von Katholisches Bibelwerk1Die Weisheit der Frauen hat ihr Haus gebaut, / die Torheit reißt es nieder mit eigenen Händen. (Spr 24,3)2Wer geradeaus seinen Weg geht, fürchtet den HERRN, / wer krumme Wege geht, verachtet ihn.3Im Mund des Toren sprießt der Hochmut, / den Weisen behüten seine Lippen.4Wo keine Rinder sind, bleibt die Krippe leer, / reicher Ertrag kommt durch die Kraft des Stieres.5Ein zuverlässiger Zeuge lügt nicht, / aber ein falscher Zeuge flüstert Lügen zu.6Der Zuchtlose sucht Weisheit, doch vergebens, / dem Verständigen fällt die Erkenntnis leicht.7Geh einem törichten Mann aus dem Weg, / du erfährst keine verständigen Worte.8Die Weisheit des Klugen gibt ihm Einsicht in seinen Weg, / aber die Dummheit der Toren führt zu Täuschung.9Schuld macht die Toren dreist, / unter Rechtschaffenen aber herrscht Wohlwollen.10Das Herz allein kennt seinen Kummer, / auch in seine Freude mischt sich kein Fremder.11Das Haus der Frevler wird zertrümmert, / das Zelt der Redlichen gedeiht.12Manch einem scheint sein Weg der rechte, / aber am Ende sind es Wege des Todes. (Spr 16,25)13Auch beim Lachen kann ein Herz leiden, / das Ende der Freude ist Gram.14Der Untreue sättigt sich von seinen Wegen, / der gute Mensch von dem, was in ihm ist.15Der Unerfahrene traut jedem Wort, / der Kluge achtet auf seinen Schritt.16Der Weise hat Scheu und meidet das Böse, / der Tor lässt sich gehen und ist sorglos.17Der Zornige handelt töricht, / der Ränkeschmied ist verhasst.18Die Unerfahrenen erben Torheit, / die Klugen krönen sich mit Erkenntnis.19Die Bösen müssen sich bücken vor den Guten / und die Frevler an der Tür des Gerechten.20Selbst seinem Nächsten ist der Arme verhasst, / der Reiche aber hat viele Freunde. (Spr 19,4)21Wer seinen Nächsten verachtet, sündigt; / wohl dem, der Erbarmen hat mit den Notleidenden. (Mt 5,7)22Gehen nicht in die Irre, die Böses planen? / Aber Liebe und Treue erlangen, die Gutes planen.23Jede Mühe bringt Erfolg, / leeres Geschwätz führt nur zu Mangel.24Die Krone der Weisen ist ihr Reichtum, / die Narrheit der Toren bleibt Narrheit.25Ein verlässlicher Zeuge rettet Leben, / wer Lügen zuflüstert, der täuscht.26In der Furcht des HERRN liegt feste Zuversicht / und seine Kinder werden eine Zuflucht haben. (Spr 18,10)27Die Furcht des HERRN ist ein Lebensquell, / um den Schlingen des Todes zu entgehen. (Spr 13,14)28Viel Volk ist der Glanz des Königs, / wenig Leute sind des Fürsten Untergang.29Der Langmütige ist reich an Einsicht, / der Jähzornige treibt die Torheit auf die Spitze.30Ein gelassenes Herz bedeutet Leben für den Leib, / doch Knochenfraß ist die Leidenschaft.31Wer den Geringen bedrückt, schmäht dessen Schöpfer, / ihn ehrt, wer Erbarmen hat mit dem Bedürftigen. (Spr 17,5)32Durch seine Bosheit wird der Frevler gestürzt, / der Gerechte ist selbst in seinem Tod geborgen.33Im Herzen des Verständigen ruht Weisheit, / im Innern der Toren ist sie nicht bekannt.[1]34Gerechtigkeit erhöht ein Volk, / der Völker Schmach ist die Sünde.35Die Gunst des Königs ruht auf dem klugen Diener, / den schändlichen aber trifft sein Zorn.
