Mordechai bestimmt Ester, beim König für die Juden einzutreten
1Als Mordechai alles erfuhr, was geschehen war, zerriss er seine Kleider und kleidete sich in Sack und Asche und ging hinaus mitten in die Stadt und schrie laut klagend.2Und er kam bis vor das Tor des Königs; denn es durfte niemand in das Tor des Königs eintreten, der den Sack anhatte.3Und in allen Provinzen, wohin des Königs Wort und Gebot gelangte, war ein großes Klagen unter den Juden, und viele fasteten, weinten, trugen Leid und lagen in Sack und Asche.4Da kamen die Dienerinnen Esters und ihre Kämmerer und erzählten ihr davon. Da erschrak die Königin sehr. Und sie sandte Kleider, dass Mordechai sie anzöge und den Sack ablegte; er aber nahm sie nicht an.5Da rief Ester Hatach, einen von des Königs Kämmerern, der ihr diente, und gab ihm Befehl wegen Mordechai, um zu erfahren, was das wäre und warum er so täte.6Da ging Hatach hinaus zu Mordechai auf den Platz der Stadt, der vor dem Tor des Königs war.7Und Mordechai sagte ihm alles, was ihm begegnet war, auch die Summe des Silbers, das Haman versprochen hatte, in des Königs Schatzkammer darzuwägen, wenn die Juden vertilgt würden, (Est 3,9)8und gab ihm eine Abschrift des Gesetzes, das in Susa angeschlagen war, sie zu vertilgen, damit er’s Ester zeige und es ihr sage und ihr gebiete, dass sie zum König hineingehe und zu ihm flehe und bei ihm Fürbitte tue für ihr Volk.9Und als Hatach hineinkam und Ester die Worte Mordechais sagte,10sprach Ester zu Hatach und gebot ihm, Mordechai zu sagen:11Es wissen alle Großen des Königs und das Volk in den Provinzen des Königs, dass jeder, der ungerufen zum König hineingeht in den inneren Hof, Mann oder Frau, nach dem Gesetz sterben muss, es sei denn der König strecke das goldene Zepter ihm entgegen, damit er am Leben bleibe. Ich aber bin nun seit dreißig Tagen nicht gerufen worden, zum König hineinzukommen. (Est 5,2; Est 8,4)12Und als Esters Worte Mordechai gesagt wurden,13ließ Mordechai Ester antworten: Denke nicht, dass du dein Leben errettest, weil du im Palast des Königs bist, du allein von allen Juden.14Denn wenn du zu dieser Zeit schweigen wirst, wird eine Hilfe und Errettung von einem andern Ort her den Juden erstehen. Du aber und deines Vaters Haus, ihr werdet umkommen. Und wer weiß, ob du nicht gerade um dieser Zeit willen zur königlichen Würde gekommen bist? (1Mo 45,7)15Ester ließ Mordechai antworten:16So geh hin und versammle alle Juden, die in Susa sind, und fastet für mich, dass ihr nicht esst und trinkt drei Tage lang, weder Tag noch Nacht. Auch ich und meine Dienerinnen wollen so fasten. Und dann will ich zum König hineingehen entgegen dem Gesetz. Komme ich um, so komme ich um.17Mordechai ging hin und tat alles, was ihm Ester geboten hatte.[1]
1When Mordecai learned of all that had been done, he tore his clothes, put on sackcloth and ashes, and went out into the city, wailing loudly and bitterly.2But he went only as far as the king’s gate, because no-one clothed in sackcloth was allowed to enter it.3In every province to which the edict and order of the king came, there was great mourning among the Jews, with fasting, weeping and wailing. Many lay in sackcloth and ashes.4When Esther’s eunuchs and female attendants came and told her about Mordecai, she was in great distress. She sent clothes for him to put on instead of his sackcloth, but he would not accept them.5Then Esther summoned Hathak, one of the king’s eunuchs assigned to attend her, and ordered him to find out what was troubling Mordecai and why.6So Hathak went out to Mordecai in the open square of the city in front of the king’s gate.7Mordecai told him everything that had happened to him, including the exact amount of money Haman had promised to pay into the royal treasury for the destruction of the Jews.8He also gave him a copy of the text of the edict for their annihilation, which had been published in Susa, to show to Esther and explain it to her, and he told him to instruct her to go into the king’s presence to beg for mercy and plead with him for her people.9Hathak went back and reported to Esther what Mordecai had said.10Then she instructed him to say to Mordecai,11‘All the king’s officials and the people of the royal provinces know that for any man or woman who approaches the king in the inner court without being summoned the king has but one law: that they be put to death unless the king extends the gold sceptre to them and spares their lives. But thirty days have passed since I was called to go to the king.’12When Esther’s words were reported to Mordecai,13he sent back this answer: ‘Do not think that because you are in the king’s house you alone of all the Jews will escape.14For if you remain silent at this time, relief and deliverance for the Jews will arise from another place, but you and your father’s family will perish. And who knows but that you have come to your royal position for such a time as this?’15Then Esther sent this reply to Mordecai:16‘Go, gather together all the Jews who are in Susa, and fast for me. Do not eat or drink for three days, night or day. I and my attendants will fast as you do. When this is done, I will go to the king, even though it is against the law. And if I perish, I perish.’17So Mordecai went away and carried out all of Esther’s instructions.
