1Zo kon David Gat verlaten. Hij vluchtte naar de grot van Adullam, waar zijn broers en andere familieleden hem al snel gezelschap kwamen houden.2Ook anderen kwamen daarheen, mensen die in moeilijkheden zaten, schulden hadden of gewoon ontevreden waren. Uiteindelijk stond David aan het hoofd van ongeveer vierhonderd man.3Korte tijd later vertrok David naar Mispe in Moab om de koning van Moab te vragen of zijn ouders daar onder koninklijke bescherming mochten verblijven, totdat hij wist wat God met hem voorhad.4David bracht hen bij de koning en zij bleven in Moab gedurende de hele periode dat David in de bergvesting woonde.5Op een dag vertelde de profeet Gad aan David dat hij de bergvesting moest verlaten om terug te keren naar Juda. David deed dat en trok naar het woud van Cheret.6Saul hoorde algauw waar David en zijn mannen zich hadden verscholen. Hij was op dat moment in Gibea en zat onder een eik met zijn speer in de hand, omringd door zijn officieren.7‘Luister, mannen van Benjamin,’ riep Saul toen hij het nieuws had gehoord. ‘Heeft ook David u akkers, wijngaarden en hoge rangen in zijn leger aangeboden?8Daarom snap ik niet dat u tegen mij bent. Want niet een van u heeft mij ooit verteld dat mijn eigen zoon een verbond met David heeft gesloten. U voelt zelfs niet met mij mee. Denk u eens in! Mijn eigen zoon moedigt David aan hier te komen en een greep naar de macht te doen!’9-10Toen nam de Edomiet Doëg, die bij Sauls mannen stond, het woord en zei: ‘Toen ik in Nob was, heb ik David zien praten met de priester Achimelech. Achimelech vroeg de HERE om raad over wat David moest doen en daarna gaf hij hem voedsel en het zwaard van de Filistijn Goliat.’11-12Daarop ontbood koning Saul onmiddellijk Achimelech en zijn hele familie en de andere priesters uit Nob. Toen zij aankwamen, zei Saul tegen hem: ‘Luister eens goed naar mij, zoon van Achitub!’ ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg de angstige Achimelech.13‘Waarom hebben u en David tegen mij samengezworen?’ wilde Saul weten. ‘Waarom hebt u hem voedsel en een zwaard gegeven en voor hem met God gepraat? Waarom hebt u hem aangemoedigd tegen mij in opstand te komen en mij hier aan te vallen?’14‘Maar koning,’ wierp Achimelech tegen, ‘er is toch zeker niemand onder al uw dienaren die zo trouw is als David? Hij is uw schoonzoon en het hoofd van uw lijfwacht! Wie mag zo vertrouwelijk met u omgaan en geniet zoveel aanzien aan uw hof?15Dit was toch zeker niet de eerste keer dat ik God voor hem om raad heb gevraagd? Het is niet eerlijk als u mij en mijn familie hiervan beschuldigt, want ik heb nooit iets geweten van enige samenzwering tegen u.’16‘U zult sterven, Achimelech, samen met uw hele familie,’ schreeuwde de koning.17Hij beval zijn lijfwachten: ‘Dood deze priesters, want zij zijn bondgenoten van David. Zij wisten dat hij voor mij op de vlucht was, maar hebben het mij niet verteld!’ De soldaten weigerden echter de priesters van de HERE te doden.18Toen wendde de koning zich tot Doëg en zei: ‘Doet u het maar.’ Doëg liep op hen af en doodde de vijfentachtig priesters, die allemaal de linnen priesterkleding droegen.19Saul liet ook Nob verwoesten, de stad van de priesters en doodde hun gezinnen: mannen, vrouwen, kinderen en babyʼs en ook alle ossen, ezels en schapen.20Alleen Abjatar, een van de zonen van Achimelech, wist te ontkomen en vluchtte naar David.21Toen hij hem vertelde wat Saul had gedaan,22riep David uit: ‘Ik had het kunnen weten! Toen ik Doëg daar zag, wist ik dat hij het Saul zou vertellen. Het is mijn schuld dat uw hele familie is uitgemoord.23Blijf hier bij mij, ik zal u met mijn eigen leven beschermen. Bij mij bent u veilig.’
