from Crossway1Woe to those who decree iniquitous decrees, and the writers who keep writing oppression, (Ps 94:20; Jer 8:8)2to turn aside the needy from justice and to rob the poor of my people of their right, that widows may be their spoil, and that they may make the fatherless their prey! (Isa 5:23)3What will you do on the day of punishment, in the ruin that will come from afar? To whom will you flee for help, and where will you leave your wealth? (Isa 5:26; Jer 5:29; Ho 9:7; Lu 19:44)4Nothing remains but to crouch among the prisoners or fall among the slain. For all this his anger has not turned away, and his hand is stretched out still. (Isa 9:12)
Judgment on Arrogant Assyria
5Woe to Assyria, the rod of my anger; the staff in their hands is my fury! (Isa 9:4; Isa 10:24; Mic 5:1; Mic 6:9)6Against a godless nation I send him, and against the people of my wrath I command him, to take spoil and seize plunder, and to tread them down like the mire of the streets. (2Ki 18:14; Isa 5:5; Isa 9:17)7But he does not so intend, and his heart does not so think; but it is in his heart to destroy, and to cut off nations not a few; (Mic 4:12)8for he says: “Are not my commanders all kings? (2Ki 18:24)9Is not Calno like Carchemish? Is not Hamath like Arpad? Is not Samaria like Damascus? (Ge 10:10; 2Ki 16:9; 2Ki 17:6; 2Ki 18:34; 2Ki 19:12; 2Ch 35:20; Isa 7:9; Isa 11:11; Jer 46:2; Am 6:2; Zec 9:2)10As my hand has reached to the kingdoms of the idols, whose carved images were greater than those of Jerusalem and Samaria, (2Ki 19:17)11shall I not do to Jerusalem and her idols as I have done to Samaria and her images?” (2Ki 18:34; Isa 2:8)12When the Lord has finished all his work on Mount Zion and on Jerusalem, he[1] will punish the speech[2] of the arrogant heart of the king of Assyria and the boastful look in his eyes. (2Ki 19:31; 2Ki 19:35; Isa 29:4; Isa 30:18)13For he says: “By the strength of my hand I have done it, and by my wisdom, for I have understanding; I remove the boundaries of peoples, and plunder their treasures; like a bull I bring down those who sit on thrones. (2Ki 19:22; Isa 37:23)14My hand has found like a nest the wealth of the peoples; and as one gathers eggs that have been forsaken, so I have gathered all the earth; and there was none that moved a wing or opened the mouth or chirped.”15Shall the axe boast over him who hews with it, or the saw magnify itself against him who wields it? As if a rod should wield him who lifts it, or as if a staff should lift him who is not wood! (Isa 10:5; Isa 29:16; Isa 45:9; Ro 9:17)16Therefore the Lord God of hosts will send wasting sickness among his stout warriors, and under his glory a burning will be kindled, like the burning of fire. (Ps 78:31; Isa 30:33)17The light of Israel will become a fire, and his Holy One a flame, and it will burn and devour his thorns and briers in one day. (2Ki 19:35; Isa 9:14; Isa 9:18; Isa 27:4; Isa 37:23; Ob 1:18; Na 1:10)18The glory of his forest and of his fruitful land the Lord will destroy, both soul and body, and it will be as when a sick man wastes away. (Ps 107:33; Isa 2:13; Isa 10:33)19The remnant of the trees of his forest will be so few that a child can write them down.
