Genesis 12 | Het Boek :: ERF Bibleserver

Het Boek

De farao door Abram misleid

1 Eerder had de HERE Abram de opdracht gegeven: ‘Verlaat uw land en uw familie en ga naar het land dat Ik u zal wijzen. 2 Dan zal Ik u de vader van een groot volk maken. Ik zal u zegenen en uw naam overal beroemd maken. U zult vele anderen tot een zegen zijn. 3 Als iemand u zegent, zal Ik hem zegenen en als iemand u vervloekt, zal Ik hem vervloeken. U zult voor alle volken een zegen zijn.’ 4 Abram gehoorzaamde de HERE en vertrok met zijn neef Lot. Abram was toen vijfenzeventig jaar. 5 Hij nam zijn vrouw Sarai, zijn neef Lot en al zijn bezittingen mee: vee en slaven die hij in Haran had verzameld. Zo kwamen zij in Kanaän aan. 6 Trekkend door het land kwamen zij in de buurt van Sichem, bij het eikenbos Moré. In dat gebied leefden in die tijd Kanaänieten. 7 Daar verscheen de HERE opnieuw aan Abram en zei: ‘Dit land zal Ik aan uw nageslacht geven.’ Abram bouwde een altaar op de plaats waar hij de HERE ontmoette. 8 Daarna trok hij in zuidelijke richting naar het heuvelachtige gebied tussen Betel in het westen en Ai in het oosten. Hij zette daar zijn tent op, bouwde een altaar voor de HERE en aanbad Hem. 9 Zo trok Abram steeds verder naar het zuiden in de richting van de Negev. 10 Er brak echter een zware hongersnood uit in Kanaän en Abram besloot naar Egypte uit te wijken. 11-13 Toen zij de grens van Egypte naderden, begon Abram zich zorgen te maken. Hij zei tegen zijn vrouw Sarai: ‘Je bent een knappe vrouw. Als de Egyptenaren jou zien, zouden ze mij wel eens kunnen doden om jou te krijgen. Daarom kun je beter zeggen dat je mijn zuster bent. Dan zullen de Egyptenaren mij goed behandelen, ter wille van jou!’ 14-15 En inderdaad, zo gauw de Egyptenaren de schoonheid van Sarai zagen, brachten zij hun koning, de farao, op de hoogte. Hij nam Sarai op in zijn harem. 16 De farao overlaadde Abram met geschenken: schapen, runderen, ezels, slaven, slavinnen en kamelen. 17 Maar de HERE stuurde zware plagen over de hele hofhouding, omdat de farao Sarai in zijn harem had opgenomen. 18 Toen riep de farao Abram bij zich. ‘Wat hebt u mij aangedaan? Waarom hebt u gezegd dat Sarai uw zuster was, zodat ik haar als mijn vrouw heb genomen? Waarom hebt u mij niet verteld dat zij uw vrouw is? 19 Hoe kon u haar aan mij afstaan door te zeggen dat zij uw zuster is? Neem haar maar terug en vertrek!’ 20 Begeleid door een gewapend escorte werden Abram en zijn vrouw met al hun bezittingen het land uitgezet.

English Standard Version

van Crossway

The Call of Abram

1 Now the Lord said^[1] to Abram, “Go from your country^[2] and your kindred and your father’s house to the land that I will show you. (Hand 7:3; Heb 11:8) 2 And I will make of you a great nation, and I will bless you and make your name great, so that you will be a blessing. (Gen 17:6; Gen 18:18; Gal 3:14) 3 I will bless those who bless you, and him who dishonors you I will curse, and in you all the families of the earth shall be blessed.”^[3] (Gen 18:18; Gen 22:18; Gen 26:4; Gen 27:29; Gen 28:14; Num 24:9; Jer 4:2; Hand 3:25; Gal 3:8; Gal 3:16)

Gen 18:18Gen 22:18Gen 26:4Gen 27:29Gen 28:14Num 24:9Jer 4:2Hand 3:25Gal 3:8Gal 3:16

4 So Abram went, as the Lord had told him, and Lot went with him. Abram was seventy-five years old when he departed from Haran. (Gen 11:31) 5 And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother’s son, and all their possessions that they had gathered, and the people that they had acquired in Haran, and they set out to go to the land of Canaan. When they came to the land of Canaan, 6 Abram passed through the land to the place at Shechem, to the oak^[4] of Moreh. At that time the Canaanites were in the land. (Gen 13:7; Gen 13:18; Deut 11:30; Ri 7:1; Heb 11:9)

Gen 13:7Gen 13:18Deut 11:30Ri 7:1Heb 11:9

7 Then the Lord appeared to Abram and said, “To your offspring I will give this land.” So he built there an altar to the Lord, who had appeared to him. (Gen 13:15; Gen 17:8; Ex 33:1; Num 32:11; Ps 105:9; Gal 3:16)

Gen 13:15Gen 17:8Ex 33:1Num 32:11Ps 105:9Gal 3:16

8 From there he moved to the hill country on the east of Bethel and pitched his tent, with Bethel on the west and Ai on the east. And there he built an altar to the Lord and called upon the name of the Lord. (Gen 28:19) 9 And Abram journeyed on, still going toward the Negeb.

Abram and Sarai in Egypt

10 Now there was a famine in the land. So Abram went down to Egypt to sojourn there, for the famine was severe in the land. (Gen 26:1; Gen 43:1) 11 When he was about to enter Egypt, he said to Sarai his wife, “I know that you are a woman beautiful in appearance, 12 and when the Egyptians see you, they will say, ‘This is his wife.’ Then they will kill me, but they will let you live. (Gen 20:1; Gen 26:6) 13 Say you are my sister, that it may go well with me because of you, and that my life may be spared for your sake.” 14 When Abram entered Egypt, the Egyptians saw that the woman was very beautiful. 15 And when the princes of Pharaoh saw her, they praised her to Pharaoh. And the woman was taken into Pharaoh’s house. 16 And for her sake he dealt well with Abram; and he had sheep, oxen, male donkeys, male servants, female servants, female donkeys, and camels. 17 But the Lord afflicted Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abram’s wife. (1 Kron 16:21; Ps 105:14) 18 So Pharaoh called Abram and said, “What is this you have done to me? Why did you not tell me that she was your wife? 19 Why did you say, ‘She is my sister,’ so that I took her for my wife? Now then, here is your wife; take her, and go.” 20 And Pharaoh gave men orders concerning him, and they sent him away with his wife and all that he had.