1 Царе 26

Библия, синодално издание

от Bulgarian Bible Society
1 При Саула в Гива дойдоха зифци (от юг) и рекоха: ето, Давид се крие у нас на хълм Хахил, надясно от Иесимон. (1 Цар 23:19; Пс 53:2)2 Тогава Саул стана, спусна се в пустинята Зиф, и с него три хиляди отбор мъже израилски, да търси Давида в пустинята Зиф.3 И Саул се разположи на хълма Хахил, надясно от Иесимон, до пътя; а Давид, който се намираше в пустинята, видя, че Саул идеше подире му в пустинята;4 и Давид прати съгледвачи и узна, че Саул наистина е дошъл от Кеил.5 И стана Давид (тайно) и отиде на мястото, дето Саул се бе разположил на стан, и видя Давид мястото, дето спеше Саул и военачалникът му Авенир, син Ниров. Саул спеше в шатрата, а народът се бе разположил около него. (1 Цар 14:50; 1 Цар 17:55)6 Давид се обърна и рече на хетееца Ахимелеха и на Авеса, син на Саруя, Иоавов брат, като каза: кой ще дойде с мене при Саула в стана? Авеса отговори: аз ще дойда с тебе.7 Давид дойде с Авеса при людете (Саулови) нощя; и ето, Саул лежи заспал в шатрата, и копието му забито в земята при възглавието му; а Авенир и народът лежат около него. (2 Цар 23:18)8 Авеса рече на Давида: днес Бог предаде твоя враг в ръцете ти; затова позволи, аз ще го прикова с копие в земята с един замах и няма да повторя удара.9 Но Давид рече на Авеса: не го убивай; защото кой, дигнал ръка върху помазаника Господен, ще остане ненаказан? (2 Цар 1:14; Пс 7:5)10 Давид още рече: жив Господ! нека го порази Господ, или ще дойде денят му, и той ще умре, или ще отиде на война и ще загине; а мене да не дава Господ да дигна ръка върху помазаника Господен; (Екл 9:12)11 а вземи копието му, което е при възглавието му, и съда с вода, и да си вървим. (1 Цар 26:23)12 Давид взе копието и съда с вода при възглавието на Саула, и си отидоха; и никой не видя, никой не узна и никой се не събуди, а всички спяха, понеже беше ги обвзел сън от Господа.13 Премина Давид отвъд и застана навръх планината надалеч, а помежду им имаше голямо разстояние.14 И викна Давид към народа и Авенира, син Ниров, думайки: Авенире, обади се. Авенир се обади и рече: кой си ти, дето викаш и безпокоиш царя?15 И Давид рече на Авенира: нали си мъж, и кой е равен на тебе в Израиля? Защо тогава не пазиш господаря си, царя? защото дохожда някой от народа да затрие царя, твоя господар. (2 Цар 3:38)16 Ти лошо правиш; жив Господ! Вие заслужавате смърт, задето не пазите господаря си, помазаника Господен. Виж, де е копието на царя и съда с вода, що бяха при възглавието му? (2 Цар 12:5)17 И Саул позна гласа на Давида и рече: твоят ли е тоя глас, сине мой Давиде? И рече Давид: моят глас е, господарю мой, царю. (1 Цар 24:17)18 И рече о ще: за какво господарят ми преследва своя раб? Какво съм сторил? Какво зло намери у мене? (1 Цар 17:29; 1 Цар 20:1; 1 Цар 24:12)19 А сега моят господар и цар нека изслуша думите на своя раб: ако Господ те е подбудил против мене, нека това бъде от тебе благовонна жертва; ако пък – синове човешки, то проклети да са пред Господа, понеже те ме изгониха сега, за да не принадлежа към наследието Господне, думайки: иди служи на чужди богове. (Пс 25:8; Сир 28:15; Сир 28:21)20 Нека се не пролее моята кръв на земята пред Господа, защото царят Израилев излезе да търси една бълха, както тичат подир яребица по планините. (1 Цар 24:15)21 И Саул каза: аз съгреших; върни се, сине мой Давиде, защото няма вече да ти правя зло, понеже днес душата ми беше скъпа в твоите очи; безумно постъпвах аз и твърде много съгреших. (1 Цар 24:18; Пс 71:14)22 Давид отговори и рече: ето копието на царя; нека дойде един момък и го вземе;23 и нека Господ въздаде всекиму според правдата му и според истината му, защото Господ те предаваше в ръцете ми, но аз не поисках да вдигна ръка върху помазаника Господен; (Пс 17:15; Пр 24:12; Ос 4:9)24 и нека, както днес бе драгоценен животът ти в мои очи, тъй да се цени и моят живот в очите на Господа, (и Той да ме закрили) и да ме избави от всяка беда!25 И Саул рече на Давида: благословен да си, сине мой Давиде; ти ще извършиш, каквото си предприел, и непременно ще победиш. И Давид отиде в своя път, а Саул се върна на мястото си.

