Hosea 9 | Einheitsübersetzung 2016

Einheitsübersetzung 2016

Trauer anstelle von Festen

1 Israel, freue dich nicht, / juble nicht wie die Völker! Denn du hast Unzucht getrieben / und deinen Gott verlassen; / auf allen Dreschtennen hast du den Lohn dafür geliebt. 2 Tenne und Kelter werden ihnen die Nahrung verweigern / und der Most wird sie im Stich lassen. 3 Im Land des HERRN dürfen sie nicht mehr wohnen; / Efraim muss nach Ägypten zurückkehren / und in Assur müssen sie unreine Speisen essen. (Hes 4,13) 4 Sie können dem HERRN kein Weinopfer mehr spenden, / ihre Schlachtopfer werden von ihm nicht angenommen: Wie Brot der Totentrauer sind diese für sie: / Alle, die davon essen, werden unrein. Ja, ihr Brot reicht nur für den eigenen Hunger, / nichts davon kommt in das Haus des HERRN. (5Mo 26,14) 5 Was wollt ihr dann tun am Feiertag, / am Festtag des HERRN? 6 Ja, sie sind weggegangen wegen der Verwüstung; / doch Ägypten wird sie einsammeln, / Memfis sie begraben. Was sie an Kostbarem mit ihrem Silber erwarben - / das Unkraut wird sich seiner bemächtigen / und Dornen werden in ihren Zelten wachsen. (Jes 34,13) 7 Gekommen sind die Tage der Strafe, / gekommen sind die Tage der Vergeltung; / Israel wird es erleben. Sie sagen: Der Prophet ist ein Narr, / der Geistesmann ist verrückt. Zur Fülle deiner Schuld / kommt die Größe der Feindseligkeit hinzu. (Am 3,2) 8 Der Späher Efraims / ist bei meinem Gott: der Prophet. Die Falle des Vogelstellers ist auf all seinen Wegen, / Feindseligkeit ist sogar im Haus seines Gottes. 9 Sie haben eine tiefe Grube gegraben / wie in den Tagen von Gibea. Doch der HERR wird ihrer Schuld gedenken / und sie heimsuchen für ihre Sünden. (Hos 10,9)

Efraims Verwerfung

10 Wie man Trauben findet in der Wüste, / so fand ich Israel; wie die erste Frucht am jungen Feigenbaum, / so sah ich eure Väter. Sie aber kamen nach Baal-Pegor / und weihten sich der Schande; / da wurden sie so abscheulich wie der, den sie liebten. (5Mo 32,10) 11 Efraim - wie ein Vogel / fliegt seine Herrlichkeit davon: Es gibt keine Geburt mehr, / keine Schwangerschaft, keine Empfängnis. 12 Selbst wenn sie ihre Kinder großziehen, / mache ich sie kinderlos - kein Mensch ist mehr da. Ja, weh auch ihnen selbst, / wenn ich mich von ihnen abwende. (5Mo 28,18; 5Mo 32,25) 13 Efraim - wie ich es sah, / sollte es eine Palme werden, gepflanzt in der Oase. / Aber nun ist Efraim dazu da, seine Kinder dem Schlächter zuzuführen. 14 Gib ihnen, HERR, was du ihnen geben willst: / Gib ihnen unfruchtbaren Mutterschoß und vertrocknete Brüste! 15 Ihre ganze Bosheit geschah in Gilgal, / dort habe ich sie hassen gelernt. Ihrer bösen Taten wegen / vertreibe ich sie aus meinem Haus. Nie mehr werde ich sie lieben. / Aufrührer sind alle ihre Regierenden. (Jes 1,23; Hos 4,15; Hos 12,12) 16 Efraim ist zerschlagen, seine Wurzeln sind verdorrt, / Frucht bringen sie nicht mehr hervor. Auch wenn sie gebären, / töte ich das kostbare Gut ihres Mutterleibes. 17 Mein Gott wird sie verstoßen, / weil sie nicht auf ihn hörten; / Umherirrende werden sie sein unter den Völkern. (1Mo 4,14; 5Mo 28,6)

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Hosea kündigt die Vertreibung Israels aus seinem Land an

