1[1] To the choirmaster: according to Muth-labben.[2] A Psalm of David. I will give thanks to the Lord with my whole heart; I will recount all of your wonderful deeds. (Ps 26:7; Ps 40:5; Ps 96:3; Ps 105:5)2I will be glad and exult in you; I will sing praise to your name, O Most High. (Ps 5:11; Ps 7:17; Ps 83:18)3When my enemies turn back, they stumble and perish before[3] your presence.4For you have maintained my just cause; you have sat on the throne, giving righteous judgment. (Ps 29:10; Ps 140:12)5You have rebuked the nations; you have made the wicked perish; you have blotted out their name forever and ever. (De 9:14; De 29:20; Ps 68:30; Pr 10:7)6The enemy came to an end in everlasting ruins; their cities you rooted out; the very memory of them has perished.7But the Lord sits enthroned forever; he has established his throne for justice,8and he judges the world with righteousness; he judges the peoples with uprightness. (Ps 58:11; Ps 96:10; Ps 96:13; Ps 98:9)9The Lord is a stronghold for the oppressed, a stronghold in times of trouble. (2Sa 22:3; Ps 10:1; Ps 10:18; Ps 74:21; Pr 18:10)10And those who know your name put their trust in you, for you, O Lord, have not forsaken those who seek you. (Ps 91:14)11Sing praises to the Lord, who sits enthroned in Zion! Tell among the peoples his deeds! (Ps 76:2; Ps 77:12; Ps 107:22)12For he who avenges blood is mindful of them; he does not forget the cry of the afflicted. (Ge 9:5; 1Ki 21:17; Ps 9:18; Ps 10:12; Ps 10:13; Ps 12:5)13Be gracious to me, O Lord! See my affliction from those who hate me, O you who lift me up from the gates of death, (Job 38:17; Ps 4:1)14that I may recount all your praises, that in the gates of the daughter of Zion I may rejoice in your salvation. (1Sa 2:1; 2Ki 19:21; Ps 13:5; Ps 20:5; Ps 21:1; Ps 35:9; Isa 37:22)15The nations have sunk in the pit that they made; in the net that they hid, their own foot has been caught. (Job 18:8; Ps 7:15)16The Lord has made himself known; he has executed judgment; the wicked are snared in the work of their own hands. [4] (Ex 7:5; Ex 14:4)17The wicked shall return to Sheol, all the nations that forget God. (Ge 3:19; Job 8:13; Ps 50:22; Isa 51:13)18For the needy shall not always be forgotten, and the hope of the poor shall not perish forever. (Pr 23:18; Pr 24:14)19Arise, O Lord! Let not man prevail; let the nations be judged before you! (Ps 3:7; Ps 10:18)20Put them in fear, O Lord! Let the nations know that they are but men! (Ps 9:19)
1ای خداوند، با تمام وجود تو را میستايم و از كارهای شگفتانگيز تو سخن میرانم.2تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، میسرايم.3دشمنانم عقبنشينی كرده، در حضور تو بر زمين خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،4زيرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشستهای و از حق من دفاع میكنی.5تو قومهای شرور را محكوم و نابود كردهای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساختهای.6دشمنان ما را به کلی ريشهكن نمودهای و شهرهای آنها را ويران كردهای به طوری كه حتی نامی از آنها نيز باقی نمانده است.7خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار كرده8تا بر قومهای دنيا با عدل و انصاف داوری نمايد.9خداوند پناهگاه رنجديدگان است و ايشان را در سختیها حفظ میكند.10خداوندا، كسانی كه تو را میشناسند، به تو پناه میآورند زيرا تو هرگز طالبان خود را ترک نكردهای.11در وصف خداوند كه در اورشليم سلطنت میكند، بسراييد! كارهای او را در ميان همهٔ قومها اعلام كنيد!12زيرا او قاتلان را بیسزا نخواهد گذاشت و فرياد ستمديدگان را فراموش نخواهد كرد.13ای خداوند، ببين دشمنانم چگونه به من ظلم میكنند. بر من رحم كن و مرا از چنگال مرگ رهايی دِه14تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشليم ستايش كنم و به سبب اين رهايی شادی نمايم.15دشمنان در چاهی كه برای ديگران كنده بودند، افتادهاند و در دامهايی كه برای ديگران گذاشته بودند گرفتار شدهاند.16خداوند بدكاران را در دامهای خودشان گرفتار میكند و نشان میدهد كه خدای عادلی است.17همهٔ بدكاران و تمام قومهايی كه خدا را از ياد میبرند هلاک خواهند شد.18بيچارگان و ستمديدگان سرانجام به ياد آورده خواهند شد و اميدشان بر باد نخواهد رفت.19ای خداوند، برخيز و قومها را محاكمه كن! نگذار انسان پيروز شود.20آنها را به وحشت انداز تا بفهمند كه انسان فانیای بيش نيستند.