1.Samuel 22
English Standard Version
David at the Cave of Adullam
1David departed from there and escaped to the cave of Adullam. And when his brothers and all his father’s house heard it, they went down there to him. (2Sam 23,13; 1Chr 11,15)2And everyone who was in distress, and everyone who was in debt, and everyone who was bitter in soul,[1] gathered to him. And he became commander over them. And there were with him about four hundred men. (Ri 9,4; Ri 11,3; 1Sam 23,13; 1Sam 25,13)3And David went from there to Mizpeh of Moab. And he said to the king of Moab, “Please let my father and my mother stay[2] with you, till I know what God will do for me.”4And he left them with the king of Moab, and they stayed with him all the time that David was in the stronghold.5Then the prophet Gad said to David, “Do not remain in the stronghold; depart, and go into the land of Judah.” So David departed and went into the forest of Hereth. (2Sam 24,11; 2Sam 24,18; 1Chr 21,9; 1Chr 21,11; 1Chr 21,13; 1Chr 21,18; 1Chr 29,29; 2Chr 29,25)
Saul Kills the Priests at Nob
6Now Saul heard that David was discovered, and the men who were with him. Saul was sitting at Gibeah under the tamarisk tree on the height with his spear in his hand, and all his servants were standing about him. (1Mo 21,33; 1Sam 31,13)7And Saul said to his servants who stood about him, “Hear now, people of Benjamin; will the son of Jesse give every one of you fields and vineyards, will he make you all commanders of thousands and commanders of hundreds, (1Sam 8,14)8that all of you have conspired against me? No one discloses to me when my son makes a covenant with the son of Jesse. None of you is sorry for me or discloses to me that my son has stirred up my servant against me, to lie in wait, as at this day.” (1Sam 18,3; 1Sam 22,13; 1Sam 23,21)9Then answered Doeg the Edomite, who stood by the servants of Saul, “I saw the son of Jesse coming to Nob, to Ahimelech the son of Ahitub, (1Sam 14,3; 1Sam 21,1; 1Sam 21,7)10and he inquired of the Lord for him and gave him provisions and gave him the sword of Goliath the Philistine.” (4Mo 27,21; 1Sam 21,6; 1Sam 21,9; 1Sam 23,2; 1Sam 23,4; 1Sam 30,8; 2Sam 5,19; 2Sam 5,23)11Then the king sent to summon Ahimelech the priest, the son of Ahitub, and all his father’s house, the priests who were at Nob, and all of them came to the king.12And Saul said, “Hear now, son of Ahitub.” And he answered, “Here I am, my lord.”13And Saul said to him, “Why have you conspired against me, you and the son of Jesse, in that you have given him bread and a sword and have inquired of God for him, so that he has risen against me, to lie in wait, as at this day?” (1Sam 22,8; 1Sam 22,10)14Then Ahimelech answered the king, “And who among all your servants is so faithful as David, who is the king’s son-in-law, and captain over[3] your bodyguard, and honored in your house?15Is today the first time that I have inquired of God for him? No! Let not the king impute anything to his servant or to all the house of my father, for your servant has known nothing of all this, much or little.” (1Sam 22,10; 1Sam 25,36)16And the king said, “You shall surely die, Ahimelech, you and all your father’s house.”17And the king said to the guard who stood about him, “Turn and kill the priests of the Lord, because their hand also is with David, and they knew that he fled and did not disclose it to me.” But the servants of the king would not put out their hand to strike the priests of the Lord. (2Kön 10,25; 2Kön 11,4; 2Kön 11,6; 2Chr 12,10)18Then the king said to Doeg, “You turn and strike the priests.” And Doeg the Edomite turned and struck down the priests, and he killed on that day eighty-five persons who wore the linen ephod. (1Sam 2,31)19And Nob, the city of the priests, he put to the sword; both man and woman, child and infant, ox, donkey and sheep, he put to the sword. (1Sam 15,3)20But one of the sons of Ahimelech the son of Ahitub, named Abiathar, escaped and fled after David. (1Sam 23,6; 1Sam 23,9)21And Abiathar told David that Saul had killed the priests of the Lord.22And David said to Abiathar, “I knew on that day, when Doeg the Edomite was there, that he would surely tell Saul. I have occasioned the death of all the persons of your father’s house. (1Sam 21,7)23Stay with me; do not be afraid, for he who seeks my life seeks your life. With me you shall be in safekeeping.” (1Kön 2,26)