1 Freue dich nicht, Israel, wie die Völker frohlocken; denn du bist deinem Gott durch Hurerei untreu geworden, hast gerne Hurenlohn genommen auf allen Korntennen! (Jer 2,13; Jer 2,19; Jer 44,17; Hos 2,14; Hos 4,12)

Jer 2,13Jer 2,19Jer 44,17Hos 2,14Hos 4,12

2 Tenne und Kelter werden sie nicht nähren, und der Most wird sie im Stich lassen. (Hos 2,11; Am 5,11; Mi 6,15) 3 Sie sollen nicht bleiben im Land des HERRN, sondern Ephraim muss nach Ägypten zurückkehren und in Assyrien unreine Speisen essen. (1Kön 9,7; 2Kön 17,6; Jer 2,7; Hes 4,13; Hos 8,13)

1Kön 9,72Kön 17,6Jer 2,7Hes 4,13Hos 8,13

4 Sie sollen dem HERRN keinen Wein [zum Trankopfer ] spenden, und an ihren Schlachtopfern wird er kein Wohlgefallen haben; wie Trauerbrot sollen sie ihnen sein; alle, die davon essen, verunreinigen sich damit; denn ihr Brot ist nur für ihren Hunger, es soll nicht ins Haus des HERRN kommen! (4Mo 6,15; Hos 3,4; Hag 2,13) 5 Was wollt ihr am Feiertag tun, am Tag des Festes des HERRN? (Ps 137,3) 6 Denn siehe, wenn sie wegen der Verwüstung weggezogen sind, so wird Ägypten sie aufnehmen, Memphis sie begraben; Disteln werden ihre silbernen Kleinodien überwuchern, Dornen ihre Hütten. (3Mo 26,33; Hos 8,13) 7 Die Tage der Heimsuchung sind gekommen, die Tage der Vergeltung sind da! Israel soll erfahren, ob der Prophet ein Narr sei, der Geistesmensch wahnsinnig! Und das um deiner großen Schuld willen, weil du so feindselig bist. (Jer 9,1; Jer 20,14; Hos 5,9; Am 8,2; Mi 3,7)

Jer 9,1Jer 20,14Hos 5,9Am 8,2Mi 3,7

8 Ephraim schaut nach [Gesichten] aus neben meinem Gott; dem Propheten sind auf allen seinen Wegen Vogelfallen gelegt; im Haus seines Gottes feindet man ihn an. (Jer 11,19; Jer 20,10) 9 In tiefe Verderbnis sind sie versunken, wie vor Zeiten in Gibea;^[1] er wird an ihre Missetat gedenken, ihre Sünden wird er strafen. (Ri 19,13; Ri 20,13; Hos 8,13; Hos 10,9)

Ri 19,13Ri 20,13Hos 8,13Hos 10,9

10 Wie Trauben in der Wüste, so fand ich Israel; wie eine frühreife Frucht am jungen Feigenbaum erblickte ich eure Väter; sie aber gingen zum Baal-Peor und weihten sich der Schande und wurden zum Gräuel wie der, den sie lieben. (4Mo 25,1; 5Mo 32,10; Jos 22,17; 1Kön 14,24; 2Kön 16,3; 2Chr 33,2; Jer 2,2; Jer 24,2; Jer 24,5)

4Mo 25,15Mo 32,10Jos 22,171Kön 14,242Kön 16,32Chr 33,2Jer 2,2Jer 24,2Jer 24,5

11 Ephraims Herrlichkeit fliegt wie ein Vogel davon; keine Geburt mehr, keine Schwangerschaft, keine Empfängnis! (5Mo 28,18; Hos 9,14) 12 Ja, wenn sie auch ihre Söhne aufziehen, so mache ich sie doch kinderlos, dass kein Mensch mehr da ist; denn wehe ihnen, wenn ich mich von ihnen abwende! (4Mo 14,34; 2Kön 17,23; Hes 5,17; Hos 9,13; Hos 9,16)

