Sprüche 14

Einheitsübersetzung 2016

von Katholisches Bibelwerk
1 Die Weisheit der Frauen hat ihr Haus gebaut, / die Torheit reißt es nieder mit eigenen Händen. (Spr 24,3)2 Wer geradeaus seinen Weg geht, fürchtet den HERRN, / wer krumme Wege geht, verachtet ihn.3 Im Mund des Toren sprießt der Hochmut, / den Weisen behüten seine Lippen.4 Wo keine Rinder sind, bleibt die Krippe leer, / reicher Ertrag kommt durch die Kraft des Stieres.5 Ein zuverlässiger Zeuge lügt nicht, / aber ein falscher Zeuge flüstert Lügen zu.6 Der Zuchtlose sucht Weisheit, doch vergebens, / dem Verständigen fällt die Erkenntnis leicht.7 Geh einem törichten Mann aus dem Weg, / du erfährst keine verständigen Worte.8 Die Weisheit des Klugen gibt ihm Einsicht in seinen Weg, / aber die Dummheit der Toren führt zu Täuschung.9 Schuld macht die Toren dreist, / unter Rechtschaffenen aber herrscht Wohlwollen.10 Das Herz allein kennt seinen Kummer, / auch in seine Freude mischt sich kein Fremder.11 Das Haus der Frevler wird zertrümmert, / das Zelt der Redlichen gedeiht.12 Manch einem scheint sein Weg der rechte, / aber am Ende sind es Wege des Todes. (Spr 16,25)13 Auch beim Lachen kann ein Herz leiden, / das Ende der Freude ist Gram.14 Der Untreue sättigt sich von seinen Wegen, / der gute Mensch von dem, was in ihm ist.15 Der Unerfahrene traut jedem Wort, / der Kluge achtet auf seinen Schritt.16 Der Weise hat Scheu und meidet das Böse, / der Tor lässt sich gehen und ist sorglos.17 Der Zornige handelt töricht, / der Ränkeschmied ist verhasst.18 Die Unerfahrenen erben Torheit, / die Klugen krönen sich mit Erkenntnis.19 Die Bösen müssen sich bücken vor den Guten / und die Frevler an der Tür des Gerechten.20 Selbst seinem Nächsten ist der Arme verhasst, / der Reiche aber hat viele Freunde. (Spr 19,4)21 Wer seinen Nächsten verachtet, sündigt; / wohl dem, der Erbarmen hat mit den Notleidenden. (Mt 5,7)22 Gehen nicht in die Irre, die Böses planen? / Aber Liebe und Treue erlangen, die Gutes planen.23 Jede Mühe bringt Erfolg, / leeres Geschwätz führt nur zu Mangel.24 Die Krone der Weisen ist ihr Reichtum, / die Narrheit der Toren bleibt Narrheit.25 Ein verlässlicher Zeuge rettet Leben, / wer Lügen zuflüstert, der täuscht.26 In der Furcht des HERRN liegt feste Zuversicht / und seine Kinder werden eine Zuflucht haben. (Spr 18,10)27 Die Furcht des HERRN ist ein Lebensquell, / um den Schlingen des Todes zu entgehen. (Spr 13,14)28 Viel Volk ist der Glanz des Königs, / wenig Leute sind des Fürsten Untergang.29 Der Langmütige ist reich an Einsicht, / der Jähzornige treibt die Torheit auf die Spitze.30 Ein gelassenes Herz bedeutet Leben für den Leib, / doch Knochenfraß ist die Leidenschaft.31 Wer den Geringen bedrückt, schmäht dessen Schöpfer, / ihn ehrt, wer Erbarmen hat mit dem Bedürftigen. (Spr 17,5)32 Durch seine Bosheit wird der Frevler gestürzt, / der Gerechte ist selbst in seinem Tod geborgen.33 Im Herzen des Verständigen ruht Weisheit, / im Innern der Toren ist sie nicht bekannt.[1]34 Gerechtigkeit erhöht ein Volk, / der Völker Schmach ist die Sünde.35 Die Gunst des Königs ruht auf dem klugen Diener, / den schändlichen aber trifft sein Zorn.

