1Šalomounovi. Bože, soudy své králi dej, a spravedlnost svou synu královu,2Aby soudil lid tvůj v spravedlnosti a chudé tvé v pravosti.3Hory přinesou pokoj lidu i pahrbkové v spravedlnosti.4Souditi bude chudé z lidu, a vysvobodí syny nuzného, násilníka pak potře.5Báti se budou tebe, dokudž slunce a měsíc trvati bude, od národu až do pronárodu.6Jako když sstupuje déšť na přisečenou trávu, a jako tiší déšťové skrápějící zemi:7Tak zkvete ve dnech jeho spravedlivý, a bude hojnost pokoje, dokud měsíce stává.8Panovati bude od moře až k moři, a od řeky až do končin země.9Před ním skláněti se budou obyvatelé pustin vyprahlých, a nepřátelé jeho prach lízati budou.10Králové při moři a z ostrovů pocty mu přinesou, králové Šebejští a Sabejští dary obětovati budou.11Nadto klaněti se jemu budou všickni králové, všickni národové jemu sloužiti budou.12Nebo vytrhne nuzného, volajícího a nátisk trpícího, kterýž nemá spomocníka.13Smiluje se nad bídným a potřebným, a duše nuzných spasí.14Od lsti a násilí vysvobodí duši jejich; neboť jest drahá krev jejich před očima jeho.15Budeť dlouhověký, a dávati mu budou zlato Arabské, a ustavně za něj se modliti, na každý den jemu dobrořečiti budou.16Když se vrže hrst obilí do země na vrchu hor, klátiti se budou jako Libán klasové jeho, a kvésti budou měšťané jako byliny země.17Jméno jeho bude na věky; dokudž slunce trvá, děditi bude jméno jeho. A požehnání sobě dávajíce v něm všickni národové, budou ho blahoslaviti.18Požehnaný Hospodin Bůh, Bůh Izraelský, kterýž sám činí divné věci,19A požehnané jméno slávy jeho na věky. Budiž také naplněna slávou jeho všecka země, Amen i Amen.20Skonávají se modlitby Davidovy, syna Izai.
1Für Salomo.
Verleih dein Richteramt, o Gott, dem König,
dem Königssohn gib dein gerechtes Walten.2Er regiere dein Volk in Gerechtigkeit
und deine Elenden durch rechtes Urteil. (2S 23,3; Př 31,8)3Dann tragen die Berge Frieden für das Volk
und die Hügel Gerechtigkeit.4Er schaffe Recht den Elenden des Volks, /
er rette die Kinder der Armen,
er zermalme die Unterdrücker. (Ž 10,18)5Er soll leben, solange die Sonne bleibt
und der Mond - bis zu den fernsten Geschlechtern.[1] (Ž 61,7; Ž 89,37)6Er ströme wie Regen herab auf die Felder,
wie Regenschauer, die die Erde benetzen.7In seinen Tagen sprosse der Gerechte
und Fülle des Friedens, bis der Mond nicht mehr da ist.8Er herrsche von Meer zu Meer,
vom Strom bis an die Enden der Erde. (Za 9,10)9Vor seinem Angesicht sollen sich beugen die Bewohner der Wüste,
Staub lecken vor ihm seine Feinde. (Iz 49,23; Mi 7,17)10Die Könige von Tarschisch und von den Inseln bringen Gaben,
mit Tribut nahen die Könige von Scheba und Saba. (1Kr 10,1; Ž 68,32; Iz 60,9)11Alle Könige werfen sich vor ihm nieder,
es dienen ihm alle Völker. (Ž 2,8; Ž 47,9)12Ja, er befreie den Armen, der um Hilfe schreit,
den Elenden und den, der keinen Helfer hat. (Jb 29,12)13Er habe Mitleid mit dem Geringen und Armen,
er rette das Leben der Armen.14Aus Unterdrückung und Gewalt erlöse er ihr Leben,
kostbar sei ihr Blut in seinen Augen. (Ž 9,13; Ž 116,15)15Er lebe
und Gold von Saba soll man ihm geben!
Man soll für ihn allezeit beten,
jeden Tag für ihn Segen erflehen. (Ž 61,7)16Im Land gebe es Korn in Fülle,
es rausche auf dem Gipfel der Berge.
Wie der Libanon sei seine Frucht,
sie sollen blühen aus der Stadt wie das Gras der Erde. (Iz 27,6; Am 9,13)17Sein Name soll ewig bestehen,
solange die Sonne bleibt, sprosse sein Name.
Mit ihm wird man sich segnen,
ihn werden seligpreisen alle Völker. (Gn 12,3; Gn 22,18; Ž 21,7)18Gepriesen sei der HERR, der Gott Israels!
Er allein tut Wunder. (Ž 41,14; Ž 136,4)19Gepriesen sei der Name seiner Herrlichkeit auf ewig!
Die ganze Erde sei erfüllt von seiner Herrlichkeit.
Amen, ja amen. (Nu 14,21; Iz 6,3)20Zu Ende sind die Bittgebete Davids, des Sohnes Isais.