1Davidův. Požehnaný Hospodin skála má, kterýž učí ruce mé boji, a prsty mé bitvě.2Milosrdenství mé a hrad můj, útočiště mé, vysvoboditel můj, a štít můj, protož v něhoť já doufám; onť mi podmaňuje lidi.3Hospodine, co jest člověk, že se znáš k němu, a syn člověka, že ho sobě tak vážíš?4Člověk marnosti podobný jest, dnové jeho jako stín pomíjející.5Hospodine, nakloň svých nebes a sstup, dotkni se hor, a kouřiti se budou.6Sešli hromobití a rozptyl je, vypusť střely své a poraz je.7Vztáhni ruku svou s výsosti, vysvoboď mne, a vytrhni mne z vod mnohých, z ruky cizozemců.8Jejichž ústa mluví marnost, a pravice jejich jest pravice lživá.9Bože, píseň novou zpívati budu tobě na loutně, a na desíti strunách žalmy tobě prozpěvovati,10Dávajícímu vítězství králům, a vysvobozujícímu Davida, služebníka svého od meče vražedlného.11Vysvoboď mne, a vytrhni mne z ruky cizozemců, jejichž ústa mluví marnost, a pravice jejich pravice lživá.12Aby synové naši byli jako štípkové zdárně rostoucí v mladosti své, a dcery naše jako úhelní kamenové, tesaní ku podobenství chrámu.13Špižírny naše plné ať vydávají všelijaké potravy; dobytek náš ať rodí na tisíce, a na deset tisíců v stájích našich.14Volové naši ať jsou vytylí; ať není vpádu ani zajetí, ani naříkání na ulicích našich.15Blahoslavený lid, jemuž se tak děje, blahoslavený ten lid, jehož Hospodin Bohem jest.
Žalm 144
Schlachter 2000
od Genfer Bibelgesellschaft1Von David. Gelobt sei der HERR, mein Fels, der meine Hände geschickt macht zum Kampf, meine Finger zum Krieg; (1S 18,17; 1S 25,29; Ž 18,3; Ž 18,32; Ž 18,35)2meine gnädige Hilfe und meine Burg, meine Zuflucht und mein Erretter, mein Schild, auf den ich vertraue, der mir auch mein Volk unterwirft! (2S 22,2; Ž 18,3; Ž 18,48; Ef 6,16)3HERR, was ist der Mensch, dass du an ihn gedenkst, der Sohn des Menschen, dass du auf ihn achtest? (Ž 8,4; Žd 2,6)4Der Mensch gleicht einem Hauch, seine Tage sind wie ein flüchtiger Schatten! (Jb 14,1; Ž 39,5; Iz 2,22)5HERR, neige deinen Himmel und fahre herab! Rühre die Berge an, dass sie rauchen! (Ž 18,10; Ž 104,32)6Lass es blitzen und zerstreue sie, schieße deine Pfeile ab und schrecke sie! (Ž 18,15)7Strecke deine Hand aus von der Höhe; reiße mich heraus und rette mich aus großen Wassern, aus der Hand der Söhne der Fremde, (Ž 18,17; Iz 43,2)8deren Mund Lügen redet und deren Rechte eine trügerische Rechte ist. (Ž 54,5; Ž 55,22)9O Gott, ein neues Lied will ich dir singen, mit der zehnsaitigen Harfe will ich dir spielen, (Ž 33,2; Ž 40,4; Ž 96,1; Ž 98,1; Ž 149,1; Iz 42,10)10der du den Königen Sieg gibst und deinen Knecht David errettest vor dem verderblichen Schwert! (Ž 18,1; Ž 132,10)11Reiße mich heraus und errette mich aus der Hand der Söhne der Fremde, deren Mund Lügen redet und deren Rechte eine trügerische Rechte ist, (2S 22,18; Ž 144,7)12damit unsere Söhne in ihrer Jugend wie Sprösslinge emporwachsen, unsere Töchter den Säulen gleichen, gemeißelt nach der Art eines Tempelbaus; (Jb 42,15; Ž 128,3)13dass unsere Speicher gefüllt sind und Vorräte geben von jeglicher Art; dass unsere Schafe sich tausendfach mehren, zehntausendfach auf unseren Weiden; (Lv 26,5; Dt 7,13; Ž 65,10)14dass unsere Rinder trächtig sind ohne Unfall noch Verlust, und dass kein Klagegeschrei zu hören ist auf unseren Straßen! (Lv 26,6; Iz 65,19)15Wohl dem Volk, dem es so ergeht; wohl dem Volk, dessen Gott der HERR ist! (Ž 33,12; Ž 89,16)