Sprüche 14
Библия, синодално издание
von Bulgarian Bible Society1Мъдра жена урежда къщата си, а глупавата я съсипва с ръцете си. (Spr 12,4; Spr 24,3)2Който ходи по прав път, бои се от Господа; но комуто пътищата са криви, той нехае за Него. (Hi 12,24)3В устата на глупеца е бичът на гордостта, а устата на мъдрите ги запазват. (Spr 12,6; Jak 3,5)4Дето няма волове, яслите са празни; а от силата на воловете има голяма печалба.5Верен свидетел не лъже, а лъжлив свидетел ще наговори много лъжи. (2Mo 23,1; Spr 12,17)6Разпътник търси мъдрост, и не намира; а за разумен знанието е леко. (Sir 1,30)7Бягай от глупав човек, у когото не забелязваш разумни уста.8Мъдростта на разумния е да знае пътя си, а глупостта на безразсъдните е заблуда. (Ps 138,8)9Глупците се смеят над греха, а посред праведните има благоволение.10Сърцето знае тъгата на душата си, и чужд се не меси в радостта му.11Къщата на беззаконните ще се съсипе, а жилището на праведните ще процъфти. (Spr 12,7)12Има пътища, които се струват човеку прави, но краят им е път към смъртта. (Spr 16,25)13И при смях някога сърцето боли, и краят на радостта бива тъга.14Човек с развратено сърце ще се насити от своите пътища, и добрият – от своите. (Jes 3,10)15Глупавият вярва на всяка дума, а благоразумният е внимателен към своите пътища. (Röm 16,18; 1Joh 4,1)16Мъдрият се бои и бяга от злото, а глупавият е лют и самонадеян. (Ps 110,7)17Сприхавият може да стори глупост, но човек, който с умисъл прави зло, е омразен. (Spr 12,16)18Невежите получават за свой дял глупост, а благоразумните се увенчават със знание. (Eph 5,15)19Злите ще се преклонят пред добрите, и нечестивите – при вратата на праведника. (Jes 60,14)20Сиромаха го мразят дори и неговите близки, а богатият има много приятели. (Spr 19,7)21Който презира ближния си, греши, а който е милосърден към сиромаси, блажен е. (Mt 5,7)22Не заблуждават ли се, които кроят зло? (не знаят милост и вярност, които вършат зло;) но милост и вярност има у добромислещите.23От всеки труд има печалба, а от празнословие – само вреда. (Spr 12,11)24Венец на мъдрите е тяхното богатство, а глупостта на невежите си е глупост. (Spr 10,16; Spr 27,22)25Верен свидетел души спасява, а лъжливият ще наговори много лъжи. (Spr 12,17)26В страха пред Господа има твърда надежда, и на Своите синове Той е прибежище. (Spr 18,11)27Страхът Господен е животен извор, който отдалечава от мрежите на смъртта. (2Sam 22,6; Spr 10,17; Spr 10,27)28В многолюден народ е величието на царя, а при малоброен народ тежко на господаря.29У търпелив човек разум много, а лютият изказва глупости. (Spr 19,11)30Кроткото сърце е живот за тялото, а завистта е гнилеж за костите.31Който притеснява сиромаха, хули неговия Творец, а който почита Твореца, прави добро на нуждаещия се. (Spr 17,5; Mt 25,36)32За своето зло нечестивият ще бъде отхвърлен, а праведният и при смъртта си има надежда. (Hi 21,17; Ps 72,18; Ps 111,8)33Мъдростта почива в сърцето на разумния, а изсред глупавите се обажда.34Правда народ въздига, а беззаконие народи безчести. (Spr 11,11; Weis 5,23)35Царят благоволи към разумния раб, а се гневи против оногова, който го позори. (Lk 7,2; Röm 13,3)