The Remnant of Israel Will Return
20In that day the remnant of Israel and the survivors of the house of Jacob will no more lean on him who struck them, but will lean on the Lord, the Holy One of Israel, in truth. (2Ki 16:7; 2Ki 19:14; 2Ch 28:20; Isa 2:11; Isa 4:2; Isa 10:27)21A remnant will return, the remnant of Jacob, to the mighty God. (Isa 9:6)22For though your people Israel be as the sand of the sea, only a remnant of them will return. Destruction is decreed, overflowing with righteousness. (Isa 6:13; Isa 28:22; Ro 9:27)23For the Lord God of hosts will make a full end, as decreed, in the midst of all the earth.24Therefore thus says the Lord God of hosts: “O my people, who dwell in Zion, be not afraid of the Assyrians when they strike with the rod and lift up their staff against you as the Egyptians did. (Ex 2:23; 2Ki 19:6; Isa 31:5)25For in a very little while my fury will come to an end, and my anger will be directed to their destruction. (Isa 17:14)26And the Lord of hosts will wield against them a whip, as when he struck Midian at the rock of Oreb. And his staff will be over the sea, and he will lift it as he did in Egypt. (Ex 14:30; Jud 7:25; 2Ki 19:35; Isa 9:4)27And in that day his burden will depart from your shoulder, and his yoke from your neck; and the yoke will be broken because of the fat.”[3] (2Ki 18:14; Isa 9:4; Na 1:13)28He has come to Aiath; he has passed through Migron; at Michmash he stores his baggage; (Jud 18:21; 1Sa 14:2; 1Sa 17:22; Isa 46:1; Ac 21:15)29they have crossed over the pass; at Geba they lodge for the night; Ramah trembles; Gibeah of Saul has fled. (1Sa 7:17; 1Sa 11:4; 1Sa 13:16; 1Sa 13:23)30Cry aloud, O daughter of Gallim! Give attention, O Laishah! O poor Anathoth! (1Sa 25:44; Jer 1:1)31Madmenah is in flight; the inhabitants of Gebim flee for safety.32This very day he will halt at Nob; he will shake his fist at the mount of the daughter of Zion, the hill of Jerusalem. (1Sa 21:1; 1Sa 22:19; Isa 1:8; Isa 37:22)33Behold, the Lord God of hosts will lop the boughs with terrifying power; the great in height will be hewn down, and the lofty will be brought low. (Isa 10:18; Na 1:12)34He will cut down the thickets of the forest with an axe, and Lebanon will fall by the Majestic One. (Isa 10:33; Eze 31:3; Am 2:9)
Isaiah 10
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
from Biblica1-2وای بر قاضيان بیانصاف كه قوانين غير عادله وضع میكنند تا حق فقيران و بيوهزنان و يتيمان قوم مرا پايمال كنند و اموالشان را به غارت ببرند و بر ايشان ظلم كنند.3در روز بازخواست، وقتی خدا از سرزمين دور دست بر شما مصيبت بفرستد، چه خواهيد كرد؟ به چه كسی پناه خواهيد برد؟ گنجهايتان را كجا مخفی خواهيد كرد؟4در آن روز هر چه داريد زير پای اسيران و كشتهشدگان از بين خواهد رفت. با اين حال، غضب خدا فروكش نخواهد كرد و دست او برای مجازات شما همچنان دراز خواهد بود.
پادشاه آشور، وسيلهای در دست خدا
