1Lazarus uit Bethanië, de broer van Maria en Martha, was ziek.2Maria was de vrouw die kostbare parfumolie over de voeten van Jezus uitgegoten en met haar haren afgedroogd had.3De twee zusters stuurden iemand naar Jezus met de boodschap: ‘Here, uw vriend Lazarus is ziek.’4Toen Jezus dit hoorde, zei Hij: ‘Hij zal niet sterven. Deze ziekte is tot eer van God. Hierdoor zal de Zoon zijn grootheid en macht bewijzen.’5Jezus hield veel van Martha, Maria en Lazarus.6Toch maakte Hij geen aanstalten naar hen toe te gaan.7Pas twee dagen later zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Kom, wij gaan terug naar Judea.’8De leerlingen protesteerden: ‘Kortgeleden probeerden de Joden daar U te stenigen, Meester. En nu wilt U er weer naartoe?’9Jezus antwoordde: ‘Een dag heeft toch twaalf uur. Als u overdag loopt, struikelt u niet, omdat het overal licht is.10Maar wie ʼs nachts loopt, struikelt omdat het donker is.’11Even later zei Hij: ‘Onze vriend Lazarus is ingeslapen, maar Ik ga hem wakker maken.’12‘De slaap zal hem goeddoen, dan wordt hij vlug beter,’ zeiden de leerlingen.13Zij dachten dat Jezus had gezegd dat Lazarus lag te slapen. Maar Jezus bedoelde dat hij gestorven was.14Daarom zei Hij ronduit: ‘Lazarus is gestorven.15Ik ben blij voor jullie dat Ik er niet bij was, want nu zal jullie vertrouwen in Mij sterker worden. Kom, we gaan naar hem toe.’16Thomas, die ook wel Didymus werd genoemd, zei tegen de andere leerlingen: ‘Laten we meegaan om samen met Hem te sterven.’17Toen Jezus in Bethanië aankwam, bleek Lazarus al vier dagen daarvoor begraven te zijn.18Bethanië ligt op nog geen drie kilometer van Jeruzalem.19Er waren verscheidene Joden gekomen om Martha en Maria te troosten over het verlies van hun broer.20Zodra Martha hoorde dat Jezus er aankwam, ging zij Hem tegemoet. Maar Maria bleef thuis.21‘Here,’ zei Martha tegen Jezus, ‘als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn.22Maar ik ben er zeker van dat God U ook nu zal geven wat U Hem vraagt.’23‘Je broer wordt weer levend, Martha,’ zei Jezus.24‘Ja, dat weet ik,’ antwoordde zij. ‘Hij zal weer levend worden als hij op de laatste dag uit de dood terugkomt.’25‘Ik geef de doden het leven terug,’ zei Jezus tegen haar. ‘Ik ben Zelf het leven. Wie in Mij gelooft, zal leven, zelfs als hij gestorven is.26Wie leeft en in Mij gelooft, zal nooit sterven. Geloof je dat?’27‘Ja, Here,’ antwoordde zij. ‘Ik geloof dat U de Christus bent, de Zoon van God, die in de wereld komen zou.’28Hierna ging zij weg om haar zuster te halen. ‘Maria,’ zei zij zacht, ‘de Meester is er en Hij wil je spreken.’29Maria stond onmiddellijk op en ging naar Jezus toe.30Jezus was nog niet in het dorp aangekomen. Hij was op de plaats gebleven waar Martha Hem had ontmoet.31De Joden die bij Maria waren om haar te troosten, zagen hoe zij vlug opstond en naar buiten liep. Zij volgden haar omdat zij dachten dat zij naar het graf ging om er te huilen.32Toen Maria bij Jezus kwam, viel zij voor Hem op de knieën en zei: ‘Here, als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn!’33Toen Jezus haar en de Joden die met haar waren meegekomen, zag huilen, greep het verdriet Hem aan.34‘Waar hebben jullie hem neergelegd?’ vroeg Hij ontroerd. ‘Wij zullen het U wijzen, Here,’ antwoordden zij.35Jezus huilde.36De Joden zeiden tegen elkaar: ‘Je kunt wel zien dat Hij veel van Lazarus hield.’37Maar enkelen van hen merkten op: ‘Hij had er toch wel voor kunnen zorgen dat Lazarus niet gestorven was! Hij heeft toch ook iemand van blindheid genezen?’38Dit ergerde Jezus en Hij ging naar het graf, een grot met een zware steen voor de opening.39‘Haal die steen weg,’ zei Hij. ‘Maar, Here,’ protesteerde Martha, ‘er hangt al een lijklucht. Hij ligt er al vier dagen!’40‘Ik heb toch gezegd dat je, als je op Mij vertrouwt, de macht en grootheid van God zult zien?’ antwoordde Jezus.41Zij haalden de steen weg. Jezus keek omhoog en zei: ‘Vader, dank U wel dat U mijn gebed verhoort.42Ik weet dat U Mij altijd hoort, maar Ik wil graag dat de mensen hier zullen geloven dat U Mij gestuurd hebt. Daarom zeg Ik dit.’43Nadat Hij dit tegen zijn Vader gezegd had, riep Hij met krachtige stem: ‘Lazarus! Kom naar buiten!’44De dode kwam uit het graf. Zijn handen en voeten waren met linnen windsels omwikkeld en er was een doek over zijn gezicht gebonden. ‘Haal die doek en die windsels eraf,’ zei Jezus, ‘en laat hem naar huis gaan.’45Nu zij dit hadden gezien, geloofden veel Joden dat Jezus de Christus was.46Maar sommigen gingen naar de Farizeeën om te vertellen wat Jezus had gedaan.47Daarop belegden de leidende priesters en de Farizeeën een spoedvergadering. ‘Wat kunnen wij doen?’ vroegen zij. ‘Die man doet het ene wonder na het andere.48Als wij Hem zijn gang laten gaan, gaat iedereen in Hem geloven. Als de Romeinen moeten ingrijpen, zal het met onze invloed gedaan zijn. Dan hebben we niets meer over de heilige stad en dit volk te zeggen.’49Kajafas, die dat jaar hogepriester was, zei: ‘U hebt geen flauw idee wat hier aan de hand is.50Begrijpt u niet dat het in uw voordeel is als één mens sterft voor het hele volk? Anders gaat het hele volk verloren.’51Dat zei hij niet uit zichzelf. Als hogepriester van dat jaar werd dit hem door God ingegeven. Hij voorspelde daarmee dat Jezus voor het Joodse volk zou sterven,52en niet alleen voor dat volk, maar ook voor de kinderen van God die over de wereld verspreid zijn. Jezus zou hen allemaal bijeenbrengen.53Vanaf die dag zochten de Joodse leiders naar een gelegenheid om Hem te doden.54Daarom bewoog Jezus Zich niet langer vrij onder de mensen, maar ging naar Efraïm, een rustig plaatsje aan de rand van de woestijn. Daar bleef Hij enige tijd met zijn leerlingen.55Het was vlak voor het Joodse Paasfeest. Jeruzalem stroomde vol met mensen uit het hele land die zich volgens de voorschriften eerst wilden reinigen.56Zij keken rond of Jezus er ook was. ‘Wat denk je?’ vroegen ze, terwijl zij met elkaar in de tempel stonden te praten. ‘Zou Hij ook komen?’57De leidende priesters en de Farizeeën hadden laten bekendmaken dat ieder die wist waar Jezus Zich ophield, dat onmiddellijk moest melden. Dan zou Hij gevangengenomen worden.
