Hiob 35 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Elihus dritte Rede

1 Und Elihu hob an und sprach: 2 Hältst du das für recht, nennst du das »meine Gerechtigkeit vor Gott«, (Hi 32,2) 3 dass du sprichst: »Was nützt sie mir? Was habe ich davon, dass ich nicht sündige?« (Hi 34,9) 4 Ich will dir antworten ein Wort und deinen Freunden mit dir. 5 Schau gen Himmel und sieh; und schau die Wolken an hoch über dir! 6 Sündigst du, was kannst du ihm schaden? Und wenn deine Missetaten viel sind, was kannst du ihm tun? (Hi 7,20) 7 Und wenn du gerecht wärst, was kannst du ihm geben oder was wird er von deinen Händen nehmen? (Hi 22,2; Röm 11,35) 8 Nur einem Menschen wie dir kann deine Bosheit etwas tun und einem Menschenkind deine Gerechtigkeit. 9 Man schreit, dass viel Gewalt geschieht, und ruft um Hilfe vor dem Arm der Großen; 10 aber man fragt nicht: »Wo ist Gott, mein Schöpfer, der Lobgesänge gibt in der Nacht, (Apg 16,25) 11 der uns klüger macht als die Tiere auf Erden und weiser als die Vögel unter dem Himmel?« 12 Da schreien sie über den Hochmut der Bösen, doch er erhört sie nicht. 13 Denn Gott wird Nichtiges nicht erhören, und der Allmächtige wird es nicht ansehen. (Joh 9,31) 14 Nun gar, wenn du sprichst, du könntest ihn nicht sehen – der Rechtsstreit liegt ihm vor, harre nur seiner! (Hi 23,8) 15 Aber nun, da sein Zorn nicht heimsucht und er sich um Frevel nicht viel kümmert, (Pred 8,11) 16 sperrt Hiob seinen Mund auf zu eitlem Gerede und macht viele Worte ohne Verstand.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Elihu rät Hiob, Gott und seine Belehrung zu suchen

1 Weiter redete Elihu und sprach: (Hi 32,6; Hi 34,1) 2 Hältst du dies für Recht, wenn du sagst: »Ich bin gerechter als Gott«? (Hi 9,20; Hi 32,2; Hi 34,5; Hi 40,8; Mt 12,36; Lk 19,22)

Hi 9,20Hi 32,2Hi 34,5Hi 40,8Mt 12,36Lk 19,22

3 Denn du fragst dich, was es dir nützt: »Was habe ich davon, wenn ich nicht sündige?« (Hi 34,9; Ps 73,13) 4 Ich will dir Worte erwidern und deinen Gefährten mit dir! (Hi 32,2; Spr 13,20) 5 Sieh zum Himmel empor und betrachte ihn, und schau die Wolken an, die höher sind als du! (Jes 55,8; Nah 1,3) 6 Wenn du sündigst, was tust du Ihm zuleide? Und sind deine Missetaten zahlreich, was schadest du Ihm? (Spr 8,36; Spr 9,12; Jer 7,19; Röm 6,1)

Spr 8,36Spr 9,12Jer 7,19Röm 6,1

7 Bist du aber gerecht, was gibst du Ihm, und was empfängt Er von deiner Hand? (1Chr 29,14; Hi 22,2; Ps 16,2; Röm 11,35)

1Chr 29,14Hi 22,2Ps 16,2Röm 11,35

8 Aber ein Mensch wie du leidet unter deiner Gottlosigkeit, und einem Menschenkind nützt deine Gerechtigkeit. (1Mo 12,2; 1Mo 19,29; Jos 22,20; Hi 42,8; Pred 9,18; Apg 27,24; Tit 3,8)

1Mo 12,21Mo 19,29Jos 22,20Hi 42,8Pred 9,18Apg 27,24Tit 3,8

9 Sie schreien unter den vielen Bedrückungen, sie rufen um Hilfe wegen der Gewalt der Großen. (2Mo 2,23; Neh 5,1; Ps 10,9; Ps 31,23; Ps 72,12; Ps 75,11; Ps 82,4; Ps 107,28; Ps 146,6; Pred 4,1; Röm 8,38)

2Mo 2,23Neh 5,1Ps 10,9Ps 31,23Ps 72,12Ps 75,11Ps 82,4Ps 107,28Ps 146,6Pred 4,1Röm 8,38

10 Aber man denkt nicht: Wo ist Gott, mein Schöpfer, der Loblieder gibt in der Nacht, (2Kön 2,14; Hi 32,22; Ps 112,4; Pred 12,8; Jes 8,23; Jes 51,13; Jes 54,9; Jer 2,6; Jer 2,8; Mi 7,7; Apg 16,25; Röm 1,5; Hebr 11,10; 1Petr 4,19)

2Kön 2,14Hi 32,22Ps 112,4Pred 12,8Jes 8,23Jes 51,13Jes 54,9Jer 2,6Jer 2,8Mi 7,7Apg 16,25Röm 1,5Hebr 11,101Petr 4,19

11 der uns mehr Belehrung zuteilwerden ließ als den Tieren des Feldes, und uns mehr Verstand gegeben hat als den Vögeln unter dem Himmel? (1Mo 1,26; Mt 6,26) 12 Dann schreien sie, doch Er antwortet nicht wegen des Übermuts der Bösen. (Hi 30,20; Ps 18,42; Joh 9,31) 13 Gott wird auf Nichtigkeit gewiss nicht hören, und der Allmächtige sieht sie nicht an. (Ps 66,18; Spr 1,28; Jes 1,15) 14 Auch wenn du sagst, du könntest ihn nicht sehen, so liegt die Rechtssache doch vor ihm; warte du nur auf ihn! (Hi 23,8; Ps 37,3; Jes 50,10; Mi 7,9)

