1Likewise, wives, be subject to your own husbands, so that even if some do not obey the word, they may be won without a word by the conduct of their wives, (Ge 3:16; Mt 18:15; 1Co 7:16; 1Co 9:19)2when they see your respectful and pure conduct. (Tit 2:5)3Do not let your adorning be external—the braiding of hair and the putting on of gold jewelry, or the clothing you wear— (Isa 3:18; 1Ti 2:9)4but let your adorning be the hidden person of the heart with the imperishable beauty of a gentle and quiet spirit, which in God’s sight is very precious. (Ro 2:29; Ro 7:22; 2Co 4:16; Eph 3:16)5For this is how the holy women who hoped in God used to adorn themselves, by submitting to their own husbands,6as Sarah obeyed Abraham, calling him lord. And you are her children, if you do good and do not fear anything that is frightening. (Ge 18:12; Pr 3:25)7Likewise, husbands, live with your wives in an understanding way, showing honor to the woman as the weaker vessel, since they are heirs with you[1] of the grace of life, so that your prayers may not be hindered. (Eph 5:25; Col 3:19; 1Th 4:4)
Suffering for Righteousness’ Sake
8Finally, all of you, have unity of mind, sympathy, brotherly love, a tender heart, and a humble mind. (Ro 12:16; Eph 4:2; Eph 4:32; Heb 13:1)9Do not repay evil for evil or reviling for reviling, but on the contrary, bless, for to this you were called, that you may obtain a blessing. (Lu 6:28; Ro 12:14; Ro 12:17; 1Co 4:12; 1Pe 2:21; 1Pe 2:23)10For “Whoever desires to love life and see good days, let him keep his tongue from evil and his lips from speaking deceit; (Ps 34:12)11let him turn away from evil and do good; let him seek peace and pursue it.12For the eyes of the Lord are on the righteous, and his ears are open to their prayer. But the face of the Lord is against those who do evil.”13Now who is there to harm you if you are zealous for what is good? (Pr 16:7)14But even if you should suffer for righteousness’ sake, you will be blessed. Have no fear of them, nor be troubled, (Isa 8:12; Mt 5:10; Mt 10:28; Joh 14:1; Joh 14:27; 1Pe 2:19; 1Pe 3:6; 1Pe 4:14; 1Pe 4:16)15but in your hearts honor Christ the Lord as holy, always being prepared to make a defense to anyone who asks you for a reason for the hope that is in you; yet do it with gentleness and respect, (Isa 29:23; Mt 6:9; Col 4:6; 2Ti 2:25; 1Pe 1:17)16having a good conscience, so that, when you are slandered, those who revile your good behavior in Christ may be put to shame. (Heb 13:18; 1Pe 2:12)17For it is better to suffer for doing good, if that should be God’s will, than for doing evil. (1Pe 2:20; 1Pe 4:15)18For Christ also suffered[2] once for sins, the righteous for the unrighteous, that he might bring us to God, being put to death in the flesh but made alive in the spirit, (Ro 4:25; Ro 5:2; 2Co 13:4; Col 1:22; Heb 9:26; Heb 9:28; 1Pe 2:21; 1Pe 4:1; 1Pe 4:6)19in which[3] he went and proclaimed[4] to the spirits in prison, (1Pe 3:18)20because[5] they formerly did not obey, when God’s patience waited in the days of Noah, while the ark was being prepared, in which a few, that is, eight persons, were brought safely through water. (Ge 6:3; Ge 6:5; Ge 6:13; Ge 7:1; Ge 7:7; Ge 7:23; Ge 8:18; Heb 11:7; 2Pe 2:5)21Baptism, which corresponds to this, now saves you, not as a removal of dirt from the body but as an appeal to God for a good conscience, through the resurrection of Jesus Christ, (Mr 16:16; Ac 16:33; Ro 6:3; Ro 10:10; Tit 3:5; 1Pe 1:3)22who has gone into heaven and is at the right hand of God, with angels, authorities, and powers having been subjected to him. (Ac 2:33; Ro 8:34; Ro 8:38; 1Co 15:24; Eph 1:20; Eph 1:21; Col 3:1; Heb 1:3)
1-2و اما شما ای زنان، مطيع شوهران خود باشيد تا چنانچه بعضی از ايشان نيز به انجيل ايمان نياورده باشند، با ديدن رفتار شما ايمان بياورند؛ زيرا رفتار خوب و توأم با احترام يک زن، بهتر از سخنان او دربارهٔ مسيح، در دل شوهر اثر میگذارد.3برای زيبايی، به آرايش ظاهری نظير جواهرات و لباسهای زيبا و آرايش گيسوان، توسل نجوييد،4بلكه بگذاريد باطن و سيرت شما زيبا باشد. باطن خود را با زيبايی پايدار يعنی با روحيهٔ آرام و ملايم زينت دهيد كه مورد پسند خداست.5اين گونه خصايل، در گذشته در زنان مقدس ديده میشد. ايشان به خدا ايمان داشتند و مطيع شوهران خود بودند.6سارا همسر ابراهيم نيز چنين بود. او از شوهرش اطاعت میكرد و به او چون سرپرست خانواده احترام میگذاشت. شما نيز اگر دختران آن بانوی بزرگوار باشيد و راه خوب او را در پيش گيريد، ديگر ترس و نگرانی نخواهيد داشت از اينكه ممكن است شوهرانتان از شما برنجند.7و شما ای شوهران، رفتارتان با همسرانتان بايد با ملاحظه و توأم با احترام باشد، چون ايشان ظريفتر از شما هستند. در ضمن، فراموش نكنيد كه ايشان شريک زندگی روحانی و بركات الهی شما میباشند. بنابراين، اگر با ايشان آن گونه كه شايسته است، رفتار نكنيد، دعاهايتان مستجاب نخواهد شد.
