Psalm 107 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

Danklied der Erlösten

1 Danket dem HERRN; denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich. (Ps 106,1) 2 So sollen sagen, die erlöst sind durch den HERRN, die er aus der Not erlöst hat, 3 die er aus den Ländern zusammengebracht hat von Osten und Westen, von Norden und Süden. 4 Die irregingen in der Wüste, auf ungebahntem Wege, und fanden keine Stadt, in der sie wohnen konnten, 5 die hungrig und durstig waren und deren Seele verschmachtete, 6 die dann zum HERRN riefen in ihrer Not und er errettete sie aus ihren Ängsten 7 und führte sie den richtigen Weg, dass sie kamen zur Stadt, in der sie wohnen konnten: 8 Die sollen dem HERRN danken für seine Güte / und für seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut, 9 dass er sättigt die durstige Seele und die Hungrigen füllt mit Gutem. (Lk 1,53) 10 Die da sitzen mussten in Finsternis und Dunkel, gefangen in Zwang und Eisen, 11 weil sie Gottes Worten ungehorsam waren und den Ratschluss des Höchsten verachtet hatten, 12 sodass er ihr Herz durch Unglück beugte und sie stürzten und ihnen niemand half, 13 die dann zum HERRN riefen in ihrer Not und er half ihnen aus ihren Ängsten 14 und führte sie aus Finsternis und Dunkel und zerriss ihre Bande: 15 Die sollen dem HERRN danken für seine Güte / und für seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut, 16 dass er zerbrach eherne Türen und zerschlug eiserne Riegel. 17 Die Toren, die geplagt waren um ihrer Übertretung und um ihrer Sünde willen, 18 dass ihnen ekelte vor aller Speise und sie nahe waren den Pforten des Todes, 19 die dann zum HERRN riefen in ihrer Not und er half ihnen aus ihren Ängsten, 20 er sandte sein Wort und machte sie gesund und errettete sie, dass sie nicht starben: 21 Die sollen dem HERRN danken für seine Güte / und für seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut, 22 und sollen Dank opfern und erzählen seine Werke mit Freuden. 23 Die mit Schiffen auf dem Meere fuhren und trieben ihren Handel auf großen Wassern, 24 die des HERRN Werke erfahren haben und seine Wunder im Meer, 25 wenn er sprach und einen Sturmwind erregte, der die Wellen erhob, (Ps 104,4; Jon 1,4) 26 und sie gen Himmel fuhren und in den Abgrund sanken, dass ihre Seele vor Angst verzagte, 27 dass sie taumelten und wankten wie ein Trunkener und wussten keinen Rat mehr, 28 die dann zum HERRN schrien in ihrer Not und er führte sie aus ihren Ängsten 29 und stillte das Ungewitter, dass die Wellen sich legten 30 und sie froh wurden, dass es still geworden war und er sie zum ersehnten Hafen brachte: 31 Die sollen dem HERRN danken für seine Güte / und für seine Wunder, die er an den Menschenkindern tut, 32 und ihn in der Gemeinde preisen und bei den Alten rühmen. 33 Er machte Ströme zur Wüste und Wasserquellen zum öden Land, 34 dass fruchtbares Land zur Salzwüste wurde wegen der Bosheit derer, die dort wohnten. (1Mo 19,24) 35 Er machte das Trockene wieder wasserreich und gab dem dürren Lande Wasserquellen (Jes 41,18) 36 und ließ die Hungrigen dort bleiben, dass sie eine Stadt bauten, in der sie wohnen konnten, 37 und Äcker besäten und Weinberge pflanzten, die reichlich Früchte trugen. 38 Und er segnete sie, dass sie sich sehr mehrten, und gab ihnen viel Vieh. 39 Aber sie wurden gering an Zahl und geschwächt von der Last des Unglücks und des Kummers. 40 Er schüttete Verachtung aus auf die Fürsten und ließ sie irren in der Wüste, wo kein Weg ist; (Hi 12,21) 41 aber die Armen schützte er vor Elend und mehrte ihre Geschlechter wie eine Herde. 42 Das werden die Aufrichtigen sehen und sich freuen, und aller Bosheit wird das Maul gestopft werden. (Hi 22,19) 43 Wer ist weise und behält dies? Der wird merken, wie viel Wohltaten der HERR erweist.

