1Ein Wallfahrtslied.
Als der HERR das Geschick Zions wendete,
da waren wir wie Träumende. (Ps 14,7)2Da füllte sich unser Mund mit Lachen
und unsere Zunge mit Jubel.
Da sagte man unter den Völkern:
Groß hat der HERR an ihnen gehandelt! (Hi 8,21; Hes 36,36)3Ja, groß hat der HERR an uns gehandelt.
Da waren wir voll Freude. (Lk 1,49)4Wende doch, HERR, unser Geschick
wie die Bäche im Südland! (5Mo 30,3)5Die mit Tränen säen,
werden mit Jubel ernten. (Jes 25,8; Mt 5,4; Joh 12,24; Joh 16,20; Offb 21,4; Bar 4,23)6Sie gehen, ja gehen und weinen
und tragen zur Aussaat den Samen.
Sie kommen, ja kommen mit Jubel
und bringen ihre Garben.
1هنگامی كه خداوند ما را از اسارت به اورشليم باز آورد، فكر كرديم كه خواب میبينيم!2سپس دهان ما از خنده پر شد و سرود شادی سر داديم! آنگاه قومهای ديگر دربارهٔ ما گفتند: «خداوند برای بنیاسرائيل كارهای شگفتانگيز كرده است!»3آری خداوندا، تو برای ما كارهای شگفتانگيز كردهای و ما را آزاد ساختهای!4ای خداوند، آنچه را از دست دادهايم به ما بازگردان؛ چنانكه باران، آب را به زمين خشک باز میگرداند.5بگذار آنانی كه با اشک میكارند، با شادی درو كنند!6كسانی كه با اميد و انتظار بيرون رفته بذر میافشانند، با شادی محصول خود را باز خواهند آورد.