1Agrippa zei tegen Paulus: ‘Ga uw gang. U mag voor uzelf spreken.’ Paulus stak zijn hand op en verdedigde zich met deze woorden:2‘Ik ben blij, koning Agrippa, dat ik mij vandaag voor u mag verdedigen tegen alles waarvan de Joden mij beschuldigen.3U bent zeer goed op de hoogte van de gebruiken en geschilpunten onder hen. Wilt u daarom zo vriendelijk zijn mij geduldig aan te horen?4Alle Joden weten hoe ik heb geleefd. Zij kennen mij van jongs af aan. Ik heb mijn opvoeding eerst in Tarsus en later in Jeruzalem genoten.5Het is hun bekend dat ik van mijn jeugd af heb geleefd volgens de regels van de Farizese partij, de strengste richting van onze godsdienst. Als zij dat nu maar wilden toegeven.6Nu sta ik hier terecht omdat ik verwacht dat God zal doen wat Hij onze voorouders heeft beloofd.7De twaalf stammen van Israël verwachten dat ook en dienen God daarom heel serieus, dag en nacht. Maar, koning Agrippa, ik word ervoor vervolgd!8Waarom kan niemand hier geloven dat God doden levend maakt?9Ik heb vroeger zelf ook gemeend al het mogelijke te moeten doen om de verspreiding van de naam van Jezus van Nazareth tegen te gaan.10Met toestemming van de leidende priesters heb ik in Jeruzalem velen van zijn volgelingen gevangengezet. En als tegen hen de doodstraf werd geëist, stemde ik daar altijd mee in.11Ik ging alle synagogen binnen. Als ik daar christenen vond, probeerde ik hen vaak met geweld te dwingen Jezus te vervloeken. Door een diepe haat gedreven, vervolgde ik hen zelfs tot in het buitenland.12Zo ging ik ook naar Damascus, met toestemming van de leidende priesters. Zij hadden mij de bevoegdheid gegeven namens hen op te treden.13Onderweg zag ik midden op de dag een licht, koning Agrippa, helderder dan de zon! Het omstraalde mij en de mannen die met mij meereisden.14Wij vielen allemaal op de grond en ik hoorde iemand in het Hebreeuws tegen mij zeggen: “Saul, Saul! Waarom vervolgt u Mij? U doet alleen uzelf maar pijn, net als een os trapt tegen de stok die hem voortdrijft.”15“Wie bent U, Here?” vroeg ik.16En de Here antwoordde: “Ik ben Jezus, die u vervolgt. Maar kom, sta op. Ik heb Mij aan u vertoond om u in dienst te nemen. U moet de mensen vertellen wat u vandaag van Mij hebt gezien en wat Ik u nog zal laten zien.17Ik zal u bevrijden uit de handen van uw eigen volk en van de vreemde volken waar Ik u heen zal sturen.18U zult hen de ogen openen voor de toestand waarin zij verkeren, opdat zij zich van het duister naar het licht zullen keren en zich door God zullen laten regeren in plaats van door Satan. Door hun geloof in Mij zullen zij vergeving van hun zonden krijgen en zullen zij deel krijgen aan mijn Koninkrijk, samen met de mensen die bij Mij horen.”19Nu, koning Agrippa, ik heb gedaan wat mij in dat hemelse visioen is gezegd.20Ik ging eerst naar Damascus, toen naar Jeruzalem en heel Judea en daarna naar andere landen. Overal waar ik kwam, heb ik de mensen opgeroepen tot bekering, tot een leven met God, wat ook uit hun doen en laten zou moeten blijken.21Dat was de reden waarom de Joden mij in de tempel gevangennamen en daarna probeerden te vermoorden.22Maar God heeft mij geholpen, zodat ik vandaag in levenden lijve voor u sta. Ik vertel groot en klein niets anders dan wat Mozes en de profeten hebben voorspeld.23Namelijk dat de Christus zou lijden en als eerste uit de dood zou terugkomen om te vertellen dat het reddende Licht voor Joden en niet-Joden schijnt.’24Terwijl Paulus met zijn verdediging bezig was, riep Festus ineens: ‘Het is u in uw hoofd geslagen, Paulus! Al dat gestudeer heeft u gek gemaakt!’25Maar Paulus antwoordde: ‘Ik weet precies wat ik zeg, excellentie. Wat ik heb gezegd, is waar, zonder enige overdrijving.26De koning begrijpt wel wat ik bedoel. Met hem kan ik er open en eerlijk over spreken. Ik kan mij niet voorstellen dat al deze dingen aan zijn aandacht zijn ontsnapt. Zij zijn per slot van rekening niet ergens in een uithoek gebeurd.27Koning Agrippa! Gelooft u de profeten? Ja, ik weet dat u ze gelooft!’28‘Wacht eens even,’ zei Agrippa. ‘U denkt toch niet dat u zomaar even een christen van mij kunt maken?’29‘Ik zou God wel willen vragen,’ antwoordde Paulus, ‘of niet alleen u, maar ook ieder die mij nu hoort, vroeg of laat zo zal worden als ik, zonder deze boeien natuurlijk.’30De koning, de gouverneur, Bernice en alle anderen stonden op en verlieten de aula.31Toen zij buiten waren, zeiden zij tegen elkaar: ‘Die man heeft niets gedaan waarop de doodstraf of gevangenisstraf staat.’32En de koning zei nog tegen Festus: ‘Als hij zich niet op de keizer beroepen had, zou hij nu vrij man zijn.’
