1Maar Abram en Sarai kregen geen kinderen. Daarom gaf Sarai haar dienares, het Egyptische meisje Hagar, als tweede vrouw aan Abram.2‘De HERE heeft mij geen kinderen gegeven,’ zei Sarai, ‘neem daarom mijn dienares tot vrouw. Haar kinderen zullen dan de mijne zijn.’3Abram stemde in met Saraiʼs voorstel. Dit gebeurde tien jaar nadat Abram in Kanaän kwam.4Hij had gemeenschap met Hagar en zij raakte in verwachting. Toen ze dat merkte, nam zij echter een hooghartige houding aan tegenover haar meesteres Sarai.5Sarai beklaagde zich daarover bij Abram. ‘Het is allemaal jouw schuld,’ zei ze boos. ‘Ik heb je mijn dienares gegeven en nu zij in verwachting is, kijkt ze op mij neer. Moge de HERE rechtspreken over wat mij is aangedaan.’6‘Je mag haar van mij onder handen nemen als je dat nodig vindt,’ antwoordde Abram. Toen nam Sarai Hagar onder handen en sloeg haar, zodat ze vluchtte.7De Engel van de HERE vond Hagar bij een bron in de woestijn langs de weg naar Sur.8De Engel zei: ‘Hagar, dienares van Sarai, waar komt u vandaan en waar gaat u heen?’ Hagar antwoordde: ‘Ik ben op de vlucht voor mijn meesteres.’9De Engel zei: ‘Ga terug naar uw meesteres en gehoorzaam haar,10want uw nakomelingen zullen een groot volk worden.11U bent in verwachting en u zult een zoon krijgen. Noem hem Ismaël (God luistert), want de HERE heeft uw klachten gehoord.12Uw zoon zal een wildebras worden, een vrijbuiter! Hij zal zich veel vijanden maken en zijn hele familie trotseren.’13Hierna noemde Hagar de naam van de Here—want Hij was het die met haar had gesproken—‘de God, die ziet en door mij werd gezien.’ Ze was verbaasd dat zij God had gezien en toch nog in leven was.14Later werd de bron in de woestijn ‘De bron van de Levende die mij ziet’ genoemd. Hij ligt tussen Kades en Bered.15-16Zo kreeg Abram een zoon van Hagar en hij noemde hem Ismaël. Abram was toen zesentachtig jaar oud.
1Y Saray, mujer de Abram, no le daba hijos, pero ella tenía una sierva egipcia cuyo nombre era Agar.2Y dijo Saray a Abram: Mira ahora, YHVH me ha impedido tener hijos, te ruego que te llegues a mi sierva, quizás los obtenga de ella. Y oyó Abram la voz de Saray.3Y al cabo de diez años de habitar Abram en la tierra de Canaán, Saray, mujer de Abram, tomó a Agar la egipcia, su sierva, y la dio por mujer a su marido Abram,4y él se llegó a Agar y concibió. Sin embargo, cuando vio que había concebido, miraba con desprecio a su señora.5Entonces dijo Saray a Abram: ¡Mi afrenta sea sobre ti! Yo misma puse a mi sierva a tu disposición, y al ver que está encinta me mira con desprecio. Juzgue YHVH entre yo y tú.6Y dijo Abram a Saray: He aquí, tu sierva está en tus manos. Haz con ella lo que bien te parezca. Entonces Saray la afligió, y ella huyó de su presencia.7Pero el ángel de YHVH la halló junto a un manantial de aguas en el desierto (junto al manantial que está en el camino de Shur),8y le dijo: Agar, sierva de Saray, ¿de dónde vienes y a dónde vas? Y ella respondió: Huyo de la presencia de mi señora Saray.9Entonces le dijo el ángel de YHVH: Vuelve a tu señora y humíllate bajo sus manos.10Y le dijo el ángel de YHVH: Multiplicaré en gran manera tu descendencia, y debido a su multitud, no se podrá contar.11También le dijo el ángel de YHVH: He aquí estás encinta y darás a luz un hijo, y llamarás su nombre Ismael, porque YHVH ha escuchado tu aflicción.12Y él será un hombre como el asno salvaje. Su mano estará contra todos, y la mano de todos contra él, y vivirá enfrentado a todos sus hermanos.13Y llamó el nombre de YHVH (quien hablaba con ella): Ata-’El-Roí, porque dijo: ¿No he visto aquí yo también las espaldas de Aquél que me ve?14Por eso llamó al pozo: Beer-Lajay-Roí. He aquí está entre Cades y Bered.15Y Agar dio a luz un hijo a Abram, y Abram llamó Ismael al hijo que Agar le había dado a luz.16Y era Abram de ochenta y seis años cuando Agar le dio a luz a Ismael.