spöttern gereicht. (Jes 28,7) 6 Denn sie haben ihr Herz in ihrer Hinterlist einem Ofen gleichgemacht: Ihr Bäcker schläft die ganze Nacht, am Morgen brennt er lichterloh. (Mi 2,1) 7 Sie glühen alle wie ein Ofen und verzehren ihre Richter; alle ihre Könige sind gefallen: Keiner von ihnen ruft mich an. (2Kön 15,10; 2Kön 15,14; 2Kön 15,25; Ps 14,4; Jes 64,6; Hos 7,10; Hos 7,14)

2Kön 15,102Kön 15,142Kön 15,25Ps 14,4Jes 64,6Hos 7,10Hos 7,14

8 Ephraim hat sich mit den anderen Völkern vermischt; Ephraim ist wie ein Kuchen, den man nicht umgewendet hat. (Ps 106,35; Jer 48,11) 9 Fremde haben seine Kraft verzehrt, und er erkennt es nicht; sein Haupthaar ist mit Grau gesprenkelt, und er erkennt es nicht. (Jes 9,10) 10 Wiewohl aber Israels Stolz sich als Zeuge gegen ihn erhebt, sind sie doch nicht zu dem HERRN, ihrem Gott, umgekehrt und haben ihn trotz alledem nicht gesucht; (Jes 9,12; Hos 5,5; Hos 6,1; Am 4,6)

Jes 9,12Hos 5,5Hos 6,1Am 4,6

11 sondern Ephraim hat sich benommen wie eine einfältige Taube ohne Verstand; Ägypten haben sie herbeigerufen, nach Assyrien sind sie gelaufen. (2Kön 17,3; Hos 4,10; Hos 9,3; Hos 12,2)

2Kön 17,3Hos 4,10Hos 9,3Hos 12,2

12 Wohin sie aber auch gehen, breite ich mein Netz aus über sie; ich ziehe sie wie Vögel vom Himmel herunter und züchtige sie, wie es ihrer Gemeinde verkündigt worden ist.^[1] (5Mo 27,1; Pred 9,12; Jer 16,16; Hes 12,13; Hos 5,9)

5Mo 27,1Pred 9,12Jer 16,16Hes 12,13Hos 5,9

13 Wehe ihnen, dass sie von mir weggeflohen sind! Verderben komme über sie, dass sie von mir abgefallen sind! Ich möchte sie erlösen, aber sie reden Lügen gegen mich. (Jes 30,1; Jer 2,19; Jer 2,29; Hos 5,7; Mal 3,13; Lk 8,13)

Jes 30,1Jer 2,19Jer 2,29Hos 5,7Mal 3,13Lk 8,13

14 Und sie rufen nicht von Herzen zu mir, sondern jammern auf ihren Lagern. Wegen Korn und Most laufen sie zusammen; von mir aber weichen sie ab. (Jes 29,13; Hos 2,10; 2Kor 7,10) 15 Und ich lehrte und stärkte doch ihren Arm; aber sie ersinnen Böses gegen mich. (Ps 109,4; Jes 28,28; Mi 2,1; Röm 2,4)

Ps 109,4Jes 28,28Mi 2,1Röm 2,4

16 Sie wenden sich wohl um, aber nicht nach oben; sie sind wie ein trügerischer Bogen. Ihre Fürsten sollen durchs Schwert fallen wegen ihrer trotzigen Reden; das wird ihnen Spott eintragen im Land Ägypten! (Ps 12,4; Ps 78,57; Jer 42,18; Hos 9,3; Hos 9,6; Hos 11,7)

