Psalm 74 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Klage über das verwüstete Heiligtum

1 Eine Unterweisung Asafs. Gott, warum verstößest du uns für immer und bist so zornig über die Schafe deiner Weide? 2 Gedenke an deine Gemeinde, die du vorzeiten erworben und dir zum Erbteil erlöst hast, an den Berg Zion, auf dem du wohnest. (Ps 76,3) 3 Richte doch deine Schritte zu dem, / was so lange wüste liegt. Der Feind hat alles verheert im Heiligtum. 4 Deine Widersacher brüllen in deinem Hause und stellen ihre Banner auf als Zeichen des Sieges. 5 Hoch sieht man Äxte sich heben wie im Dickicht des Waldes. 6 Sie zerschlagen all sein Schnitzwerk mit Beilen und Hacken. 7 Sie verbrennen dein Heiligtum, bis auf den Grund entweihen sie die Wohnung deines Namens. (2Kön 25,9) 8 Sie sprechen in ihrem Herzen: / Lasst uns sie allesamt unterdrücken! Sie verbrennen alle Gotteshäuser im Lande. 9 Unsere Zeichen sehen wir nicht, / kein Prophet ist mehr da, und keiner ist bei uns, der wüsste, wie lange. 10 Ach, Gott, wie lange soll der Widersacher schmähen und der Feind deinen Namen immerfort lästern? 11 Warum ziehst du deine Hand zurück? Nimm deine Rechte aus dem Gewand und mach ein Ende! 12 Gott ist ja mein König von alters her, der alle Hilfe tut, die auf Erden geschieht. 13 Du hast das Meer aufgewühlt durch deine Kraft, zerschmettert die Köpfe der Drachen über den Wassern. (2Mo 15,8; Jes 27,1) 14 Du hast die Köpfe des Leviatan zerschlagen und ihn zum Fraß gegeben dem wilden Getier. (Hi 40,25) 15 Du hast Quellen und Bäche hervorbrechen lassen und ließest starke Ströme versiegen. 16 Dein ist der Tag, dein auch die Nacht; du hast Gestirn und Sonne die Bahn gegeben. (Ps 104,19) 17 Du hast allem Land seine Grenze gesetzt; Sommer und Winter hast du gemacht. 18 So gedenke doch, dass der Feind den HERRN schmäht und ein törichtes Volk deinen Namen lästert. 19 Gib deine Taube nicht den Tieren preis; das Leben deiner Elenden vergiss nicht für immer. 20 Schau auf den Bund; denn die dunklen Winkel des Landes sind Stätten voller Gewalt. 21 Lass den Geringen nicht beschämt davongehen, lass die Armen und Elenden rühmen deinen Namen. 22 Mach dich auf, Gott, und führe deine Sache; gedenke an die Schmach, die dir täglich von den Toren widerfährt. (Ps 14,1) 23 Vergiss nicht das Geschrei deiner Feinde; das Toben deiner Widersacher wird je länger, je größer.