4Mo 14,342Kön 17,23Hes 5,17Hos 9,13Hos 9,16

13 Ephraim, wie ich ihn sehe, ist gepflanzt wie Tyrus in der Aue; aber er muss seine Söhne zu dem hinausführen, der sie erwürgen wird! (5Mo 33,13; Hos 9,12; Hos 14,1) 14 Gib ihnen, HERR — was willst du ihnen geben? —, gib ihnen einen unfruchtbaren Leib und trockene Brüste! (Lk 23,29) 15 Alle ihre Bosheit stammt von Gilgal her, sodass ich sie dort zu hassen begann; wegen ihrer schlimmen Handlungen will ich sie aus meinem Haus vertreiben; ich kann sie nicht mehr lieben; alle ihre Fürsten sind Abtrünnige! (Jes 1,23; Jer 15,1; Hos 4,15) 16 Ephraim ist geschlagen, ihre Wurzel ist verdorrt; sie bringen keine Frucht! Wenn sie auch Kinder gebären, so werde ich doch die Lieblinge töten, die aus ihrem Leib hervorkommen. (5Mo 32,39; Hos 9,12; Mt 21,19) 17 Mein Gott wird sie verwerfen, weil sie ihm nicht gehorcht haben; darum müssen sie als Flüchtlinge umherirren unter den Heidenvölkern. (5Mo 28,64; Jer 7,13; Jer 7,15)