الكتاب المقدس

الكتاب الخامس: مزمور 107–150

1 ارْفَعُوا الشُّكْرَ لِلرَّبِّ لأَنَّهُ صَالِحٌ، وَرَحْمَتَهُ إِلَى الأَبَدِ تَدُومُ. 2 لِيَقُلْ هَذَا مَفْدِيُّو الرَّبِّ، الَّذِينَ افْتَدَاهُمْ مِنْ يَدِ ظَالِمِهِمْ. 3 لَمَّ شَتَاتَهُمْ مِنَ الْبُلْدَانِ: مِنَ الشَّرْقِ وَالْغَرْبِ، مِنَ الشِّمَالِ وَالْجَنُوبِ. 4 تَاهُوا فِي الْبَرِّيَّةِ، فِي صَحْرَاءَ بِلَا طَرِيقٍ، وَلَمْ يَجِدُوا مَدِينَةً يَسْكُنُونَ فِيهَا. 5 جَاعُوا وَعَطِشُوا حَتَّى خَارَتْ نُفُوسُهُمْ فِي دَاخِلِهِمْ. 6 فَاسْتَغَاثُوا بِالرَّبِّ فِي ضِيقِهِمْ، فَأَنْقَذَهُمْ مِنْ مَصَائِبِهِمْ. 7 وَهَدَاهُمْ طَرِيقاً مُسْتَقِيماً لِيَتَوَجَّهُوا إِلَى مَدِينَةٍ لِلسَّكَنِ. 8 فَلْيَرْفَعُوا الشُّكْرَ لِلرَّبِّ عَلَى رَحْمَتِهِ وَعَلَى عَجَائِبِهِ لِبَنِي آدَمَ. 9 لأَنَّهُ أَشْبَعَ النَّفْسَ الْمُتَلَهِّفَةَ وَمَلأَ النَّفْسَ الْجَائِعَةَ خَيْراً. 10 كَانُوا جَالِسِينَ كَالأَسْرَى فِي الظَّلامِ وَظِلالِ الْمَوْتِ، مُوْثَقِينَ بِالذُّلِّ وَالْحَدِيدِ، 11 لأَنَّهُمْ تَمَرَّدُوا عَلَى كَلامِ اللهِ، وَاسْتَهَانُوا بِمَشُورَةِ الْعَلِيِّ. 12 فَأَذَلَّ قُلُوبَهُمْ بِالْجَهْدِ الْمُضْنِي. تَعَثَّرُوا وَلَمْ يَكُنْ مِنْ مُعِينٍ. 13 ثُمَّ اسْتَغَاثُوا بِالرَّبِّ فِي ضِيقِهِمْ فَأَنْقَذَهُمْ مِنْ مَصَائِبِهِمْ. 14 أَخْرَجَهُمْ مِنَ الظَّلامِ وَظِلالِ الْمَوْتِ وَحَطَّمَ قُيُودَهُمْ. 15 فَلْيَرْفَعُوا الشُّكْرَ لِلرَّبِّ عَلَى رَحْمَتِهِ، وَعَلَى عَجَائِبِهِ لِبَنِي آدَمَ. 16 لأَنَّهُ كَسَّرَ أَبْوَابَ النُّحَاسِ، وَقَطَّعَ عَوَارِضَ الْحَدِيدِ. 17 سَفِهُوا فِي جَهْلِهِمْ وَسَقِمُوا مِنْ جَرَّاءِ آثَامِهِمْ. 18 عَافَتْ أَنْفُسُهُمْ كُلَّ طَعَامٍ، فَصَارُوا عَلَى شَفَا الْمَوْتِ. 19 ثُمَّ اسْتَغَاثُوا بِالرَّبِّ فِي ضِيقِهِمْ، فَأَنْقَذَهُمْ مِنْ مَصَائِبِهِمْ. 20 أَصْدَرَ أَمْرَهُ فَشَفَاهُمْ، وَخَلَّصَهُمْ مِنْ مَهَالِكِهِمْ. 21 فَلْيَرْفَعُوا الشُّكْرَ لِلرَّبِّ عَلَى رَحْمَتِهِ، وَعَلَى عَجَائِبِهِ لِبَنِي آدَمَ. 22 وَلْيُقَرِّبُوا لَهُ ذَبَائِحَ الشُّكْرِ، وَيُحَدِّثُوا بِأَعْمَالِهِ بِتَرَانِيمِ الْفَرَحِ. 