1But on the first day of the week, at early dawn, they went to the tomb, taking the spices they had prepared. (Mt 28:1; Mr 16:1; Lu 23:56; Joh 20:1)2And they found the stone rolled away from the tomb, (Mt 27:60; Mr 15:46)3but when they went in they did not find the body of the Lord Jesus.4While they were perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling apparel. (Joh 20:12; Ac 1:10; Ac 10:30)5And as they were frightened and bowed their faces to the ground, the men said to them, “Why do you seek the living among the dead? (Lu 24:37)6He is not here, but has risen. Remember how he told you, while he was still in Galilee, (Mt 17:22; Mr 9:30; Lu 9:22; Lu 9:44; Lu 24:44)7that the Son of Man must be delivered into the hands of sinful men and be crucified and on the third day rise.” (Mt 20:19; Lu 9:22; Lu 13:33; Lu 24:6)8And they remembered his words, (Joh 2:22; Joh 12:1)9and returning from the tomb they told all these things to the eleven and to all the rest. (Joh 20:18)10Now it was Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James and the other women with them who told these things to the apostles, (Mt 27:56; Mr 15:40; Lu 8:3)11but these words seemed to them an idle tale, and they did not believe them. (Mr 16:11; Mr 16:16)12But Peter rose and ran to the tomb; stooping and looking in, he saw the linen cloths by themselves; and he went home marveling at what had happened. (Joh 19:40; Joh 20:3)
On the Road to Emmaus
13That very day two of them were going to a village named Emmaus, about seven miles[1] from Jerusalem, (Mr 16:12)14and they were talking with each other about all these things that had happened.15While they were talking and discussing together, Jesus himself drew near and went with them.16But their eyes were kept from recognizing him. (Lu 9:45; Lu 18:34; Lu 24:31; Joh 20:14; Joh 21:4)17And he said to them, “What is this conversation that you are holding with each other as you walk?” And they stood still, looking sad.18Then one of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only visitor to Jerusalem who does not know the things that have happened there in these days?”19And he said to them, “What things?” And they said to him, “Concerning Jesus of Nazareth, a man who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people, (Mt 21:11; Ac 2:22; Ac 7:22)20and how our chief priests and rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him. (Lu 23:13; Lu 23:35; Joh 3:1; Joh 7:26; Joh 7:48; Joh 12:42; Ac 2:23; Ac 3:17; Ac 4:5; Ac 4:8; Ac 5:30; Ac 13:27; 1Co 2:8; 1Th 2:15)21But we had hoped that he was the one to redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened. (Lu 1:68; Lu 24:7; 1Pe 1:18)22Moreover, some women of our company amazed us. They were at the tomb early in the morning, (Lu 24:1)23and when they did not find his body, they came back saying that they had even seen a vision of angels, who said that he was alive. (Lu 24:3; Lu 24:4; Lu 24:9)24Some of those who were with us went to the tomb and found it just as the women had said, but him they did not see.” (Lu 24:12; Joh 20:3)25And he said to them, “O foolish ones, and slow of heart to believe all that the prophets have spoken!26Was it not necessary that the Christ should suffer these things and enter into his glory?” (Mt 1:17; Lu 9:26; Lu 24:7; Lu 24:44; Lu 24:46; Ac 3:18; Heb 2:10; Heb 12:2; 1Pe 1:11)27And beginning with Moses and all the Prophets, he interpreted to them in all the Scriptures the things concerning himself. (Ge 3:15; Ge 12:3; Ge 