5خداوند میفرمايد: «من آشور را مانند چوب تنبيه به دست خواهم گرفت و برای مجازات آنانی كه بر ايشان خشمناک هستم به كار خواهم برد.6قوم آشور را بر ضد اين قوم خدانشناس كه مورد خشم من هستند خواهم فرستاد تا آنها را غارت كنند و مانند گل، زير پايهای خود لگدمال نمايند.»7اما پادشاه آشور نمیداند كه وسيلهای است در دست خدا. مراد دل او اين است كه اقوام بسياری را نابود كند.8میگويد: «سرداران من هر يک پادشاهی هستند!9شهرهای كركميش و كلنو و حمات و ارفاد را تسخير كرديم؛ سامره و دمشق نيز تسليم ما شدند.10ممالكی را كه بتهايشان بيش از بتهای اورشليم و سامره بودند از بين برديم.11ما سامره را با تمام بتهايش نابود كرديم و همين كار را نيز با اورشليم و بتهايش خواهيم كرد.»12پس از آن كه خداوند پادشاه آشور را برای مجازات اورشليم به کار گرفت، آنگاه برمیگردد و پادشاه مغرور و متكبر آشور را نيز مجازات میكند.13پادشاه آشور میگويد: «من به قدرت و حكمت و دانش خود در اين جنگها پيروز شدهام. من به نيروی خود مرزهای ممالک را از ميان برداشتم و پادشاهان را سركوب كردم و گنجهايشان را به يغما بردم.14ممالک دنيا را مانند آشيانهٔ پرندگان تكان دادم و ثروت آنان را كه مثل تخمهای پرندگان به زمين میريخت جمع كردم بدون اين كه كسی جرأت كند بالی برايم تكان دهد و يا دهانش را باز كرده، جيکجيک كند.»15اما خداوند میفرمايد: «آيا تبر به خود میبالد كه قدرتش بيش از هيزم شكن است؟ آيا اره خود را بالاتر از كسی میداند كه اره میكند؟ آيا عصا انسان را بلند میكند يا انسان عصا را؟»16خداوند قادر متعال بر جنگاوران تنومند پادشاه آشور بلايی خواهد فرستاد تا آنها را ضعيف و نحيف كند و مانند آتش آنها را بسوزاند.17خدای پاک كه نور اسرائيل است همچون شعلهٔ آتش در يک روز همه چيز را مانند خار و خس خواهد سوزاند.18جنگل و مزارع پهناور آنها از بين خواهد رفت درست مانند بيماری كه جسم و جانش تباه میشود.19درختان جنگل به قدری كم خواهد شد كه يک كودک نيز خواهد توانست آنها را بشمارد.
باقی ماندگان اسرائيل
20زمانی فرا خواهد رسيد كه كسانی كه در اسرائيل و يهودا باقی مانده باشند، ديگر تكيهگاهشان آشور نخواهد بود، بلكه از صميم قلب بر خداوند كه يگانه وجود پاک اسرائيل است توكل خواهند داشت.21ايشان به سوی خدای قادر مطلق باز خواهند گشت.22هر چند اكنون قوم اسرائيل مثل ريگ ساحل دريا بیشمارند، ولی در آن زمان عدهٔ كمی از ايشان باقی خواهند ماند و اين عده به وطن باز خواهند گشت، زيرا مجازات عادلانهای كه تعيين شده، اجرا خواهد شد.23خداوند، خدای قادر متعال همانطور كه مقرر فرموده تمام سرزمين ايشان را ويران خواهد كرد.24خداوند، خدای قادر متعال میفرمايد: «ای قوم من كه در اورشليم ساكنيد، از آشوریها نترسيد، حتی اگر مانند مصريان قديم بر شما ظلم كنند.25زيرا پس از مدت كوتاهی از مجازات شما دست خواهم كشيد و به هلاک كردن آنها خواهم پرداخت.26ايشان را مجازات خواهم كرد همانگونه كه مديانیها را در كنار صخرهٔ غراب، و مصریها را در دريا هلاک كردم.27در آن روز به اسارت شما پايان خواهم داد و شما قوی خواهيد شد و يوغ بندگی از گردن شما خواهد افتاد.»28سربازان دشمن به شهر عای رسيدهاند! از مغرون عبور كرده و ساز و برگ خود را در مكماش گذاشتهاند.29از گذرگاه گذشتهاند و میخواهند شب را در جبع به سر برند. اهالی شهر رامه هراسانند. تمام مردم جبعه، شهر شائول، از ترس جان خود فرار میكنند.30ای مردم جليم فرياد برآوريد! ای اهالی ليشه و ای مردم بيچارهٔ عناتوت گوش دهيد!31اهالی مدمينه و ساكنان جيبيم فراری شدهاند.32امروز دشمن در نوب توقف میكند. او مشت خود را گره كرده و به طرف اورشليم كه بر كوه صهيون قرار دارد تكان میدهد.33-34اما همانگونه كه هيزم شكن درختان جنگل لبنان را با ضربههای تبر قطع میكند، خداوند، خدای قادر متعال نيز آن درخت بزرگ را با يک ضربه قطع خواهد كرد، و شاخههای بلند و تنومند آن كنده شده به زمين خواهند افتاد.