23 رَكِبَ بَعْضُهُمُ الْبِحَارَ فِي السُّفُنِ التِّجَارِيَّةِ، لِيَكْسَبُوا رِزْقَهُمْ، 24 وَرَأَوْا أَعْمَالَ الرَّبِّ وَعَجَائِبَهُ فِي عُمْقِ الْمِيَاهِ. 25 فَإِنَّهُ بِأَمْرِهِ أَثَارَ رِيحاً عَاصِفَةً فَأَهَاجَتْ أَمْوَاجَ الْبَحْرِ 26 فَارْتَفَعَتِ السُّفُنُ إِلَى الأَعَالِي، ثُمَّ هَبَطَتْ إِلَى الأَعْمَاقِ، حَتَّى ذَابَتْ نُفُوسُهُمْ مِنَ الْفَزَعِ. 27 تَمَايَلُوا وَتَرَنَّحُوا مِثْلَ السَّكْرَانِ، وَأَعْيَتْهُمُ الْحِيلَةُ. 28 ثُمَّ اسْتَغَاثُوا بِالرَّبِّ فِي ضِيقِهِمْ، فَأَنْقَذَهُمْ مِنْ مَصَائِبِهِمْ. 29 هَدَّأَ الْعَاصِفَةَ الشَّدِيدَةَ، وَسَكَّنَ الأَمْوَاجَ. 30 فَفَرِحُوا بِهُدُوئِهَا، ثُمَّ اقْتَادَهُمْ إِلَى الْمَرْفَأ الْمَنْشُودِ. 31 فَلْيَرْفَعُوا الشُّكْرَ عَلَى رَحْمَتِهِ، وَعَلَى عَجَائِبِهِ لِبَنِي آدَمَ. 32 وَلْيُعَظِّمُوهُ فِي مَحْفَلِ الشَّعْبِ، وَلْيُسَبِّحُوهُ فِي اجْتِمَاعِ الشُّيُوخِ. 33 إِنَّهُ يُحَوِّلُ الأَنْهَارَ إِلَى قِفَارٍ، وَيَنَابِيعَ الْمَاءِ إِلَى أَرْضٍ عَطْشَى. 34 يَجْعَلُ الْحُقُولَ الْخَصِيبَةَ أَرْضاً مَلِحَةً جَرْدَاءَ مِنْ جَرَّاءِ شَرِّ سُكَّانِهَا. 35 يُحَوِّلُ الْبَرِّيَّةَ إِلَى وَاحَةٍ، وَالأَرْضَ الْقَاحِلَةَ يَنَابِيعَ مِيَاهٍ. 36 يُسْكِنُ هُنَاكَ الْجِيَاعَ فَيُنْشِئُونَ مَدِينَةً آهِلَةً. 37 وَيَزْرَعُونَ حُقُولاً وَيَغْرِسُونَ كُرُوماً تُنْتِجُ لَهُمْ غِلَالاً وَفِيرَةً. 38 وَيُبَارِكُهُمْ أَيْضاً فَيَتَكَاثَرُونَ جِدّاً، وَلَا يَدَعُ مَوَاشِيَهُمْ تَتَنَاقَصُ. 39 عِنْدَمَا يَقِلُّ الشَّعْبُ وَيَذِلُّ بِفِعْلِ الضِّيقِ وَالْبَلايَا وَالأَحْزَانِ، 40 يَصُبُّ اللهُ الْهَوَانَ عَلَى الرُّؤَسَاءِ، وَيُضِلُّهُمْ فِي أَرْضِ تِيهٍ لَيْسَ فِيهَا طَرِيقٌ. 41 لَكِنَّهُ يُنْقِذُ الْمُحْتَاجِينَ مِنَ الْبُؤْسِ، وَيُكَثِّرُ عَشَائِرَهُمْ مِثْلَ قُطْعَانِ الْغَنَمِ. 42 يَرَى الْمُسْتَقِيمُونَ هَذَا وَيَفْرَحُونَ، أَمَّا الأَثَمَةُ فَيَخْرَسُونَ. 43 فَلْيَتَأَمَّلْ كُلُّ حَكِيمٍ فِي هَذِهِ الأُمُورِ، وَيُمْعِنِ النَّظَرَ فِي مَرَاحِمِ الرَّبِّ.