Ps 12,4Ps 78,57Jer 42,18Hos 9,3Hos 9,6Hos 11,7

الكتاب المقدس

von Biblica

1 حِينَ كُنْتُ أَشْفِي إِسْرَائِيلَ، تَكَشَّفَتْ خَطِيئَةُ أَفْرَايِمَ، وَاسْتُعْلِنَتْ آثَامُ السَّامِرَةِ، فَقَدْ مَارَسُوا النِّفَاقَ وَاقْتَحَمَ اللُّصُوصُ الْبُيُوتَ، وَسَلَبَ قُطَّاعُ الطُّرُقِ فِي الْخَارِجِ. 2 وَلَكِنَّهُمْ لَا يُدْرِكُونَ أَنِّي أَتَذَكَّرُ سُوءَ أَعْمَالِهِمْ. هَا هِيَ أَعْمَالُهُمْ تُحِيطُ بِهِمْ، وَهِيَ دَائِماً مَاثِلَةٌ أَمَامِي. 3 بِشَرِّهِمْ يُبْهِجُونَ الْمَلِكَ، وَبِخِيَانَتِهِمِ الرُّؤَسَاءَ. 4 كُلُّهُمْ فَاسِقُونَ مُلْتَهِبُونَ مِثْلَ فُرْنٍ مُتَّقِدٍ يَكُفُّ الْخَبَّازُ عَنْ إِشْعَالِهِ مَا بَيْنَ عَجْنِ الدَّقِيقِ إِلَى أَوَانِ اخْتِمَارِهِ. 5 فِي يَوْمِ احْتِفَالِ مَلِكِنَا انْتَشَى الرُّؤَسَاءُ مِنْ سَوْرَةِ الْخَمْرِ، وَانْضَمَّ هُوَ إِلَى الْمُتَبَذِّلِينَ. 6 فَقُلُوبُهُمْ تَشْتَعِلُ بِالْمَكَائِدِ كَالأَتُونِ. يَخْمُدُ غَضَبُهُمْ فِي اللَّيْلِ، وَيَتَوَهَّجُ كَنَارٍ مُلْتَهِبَةٍ عِنْدَ الصَّبَاحِ. 7 كُلُّهُمْ مُتَأَجِّجُونَ كَأَتُونٍ مُشْتَعِلٍ. يَفْتَرِسُونَ حُكَّامَهُمْ. هَلَكَ جَميِعُ مُلُوكِهِمْ، وَلَمْ يُوْجَدْ بَيْنَهُمْ مَنْ يَطْلُبُنِي. 8 قَدِ اخْتَلَطَ أَفْرَايِمُ بِالشُّعُوبِ، صَارَ كَرَغِيفٍ لَمْ يَنْضُجْ لأَنَّهُ لَمْ يُقْلَبْ. 9 اسْتَنْزَفَ الْغُرَبَاءُ قُوَّتَهُ وَهُوَ لَا يَدْرِي، وَخَطَّ الشَّيْبُ شَعْرَ رَأْسِهِ وَهُوَ لَا يَعْلَمُ. 10 يَشْهَدُ غُرُورُ إِسْرَائِيلَ عَلَيْهِ وَلَمْ يَرْجِعْ إِلَى الرَّبِّ إِلَهِهِ، وَلا الْتَمَسَهُ. 11 إِنَّ أَفْرَايِمَ مِثْلُ حَمَامَةٍ غَبِيَّةٍ حَمْقَاءَ، تَسْتَنْجِدُ بِمِصْرَ تَارَةً وَتَسْتَغِيثُ بِأَشُّورَ تَارَةً أُخْرَى. 12 إِذَا ذَهَبُوا أَبْسُطُ عَلَيْهِمْ شَبَكَتِي وَأَطْرَحُهُمْ كَطُيُورِ السَّمَاءِ، وَأُعَاقِبُهُمْ بِمُقْتَضَى شُرُورِهِمْ. 13 وَيْلٌ لَهُمْ لأَنَّهُمْ شَرَدُوا عَنِّي! تَبّاً لَهُمْ لأَنَّهُمْ تَمَرَّدُوا عَلَيَّ! لَشَدَّ مَا أَتُوقُ لاِفْتِدَائِهِمْ، وَلَكِنَّهُمْ نَطَقُوا عَلَيَّ كَذِباً. 14 لَمْ يَسْتَغِيثُوا بِي مِنْ كُلِّ قُلُوبِهِمْ، بَلْ وَلْوَلُوا فِي مَضَاجِعِهِمْ، وَتَجَمَّعُوا حَوْلَ أَصْنَامِهِمْ يَطْلُبُونَ قَمْحاً وَخَمْراً، وَارْتَدُّوا عَنِّي. 15 دَرَّبْتُهُمْ عَلَى الْقِتَالِ وشَدَّدْتُهُمْ، وَمَعَ ذَلِكَ ارْتَكَبُوا الشَّرَّ ضِدِّي. 16 لَا يَرْجِعُونَ إِلَيَّ، فَهُمْ كَقَوْسٍ مُلْتَوِيَةٍ مُخْطِئَةٍ. يَهْلِكُ رُؤَسَاؤُهُمْ بِالسَّيْفِ لِفَرْطِ سَلاطَةِ أَلْسِنَتِهِمْ، وَيُصْبِحُ مَصِيرُهُمْ مَثَارَ سُخْرِيَةِ الْمِصْرِيِّينَ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