1 Царе 26

Segond 21

от Société Biblique de Genève
1 Les Ziphiens allèrent trouver Saül à Guibea et dirent: «David n'est-il pas caché sur la colline de Hakila, en face du désert?»2 Saül se leva et descendit au désert de Ziph, avec 3000 hommes choisis dans l'élite d'Israël, pour chercher David dans le désert de Ziph.3 Il installa son camp sur la colline de Hakila, en face du désert, près du chemin. David était dans le désert. Quand il s'aperçut que Saül marchait à sa poursuite dans le désert,4 il envoya des espions et sut ainsi avec certitude que Saül était arrivé.5 Alors David se leva, vint à l'endroit où Saül campait et vit la place où il couchait en compagnie d'Abner, fils de Ner et chef de son armée. Saül couchait au milieu du camp et le peuple campait autour de lui.6 David prit la parole et s'adressa à Achimélec, le Hittite, et à Abishaï, fils de Tseruja et frère de Joab. Il leur dit: «Qui veut descendre avec moi dans le camp vers Saül?» Abishaï répondit: «Moi, je descendrai avec toi.»7 David et Abishaï se rendirent de nuit vers la troupe. Saül était couché et dormait au milieu du camp, et sa lance était fichée en terre près de sa tête. Abner et le reste de la troupe étaient couchés autour de lui.8 Abishaï dit à David: «Dieu livre aujourd'hui ton ennemi entre tes mains. Laisse-moi donc le frapper avec ma lance. Je le clouerai à terre d'un seul coup, je n'aurai pas à m'y reprendre à deux fois.»9 Mais David dit à Abishaï: «Ne le supprime pas! En effet, qui pourrait impunément porter la main contre celui que l'Eternel a désigné par onction?»10 David ajouta: «L'Eternel est vivant! C'est à l'Eternel seul de le frapper, soit que son jour soit venu et qu'il meure, soit qu'il descende sur un champ de bataille et qu'il y soit supprimé.11 Certes, par l'Eternel, je ne me risquerai pas à porter la main contre celui que l'Eternel a désigné par onction! Prends seulement la lance qui est près de sa tête, ainsi que la cruche d'eau, et allons-nous-en.»12 David prit donc la lance et la cruche d'eau qui étaient près de la tête de Saül, et ils s'en allèrent. Personne ne les vit ni ne s'aperçut de rien, et personne ne se réveilla. Ils dormaient tous d'un profond sommeil, parce que l'Eternel les y avait plongés.13 David passa de l'autre côté et s'arrêta au loin sur le sommet de la montagne, à une grande distance du camp.14 Puis il cria à la troupe et à Abner, fils de Ner: «Vas-tu répondre, Abner?» Abner répondit: «Qui es-tu, toi qui pousses des cris vers le roi?»15 David dit à Abner: «N'es-tu pas un homme? Et qui est ton pareil en Israël? Pourquoi donc n'as-tu pas gardé le roi, ton maître? En effet, quelqu'un du peuple est venu pour tuer le roi, ton maître.16 Ce que tu as fait là n'est pas bien. L'Eternel est vivant! Vous méritez la mort pour n'avoir pas veillé sur votre maître, sur celui que l'Eternel a désigné par onction. Regarde maintenant où sont la lance du roi et la cruche d'eau qui étaient près de sa tête!»17 Saül reconnut la voix de David et dit: «Est-ce bien ta voix, mon fils David?» David répondit: «C'est ma voix, roi, mon seigneur!»18 Puis il ajouta: «Pourquoi mon seigneur poursuit-il son serviteur? Qu'ai-je fait et de quoi suis-je coupable?19 Que le roi, mon seigneur, veuille maintenant écouter les paroles de son serviteur! Si c'est l'Eternel qui te pousse à agir contre moi, qu'il veuille bien accepter le parfum d'une offrande. Mais si ce sont des hommes, qu'ils soient maudits devant l'Eternel, puisqu'ils me chassent aujourd'hui pour m'exclure de l'héritage de l'Eternel en me disant: ‘Va servir des dieux étrangers!’20 Oh! Que mon sang ne tombe pas en terre loin de l'Eternel! Le roi d'Israël s'est mis en marche pour chercher une puce, comme on chasserait une perdrix dans les montagnes.»21 Saül dit: «J'ai péché. Reviens, mon fils David! Je ne te ferai plus de mal, puisqu'aujourd'hui ma vie a été précieuse à tes yeux. Je me suis comporté de façon stupide et j'ai commis une grande faute.»22 David répondit: «Voici la lance du roi. Que l'un de tes hommes vienne la prendre.23 L'Eternel traitera chacun en fonction de sa justice et sa fidélité. En effet, il t'avait livré aujourd'hui entre mes mains et je n'ai pas voulu porter la main sur celui que l'Eternel a désigné par onction.24 Tout comme aujourd'hui ta vie a eu beaucoup de valeur à mes yeux, ma vie aura beaucoup de valeur aux yeux de l'Eternel et il me délivrera de toute détresse.»25 Saül dit à David: «Sois béni, mon fils David! Tu réussiras dans tes entreprises.» David poursuivit son chemin et Saül retourna chez lui.