1Когда Мардохей узнал обо всём, он разорвал на себе одежду и одетый в рубище и с пеплом на голове вышел в город, громко и горько плача.2Но дошёл он лишь до царских ворот, потому что никто, одетый в рубище, не мог в них войти.3В каждой провинции, куда пришёл указ и повеление царя, у иудеев была великая скорбь и пост, плач и сетование, и многие из них, одевшись в рубище, лежали в пепле.4Когда служанки и евнухи Есфири пришли и рассказали ей о Мардохее, она очень встревожилась. Она послала ему одежду, чтобы он надел её вместо своего рубища, но он её не принял.5Тогда Есфирь призвала Атаха, одного из царских евнухов, поставленного прислуживать ей, и приказала ему узнать, что тревожит Мардохея и почему.6Атах вышел к Мардохею на городскую площадь, что перед царскими воротами.7Мардохей рассказал ему обо всём, что с ним случилось, и о точной мере серебра, которую Аман пообещал отвесить в царскую сокровищницу за истребление иудеев.8Он дал ему и копию текста указа об их искоренении, который был обнародован в Сузах, чтобы он показал его Есфири, разъяснил ей и побудил её пойти к царю – молить его о милости и просить за свой народ.9Атах возвратился и передал Есфири то, что сказал Мардохей.10Тогда она велела ему сказать Мардохею:11«Все чиновники царя и народ царских провинций знают, что для любого мужчины или женщины, которые войдут к царю во внутренний двор незваными, есть лишь один закон – такой человек будет предан смерти. В живых может остаться только тот, к кому царь протянет свой золотой скипетр. Но тридцать дней прошло с тех пор, как меня последний раз звали к царю».12Когда Мардохею передали слова Есфири,13он велел ответить так: «Не думай, что раз ты находишься в царском доме, ты одна из всех иудеев уцелеешь.14Если в это время ты промолчишь, спасение и избавление для иудеев придут откуда-нибудь ещё, но ты и дом твоего отца пропадёте. И кто знает, не ради такого ли времени облеклась ты царским саном?»15Тогда Есфирь велела ответить Мардохею:16«Ступай, собери вместе всех сузских иудеев и поститесь ради меня. Ни ночью, ни днём не ешьте и не пейте в течение трёх дней. Я со своими служанками тоже буду поститься, как и вы. Потом я пойду к царю, хотя это и против закона, и если пропаду – то пропаду».17Мардохей пошёл и исполнил всё, что велела ему Есфирь.
1وقتی مردخای از اين توطئه باخبر شد، از شدت غم، لباس خود را پاره كرد و پلاس پوشيده خاكستر بر سر خود ريخت و با صدای بلند گريهٔ تلخی سر داده از ميان شهر گذشت2تا به دروازهٔ كاخ سلطنتی رسيد. اما نتوانست داخل شود، زيرا هيچكس اجازه نداشت با پلاس وارد كاخ بشود.3وقتی فرمان پادشاه به استانها رسيد، يهوديان عزا گرفتند. آنها گريه و زاری كردند و لب به غذا نزدند و اكثر ايشان پلاس در بركرده، روی خاكستر دراز كشيدند.4وقتی نديمههای استر و خواجهسرايان دربار از وضع مردخای خبر آوردند، استر بسيار محزون شد و برای مردخای لباس فرستاد تا به جای پلاس بپوشد، ولی مردخای قبول نكرد.5آنگاه استر، هتاک را كه يكی از خواجهسرايان دربار بود و برای خدمتگزاری استر تعيين شده بود احضار كرد و او را فرستاد تا برود و از مردخای بپرسد كه چه اتفاقی افتاده است و چرا پلاس پوشيده است.6هتاک به ميدان شهر كه روبروی دروازهٔ كاخ سلطنتی بود نزد مردخای رفت.7مردخای همه چيز را برای او تعريف كرد و از مبلغی كه هامان در ازای كشتار يهوديان وعده داده بود به خزانهٔ سلطنتی بپردازد، خبر داد.8مردخای يک نسخه از فرمان پادشاه مبنی بر كشتار يهوديان را كه در شوش صادر شده بود به هتاک داد تا به استر نشان دهد و از او بخواهد نزد پادشاه برود و برای قوم خود شفاعت كند.9هتاک برگشت و پيغام مردخای را به استر رسانيد.10استر به هتاک دستور داد پيش مردخای برگردد و به او چنين بگويد:11«تمام مردم اين مملكت میدانند كه هر كس چه زن و چه مرد اگر بدون احضار از جانب پادشاه، وارد تالار مخصوص او بشود، طبق قانون كشته خواهد شد، مگر اينكه پادشاه عصای سلطنتی خود را به طرف او دراز كند. حال بيش از يک ماه است كه پادشاه مرا احضار نكرده است تا شرفياب شوم.»12وقتی هتاک پيغام استر را به مردخای رساند،13مردخای در جواب گفت كه به استر چنين بگويد: «خيال نكن وقتی تمام يهوديان كشته شوند، تو در كاخ سلطنتی جان به در خواهی برد!14اگر در اين موقعيت، تو ساكت بمانی رهايی برای يهود از جايی ديگر پديد خواهد آمد، اما تو و خاندانت كشته خواهيد شد. از اين گذشته كسی چه میداند، شايد برای همين زمان ملكه شدهای.»15پس استر اين پيغام را برای مردخای فرستاد:16«برو و تمام يهوديان شوش را جمع كن تا برای من سه شبانه روز روزه بگيرند. من و نديمههايم نيز همين كار را میكنيم. سپس، من به حضور پادشاه خواهم رفت، هر چند اين برخلاف قانون است. اگر كشته شدم، بگذار كشته شوم!»17پس مردخای رفت و هر چه استر گفته بود انجام داد.