Sprüche 14

Библия, синодално издание

von Bulgarian Bible Society
1 Мъдра жена урежда къщата си, а глупавата я съсипва с ръцете си. (Spr 12,4; Spr 24,3)2 Който ходи по прав път, бои се от Господа; но комуто пътищата са криви, той нехае за Него. (Hi 12,24)3 В устата на глупеца е бичът на гордостта, а устата на мъдрите ги запазват. (Spr 12,6; Jak 3,5)4 Дето няма волове, яслите са празни; а от силата на воловете има голяма печалба.5 Верен свидетел не лъже, а лъжлив свидетел ще наговори много лъжи. (2Mo 23,1; Spr 12,17)6 Разпътник търси мъдрост, и не намира; а за разумен знанието е леко. (Sir 1,30)7 Бягай от глупав човек, у когото не забелязваш разумни уста.8 Мъдростта на разумния е да знае пътя си, а глупостта на безразсъдните е заблуда. (Ps 138,8)9 Глупците се смеят над греха, а посред праведните има благоволение.10 Сърцето знае тъгата на душата си, и чужд се не меси в радостта му.11 Къщата на беззаконните ще се съсипе, а жилището на праведните ще процъфти. (Spr 12,7)12 Има пътища, които се струват човеку прави, но краят им е път към смъртта. (Spr 16,25)13 И при смях някога сърцето боли, и краят на радостта бива тъга.14 Човек с развратено сърце ще се насити от своите пътища, и добрият – от своите. (Jes 3,10)15 Глупавият вярва на всяка дума, а благоразумният е внимателен към своите пътища. (Röm 16,18; 1Joh 4,1)16 Мъдрият се бои и бяга от злото, а глупавият е лют и самонадеян. (Ps 110,7)17 Сприхавият може да стори глупост, но човек, който с умисъл прави зло, е омразен. (Spr 12,16)18 Невежите получават за свой дял глупост, а благоразумните се увенчават със знание. (Eph 5,15)19 Злите ще се преклонят пред добрите, и нечестивите – при вратата на праведника. (Jes 60,14)20 Сиромаха го мразят дори и неговите близки, а богатият има много приятели. (Spr 19,7)21 Който презира ближния си, греши, а който е милосърден към сиромаси, блажен е. (Mt 5,7)22 Не заблуждават ли се, които кроят зло? (не знаят милост и вярност, които вършат зло;) но милост и вярност има у добромислещите.23 От всеки труд има печалба, а от празнословие – само вреда. (Spr 12,11)24 Венец на мъдрите е тяхното богатство, а глупостта на невежите си е глупост. (Spr 10,16; Spr 27,22)25 Верен свидетел души спасява, а лъжливият ще наговори много лъжи. (Spr 12,17)26 В страха пред Господа има твърда надежда, и на Своите синове Той е прибежище. (Spr 18,11)27 Страхът Господен е животен извор, който отдалечава от мрежите на смъртта. (2Sam 22,6; Spr 10,17; Spr 10,27)28 В многолюден народ е величието на царя, а при малоброен народ тежко на господаря.29 У търпелив човек разум много, а лютият изказва глупости. (Spr 19,11)30 Кроткото сърце е живот за тялото, а завистта е гнилеж за костите.31 Който притеснява сиромаха, хули неговия Творец, а който почита Твореца, прави добро на нуждаещия се. (Spr 17,5; Mt 25,36)32 За своето зло нечестивият ще бъде отхвърлен, а праведният и при смъртта си има надежда. (Hi 21,17; Ps 72,18; Ps 111,8)33 Мъдростта почива в сърцето на разумния, а изсред глупавите се обажда.34 Правда народ въздига, а беззаконие народи безчести. (Spr 11,11; Weis 5,23)35 Царят благоволи към разумния раб, а се гневи против оногова, който го позори. (Lk 7,2; Röm 13,3)