1 «هر وقت خواستم اسرائيل را شفا دهم و ايشان را دوباره كامياب سازم، ديدم باز گناه میكنند. پايتخت آن سامره مملو از آدمهای فريبكار و دزد و راهزن است! 2 ساكنان آنجا نمیدانند كه من هرگز شرارتشان را فراموش نمیكنم. اعمال گناهآلودشان از همه طرف آنها را لو میدهد و من همه را میبينم. 3 «پادشاه از شرارت مردم لذت میبرد و رهبران از دروغهايشان. 4 همگی آنها زناكارند و در آتش شهوت میسوزند. آتش شهوت آنها مانند آتش آمادهٔ تنور نانوايی است كه خميرش را مالش داده و منتظر برآمدن آن است. 5 «در جشن زادروز پادشاه، رهبران از شراب مست میشوند و او نيز با كسانی كه وی را دست انداختهاند هم پياله میگردد. 6 دلهايشان از دسيسه بازی، مثل تنور زبانه میكشد. توطئهٔ آنها تمام شب به آرامی میسوزد و همين كه صبح شد مثل آتش ملتهب شعلهور میگردد. 7 «مردم اسرائيل پادشاهان و رهبرانشان را يكی پس از ديگری كشتند^[1] و فرياد هيچكدام برای درخواست كمک از من، بلند نشد. 8 «قوم من با بتپرستان آميزش كرده، راههای گناهآلود آنها را ياد میگيرند. آنها همچون نان نيم پختهای هستند كه نمیشود خورد. 9 پرستش خدايان بيگانه قوت ايشان را گرفته است، ولی خودشان نمیدانند. موی سر اسرائيل سفيد شده و عمر او به پايان رسيده، اما او از آن بیخبر است. 10 فخر او به خدايان ديگر، آشكارا او را رسوا كرده است. با اين حال به سوی خدای خود بازگشت نمیكند و در صدد يافتن او برنمیآيد. 11 «اسرائيل مانند كبوتر، نادان و بیفهم است. او از مصر كمک میخواهد و به آشور پرواز میكند؛ 12 ولی من در حين پروازش تور خود را بر او میاندازم و مثل پرندهای او را از آسمان به زمين میكشم و به خاطر تمام كارهای شرارتبارش او را مجازات میكنم. 13 «وای بر قوم من! بگذار آنها هلاک شوند، زيرا مرا ترک كرده و به من گناه ورزيدهاند. میخواستم ايشان را نجات بخشم، ولی آنها با من صادق نبودند. 14 از شدت پريشانی خواب به چشمانشان راه نمیيابد، با اين حال حاضر نيستند از من كمک بخواهند؛ بلكه خدايان بتپرستان را عبادت میكنند و از آنها نان و شراب میخواهند. 15 «من ايشان را ياری نموده و نيرومند ساختهام، ولی از من روگردان شدهاند. 16 «آنها به همه جا نگاه میكنند، جز به آسمان و به سوی خدای متعال. مانند كمان كجی هستند كه هرگز تيرش به هدف نمیخورد. رهبرانشان به دليل گستاخی و بیاحترامی نسبت به من با شمشير دشمن نابود خواهند شد و تمام مردم مصر به ايشان خواهند خنديد.»