1.Mose 15 | Het Boek :: ERF Bibleserver

Het Boek

Gods verbond met Abram

1 Na deze gebeurtenissen sprak de HERE met Abram en zei: ‘Wees niet bang Abram, want Ik zal u beschermen en zegenen.’ 2 Maar Abram zei: ‘Och HERE, mijn God, U kunt mij wel zegenen, maar wat helpt dat, nu ik geen zoon heb? 3 Wanneer ik sterf, zal de Damascener Eliëzer al mijn bezittingen erven. Een dienaar zal mijn erfgenaam worden.’ 4 Maar de HERE nam weer het woord: ‘Niemand anders dan uw eigen zoon zal uw erfgenaam zijn.’ 5 God nam Abram mee naar buiten en wees naar de nachtelijke hemel: ‘Kijk naar boven en tel al die sterren eens als u kunt! Zo zal uw nageslacht zijn: ontelbaar!’ 6 Abram geloofde het woord van de HERE en dat was de reden dat God hem als een rechtvaardig mens beschouwde. 7 Hij zei tegen Abram: ‘Ik ben de HERE, die u vanuit Ur der Chaldeeën hier heeft gebracht om u dit land te geven.’ 8 Abram vroeg: ‘Maar HERE, mijn God, hoe kan ik er zeker van zijn dat U mij dit land zult geven?’ 9 God antwoordde: ‘Haal een driejarige jonge koe, een driejarige geit, een driejarige ram, een tortelduif en een jonge duif.’ 10 Abram hakte de dieren in tweeën, maar liet de vogels heel. 11 Toen de roofvogels op de kadavers neerstreken, joeg Abram ze weg. 12 Bij het ondergaan van de zon viel Abram in een diepe slaap en kreeg een angstige droom. 13 Toen zei God tegen Abram: ‘Uw nakomelingen zullen vierhonderd jaar in een vreemd land wonen, ze zullen daar slaven zijn en slecht behandeld worden. 14 Maar het volk dat hen onderdrukt, zal Ik straffen. Daarna zal uw volk wegtrekken met grote rijkdommen. 15 Maar u zult een hoge leeftijd bereiken en rustig kunnen sterven. 16 Na vier generaties zullen uw nakomelingen hier terugkeren, want eerder zal de slechtheid van de Amorieten niet het peil bereiken waarop Ik ze zal straffen.’ 17 Toen de zon onder was en het donker begon te worden, zag Abram een rokende vuurpot en een vlammende fakkel tussen de helften van de dode dieren doorgaan. 18 Die dag sloot de HERE een verbond met Abram en zei: ‘Ik zal dit land aan uw nakomelingen geven, van de Nijl tot de rivier de Eufraat. 19-21 En zij zullen de Kenieten, de Kenizzieten, de Kadmonieten, de Hethieten, de Perizzieten, de Refaïeten, de Amorieten, de Kanaänieten, de Girgasieten en de Jebusieten onderwerpen.’

English Standard Version

God’s Covenant with Abram

1 After these things the word of the Lord came to Abram in a vision: “Fear not, Abram, I am your shield; your reward shall be very great.” (1Mo 26,24; Ps 3,3; Ps 18,2; Ps 84,11; Ps 119,114; Dan 10,12; Lk 1,13; Lk 1,30)

1Mo 26,24Ps 3,3Ps 18,2Ps 84,11Ps 119,114Dan 10,12Lk 1,13Lk 1,30

2 But Abram said, “O Lord God, what will you give me, for I continue^[1] childless, and the heir of my house is Eliezer of Damascus?” 3 And Abram said, “Behold, you have given me no offspring, and a member of my household will be my heir.” (1Mo 14,14) 4 And behold, the word of the Lord came to him: “This man shall not be your heir; your very own son^[2] shall be your heir.” (1Mo 17,16) 5 And he brought him outside and said, “Look toward heaven, and number the stars, if you are able to number them.” Then he said to him, “So shall your offspring be.” (1Mo 22,17; 1Mo 26,4; 2Mo 32,13; 5Mo 1,10; 5Mo 10,22; 1Chr 27,23; Ps 147,4; Röm 4,18; Hebr 11,12)

1Mo 22,171Mo 26,42Mo 32,135Mo 1,105Mo 10,221Chr 27,23Ps 147,4Röm 4,18Hebr 11,12

6 And he believed the Lord, and he counted it to him as righteousness. (Ps 106,31; Röm 4,3; Röm 4,9; Röm 4,22; Gal 3,6; Jak 2,23)

Ps 106,31Röm 4,3Röm 4,9Röm 4,22Gal 3,6Jak 2,23

7 And he said to him, “I am the Lord who brought you out from Ur of the Chaldeans to give you this land to possess.” (1Mo 11,31; 1Mo 12,1; Neh 9,7; Ps 105,42; Ps 105,44; Apg 7,2)

1Mo 11,311Mo 12,1Neh 9,7Ps 105,42Ps 105,44Apg 7,2

8 But he said, “O Lord God, how am I to know that I shall possess it?” (Ri 6,17; 2Kön 20,8; Ps 86,17; Jes 7,11; Lk 1,18)

Ri 6,172Kön 20,8Ps 86,17Jes 7,11Lk 1,18

9 He said to him, “Bring me a heifer three years old, a female goat three years old, a ram three years old, a turtledove, and a young pigeon.” 10 And he brought him all these, cut them in half, and laid each half over against the other. But he did not cut the birds in half. (3Mo 1,17; Jer 34,18) 11 And when birds of prey came down on the carcasses, Abram drove them away. 12 As the sun was going down, a deep sleep fell on Abram. And behold, dreadful and great darkness fell upon him. (1Mo 2,21) 13 Then the Lord said to Abram, “Know for certain that your offspring will be sojourners in a land that is not theirs and will be servants there, and they will be afflicted for four hundred years. (2Mo 1,11; 2Mo 3,7; 2Mo 12,40; Apg 7,6; Gal 3,17)

2Mo 1,112Mo 3,72Mo 12,40Apg 7,6Gal 3,17

14 But I will bring judgment on the nation that they serve, and afterward they shall come out with great possessions. (2Mo 6,6; 2Mo 12,36; Ps 105,37) 15 As for you, you shall go to your fathers in peace; you shall be buried in a good old age. (1Mo 25,8) 16 And they shall come back here in the fourth generation, for the iniquity of the Amorites is not yet complete.” (1Kön 21,26; Dan 8,23; Am 2,9; Mt 23,32; 1Thess 2,16)

1Kön 21,26Dan 8,23Am 2,9Mt 23,321Thess 2,16

17 When the sun had gone down and it was dark, behold, a smoking fire pot and a flaming torch passed between these pieces. 18 On that day the Lord made a covenant with Abram, saying, “To your offspring I give^[3] this land, from the river of Egypt to the great river, the river Euphrates, (1Mo 12,7; 1Mo 13,15; 1Mo 24,7; 1Mo 26,4; 2Mo 23,31; 4Mo 34,2; 5Mo 1,7; 5Mo 34,4; Jos 1,4; Neh 9,8)

1Mo 12,71Mo 13,151Mo 24,71Mo 26,42Mo 23,314Mo 34,25Mo 1,75Mo 34,4Jos 1,4Neh 9,8

19 the land of the Kenites, the Kenizzites, the Kadmonites, 20 the Hittites, the Perizzites, the Rephaim, 21 the Amorites, the Canaanites, the Girgashites and the Jebusites.”