22:18; Nu 21:9; Nu 24:17; 2Sa 7:12; Isa 7:14; Isa 9:6; Isa 50:6; Isa 52:13; Isa 61:1; Jer 23:5; Da 7:13; Da 9:24; Mic 5:2; Zec 6:12; Zec 9:9; Zec 12:10; Zec 13:7; Joh 1:45; Joh 5:46; Ac 8:35; Ac 13:27)28So they drew near to the village to which they were going. He acted as if he were going farther, (Mr 6:48)29but they urged him strongly, saying, “Stay with us, for it is toward evening and the day is now far spent.” So he went in to stay with them. (Lu 9:12)30When he was at table with them, he took the bread and blessed and broke it and gave it to them. (Mt 14:19)31And their eyes were opened, and they recognized him. And he vanished from their sight. (Lu 4:30; Lu 24:16)32They said to each other, “Did not our hearts burn within us while he talked to us on the road, while he opened to us the Scriptures?” (Ps 39:3; Lu 24:45)33And they rose that same hour and returned to Jerusalem. And they found the eleven and those who were with them gathered together, (Mr 16:13; Ac 1:14; Ac 17:3)34saying, “The Lord has risen indeed, and has appeared to Simon!” (1Co 15:5)35Then they told what had happened on the road, and how he was known to them in the breaking of the bread. (Lu 24:30; Ac 2:42)
Jesus Appears to His Disciples
36As they were talking about these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace to you!” (Mr 16:14; Joh 20:19)37But they were startled and frightened and thought they saw a spirit. (Mt 14:26; Mr 6:49; Lu 21:9; Lu 24:5)38And he said to them, “Why are you troubled, and why do doubts arise in your hearts?39See my hands and my feet, that it is I myself. Touch me, and see. For a spirit does not have flesh and bones as you see that I have.” (Joh 20:27; 1Jo 1:1)40And when he had said this, he showed them his hands and his feet. (Joh 20:20)41And while they still disbelieved for joy and were marveling, he said to them, “Have you anything here to eat?” (Ge 45:26; Joh 21:5; Ac 12:14)42They gave him a piece of broiled fish,[2]43and he took it and ate before them.44Then he said to them, “These are my words that I spoke to you while I was still with you, that everything written about me in the Law of Moses and the Prophets and the Psalms must be fulfilled.” (Lu 24:6; Lu 24:27)45Then he opened their minds to understand the Scriptures, (Job 33:16; Ps 119:18; Lu 24:32; Ac 16:14; 1Jo 5:20)46and said to them, “Thus it is written, that the Christ should suffer and on the third day rise from the dead, (Mt 26:24; Lu 24:7; Lu 24:26; Joh 20:9)47and that repentance for[3] the forgiveness of sins should be proclaimed in his name to all nations, beginning from Jerusalem. (Ge 12:3; Ps 22:27; Isa 2:2; Isa 49:6; Ho 2:23; Mal 1:11; Mt 28:19; Lu 2:32; Ac 2:38; Ac 4:12; Ac 5:31; Ac 10:37; Ga 3:8)48You are witnesses of these things. (Joh 15:27; Ac 1:8; Ac 1:22; Ac 2:32; Ac 3:15; Ac 5:32; Ac 10:39; Ac 10:41; Ac 13:31; 1Co 15:15; 1Pe 5:1)49And behold, I am sending the promise of my Father upon you. But stay in the city until you are clothed with power from on high.” (Job 29:14; Ps 132:9; Isa 32:15; Lu 1:78; Joh 14:26; Ac 1:4; Ac 1:8; Ac 2:16; Ac 2:33; Eph 1:13)
The Ascension
50And he led them out as far as Bethany, and lifting up his hands he blessed them. (Mt 21:17; Joh 11:18; Ac 1:12)51While he blessed them, he parted from them and was carried up into heaven. (Mr 16:19)52And they worshiped him and returned to Jerusalem with great joy, (Mt 28:9; Lu 24:50; Joh 16:22)53and were continually in the temple blessing God. (Lu 1:64; Lu 2:28; Ac 2:46; Ac 3:1; Ac 5:21; Ac 5:42)
