Žalm 144

Bible Kralická

1 Davidův. Požehnaný Hospodin skála má, kterýž učí ruce mé boji, a prsty mé bitvě.2 Milosrdenství mé a hrad můj, útočiště mé, vysvoboditel můj, a štít můj, protož v něhoť já doufám; onť mi podmaňuje lidi.3 Hospodine, co jest člověk, že se znáš k němu, a syn člověka, že ho sobě tak vážíš?4 Člověk marnosti podobný jest, dnové jeho jako stín pomíjející.5 Hospodine, nakloň svých nebes a sstup, dotkni se hor, a kouřiti se budou.6 Sešli hromobití a rozptyl je, vypusť střely své a poraz je.7 Vztáhni ruku svou s výsosti, vysvoboď mne, a vytrhni mne z vod mnohých, z ruky cizozemců.8 Jejichž ústa mluví marnost, a pravice jejich jest pravice lživá.9 Bože, píseň novou zpívati budu tobě na loutně, a na desíti strunách žalmy tobě prozpěvovati,10 Dávajícímu vítězství králům, a vysvobozujícímu Davida, služebníka svého od meče vražedlného.11 Vysvoboď mne, a vytrhni mne z ruky cizozemců, jejichž ústa mluví marnost, a pravice jejich pravice lživá.12 Aby synové naši byli jako štípkové zdárně rostoucí v mladosti své, a dcery naše jako úhelní kamenové, tesaní ku podobenství chrámu.13 Špižírny naše plné ať vydávají všelijaké potravy; dobytek náš ať rodí na tisíce, a na deset tisíců v stájích našich.14 Volové naši ať jsou vytylí; ať není vpádu ani zajetí, ani naříkání na ulicích našich.15 Blahoslavený lid, jemuž se tak děje, blahoslavený ten lid, jehož Hospodin Bohem jest.

Žalm 144

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 Von David. Gelobt sei der HERR, mein Fels, der meine Hände geschickt macht zum Kampf, meine Finger zum Krieg; (1S 18,17; 1S 25,29; Ž 18,3; Ž 18,32; Ž 18,35)2 meine gnädige Hilfe und meine Burg, meine Zuflucht und mein Erretter, mein Schild, auf den ich vertraue, der mir auch mein Volk unterwirft! (2S 22,2; Ž 18,3; Ž 18,48; Ef 6,16)3 HERR, was ist der Mensch, dass du an ihn gedenkst, der Sohn des Menschen, dass du auf ihn achtest? (Ž 8,4; Žd 2,6)4 Der Mensch gleicht einem Hauch, seine Tage sind wie ein flüchtiger Schatten! (Jb 14,1; Ž 39,5; Iz 2,22)5 HERR, neige deinen Himmel und fahre herab! Rühre die Berge an, dass sie rauchen! (Ž 18,10; Ž 104,32)6 Lass es blitzen und zerstreue sie, schieße deine Pfeile ab und schrecke sie! (Ž 18,15)7 Strecke deine Hand aus von der Höhe; reiße mich heraus und rette mich aus großen Wassern, aus der Hand der Söhne der Fremde, (Ž 18,17; Iz 43,2)8 deren Mund Lügen redet und deren Rechte eine trügerische Rechte ist. (Ž 54,5; Ž 55,22)9 O Gott, ein neues Lied will ich dir singen, mit der zehnsaitigen Harfe will ich dir spielen, (Ž 33,2; Ž 40,4; Ž 96,1; Ž 98,1; Ž 149,1; Iz 42,10)10 der du den Königen Sieg gibst und deinen Knecht David errettest vor dem verderblichen Schwert! (Ž 18,1; Ž 132,10)11 Reiße mich heraus und errette mich aus der Hand der Söhne der Fremde, deren Mund Lügen redet und deren Rechte eine trügerische Rechte ist, (2S 22,18; Ž 144,7)12 damit unsere Söhne in ihrer Jugend wie Sprösslinge emporwachsen, unsere Töchter den Säulen gleichen, gemeißelt nach der Art eines Tempelbaus; (Jb 42,15; Ž 128,3)13 dass unsere Speicher gefüllt sind und Vorräte geben von jeglicher Art; dass unsere Schafe sich tausendfach mehren, zehntausendfach auf unseren Weiden; (Lv 26,5; Dt 7,13; Ž 65,10)14 dass unsere Rinder trächtig sind ohne Unfall noch Verlust, und dass kein Klagegeschrei zu hören ist auf unseren Straßen! (Lv 26,6; Iz 65,19)15 Wohl dem Volk, dem es so ergeht; wohl dem Volk, dessen Gott der HERR ist! (Ž 33,12; Ž 89,16)