1Saul was nu al meer dan een jaar koning. In zijn tweede regeringsjaar2koos hij drieduizend man uit als speciale troepen. Hij nam tweeduizend man mee naar Michmas en het gebergte bij Betel. De andere duizend bleven onder bevel van Sauls zoon Jonatan bij Gibea in het land van Benjamin. De rest van het leger werd naar huis gestuurd.3-4Jonatan viel het Filistijnse garnizoen bij Geba aan en vernietigde het. Dat nieuws ging als een lopend vuurtje door het Filistijnse land en Saul liet de bazuinblazers het nieuws door heel Israël verspreiden. Hij maakte bekend dat hij het Filistijnse garnizoen had vernietigd en waarschuwde dat de Filistijnen uit woede wraak zouden nemen. Zo werd het hele Israëlitische leger opnieuw gemobiliseerd en verzamelde het zich bij Gilgal.5De Filistijnen brachten een machtig leger op de been met drieduizend strijdwagens, zesduizend ruiters en een ontelbaar aantal soldaten. Zij verzamelden zich bij Michmas, ten oosten van Bet-Awen.6Toen de mannen van Israël die enorme troepenmacht tegenover zich zagen, raakten zij in paniek en zochten een veilig heenkomen in grotten, dicht struikgewas en onder rotsen, ja, zelfs in rotsgraven en putten.7Enkelen staken de Jordaan over en ontkwamen naar het land van Gad en Gilead. Ondertussen bleef Saul in Gilgal en de mannen die bij hem waren, beefden van angst voor wat hun te wachten stond.8Samuël had Saul eerder gezegd dat hij zeven dagen op zijn komst moest wachten. Maar toen hij niet kwam opdagen en Sauls leger steeds verder slonk,9besloot Saul het brandoffer en de vredeoffers zelf te brengen.10Net toen hij het brandoffer had gebracht, verscheen Samuël. Saul ging hem tegemoet om hem te begroeten.11Maar Samuël vroeg: ‘Wat hebt u nu gedaan?’ Saul antwoordde: ‘Ik zag dat steeds meer mannen mij in de steek lieten en dat u later arriveerde dan dat u had gezegd. En ondertussen liggen de Filistijnen al bij Michmas en ze zijn klaar om aan te vallen.12Ik dacht bij mijzelf: de Filistijnen zijn klaar voor de strijd en ik heb nog niet eens de hulp van de HERE gevraagd! Toen voelde ik mij gedwongen het brandoffer te brengen zonder op u te wachten.’13‘U hebt dwaas gehandeld!’ viel Samuël uit. ‘U bent ongehoorzaam geweest aan het gebod van de HERE, uw God. Hij was van plan uw koningschap voorgoed op uw nakomelingen te laten overgaan,14maar nu zal er voortijdig een eind aan komen. Want de HERE wil alleen een man die Hem gehoorzaamt. Hij heeft die man naar zijn hart al gevonden en hem benoemd tot koning over zijn volk, want u hebt het gebod van de HERE niet gehoorzaamd.’15Na die woorden verliet Samuël Gilgal en begaf zich naar Gibea in het land van Benjamin. Toen Saul de soldaten telde die nog waren overgebleven, kwam hij slechts tot zeshonderd man.16Saul, Jonatan en deze zeshonderd mannen sloegen hun kamp op bij Gibea in het land van Benjamin, terwijl de Filistijnen gelegerd waren bij Michmas.17Al spoedig verlieten drie groepen plunderaars het Filistijnse kamp,18de ene trok in de richting van Ofra in het land van Sual, de tweede trok naar Bet-Choron en de derde begaf zich naar een streek boven in het dal van Seboïm, vlak bij de woestijn.19In die tijd was in het land Israël geen enkele smid te vinden. Daar hadden de Filistijnen voor gezorgd, omdat zij bang waren dat zij wapens zouden maken voor de Israëlieten.20Wanneer de Israëlieten hun gereedschappen wilden laten slijpen, moesten zij naar een Filistijnse smid.21Die rekende zeven gram zilver voor het slijpen van een zeis of een ploegijzer en drieënhalve gram zilver voor kleiner gereedschap.22Zo kwam het dat er geen speer of zwaard in het Israëlitische leger te vinden was, uitgezonderd de wapens van Saul en Jonatan.23De bergpas bij Michmas werd ondertussen afgezet door een eenheid van het Filistijnse leger.