الكتاب المقدس

مَزْمُورٌ تَعْلِيمِيٌّ لآسَافَ

1 يَا اللهُ لِمَاذَا نَبَذْتَنَا إِلَى الأَبَدِ؟ لِمَاذَا ثَارَ غَضَبُكَ الشَّدِيدُ عَلَى غَنَمِ مَرْعَاكَ؟ 2 اذْكُرْ جَمَاعَتَكَ الَّتِي اقْتَنَيْتَهَا مُنْذُ الْقِدَمِ، وَالَّتِي افْتَدَيْتَهَا لِتَجْعَلَهَا سِبْطَ مِيرَاثِكَ. اذْكُرْ جَبَلَ صِهْيَوْنَ الَّذِي أَقَمْتَ فِيهِ. 3 سِرْ يَا رَبُّ مُسْرِعاً وَسَطَ هَذِهِ الْخَرَائِبِ الدَّائِمَةِ، فَإِنَّ الْعَدُوَّ قَدْ دَمَّرَ كُلَّ شَيْءٍ فِي بَيْتِكَ الْمُقَدَّسِ. 4 إِنَّ خُصُومَكَ يُزَمْجِرُونَ فِي وَسَطِ مَحْفَلِكَ، وَيَنْصِبُونَ أَصْنَامَهُمْ شَارَاتٍ لِلنَّصْرِ. 5 يَظْهَرُ الْعَدُوُّ كَأَنَّهُ يَهْوِي بِالْفُؤُوسِ عَلَى الأَشْجَارِ الْكَثِيفَةِ. 6 هَدَمُوا مَنْقُوشَاتِهِ كُلَّهَا بِالْمَطَارِقِ وَالْمَعَاوِلِ. 7 أَضْرَمُوا النَّارَ فِي مَقْدِسِكَ، وَدَنَّسُوهُ إِذْ قَوَّضُوا مَقَرَّ اسْمِكَ إِلَى الأَرْضِ. 8 قَالُوا فِي أَنْفُسِهِمْ: لِنُبِدْهُمْ جَمِيعاً. وَأَحْرَقُوا كُلَّ مَحَافِلِ اللهِ فِي الْبِلادِ. 9 لَمْ نَعُدْ نَشْهَدُ رُمُوزَ عِبَادَتِنَا، وَلَمْ يَبْقَ نَبِيٌّ بَعْدُ، وَلَيْسَ بَيْنَنَا مَنْ يَعْرِفُ مَتَى تَكُونُ خَاتِمَةُ الأَمْرِ. 10 يَا اللهُ: إِلَى مَتَى يُعَيِّرُنَا الْخَصْمُ؟ أَيَظَلُّ الْعَدُوُّ يَسْتَهِينُ بِاسْمِكَ إِلَى الأَبَدِ؟ 11 لِمَاذَا تَرْفُضُ أَنْ تَمُدَّ يَدَ الْعَوْنِ؟ لِمَاذَا تُبْقِي يَمِينَكَ خَلْفَكَ؟ أَخْرِجْهَا وَأَفْنِهِمْ. 12 إِنَّمَا اللهُ مَلِكِي مُنْذُ الْقَدِيمِ، صَانِعُ الْخَلاصِ فِي وَسَطِ الأَرْضِ. 13 أَنْتَ فَلَقْتَ الْبَحْرَ بِقُوَّتِكَ وَحَطَّمْتَ رُؤُوسَ التَّنَانِينِ. 14 أَنْتَ مَزَّقْتَ رُؤُوسَ فِرْعَوْنَ وَجَيْشِهِ، وَجَعَلْتَهُ قُوتاً لِلْحَيَوَانَاتِ الْمُتَوَحِّشَةِ 15 فَجَّرْتَ نَبْعاً وَجَدْوَلاً، وَجَفَّفْتَ أَنْهَاراً دَائِمَةَ الْجَرَيَانِ. 16 لَكَ النَّهَارُ وَاللَّيْلُ أَيْضاً. أَنْتَ كَوَّنْتَ الْكَوَاكِبَ الْمُنِيرَةَ وَالشَّمْسَ. 17 نَصَبْتَ حُدُودَ الأَرْضِ، وَخَلَقْتَ الصَّيْفَ وَالشِّتَاءَ. 18 إِنَّمَا اذْكُرْ أَنَّ عَدُوّاً قَدْ عَيَّرَ الرَّبَّ، وَشَعْباً جَاهِلاً قَدِ اسْتَهَانَ بِاسْمِكَ. 19 لَا تُسَلِّمْ لِلْوَحْشِ نَفْسَ شَعْبِكَ الضَّعِيفِ، وَلَا تَنْسَ إِلَى الأَبَدِ حَيَاةَ جُمْهُورِكَ الْمُضْطَهَدِ. 20 اذْكُرِ الْعَهْدَ الَّذِي قَطَعْتَهُ لَنَا، فَإِنَّ الظُّلْمَ كَامِنٌ فِي كُلِّ رُكْنٍ مُظْلِمٍ مِنَ الأَرْضِ. 21 لَا تَدَعِ الْمُنْسَحِقَ يَرْجِعُ بِالْخِزْيِ، بَلْ لِيُسَبِّحِ اسْمَكَ الْفَقِيرُ وَالْبَائِسُ. 22 قُمْ يَا اللهُ وَدَافِعْ عَنْ دَعْوَاكَ. اذْكُرْ كَيْفَ يُعَيِّرُكَ الْجَاهِلُ طُولَ النَّهَارِ. 23 لَا تَنْسَ أَصْوَاتَ خُصُومِكَ، فَإِنَّ ضَجِيجَ الثَّائِرِينَ عَلَيْكَ يَتَصَاعَدُ دَائِماً.

New International Version

A maskil of Asaph.