New International Version

1 Give thanks to the Lord, for he is good; his love endures for ever. 2 Let the redeemed of the Lord tell their story – those he redeemed from the hand of the foe, 3 those he gathered from the lands, from east and west, from north and south.^[1] 4 Some wandered in desert wastelands, finding no way to a city where they could settle. 5 They were hungry and thirsty, and their lives ebbed away. 6 Then they cried out to the Lord in their trouble, and he delivered them from their distress. 7 He led them by a straight way to a city where they could settle. 8 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind, 9 for he satisfies the thirsty and fills the hungry with good things. 10 Some sat in darkness, in utter darkness, prisoners suffering in iron chains, 11 because they rebelled against God’s commands and despised the plans of the Most High. 12 So he subjected them to bitter labour; they stumbled, and there was no-one to help. 13 Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress. 14 He brought them out of darkness, the utter darkness, and broke away their chains. 15 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind, 16 for he breaks down gates of bronze and cuts through bars of iron. 17 Some became fools through their rebellious ways and suffered affliction because of their iniquities. 18 They loathed all food and drew near the gates of death. 19 Then they cried to the Lord in their trouble, and he saved them from their distress. 20 He sent out his word and healed them; he rescued them from the grave. 21 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind. 22 Let them sacrifice thank-offerings and tell of his works with songs of joy. 23 Some went out on the sea in ships; they were merchants on the mighty waters. 24 They saw the works of the Lord, his wonderful deeds in the deep. 25 For he spoke and stirred up a tempest that lifted high the waves. 26 They mounted up to the heavens and went down to the depths; in their peril their courage melted away. 27 They reeled and staggered like drunkards; they were at their wits’ end. 28 Then they cried out to the Lord in their trouble, and he brought them out of their distress. 29 He stilled the storm to a whisper; the waves of the sea^[2] were hushed. 30 They were glad when it grew calm, and he guided them to their desired haven. 31 Let them give thanks to the Lord for his unfailing love and his wonderful deeds for mankind. 32 Let them exalt him in the assembly of the people and praise him in the council of the elders. 33 He turned rivers into a desert, flowing springs into thirsty ground, 34 and fruitful land into a salt waste, because of the wickedness of those who lived there. 35 He turned the desert into pools of water and the parched ground into flowing springs; 36 there he brought the hungry to live, and they founded a city where they could settle. 37 They sowed fields and planted vineyards that yielded a fruitful harvest; 38 he blessed them, and their numbers greatly increased, and he did not let their herds diminish. 39 Then their numbers decreased, and they were humbled by oppression, calamity and sorrow; 40 he who pours contempt on nobles made them wander in a trackless waste. 41 But he lifted the needy out of their affliction and increased their families like flocks. 42 The upright see and rejoice, but all the wicked shut their mouths. 43 Let the one who is wise heed these things and ponder the loving deeds of the Lord.