الكتاب المقدس

von Biblica

عقاب إسرائيل

1 لَا تَبْتَهِجْ يَا إِسْرَائِيلُ وَلا تَطْرَبْ كَبَقِيَّةِ الشُّعُوبِ، لأَنَّكَ قَدْ خُنْتَ إِلَهَكَ وَهَجَرْتَهُ، وَأَحْبَبْتَ أُجْرَةَ الزِّنَى عَلَى كُلِّ بَيَادِرِ الْحِنْطَةِ. 2 لِهَذَا فَإِنَّ الْبَيْدَرَ وَالْمِعْصَرَةَ لَا يُطْعِمَانِكُمْ وَالْخَمْرَةَ الْجَدِيدَةَ لَا تُلَبِّي حَاجَتَكُمْ. 3 لَنْ تَظَلُّوا مُقِيمِينَ فِي أَرْضِ الرَّبِّ بَلْ يَرْجِعَ أَفْرَايِمُ إِلَى دِيَارِ مِصْرَ، وَيَأْكُلُوا لَحْماً نَجِساً فِي أَشُّورَ. 4 لَا تَسْكُبُوا لِلرَّبِّ خَمْراً وَلَنْ تَسُرَّهُ ذَبَائِحُكُمْ، بَلْ تَكُونُ لَكُمْ كَخُبْزِ النَّائِحِينَ. كُلُّ مَنْ يَأْكُلُ مِنْهُ يَتَنَجَّسُ، إِذْ يَكُونُ خُبْزُكُمْ لِسَدِّ جُوعِكُمْ فَقَطْ، وَلا يَدْخُلُ أَبَداً إِلَى بَيْتِ الرَّبِّ. 5 مَاذَا تَفْعَلُونَ فِي يَوْمِ الاِحْتِفَالِ وَفِي يَوْمِ عِيدِ الرَّبِّ؟ 6 حَتَّى لَوْ سَلِمْتُمْ مِنَ الْخَرَابِ فَإِنَّ مِصْرَ تَجْمَعُكُمْ وَمَنْفَ تُفْنِيكُمْ وَتَدْفِنُكُمْ. يَرِثُ الْقَرِيصُ نَفَائِسَ فِضَّتِكُمْ، وَيَنْمُو الْعَوْسَجُ فِي مَنَازِلِكُمْ. 7 لَقَدْ أَزِفَتْ أَيَّامُ الْعِقَابِ وَحَانَ يَوْمُ الْحِسَابِ، فَلْيَعْلَمْ إِسْرَائِيلُ هَذَا. لِكَثْرَةِ إِثْمِكَ وَفَرْطِ حِقْدِكَ حُسِبَ النَّبِيُّ أَحْمَقَ، وَرَجُلُ الرُّوحِ مَجْنُوناً. 8 إِنَّ النَّبِيَّ هُوَ رَقِيبُ أَفْرَايِمَ شَعْبِ إِلَهِي، غَيْرَ أَنَّ فَخَّ صَيَّادٍ قَدْ نُصِبَ فِي كُلِّ طُرُقِهِ، وَطَغَى الْحِقْدُ عَلَى بَيْتِ إِلَهِي. 9 قَدْ أَوْغَلُوا فِي الْفَسَادِ كَمَا حَدَثَ فِي أَيَّامِ جِبْعَةَ، لِهَذَا سَيَذْكُرُ إِثْمَهُمْ وَيُعَاقِبُهُمْ عَلَى خَطَايَاهُمْ. 10 وَجَدْتُ إِسْرَائِيلَ كَعِنَبٍ فِي الْبَرِّيَّةِ، وَرَأَيْتُ آبَاءَهُمْ كَبَاكُورَةِ ثَمَرِ شَجَرَةِ التِّينِ فِي أَوَّلِ مَوْسِمِهَا. وَلَكِنَّهُمُ الْتَصَقُوا بِبَعْلِ فَغُورَ وَنَذَرُوا أَنْفُسَهُمْ لِلصَّنَمِ الْمُخْزِي، فَأَصْبَحُوا رِجْساً نَظِيرَ الشَّيْءِ الَّذِي أَحَبُّوهُ. 11 إِنَّ مَجْدَ أَفْرَايِمَ يَتَوَارَى كَالطَّائِرِ الْمُحَلِّقِ إِذْ يَمُوتُ أَوْلادُكُمْ فِي أَثْنَاءِ الْوِلادَةِ أَوْ فِي الأَرْحَامِ، أَوْ لَا يُحْبَلُ بِهِمْ أَبَداً. 12 وَحَتَّى إِنْ أَنْجَبُوا أَوْلاداً فَإِنِّي أَحْرِمُكُمْ مِنْهُمْ حَتَّى لَا يَبْقَى مِنْهُمْ أَحَدٌ. وَيْلٌ لَكُمْ حِينَ أَنْصَرِفُ عَنْكُمْ. 13 مَصِيرُ أَبْنَاءِ أَفْرَايِمَ، كَمَا أَرَى، هُوَ الوُقُوعُ فِي قَبْضَةِ الصَّيَّادِ، لأَنَّ أَفْرَايِمَ، يَقْتَادُ أَبْنَاءَهُ لِلذَّبْحِ. 14 أَعْطِهِمْ يَا رَبُّ: وَلَكِنْ مَاذَا تُعْطِيهِمْ؟ أَعْطِهِمْ نِسَاءً ذَوَاتِ أَرْحَامٍ مُسْقِطَةٍ، وَأَثْدَاءَ جَافَّةٍ. 15 فِي الْجِلْجَالِ ارْتَكَبُوا جَمِيعَ شُرُورِهِمْ، فَكَرِهْتُهُمْ هُنَاكَ. لِسُوءِ أَعْمَالِهِمْ أَطْرُدُهُمْ مِنْ بَيْتِي وَلا أَعُودُ أُحِبُّهُمْ، فَكُلُّ رُؤَسَائِهِمْ مُتَمَرِّدُونَ. 16 أَفْرَايِمُ مُصَابٌ. قَدْ جَفَّتْ أُصُولُهُمْ فَلَنْ يُثْمِرُوا، وَإِنْ أَنْجَبُوا فَإِنِّي أُهْلِكُ أَبْنَاءَهُمُ الأَعِزَّاءَ. 17 يَنْبِذُهُمْ إِلَهِي لأَنَّهُمْ أَبَوْا الِاسْتِمَاعَ إِلَيْهِ، لِهَذَا يَتَشَرَّدُونَ بَيْنَ الأُمَمِ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