1 O God, why have you rejected us for ever? Why does your anger smoulder against the sheep of your pasture?^[1] 2 Remember the nation you purchased long ago, the people of your inheritance, whom you redeemed – Mount Zion, where you dwelt. 3 Turn your steps towards these everlasting ruins, all this destruction the enemy has brought on the sanctuary. 4 Your foes roared in the place where you met with us; they set up their standards as signs. 5 They behaved like men wielding axes to cut through a thicket of trees. 6 They smashed all the carved panelling with their axes and hatchets. 7 They burned your sanctuary to the ground; they defiled the dwelling-place of your Name. 8 They said in their hearts, ‘We will crush them completely!’ They burned every place where God was worshipped in the land. 9 We are given no signs from God; no prophets are left, and none of us knows how long this will be. 10 How long will the enemy mock you, God? Will the foe revile your name for ever? 11 Why do you hold back your hand, your right hand? Take it from the folds of your garment and destroy them! 12 But God is my King from long ago; he brings salvation on the earth. 13 It was you who split open the sea by your power; you broke the heads of the monster in the waters. 14 It was you who crushed the heads of Leviathan and gave it as food to the creatures of the desert. 15 It was you who opened up springs and streams; you dried up the ever-flowing rivers. 16 The day is yours, and yours also the night; you established the sun and moon. 17 It was you who set all the boundaries of the earth; you made both summer and winter. 18 Remember how the enemy has mocked you, Lord, how foolish people have reviled your name. 19 Do not hand over the life of your dove to wild beasts; do not forget the lives of your afflicted people for ever. 20 Have regard for your covenant, because haunts of violence fill the dark places of the land. 21 Do not let the oppressed retreat in disgrace; may the poor and needy praise your name. 22 Rise up, O God, and defend your cause; remember how fools mock you all day long. 23 Do not ignore the clamour of your adversaries, the uproar of your enemies, which rises continually.

Священное Писание, Восточный перевод

1 Дирижёру хора. На мотив«Не погуби». Песнопение Асафа. 2 Благодарим Тебя, Всевышний, благодарим, потому что близко Твоё присутствие; возвещают люди чудеса Твои. 3 Ты сказал: «В назначенный срок Я буду судить справедливо. 4 Когда колеблется земля и все живущие на ней, Я удерживаю её основания». Пауза 5 Я сказал гордецам: «Не превозноситесь» – и нечестивым: «Не кичитесь своей мощью^[1]. 6 Не кичитесь своей мощью перед небом, не говорите надменно». 7 Ни с востока, ни с запада, ни с пустыни не стоит ожидать возвышения. 8 Лишь Всевышний – судья: Он одного унижает, а другого возвышает. 9 В руке Его – чаша с кипящим вином, полным горьких приправ, и Он льёт из неё. Даже гущу её будут выжимать и пить все нечестивые на земле. 10 Я буду возвещать это вечно, буду воспевать Бога Якуба, потому что Он сказал: 11 «Я уничтожу мощь всех нечестивых, а праведным придам сил»^[2].

中文和合本（简体）

1 （亚萨的训诲诗。）　神啊，你为何永远丢弃我们呢？你为何向你草场的羊发怒，如烟冒出呢？ 2 求你记念你古时所得来的会众，就是你所赎；作你产业支派的，并记念你向来所居住的锡安山。 3 求你举步去看那日久荒凉之地，仇敌在圣所中所行的一切恶事。 4 你的敌人在你会中吼叫；他们竖了自己的旗为记号。 5 他们好像人扬起斧子，砍伐林中的树。 6 圣所中一切雕刻的，他们现在用斧子锤子打坏了。 7 他们用火焚烧你的圣所，亵渎你名的居所，拆毁到地。 8 他们心里说：我们要尽行毁灭；他们就在遍地把神的会所都烧毁了。 9 我们不见我们的标帜，不再有先知；我们内中也没有人知道这灾祸要到几时呢！ 10 神啊，敌人辱骂要到几时呢？仇敌亵渎你的名要到永远麽？ 11 你为甚麽缩回你的右手？求你从怀中伸出来，毁灭他们。 12 神自古以来为我的王，在地上施行拯救。 13 你曾用能力将海分开，将水中大鱼的头打破。 14 你曾砸碎鳄鱼的头，把他给旷野的禽兽（禽兽：原文是民）为食物。 15 你曾分裂磐石，水便成了溪河；你使长流的江河乾了。 16 白昼属你，黑夜也属你；亮光和日头是你所预备的。 17 地的一切疆界是你所立的；夏天和冬天是你所定的。 18 耶和华啊，仇敌辱骂，愚顽民亵渎了你的名，求你记念这事。 19 不要将你斑鸠的性命交给野兽；不要永远忘记你困苦人的性命。 20 求你顾念所立的约，因为地上黑暗之处都满了强暴的居所。 21 不要叫受欺压的人蒙羞回去；要叫困苦穷乏的人赞美你的名。 22 神啊，求你起来为自己伸诉！要记念愚顽人怎样终日辱骂你。 23 不要忘记你敌人的声音；那起来敌你之人的喧哗时常上升。