1Now a certain man was ill, Lazarus of Bethany, the village of Mary and her sister Martha. (Luk 10:38)2It was Mary who anointed the Lord with ointment and wiped his feet with her hair, whose brother Lazarus was ill. (Joh 12:3)3So the sisters sent to him, saying, “Lord, he whom you love is ill.” (Joh 11:5; Joh 11:11; Joh 11:36)4But when Jesus heard it he said, “This illness does not lead to death. It is for the glory of God, so that the Son of God may be glorified through it.” (Mat 9:24; Joh 9:3; Joh 11:11; Joh 11:40; Joh 13:31)5Now Jesus loved Martha and her sister and Lazarus. (Joh 11:3)6So, when he heard that Lazarus[1] was ill, he stayed two days longer in the place where he was. (Joh 2:4; Joh 7:6; Joh 7:8)7Then after this he said to the disciples, “Let us go to Judea again.” (Joh 10:40)8The disciples said to him, “Rabbi, the Jews were just now seeking to stone you, and are you going there again?” (Joh 1:38; Joh 8:59; Joh 10:31)9Jesus answered, “Are there not twelve hours in the day? If anyone walks in the day, he does not stumble, because he sees the light of this world. (Luk 13:33; Joh 9:4; 1 Joh 2:10)10But if anyone walks in the night, he stumbles, because the light is not in him.” (Jer 13:16)11After saying these things, he said to them, “Our friend Lazarus has fallen asleep, but I go to awaken him.” (Mat 27:52)12The disciples said to him, “Lord, if he has fallen asleep, he will recover.”13Now Jesus had spoken of his death, but they thought that he meant taking rest in sleep.14Then Jesus told them plainly, “Lazarus has died,15and for your sake I am glad that I was not there, so that you may believe. But let us go to him.”16So Thomas, called the Twin,[2] said to his fellow disciples, “Let us also go, that we may die with him.” (Mat 10:3; Mar 3:18; Luk 6:15; Joh 13:37; Joh 14:5; Joh 20:24; Joh 20:26; Joh 21:2; Hand 1:13)
I Am the Resurrection and the Life
17Now when Jesus came, he found that Lazarus had already been in the tomb four days. (Joh 11:39)18Bethany was near Jerusalem, about two miles[3] off,19and many of the Jews had come to Martha and Mary to console them concerning their brother. (Job 2:11; Joh 11:31)20So when Martha heard that Jesus was coming, she went and met him, but Mary remained seated in the house. (Luk 10:38)21Martha said to Jesus, “Lord, if you had been here, my brother would not have died. (Joh 11:32; Joh 11:37)22But even now I know that whatever you ask from God, God will give you.” (Joh 9:31; Joh 11:42)23Jesus said to her, “Your brother will rise again.”24Martha said to him, “I know that he will rise again in the resurrection on the last day.” (Luk 14:14; Joh 5:29; Joh 6:39; Joh 11:39)25Jesus said to her, “I am the resurrection and the life.[4] Whoever believes in me, though he die, yet shall he live, (Joh 1:4; Joh 3:36; Joh 5:21; Joh 6:40; Joh 6:44; Joh 6:57; Joh 12:25; Joh 14:6; 1 Cor 15:21; Col 3:4)26and everyone who lives and believes in me shall never die. Do you believe this?” (Joh 6:50; Joh 8:51)27She said to him, “Yes, Lord; I believe that you are the Christ, the Son of God, who is coming into the world.” (Mat 11:3; Mat 16:16; Joh 6:14; Joh 6:69; Joh 8:24; Joh 13:19; Joh 20:31; 1 Joh 4:16; 1 Joh 5:1; 1 Joh 5:5)
Jesus Weeps