كلامی چند به شوهران كلامی چند به همه مسيحيان
8اين چند كلمه را نيز خطاب به همهٔ شما مینويسم: مانند اعضای يک خانواده، نسبت به يكديگر همدرد و مهربان و فروتن باشيد و يكديگر را از صميم قلب دوست بداريد.9اگر كسی به شما بدی كرد، به او بدی نكنيد، و اگر كسی به شما دشنام داد، به او دشنام ندهيد؛ بلكه برای ايشان دعای خير و بركت كنيد، زيرا ما بايد با ديگران مهربان باشيم؛ آنگاه خدا ما را بركت خواهد داد.10اگر طالب يک زندگی خوب و خوش میباشيد، از سخنان بد و دروغ بپرهيزيد.11از بدی دوری كنيد و به همه نيكی نماييد. بكوشيد تا با همهٔ مردم در صلح و صفا زندگی كنيد.12زيرا خداوند نسبت به نيكوكاران نظر لطف دارد و به دعای ايشان گوش میدهد، اما از بدكاران روگردان است.
رنج و زحمت به خاطر نيکوکاری
13معمولاً كسی به سبب نيكوكاری خود مورد آزار و اذيت قرار نمیگيرد؛14اما حتی اگر شما مورد جور و ستم واقع میشويد، خوشا به حال شما، زيرا خداوند به شما اجر خواهد داد. پس نگران نباشيد،15بلكه با خاطری آسوده، خود را به خداوندتان مسيح بسپاريد؛ و اگر كسی علت اين اعتماد و ايمان را جويا شد، حاضر باشيد تا با كمال ادب و احترام به او توضيح دهيد.16بدون توجه به توهين و بدگويی مردم، آنچه را كه راست و درست است انجام دهيد؛ زيرا وقتی به درستكاری شما پی بردند، از كار خود شرمنده خواهند شد.17اگر خواست خدا اينست كه زحمت ببينيد، بهتر است برای نيكوكاری رنج و زحمت بكشيد تا برای بدكاری.18مسيح نيز زحمت ديد. او خود از هر گناهی مبرّا بود، اما يک بار جان خود را در راه ما گناهكاران فدا كرد تا ما را به حضور خدا بياورد. زمانی كه بدن مسيح در قبر گذاشته شد، روح او زنده ماند؛19و اين روح او بود كه نزد ارواح محبوس رفت و پيروزی خود را به آنان بشارت داد،20يعنی به روح كسانی كه در قديم، در زمان نوح، از خدا نافرمانی كرده بودند، گرچه خدا وقتی كه نوح مشغول ساختن كشتی بود، صبورانه منتظر توبهٔ ايشان بود. با اين حال، فقط هشت نفر از آن طوفان وحشتناک نجات پيدا كردند و غرق نشدند.21اكنون اين طوفان، غسل تعميد را در نظر ما مجسم میكند. وقتی تعميد میگيريم، نشان میدهيم كه بوسيلهٔ زنده شدن مسيح، از مرگ و هلاكت نجات يافتهايم. هدف از غسل تعميد، نظافت و شستشوی بدن نيست، بلكه با تعميد يافتن در واقع به سوی خدا باز میگرديم و از او میخواهيم كه دلهايمان را از گناه پاک سازد.22اكنون مسيح در آسمان است و در مقامی رفيع، در دست راست خدا نشسته است و تمام فرشتگان و قدرتهای آسمان در برابر او تعظيم میكنند و تحت فرمان او میباشند.