1To the choirmaster. Of David, the servant of the Lord. Transgression speaks to the wicked deep in his heart;[1] there is no fear of God before his eyes. (Ps 18:1; Ro 3:18)2For he flatters himself in his own eyes that his iniquity cannot be found out and hated. (De 29:19; Ps 10:3; Ps 49:18)3The words of his mouth are trouble and deceit; he has ceased to act wisely and do good. (Ps 12:2; Jer 4:22)4He plots trouble while on his bed; he sets himself in a way that is not good; he does not reject evil. (Ps 10:7; Ps 97:10; Pr 4:16; Isa 65:2; Mic 2:1)5Your steadfast love, O Lord, extends to the heavens, your faithfulness to the clouds.6Your righteousness is like the mountains of God; your judgments are like the great deep; man and beast you save, O Lord. (Ne 9:6; Ps 71:19; Ps 92:5; Ps 104:14; Ps 145:9; Ps 145:15; Ro 11:33)7How precious is your steadfast love, O God! The children of mankind take refuge in the shadow of your wings. (Ru 2:12; Ps 31:19)8They feast on the abundance of your house, and you give them drink from the river of your delights. (Ps 16:11; Ps 23:5; Ps 27:4; Ps 46:4; Ps 65:4; Isa 25:6; Jer 31:12; Re 22:1)9For with you is the fountain of life; in your light do we see light. (Jer 2:13; Joh 1:9; Joh 4:10; Joh 4:14; Joh 5:26; Ac 26:18; 1Pe 2:9)10Oh, continue your steadfast love to those who know you, and your righteousness to the upright of heart! (Ps 7:10; Ps 79:6; Jer 22:16; Ga 4:9)11Let not the foot of arrogance come upon me, nor the hand of the wicked drive me away.12There the evildoers lie fallen; they are thrust down, unable to rise. (Ps 1:5; Ps 94:4)
1گناه در عمق دل انسان شرور لانه كرده است و ترس خدا در دل او جای ندارد.2او چنان از خود راضی است كه فكر میكند گناهش برملا نخواهد شد و او از مجازات فرار خواهد كرد.3سخنانش شرارتآميز و مملو از دروغ است؛ خِرَد و نيكی در وجودش نيست.4به راههای كج میرود و از كارهای خلاف دست نمیكشد.5رحمت تو، ای خداوند، تا به آسمانها میرسد و وفاداری تو به بالاتر از ابرها!6عدالت تو همچون کوههای بزرگ پابرجاست؛ احكام تو مانند دريا عميق است. ای خداوند، تو حافظ انسانها و حيوانات هستی.7خدايا، رحمت تو چه عظيم است! آدميان زير سايهٔ بالهای تو پناه میگيرند.8آنها از بركت خانهٔ تو سير میشوند و تو از چشمهٔ نيكويی خود به آنها مینوشانی.9تو سرچشمهٔ حيات هستی؛ از نور تو است كه ما نور حيات را میبينيم!10خداوندا، رحمت تو هميشه بر كسانی كه تو را میشناسند باقی بماند و نيكويی تو پيوسته همراه درستكاران باشد.11نگذار متكبران به من حمله كنند و شروران مرا متواری سازند.12ببينيد چگونه بدكاران افتادهاند! آنها نقش زمين شدهاند و ديگر نمیتوانند برخيزند!