28When she had said this, she went and called her sister Mary, saying in private, “The Teacher is here and is calling for you.” (Mat 26:18; Mar 14:14; Luk 22:11; Joh 13:13)29And when she heard it, she rose quickly and went to him.30Now Jesus had not yet come into the village, but was still in the place where Martha had met him.31When the Jews who were with her in the house, consoling her, saw Mary rise quickly and go out, they followed her, supposing that she was going to the tomb to weep there. (Joh 11:19)32Now when Mary came to where Jesus was and saw him, she fell at his feet, saying to him, “Lord, if you had been here, my brother would not have died.” (Joh 11:21)33When Jesus saw her weeping, and the Jews who had come with her also weeping, he was deeply moved[5] in his spirit and greatly troubled. (Mar 14:5; Joh 11:38; Joh 12:27; Joh 13:21)34And he said, “Where have you laid him?” They said to him, “Lord, come and see.”35Jesus wept. (Luk 19:41)36So the Jews said, “See how he loved him!” (Joh 11:3)37But some of them said, “Could not he who opened the eyes of the blind man also have kept this man from dying?” (Joh 9:6; Joh 11:21; Joh 11:32)
Jesus Raises Lazarus
38Then Jesus, deeply moved again, came to the tomb. It was a cave, and a stone lay against it. (Jes 22:16; Mat 27:60; Mar 15:46; Luk 24:2; Joh 11:33; Joh 20:1)39Jesus said, “Take away the stone.” Martha, the sister of the dead man, said to him, “Lord, by this time there will be an odor, for he has been dead four days.” (Joh 11:17)40Jesus said to her, “Did I not tell you that if you believed you would see the glory of God?” (Joh 11:4; Joh 11:25; Rom 6:4)41So they took away the stone. And Jesus lifted up his eyes and said, “Father, I thank you that you have heard me. (Joh 17:1)42I knew that you always hear me, but I said this on account of the people standing around, that they may believe that you sent me.” (Mat 26:53; Joh 3:17; Joh 11:22; Joh 12:29; Joh 17:8; Joh 17:21)43When he had said these things, he cried out with a loud voice, “Lazarus, come out.”44The man who had died came out, his hands and feet bound with linen strips, and his face wrapped with a cloth. Jesus said to them, “Unbind him, and let him go.” (Joh 5:28; Joh 19:40; Joh 20:7)
The Plot to Kill Jesus
45Many of the Jews therefore, who had come with Mary and had seen what he did, believed in him, (Joh 2:23; Joh 11:19; Joh 12:11; Hand 9:42)46but some of them went to the Pharisees and told them what Jesus had done.47So the chief priests and the Pharisees gathered the council and said, “What are we to do? For this man performs many signs. (Mat 5:22; Mat 26:3; Joh 12:19; Hand 4:16)48If we let him go on like this, everyone will believe in him, and the Romans will come and take away both our place and our nation.” (Joh 6:15; Joh 18:36; Hand 21:28)49But one of them, Caiaphas, who was high priest that year, said to them, “You know nothing at all. (Mat 26:3; Joh 11:51; Joh 18:13)50Nor do you understand that it is better for you that one man should die for the people, not that the whole nation should perish.” (Joh 18:14)51He did not say this of his own accord, but being high priest that year he prophesied that Jesus would die for the nation, (Ex 28:30; Num 27:21; 1 Sam 23:9; 1 Sam 30:7; Ezra 2:63; Neh 7:65; Joh 11:49)52and not for the nation only, but also to gather into one the children of God who are scattered abroad. (Jes 49:6; Joh 10:16; 1 Joh 2:2)53So from that day on they made plans to put him to death. (Joh 7:1)54Jesus therefore no longer walked openly among the Jews, but went from there to the region near the wilderness, to a town called Ephraim, and there he stayed with the disciples. (Joh 7:1; Joh 7:4)55Now the Passover of the Jews was at hand, and many went up from the country to Jerusalem before the Passover to purify themselves. (2 Kron 30:17; Luk 2:42; Joh 6:4; Joh 18:28; Hand 21:24)56They were looking for[6] Jesus and saying to one another as they stood in the temple, “What do you think? That he will not come to the feast at all?” (Joh 7:11)57Now the chief priests and the Pharisees had given orders that if anyone knew where he was, he should let them know, so that they might arrest him.