Священное Писание, Восточный перевод

1 Песнопение Давуда. (Ps 56,8; Ps 59,7) 2 Сердце моё твёрдо, Всевышний; буду петь и славить Тебя всей душой. 3 Пробудитесь, лира и арфа! Я проснусь на заре. 4 Восхвалю Тебя, Вечный, среди народов, воспою Тебя среди племён, 5 потому что милость Твоя превыше небес, и верность Твоя достигает облаков. 6 Выше небес будь превознесён, о Всевышний; над всей землёй да будет слава Твоя! 7 Сохрани нас Своей правой рукой и ответь нам, чтобы спаслись возлюбленные Тобой. 8 Всевышний обещал в Своём святилище: «Я разделю, торжествуя, город Шехем и долину Суккот размерю для Своего народа^[1]. 9 Мой Галаад и Мой Манасса, Ефраим – Мой шлем, Иуда – Мой скипетр^[2]. 10 Моав служит Мне умывальной чашей для ног, Я предъявлю Свои права на Эдом^[3], над землёй филистимлян торжествующе воскликну». 11 Кто приведёт меня в укреплённый город? Кто доведёт меня до Эдома? 12 Не Ты ли, Всевышний, Который нас отринул и теперь не выходишь с войсками нашими? 13 Окажи нам помощь в борьбе с врагом, потому что людская помощь бесполезна. 14 Со Всевышним мы одержим победу; Он низвергнет наших врагов.

中文和合本（简体）

1 你们要称谢耶和华，因他本为善；他的慈爱永远长存！ 2 愿耶和华的赎民说这话，就是他从敌人手中所救赎的， 3 从各地，从东从西，从南从北，所招聚来的。 4 他们在旷野荒地漂流，寻不见可住的城邑， 5 又饥又渴，心里发昏。 6 於是，他们在苦难中哀求耶和华；他从他们的祸患中搭救他们， 7 又领他们行走直路，使他们往可居住的城邑。 8 但愿人因耶和华的慈爱和他向人所行的奇事都称赞他； 9 因他使心里渴慕的人得以知足，使心里饥饿的人得饱美物。 10 那些坐在黑暗中、死荫里的人被困苦和铁炼捆锁， 11 是因他们违背神的话语，藐视至高者的旨意。 12 所以，他用劳苦治服他们的心；他们仆倒，无人扶助。 13 於是，他们在苦难中哀求耶和华；他从他们的祸患中拯救他们。 14 他从黑暗中和死荫里领他们出来，折断他们的绑索。 15 但愿人因耶和华的慈爱和他向人所行的奇事都称赞他； 16 因为他打破了铜门，砍断了铁闩。 17 愚妄人因自己的过犯和自己的罪孽便受苦楚。 18 他们心里厌恶各样的食物，就临近死门。 19 於是，他们在苦难中哀求耶和华；他从他们的祸患中拯救他们。 20 他发命医治他们，救他们脱离死亡。 21 但愿人因耶和华的慈爱和他向人所行的奇事都称赞他。 22 愿他们以感谢为祭献给他，欢呼述说他的作为！ 23 在海上坐船，在大水中经理事务的， 24 他们看见耶和华的作为，并他在深水中的奇事。 25 因他一吩咐，狂风就起来，海中的波浪也扬起。 26 他们上到天空，下到海底；他们的心因患难便消化。 27 他们摇摇幌幌，东倒西歪，好像醉酒的人；他们的智慧无法可施。 28 於是，他们在苦难中哀求耶和华，他从他们的祸患中领出他们来。 29 他使狂风止息，波浪就平静。 30 风息浪静，他们便欢喜；他就引他们到所愿去的海口。 31 但愿人因耶和华的慈爱和他向人所行的奇事都称赞他。 32 愿他们在民的会中尊崇他，在长老的位上赞美他！ 33 他使江河变为旷野，叫水泉变为乾渴之地， 34 使肥地变为硷地；这都因其间居民的罪恶。 35 他使旷野变为水潭，叫旱地变为水泉。 36 他使饥饿的人住在那里，好建造可住的城邑， 37 又种田地，栽葡萄园，得享所出的土产。 38 他又赐福给他们，叫他们生养众多，也不叫他们的牲畜减少。 39 他们又因暴虐、患难、愁苦，就减少且卑下。 40 他使君王蒙羞被辱，使他们在荒废无路之地漂流。 41 他却将穷乏人安置在高处，脱离苦难，使他的家属多如羊群。 42 正直人看见就欢喜；罪孽之辈必塞口无言。 43 凡有智慧的，必在这些事上留心，也必思想耶和华的慈爱。