1Mose hütete damals die Schafe und Ziegen seines Schwiegervaters Jitro, des Priesters von Midian. Eines Tages trieb er die Herde von der Steppe hinauf in die Berge und kam zum Horeb[1], dem Berg Gottes.2Dort erschien ihm der Engel des HERRN in einer Flamme, die aus einem Dornbusch schlug. Als Mose genauer hinsah, bemerkte er, dass der Busch zwar in Flammen stand, aber nicht niederbrannte.3»Merkwürdig«, dachte Mose, »warum verbrennt der Busch nicht? Das muss ich mir aus der Nähe ansehen.«4Der HERR sah, dass Mose sich dem Feuer näherte, um es genauer zu betrachten. Da rief er ihm aus dem Busch zu: »Mose, Mose!« »Ja, Herr«, antwortete er.5»Komm nicht näher!«, befahl Gott. »Zieh deine Schuhe aus, denn du stehst auf heiligem Boden!6Ich bin der Gott, den dein Vater verehrt hat, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs.« Mose verhüllte sein Gesicht, denn er hatte Angst davor, Gott anzuschauen.7Der HERR sagte: »Ich habe gesehen, wie schlecht es meinem Volk in Ägypten geht, und ich habe auch gehört, wie sie über ihre Unterdrückung klagen. Ich weiß genau, was sie dort erleiden müssen.8Nun bin ich herabgekommen, um sie aus der Gewalt der Ägypter zu retten. Ich will sie aus diesem Land herausführen und in ein gutes, großes Land bringen, in dem es selbst Milch und Honig im Überfluss gibt. Jetzt leben dort noch die Kanaaniter, Hetiter, Amoriter, Perisiter, Hiwiter und Jebusiter.9Ja, ich habe die Hilfeschreie der Israeliten gehört; ich habe gesehen, wie die Ägypter sie quälen.10Darum geh nach Ägypten, Mose! Ich sende dich zum Pharao, denn du sollst mein Volk Israel aus Ägypten herausführen!«11Aber Mose erwiderte: »Ich soll zum Pharao gehen und die Israeliten aus Ägypten herausführen? Wer bin ich schon?«12Gott antwortete: »Ich stehe dir bei und gebe dir ein Zeichen, an dem du erkennst, dass ich dich gesandt habe: Wenn du mein Volk aus Ägypten herausgeführt hast, werdet ihr mich an diesem Berg hier anbeten und mir dienen!«13Mose entgegnete: »Wenn ich zu den Israeliten komme und ihnen sage, dass der Gott ihrer Vorfahren mich zu ihnen gesandt hat, werden sie mich nach seinem Namen fragen. Was sage ich dann?«14Gott antwortete: »Ich bin, der ich bin! Darum sag den Israeliten: ›Ich bin‹ hat mich zu euch gesandt.15Ja, der HERR[2] hat mich geschickt, der Gott eurer Vorfahren, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs. – Denn das ist mein Name für alle Zeiten. Alle kommenden Generationen sollen mich so nennen.16Geh nun nach Ägypten, versammle die Sippenoberhäupter der Israeliten und sag ihnen: Der HERR ist mir erschienen, der Gott eurer Vorfahren, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs. Er lässt euch ausrichten: Ich habe euch nicht vergessen und habe gesehen, was man euch in Ägypten antut.17Darum verspreche ich, dass ich eurem Elend ein Ende mache: Ich werde euch aus Ägypten herausführen und in das Land der Kanaaniter, Hetiter, Amoriter, Perisiter, Hiwiter und Jebusiter bringen, ein Land, in dem es selbst Milch und Honig im Überfluss gibt.18Die Sippenoberhäupter von Israel werden auf dich hören. Du sollst dann mit ihnen zum Pharao gehen und sagen: Der HERR, der Gott der Hebräer, ist uns erschienen. Bitte erlaube uns, drei Tagereisen weit in die Wüste zu ziehen, um ihm dort Opfer darzubringen!19Ich weiß aber: Der König von Ägypten wird euch das nie erlauben, wenn ihn nicht eine starke Hand dazu zwingt[3]!20Darum werde ich meine Hand erheben und die Ägypter strafen. Mit gewaltigen Taten werde ich ihnen zusetzen, bis der Pharao euch ziehen lässt.21Ich will euch bei den Ägyptern Achtung verschaffen. Ihr werdet das Land nicht mit leeren Händen verlassen.22Jede Israelitin soll ihre Nachbarin und die anderen Frauen in ihrem Haushalt um Gold- und Silberschmuck und um schöne Gewänder bitten. Eure Kinder sollen dies alles bekommen; es wird eure Beute sein.«