مجازات اسرائيل

1 ای اسرائيل، مثل ساير قومها شادی نكن، چون به خدای خود خيانت كردهای و او را ترک گفته و به دنبال خدايان ديگر افتادهای و در هر خرمنگاهی به آنها قربانی تقديم كردهای. 2 بنابراين غلهٔ تو كم خواهد شد و انگورهايت روی شاخهها فاسد خواهد گرديد. 3 ای قوم اسرائيل، شما ديگر در سرزمين خداوند زندگی نخواهيد كرد. شما را به مصر و آشور خواهند برد و در آنجا ساكن شده، خوراكهای پس مانده خواهيد خورد. 4 در آن سرزمين غريب قادر نخواهيد بود به منظور قربانی در راه خداوند شرابی بريزيد؛ و هرگونه قربانیای كه در آنجا تقديم كنيد او را خشنود نخواهد كرد. قربانیهای شما مثل خوراكی خواهد بود كه در مراسم عزاداری خورده میشود؛ تمام كسانی كه گوشت آن قربانیها را بخورند نجس خواهند شد. شما حق نخواهيد داشت آن قربانیها را به خانهٔ خداوند بياوريد و به او تقديم كنيد، زيرا آنها قربانی محسوب نخواهند شد. 5-6 پس وقتی شما را به اسارت به آشور ببرند، در روزهای مقدس و عيدهای خداوند چه خواهيد كرد؟ اموال جا ماندهٔ شما را چه كسی به ارث خواهد برد؟ مصريان آنها را تصرف نموده، مردگان شما را جمعآوری خواهند كرد و در شهر ممفيس به خاک خواهند سپرد، و خار و خس در ميان ويرانههايتان خواهد روييد. 7 زمان مجازات اسرائيل فرا رسيده و روز مكافات او نزديک است. اسرائيل بزودی اين را خواهد فهميد. مردم اسرائيل دربارهٔ من میگويند: «اين نبی احمق است.» آنها فاسد و گناهكارند و با بغض و كينه دربارهٔ كسانی كه از روح خدا الهام میگيرند سخن میگويند و ايشان را ديوانه میخوانند. 8 خدا مرا فرستاده است تا نگهبان قوم او باشم، ولی مردم اسرائيل در تمام راههايم دام میگذارند و در خانهٔ خداوند آشكارا نفرت خود را نسبت به من نشان میدهند. 9 اين قوم مانند زمانی كه در جبعه^[1] بودند، در فساد غرق شدهاند. خدا اين را فراموش نمیكند و حتماً ايشان را به سزای اعمالشان خواهد رسانيد. (Ri 19,14) 10 خداوند میگويد: «ای اسرائيل، در آن زمان، يافتن تو برای من مانند يافتن انگور در بيابان و ديدن نوبر انجير در ابتدای موسمش، لذتبخش بود. ولی پس از آن تو مرا در شهر فغور به خاطر خدای بعل ترک كردی و خود را به خدايان ديگر سپردی؛ طولی نكشيد كه تو هم مثل آنها پليد و كثيف شدی.^[2] (4Mo 23,1) 11 شكوه و جلال اسرائيل همچون پرندهای پرواز میكند و دور میشود، زيرا فرزندان او به هنگام تولد میميرند يا سقط میشوند، و يا هرگز در رحم شكل نمیگيرند. 12 اگر فرزندانش بزرگ هم بشوند، آنها را از او میگيرم. همهٔ قوم اسرائيل محكوم به فنا هستند. آری، روزی كه از اسرائيل برگردم و او را تنها بگذارم روز غمانگيزی خواهد بود.» 13 فرزندان اسرائيل را میبينم كه محكوم به فنا هستند و اسرائيل آنها را به كشتارگاه میبرد. 14 ای خداوند، برای قوم تو چه آرزويی بكنم؟ آرزوی رحمهايی را میكنم كه نزايند و سينههايی كه خشک شوند و نتوانند شير بدهند. 15 خداوند میفرمايد: «تمامی شرارت ايشان از جلجال^[3] شروع شد. در آنجا بود كه از ايشان نفرت پيدا كردم. آنها را از سرزمين خودم به سبب بتپرستی بيرون میكنم. ديگر آنها را دوست نخواهم داشت، چون تمام رهبرانشان ياغی هستند. (1Sam 11,15; Hos 4,15; Hos 12,11)

1Sam 11,15Hos 4,15Hos 12,11

16 اسرائيل محكوم به فناست. ريشهٔ اسرائيل خشكيده و ديگر ثمری نخواهد داد؛ اگر هم ثمری بدهد و فرزندانی بزايد، آنها را خواهم كشت.» 17 خدای من قوم اسرائيل را ترک خواهد گفت، زيرا آنها گوش نمیدهند و اطاعت نمیكنند. ايشان در ميان قومها آواره خواهند شد.