Hi 23,8Ps 37,3Jes 50,10Mi 7,9

15 Und nun, weil sein Zorn noch nicht gestraft hat, sollte er deshalb um den Übermut nicht sehr wohl wissen? (Ps 10,4; Pred 8,11) 16 So hat also Hiob seinen Mund umsonst aufgesperrt und aus lauter Unverstand so viele Worte gemacht! (Hi 3,1; Hi 7,11; Hi 16,4; Hi 20,12; Hi 33,8; Hi 34,35; Hi 38,2)

Hi 3,1Hi 7,11Hi 16,4Hi 20,12Hi 33,8Hi 34,35Hi 38,2

الكتاب المقدس

von Biblica

1 وَقَالَ أَلِيهُو أَيْضاً: 2 «أَتَحْسِبُ هَذَا عَدْلاً؟ ثُمَّ تَقُولُ: إِنَّ هَذَا حَقِّي أَمَامَ اللهِ، 3 وَتَسْأَلُ: أَيَّةُ مَنْفَعَةٍ لِي؟ هَلْ أَكُونُ فِي حَالٍ أَفْضَلَ لَوْ لَمْ أُخْطِئْ؟ 4 سَأُجِيبُكَ أَنْتَ وَأَصْدِقَاءَكَ مَعَكَ: 5 انْظُرْ إِلَى السَّمَاوَاتِ وَتَأَمَّلْ: تَفَرَّسْ فِي السُّحُبِ الشَّامِخَةِ فَوْقَكَ. 6 إِنْ أَثِمْتَ فَمَاذَا يُؤَثِّرُ هَذَا فِيهِ؟ وَإِنْ كَثَّرْتَ خَطَايَاكَ فَأَيُّ شَيْءٍ يَلْحَقُ بِهِ؟ 7 وَإِنْ كُنْتَ بَارّاً فَمَاذَا تُعْطِيهِ؟ أَوْ مَاذَا يَأْخُذُ مِنْ يَدِكَ؟ 8 إِنَّ شَرَّكَ يُؤَثِّرُ فِي إِنْسَانٍ نَظِيرِكَ، وَبِرَّكَ يَفِيدُ فَقَطْ أَبْنَاءَ النَّاسِ. 9 لأَنَّ مِنْ كَثْرَةِ الْجَوْرِ يَسْتَغِيثُ الْمَظْلُومُونَ طَلَباً لِلْخَلاصِ مِنْ قَبْضَةِ الْعُتَاةِ، 10 وَلَكِنْ لَا أَحَدَ يَقُولُ: أَيْنَ اللهُ صَانِعِي، الْوَاهِبُ تَرْنِيماً فِي اللَّيْلِ، 11 الَّذِي عَلَّمَنَا أَكْثَرَ مِنْ وُحُوشِ الأَرْضِ، وَجَعَلَنَا أَعْظَمَ حِكْمَةً مِنْ طُيُورِ السَّمَاءِ. 12 يَسْتَغِيثُونَ بِهِ فَلا يُجِيبُ مِنْ جَرَّاءِ تَشَامُخِ الأَشْرَارِ 13 فَإِنْ كَانَ اللهُ لَا يَسْمَعُ لِصُرَاخِهِمِ الفَارِغِ، وَلا يَأْبَهُ القَدِيرُ لَهُ 14 فَكَمْ بِالأَحْرَى لَا يَسْمَعُ لَكَ عِنْدَمَا تَقُولُ إِنَّكَ لَا تَرَاهُ! لَكِنِ اصْبِرْ، فَدَعْوَاكَ أَمَامَهُ 15 وَالآنَ، لأَنَّهُ لَمْ يُجَازِ فِي غَضَبِهِ وَلَمْ يُبَالِ بِمُعَاقَبَةِ الإِثْمِ، 16 فَغَرَ أَيُّوبُ فَاهُ بِالْبَاطِلِ، وَأَكْثَرَ مِنَ الْكَلامِ بِجَهْلٍ!»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

1-3 آيا اين درست است كه ادعا میكنی كه در حضور خدا بیگناهی، و میگويی: «از اين پاكی و بیگناهی خود سودی نبردهام»؟ 4 من جواب تو و همهٔ دوستانت را میدهم. 5 به آسمان بلندی كه بر فراز سر توست نگاه كن. 6 اگر گناه كنی چه لطمهای به خدا میزنی؟ اگر خطاهای تو زياد شود چه تأثيری بر او دارد؟ 7 يا اگر گناه نكنی، چه نفعی به او میرسانی؟ 8 خواه گناه كنی، و خواه كار خوب انجام دهی، تأثير آن فقط بر انسانهاست. 9 وقتی به انسانها ظلم میشود، آنها ناله میكنند و فرياد برمیآورند تا كسی به دادشان برسد. 10-11 اما آنها به خدايی كه آنها را آفريده و از حيوانات و پرندگان داناتر گردانيده، و در تاريكیها به آنها نور اميد میبخشد، روی نمیآورند. 12 فرياد برمیآورند و كمک میطلبند اما خدا پاسخی نمیدهد، زيرا متكبر و شرور هستند. 13 فرياد آنها سودی ندارد، زيرا خدای قادر مطلق آن را نمیشنود و به آن توجهی ندارد. 14 ای ايوب، تو میگويی كه خدا را نمیتوانی ببينی، اما صبر كن و منتظر باش، چون او به دعوی تو رسيدگی خواهد كرد. 15 میگويی: «خدا گناهكار را مجازات نمیكند و به گناهان او توجهی ندارد.» 16 اما تو از روی نادانی سخن میگويی و سخنانت پوچ و باطل است.