1روز يكشنبه، صبح خيلی زود، زنها دارو و عطرياتی را كه تهيه كرده بودند، با خود برداشته، به سر قبر رفتند.2وقتی به آنجا رسيدند، ديدند سنگ بزرگی كه جلو دهانهٔ قبر بود، به كناری غلطانيده شده است.3پس وارد قبر شدند. اما جسد عيسای خداوند آنجا نبود!4ايشان مات و مبهوت ايستاده، در اين فكر بودند كه بر سر جسد چه آمده است. ناگاه دو مرد با لباسهايی درخشان و خيره كننده، در مقابل ايشان ظاهر شدند.5زنان بسيار ترسيدند و آنان را تعظيم كردند. آن دو مرد پرسيدند: «چرا در بين مردگان به دنبال شخص زنده میگرديد؟6-7عيسی اينجا نيست! او زنده شده است! به یاد آوريد سخنانی را كه در جليل به شما گفت كه میبايست به دست مردم گناهكار تسليم شده، كشته شود و روز سوم برخيزد!»8آنگاه زنان گفتههای عيسی را به یاد آوردند.9پس با عجله به اورشليم بازگشتند تا آن يازده شاگرد و سايرين را از اين وقايع آگاه سازند.10زنانی كه به سر قبر رفته بودند، عبارت بودند از مريم مجدليه، يونا، مريم مادر يعقوب و چند زن ديگر.11ولی شاگردان گفتههای زنان را افسانه پنداشتند و نمیتوانستند باور كنند.12اما پطرس به سوی قبر دويد تا ببيند چه اتفاقی افتاده است. وقتی به آنجا رسيد، خم شد و با دقت به داخل قبر نگاه كرد. فقط كفن خالی آنجا بود! او حيران و متعجب به خانه بازگشت.
در راه عموآس
13در همان روز يكشنبه، دو نفر از پيروان عيسی به دهكدهٔ «عموآس» میرفتند كه با اورشليم حدود ده كيلومتر فاصله داشت.14-15در راه درباره وقايع چند روز گذشته گفتگو میكردند، كه ناگهان خود عيسی از راه رسيد و با آنان همراه شد.16اما خدا نگذاشت كه در آن لحظه او را بشناسند.17عيسی پرسيد: «گويا سخت مشغول بحث هستيد! موضوع گفتگويتان چيست؟» آن دو، ايستادند. آثار غم و اندوه از چهرهشان نمايان بود.18يكی از آن دو كه«كلئوپاس» نام داشت، جواب داد: «تو در اين شهر بايد تنها كسی باشی كه از وقايع چند روز اخير بیخبر ماندهای!»19عيسی پرسيد: «كدام وقايع؟» گفتند: «وقايعی كه برای عيسای ناصری اتفاق افتاد! او نبی و معلم توانايی بود؛ اعمال و معجزههای خارق العادهای انجام میداد و مورد توجه خدا و انسان بود.20اما كاهنان اعظم و سران مذهبی ما او را گرفتند و تحويل دادند تا او را به مرگ محكوم ساخته، مصلوب كنند.21ولی ما با اميدی فراوان، تصور میكرديم كه او همان مسيح موعود است كه ظهور كرده تا قوم اسرائيل را نجات دهد. علاوه بر اينها، حالا كه دو روز از اين ماجراها میگذرد،22-23چند زن از جمع ما، با سخنان خود ما را به حيرت انداختند؛ زيرا آنان امروز صبح زود به سر قبر رفتند و وقتی بازگشتند، گفتند كه جسد او را پيدا نكردهاند، اما فرشتگانی را ديدهاند كه گفتهاند عيسی زنده شده است!24پس چند نفر از مردان ما به سر قبر رفتند و ديدند كه هر چه زنان گفته بودند، عين واقعيت بوده است، اما عيسی را نديدند.»25آنگاه عيسی به ايشان فرمود: «چقدر شما نادان هستيد! چرا اينقدر برايتان دشوار است كه به سخنان انبیا ايمان بياوريد؟26آيا ايشان به روشنی پيشگويی نكردهاند كه مسيح پيش از آنكه به عزت و جلال خود برسد، میبايست تمام اين زحمات را ببيند؟»27سپس تمام پيشگويیهايی را كه درباره خودش در تورات موسی و كتابهای ساير انبیا آمده بود، برای آنان شرح داد.28در اين هنگام به دهكده عموآس و پايان سفرشان رسيدند و عيسی خواست كه به راه خود ادامه دهد.29اما چون هوا كمكم تاريک میشد، آن دو مرد با اصرار خواهش كردند كه شب را نزد ايشان بماند. پس عيسی به خانه ايشان رفت.30وقتی بر سر سفره نشستند، عيسی نان را برداشت و شكرگزاری نموده، به هر يک تكهای داد.31ناگهان چشمانشان باز شد و او را شناختند! همان لحظه عيسی ناپديد شد.32آن دو به يكديگر گفتند: «ديدی وقتی در راه، مطالب كتاب آسمانی را برای ما شرح میداد، چگونه دلمان به تپش افتاده بود و به هيجان آمده بوديم؟»33پس بیدرنگ به اورشليم بازگشتند و نزد يازده شاگرد عيسی رفتند كه با ساير پيروان او گرد آمده بودند،34و میگفتند: «خداوند حقيقتاً زنده شده است! پطرس نيز او را ديده است!»35آنگاه آن دو نفر نيز ماجرای خود را تعريف كردند و گفتند كه چگونه عيسی در بين راه به ايشان ظاهر شد و به چه ترتيب سر سفره، هنگام پاره كردن نان، او را شناختند.