1So Agrippa said to Paul, “You have permission to speak for yourself.” Then Paul stretched out his hand and made his defense: (Hand 9:15)2“I consider myself fortunate that it is before you, King Agrippa, I am going to make my defense today against all the accusations of the Jews, (Hand 25:7; Hand 25:19; Hand 26:7)3especially because you are familiar with all the customs and controversies of the Jews. Therefore I beg you to listen to me patiently. (Hand 6:14; Hand 18:15)4“My manner of life from my youth, spent from the beginning among my own nation and in Jerusalem, is known by all the Jews. (Hand 24:17; Hand 28:19; Gal 1:13)5They have known for a long time, if they are willing to testify, that according to the strictest party of our religion I have lived as a Pharisee. (Hand 22:3; Hand 23:6; Hand 24:5; Jak 1:26)6And now I stand here on trial because of my hope in the promise made by God to our fathers, (Hand 13:32)7to which our twelve tribes hope to attain, as they earnestly worship night and day. And for this hope I am accused by Jews, O king! (Ezra 6:17; Mat 19:28; Luk 22:30; Hand 2:33; Hand 26:2; Fil 3:11; Heb 10:36; Heb 11:13; Heb 11:39; Jak 1:1; Op 21:12)8Why is it thought incredible by any of you that God raises the dead? (Hand 17:3; 1 Cor 15:12)9“I myself was convinced that I ought to do many things in opposing the name of Jesus of Nazareth. (Joh 16:2; Hand 3:17; Hand 22:8; 1 Tim 1:13)10And I did so in Jerusalem. I not only locked up many of the saints in prison after receiving authority from the chief priests, but when they were put to death I cast my vote against them. (Hand 8:3; Hand 9:1; Hand 9:14; Hand 9:21; Hand 22:4; Hand 22:20; Hand 26:12)11And I punished them often in all the synagogues and tried to make them blaspheme, and in raging fury against them I persecuted them even to foreign cities. (Hand 9:1; Hand 13:45; Hand 22:5; Hand 22:19)
Paul Tells of His Conversion
12“In this connection I journeyed to Damascus with the authority and commission of the chief priests. (Hand 9:3; Hand 22:6)13At midday, O king, I saw on the way a light from heaven, brighter than the sun, that shone around me and those who journeyed with me.14And when we had all fallen to the ground, I heard a voice saying to me in the Hebrew language,[1] ‘Saul, Saul, why are you persecuting me? It is hard for you to kick against the goads.’ (Hand 21:40; Hand 22:2)15And I said, ‘Who are you, Lord?’ And the Lord said, ‘I am Jesus whom you are persecuting.16But rise and stand upon your feet, for I have appeared to you for this purpose, to appoint you as a servant and witness to the things in which you have seen me and to those in which I will appear to you, (Ez 2:1; Dan 10:11; Hand 22:14)17delivering you from your people and from the Gentiles—to whom I am sending you (1 Kron 16:35; Jer 1:8; Jer 1:19; Jer 15:20; Hand 9:15; Hand 12:11; Rom 11:13; 1 Tim 2:7)18to open their eyes, so that they may turn from darkness to light and from the power of Satan to God, that they may receive forgiveness of sins and a place among those who are sanctified by faith in me.’ (Jes 35:5; Jes 42:7; Luk 22:53; Hand 5:31; Hand 15:9; Hand 20:32; 1 Cor 5:5; 2 Tess 2:13)19“Therefore, O King Agrippa, I was not disobedient to the heavenly vision, (Hand 26:13)20but declared first to those in Damascus, then in Jerusalem and throughout all the region of Judea, and also to the Gentiles, that they should repent and turn to God, performing deeds in keeping with their repentance. (Mat 3:8; Luk 3:8; Hand 2:38; Hand 9:19; Hand 9:26; Hand 13:46; Hand 14:15; Hand 22:17)21For this reason the Jews seized me in the temple and tried to kill me. (Hand 21:27; Hand 21:30; Hand 24:18)22To this day I have had the help that comes from God, and so I stand here testifying both to small and great, saying nothing but what the prophets and Moses said would come to pass: (Hand 10:43; Hand 24:14; 2 Cor 1:10; Ef 6:13; Heb 13:5)23that the Christ must suffer and that, by being the first to rise from the dead, he would proclaim light both to our people and to the Gentiles.” (Luk 2:32; Luk 24:26; Joh 12:34; Hand 3:18; Hand 26:18; Rom 1:4; 1 Cor 15:20; 1 Cor 15:23; Ef 2:17; Col 1:18; Heb 2:10; Op 1:5)24And as he was saying these things in his defense, Festus said with a loud voice, “Paul, you are out of your mind; your great learning is driving you out of your mind.” (2 Kon 9:11; Jer 29:26; Mar 3:21; Joh 10:20; Hand 12:15; Hand 17:32; Hand 26:8; 1 Cor 1:23; 1 Cor 2:14; 1 Cor 4:10)25But Paul said, “I am not out of my mind, most excellent Festus, but I am speaking true and rational words. (Hand 24:2; 2 Cor 5:13; 2 Petr 1:16)26For the king knows about these things, and to him I speak boldly. For I am persuaded that none of these things has escaped his notice, for this has not been done in a corner. (Hand 26:3)27King Agrippa, do you believe the prophets? I know that you believe.”28And Agrippa said to Paul, “In a short time would you persuade me to be a Christian?”[2] (Hand 11:26; 1 Petr 4:16)29And Paul said, “Whether short or long, I would to God that not only you but also all who hear me this day might become such as I am—except for these chains.” (Hand 21:33; 1 Cor 7:7)30Then the king rose, and the governor and Bernice and those who were sitting with them. (Hand 23:24)31And when they had withdrawn, they said to one another, “This man is doing nothing to deserve death or imprisonment.” (Hand 23:29)32And Agrippa said to Festus, “This man could have been set free if he had not appealed to Caesar.” (Hand 9:15; Hand 25:11; Hand 28:18; Hand 28:19)