1Saul lived for one year and then became king, and when he had reigned for two years over Israel,[1]2Saul chose three thousand men of Israel. Two thousand were with Saul in Michmash and the hill country of Bethel, and a thousand were with Jonathan in Gibeah of Benjamin. The rest of the people he sent home, every man to his tent. (1 Sam 10:26; 1 Sam 13:5; 1 Sam 13:11; 1 Sam 13:15; 1 Sam 13:16; 1 Sam 13:23; 1 Sam 14:31)3Jonathan defeated the garrison of the Philistines that was at Geba, and the Philistines heard of it. And Saul blew the trumpet throughout all the land, saying, “Let the Hebrews hear.” (Ri 3:27; 1 Sam 10:5; 1 Sam 13:16; 1 Sam 14:5)4And all Israel heard it said that Saul had defeated the garrison of the Philistines, and also that Israel had become a stench to the Philistines. And the people were called out to join Saul at Gilgal.5And the Philistines mustered to fight with Israel, thirty thousand chariots and six thousand horsemen and troops like the sand on the seashore in multitude. They came up and encamped in Michmash, to the east of Beth-aven. (Joz 11:4; 1 Sam 14:23)6When the men of Israel saw that they were in trouble (for the people were hard pressed), the people hid themselves in caves and in holes and in rocks and in tombs and in cisterns, (Ri 6:2; Heb 11:38)7and some Hebrews crossed the fords of the Jordan to the land of Gad and Gilead. Saul was still at Gilgal, and all the people followed him trembling.
Saul’s Unlawful Sacrifice
8He waited seven days, the time appointed by Samuel. But Samuel did not come to Gilgal, and the people were scattering from him. (1 Sam 10:8)9So Saul said, “Bring the burnt offering here to me, and the peace offerings.” And he offered the burnt offering.10As soon as he had finished offering the burnt offering, behold, Samuel came. And Saul went out to meet him and greet him.11Samuel said, “What have you done?” And Saul said, “When I saw that the people were scattering from me, and that you did not come within the days appointed, and that the Philistines had mustered at Michmash,12I said, ‘Now the Philistines will come down against me at Gilgal, and I have not sought the favor of the Lord.’ So I forced myself, and offered the burnt offering.”13And Samuel said to Saul, “You have done foolishly. You have not kept the command of the Lord your God, with which he commanded you. For then the Lord would have established your kingdom over Israel forever. (1 Sam 15:11; 2 Sam 24:10; 1 Kron 21:8; 2 Kron 16:9)14But now your kingdom shall not continue. The Lord has sought out a man after his own heart, and the Lord has commanded him to be prince[2] over his people, because you have not kept what the Lord commanded you.” (1 Sam 15:28; Hand 13:22)15And Samuel arose and went up from Gilgal. The rest of the people went up after Saul to meet the army; they went up from Gilgal[3] to Gibeah of Benjamin. And Saul numbered the people who were present with him, about six hundred men. (1 Sam 13:2; 1 Sam 14:2)16And Saul and Jonathan his son and the people who were present with them stayed in Geba of Benjamin, but the Philistines encamped in Michmash. (1 Sam 13:3; 1 Sam 14:5)17And raiders came out of the camp of the Philistines in three companies. One company turned toward Ophrah, to the land of Shual; (1 Sam 14:15)18another company turned toward Beth-horon; and another company turned toward the border that looks down on the Valley of Zeboim toward the wilderness. (Joz 10:10; Neh 11:34)19Now there was no blacksmith to be found throughout all the land of Israel, for the Philistines said, “Lest the Hebrews make themselves swords or spears.” (2 Kon 24:14)20But every one of the Israelites went down to the Philistines to sharpen his plowshare, his mattock, his axe, or his sickle,[4]21and the charge was two-thirds of a shekel[5] for the plowshares and for the mattocks, and a third of a shekel[6] for sharpening the axes and for setting the goads.[7]22So on the day of the battle there was neither sword nor spear found in the hand of any of the people with Saul and Jonathan, but Saul and Jonathan his son had them. (Ri 5:8)23And the garrison of the Philistines went out to the pass of Michmash. (1 Sam 14:1; 1 Sam 14:4; 1 Sam 14:6; 1 Sam 14:11; 2 Sam 23:14; Jes 10:28)