عيسی به شاگردان ظاهر میشود
36در همان حال كه گرم گفتگو بودند، ناگهان عيسی در ميانشان ايستاد و سلام كرد.37اما همه وحشت كردند، چون تصور كردند كه روح میبينند!38عيسی فرمود: «چرا وحشت كردهايد؟ چرا شک داريد و نمیخواهيد باور كنيد كه خودم هستم!39به جای ميخها در دستها و پايهايم نگاه كنيد! میبينيد كه واقعاً خودم هستم. به من دست بزنيد تا خاطرجمع شويد كه من روح نيستم. چون روح بدن ندارد، اما همينطور كه میبينيد، من دارم.»40در همان حال كه سخن میگفت، دستها و پايهای خود را به ايشان نشان داد.41آنان شاد و حيرتزده بودند و نمیتوانستند آنچه را كه میديدند، باور كنند. عيسی از ايشان پرسيد: «آيا در اينجا چيزی برای خوردن داريد؟»42آنها مقداری ماهی پخته به او دادند.43او نيز در برابر چشمان شگفتزده ايشان، آن را خورد.44آنگاه به ايشان فرمود: «آيا به ياد داريد كه پيش از مرگم، وقتی با شما بودم، میگفتم كه هر چه در تورات موسی و كتابهای انبیا و زبور داوود، درباره من نوشته شده است، همه بايد عملی شود؟ حال، با آنچه كه برای من اتفاق افتاد، همه آنها عملی شد!»45آنگاه ذهنشان را باز كرد تا همهٔ پيشگويیهای كتاب آسمانی را درک كنند.46سپس فرمود: «بلی، از زمانهای دور، در كتابهای انبیا نوشته شده بود كه مسيح موعود بايد رنج و زحمت ببيند، جانش را فدا كند و روز سوم زنده شود؛47و اين است پيغام نجاتبخشی كه بايد از اورشليم به همهٔ قومها برسد: ”همه كسانی كه از گناهانشان توبه كنند و به سوی من بازگردند، آمرزيده خواهند شد.“48شما ديدهايد و شاهد هستيد كه همه اين پيشگويیها واقع شده است.49«اينک من روحالقُدُس را كه پدرم به شما وعده داده است، بر شما خواهم فرستاد. از این رو پيش از آنكه اين پيغام نجاتبخش را به ديگران اعلام كنيد، در اورشليم بمانيد تا روحالقدس بيايد و شما را با قدرت الهی از عالم بالا، مجهز كند.»
صعود عيسی به آسمان
50آنگاه عيسی ايشان را با خود تا نزديكی«بيتعنيا» برد. در آنجا دستهای خود را به سوی آسمان بلند كرد و ايشان را بركت داد،51و در همان حال از روی زمين جدا شد و به سوی آسمان بالا رفت.52شاگردان او را پرستش كردند و با شادی بسيار به اورشليم بازگشتند،53و به خانه خدا رفتند. آنان همواره در آنجا مانده، خدا را شكر و ستايش میكردند.