1А Моисей пасеше овцете на тъста си Йотор, мадиамския жрец; и като докара овцете навътре в пустинята, се изкачи на Божията планина Хорив. (2Mo 2,16; 2Mo 18,5; 1Kön 19,8)2Там ангел ГОСПОДЕН му се яви в огнени пламъци изсред един бодлив храст; и Моисей видя, че бодливият храст не изгаряше, макар да бе обхванат от пламъци. (5Mo 33,16; Jes 63,9; Apg 7,30)3И Моисей си каза: Да свърна и да видя това велико явление, защо бодливият храст не изгаря. (Ps 111,2; Apg 7,31)4А когато ГОСПОД видя, че той свърна да види, Бог го извика изсред бодливия храст: Моисей, Моисей! Той отговори: Ето ме. (5Mo 33,16)5И ГОСПОД каза: Не се приближавай насам; събуй обувките от краката си, защото мястото, на което стоиш, е свята земя. (2Mo 19,12; Jos 5,15; Apg 7,33)6Каза още: Аз съм Бог на баща ти, Бог Авраамов, Бог Исааков и Бог Яковов. А Моисей закри лицето си, защото се боеше да погледне към Бога. (1Mo 28,13; 2Mo 3,15; 2Mo 4,5; 1Kön 19,13; Jes 6,1; Jes 6,5; Mt 22,32; Mk 12,26; Lk 20,37; Apg 7,32)7ГОСПОД каза: Наистина видях страданието на народа Ми, който е в Египет, и чух вика му поради гнета на разпоредниците му; защото знам неволите му. (1Mo 18,21; 2Mo 1,11; 2Mo 2,23; Neh 9,9; Ps 106,44; Apg 7,34)8И слязох, за да ги избавя от гнета[1] на египтяните и да ги заведа от онази земя в земя добра и пространна, в земя, където текат мляко и мед, в земята на ханаанците, хетите, аморейците, ферезейците, евейците и йевусейците. (1Mo 11,5; 1Mo 11,7; 1Mo 15,18; 1Mo 18,21; 1Mo 50,24; 2Mo 3,17; 2Mo 6,6; 2Mo 6,8; 2Mo 12,51; 2Mo 13,5; 2Mo 33,3; 4Mo 13,27; 5Mo 1,25; 5Mo 8,7; 5Mo 26,9; 5Mo 26,15; Jer 11,5; Jer 32,22; Hes 20,6)9И сега, ето, викът на израилтяните стигна до Мене; също така видях по какъв начин ги притесняват египтяните. (2Mo 1,11; 2Mo 1,13; 2Mo 1,14; 2Mo 1,22; 2Mo 2,23)10И така, ела сега и ще те изпратя при фараона, за да изведеш народа Ми, израилтяните, от Египет. (Ps 105,26; Mi 6,4)11А Моисей каза на Бога: Кой съм аз, че да ида при фараона и да изведа израилтяните от Египет? (2Mo 6,12; 1Sam 18,18; Jes 6,5; Jes 6,8; Jer 1,6)12Бог му отговори: Аз ще бъда с теб и ето ти знака, че Аз съм те изпратил: когато изведеш народа от Египет, ще послужите на Бога на тази планина. (1Mo 31,3; 5Mo 31,23; Jos 1,5; Röm 8,31)13А Моисей каза на Бога: Ето, когато отида при израилтяните и им кажа: Бог на бащите ви ме изпрати при вас, и те ме попитат: Как Му е името? – какво да им кажа?14И Бог отвърна на Моисей: Аз съм Онзи, Който съм. Каза още: Така ще кажеш на израилтяните – Онзи, Който съм, ме изпрати при вас. (2Mo 6,3; Joh 8,58; 2Kor 1,20; Hebr 13,8; Offb 1,4)15При това Бог каза още на Моисей: Така ще кажеш на израилтяните: ГОСПОД, Бог на бащите ви, Бог Авраамов, Бог Исааков и Бог Яковов ме изпрати при вас. Това е Името Ми довека и това ще бъде Името Ми от род в род. (Ps 135,13; Hos 12,5)16Иди, събери Израилевите старейшини и им кажи: ГОСПОД, Бог на бащите ви, Бог Авраамов, Исааков и Яковов ми се яви и каза: Аз ви посетих днес и видях как постъпват с вас в Египет; (1Mo 50,24; 2Mo 2,25; 2Mo 4,29; 2Mo 4,31; Lk 1,68)17и каза: От страданието ви в Египет ще ви заведа в земята на ханаанците, на хетите, на аморейците, на ферезейците, на евейците и на йевусейците, в земя, където текат мляко и мед. (1Mo 15,14; 1Mo 15,16; 2Mo 3,8)18И те ще послушат думите ти; и ще отидеш с Израилевите старейшини при египетския цар, и ще му кажете: Йехова, Бог на евреите, ни срещна; и така, остави ни, молим ти се, да отидем на тридневен път в пустинята, за да принесем жертва на Йехова, нашия Бог. (2Mo 4,31; 2Mo 5,1; 2Mo 5,3; 4Mo 23,3; 4Mo 23,4; 4Mo 23,15; 4Mo 23,16)19Но Аз зная, че египетският цар няма да ви остави да отидете, докато не бъде накаран със сила. (2Mo 5,2; 2Mo 7,4)20А като издигна ръката Си, ще поразя Египет с всички Мои чудни, непостижими дела, които ще извърша сред него; след това той ще ви пусне. (2Mo 6,6; 2Mo 7,3; 2Mo 7,5; 2Mo 9,15; 2Mo 11,9; 2Mo 12,31; 5Mo 6,22; Neh 9,10; Ps 105,27; Ps 135,9; Jer 32,20; Apg 7,36)21И ще променя отношението на египтяните към този народ и когато тръгнете, няма да отидете с празни ръце; (2Mo 11,3; 2Mo 12,36; Ps 106,46; Spr 16,7)22а всяка жена ще поиска от съседката си и от жената, с която живее, сребърни и златни вещи и облекла; и ще облечете с тях синовете и дъщерите си и ще оберете египтяните. (1Mo 15,14; 2Mo 11,2; 2Mo 12,35; 2Mo 12,36; Hi 27,17; Spr 13,22; Hes 39,10)